"ข้าเหรอ?"
หวงโม่จ่างเหล่าชี้จมูกตัวเองด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ "ข้าเป็นผู้ตัดสินการแข่งขันของพื้นที่นี้ จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร?"
"เป็นผู้ตัดสินแล้วยังไง? ถึงเจ้าจะเป็นผู้ตัดสินก็ยังเป็นคนของสำนักมารดาบอยู่ดี" จื้อเฉินกลอกตาใส่อย่างดูถูก
"หวงโม่จ่างเหล่า เจ้าก็ขึ้นไปเถอะ จะได้ไม่มีคนนินทา" หลงอวี้เฟยกล่าวเรียบๆ
"ได้!"
หวงโม่จ่างเหล่ากัดฟันกรอด ความโกรธในใจใกล้จะระเบิดออกมาแล้ว แต่เพื่อแผนการใหญ่ของเหมินจู่และคนอื่นๆ เขาก็ต้องอดทนไว้
ร่างของเขาวูบหายไปแล้วปรากฏตัวต่อหน้าจื้อเฉิน ก้มมองเด็กน้อยตัวป่วนคนนี้ พยายามข่มความอยากจะต่อยหัวมันให้แตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วพูดเสียงเย็น "ข้าเป็นนักรบศักดิ์สิทธิ์ระดับกลาง ข้าอยากรู้นักว่าซินเยียนฟูของเจ้าจะใช้ได้ผลหรือไม่"
ซินเยียนฟูก็มีระดับเช่นกัน ที่ใช้กับพวกบรรพชนของนักรบหรือผู้ยิ่งชายแห่งยอดวู่ตื่นๆก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าไม่มีผลกับระดับนักบุญศักดิ์สิทธิ์
"ขอแค่เจ้ายอมให้ข้าแปะลงไป มันก็ต้องได้ผลแน่นอน ถ้าเจ้าขัดขืน ก็อาจจะยุ่งยากหน่อย อย่างน้อยต้องซ้อมเจ้าสักยกก่อน" จื้อเฉินพูดอย่างจริงจังด้วยน้ำเสียงเด็กๆ
ซ้อมข้า?
หวงโม่จ่างเหล่าขำออกมา
