"พี่สาวครับ พวกเธอไม่เคยดื่มนมสัตว์ประหลาดเลยใช่ไหมครับ?"
จื้อเฉินถามเสียงเบา
"น่าจะใช่" จื้อซินลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า
"น่าสงสารจังเลย โตขนาดนี้แล้วยังไม่เคยดื่มนมสัตว์ประหลาด พวกเราโตมากับนมสัตว์ประหลาดนะ"
จื้อเฉินแสดงความเห็นอกเห็นใจบนใบหน้าอวบอ้วน เมื่อเห็นว่าสตรีผู้คุ้มกันทั้งหลายเพียงแค่จิบเบาๆ เขาก็ร้องบอกว่า "ป้าๆ ทั้งหลาย ไม่ต้องประหยัดหรอกครับ พวกเรามีนมสัตว์ประหลาดอีกเยอะ ถ้าไม่พอผมจะเติมให้นะครับ"
"ไม่ต้องๆ พอแล้วๆ"
สตรีผู้คุ้มกันทั้งหลายรีบโบกมือปฏิเสธ แล้วต่างก็แยกย้ายไปนั่งสมาธิฝึกฝนกันคนละทาง
หญิงชราส่งถ้วยเล็กคืนให้จื้อเฉิน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า "เด็กน้อย ขอให้ข้าดื่มสักหน่อยได้ไหม ข้าอาจจะต้องดื่มมากหน่อย ประมาณทั้งถ้วยนี้ แต่ข้าจะไม่ดื่มเปล่าๆ ข้ามีของล้ำค่ามาแลกเปลี่ยน"
พูดจบ นางก็หยิบดอกบัวใสกระจ่างออกมาจากสุ่มหยี่จี้ของตน ดอกบัวนั้นแผ่รัศมีความเย็นออกมา
ความเย็นนี้บริสุทธิ์มาก ไม่เหมือนกับความเย็นยะเยือกของบ่อน้ำมืดซาตาน
"ดอกไม้สวยจังเลย"
จื้อซินและจื้อเฉินไม่รู้จักสมบัตินี้ แค่เห็นว่าสวยมาก ชอบมากๆ
