"ฉันไม่เชื่อหรอก" ไป๋เฉียงเฉียงบ่นพึมพำพลางทำปากยื่น
เคอร์ติสรู้สึกว่าท่าทางซุกซนของเพศเมียช่างน่ารัก ทำให้เขารู้สึกชอบเธอมากขึ้น เขาจึงเอาหน้าถูไถกับใบหน้าของเธอ
"เพศเมียทุกคนชอบลูก ฉันแค่อยากให้เธอมีลูกเยอะๆ เผื่อเธอจะชอบฉันขึ้นมาบ้าง และการผสมพันธุ์ก็อาจทำให้มีไข่ได้ ไม่มีลูกก็ไม่ได้"
ประโยคแรกไป๋เฉียงเฉียงเลือกที่จะไม่สนใจ เธอไม่ได้ชอบลูกงูสักหน่อย
ส่วนประโยคหลัง... เคอร์ติสลักพาตัวเธอมาก็เพื่อสนองความต้องการทางเพศสินะ เฮอะ ไอ้งูบ้ากาม!
"งั้นตอนนี้... เอ่อ!" ไป๋เฉียงเฉียงยังคงแกล้งทำเป็นอ่อนแอ ควันจากฟืนชื้นๆ ทำให้เธอไอหลายครั้ง ทำให้การแกล้งป่วยดูสมจริงยิ่งขึ้น "คุณยังจะผสมพันธุ์กับฉันอยู่มั้ย?"
"ไม่ผสมแล้ว" เคอร์ติสตอบอย่างเด็ดขาด พลางตบหลังไป๋เฉียงเฉียงเบาๆ เพื่อช่วยให้เธอหายใจสะดวกขึ้น "เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? กินสะตอสักหน่อยให้ร่างกายอุ่นขึ้นนะ"
ไป๋เฉียงเฉียงรู้สึกโล่งใจอย่างที่สุด เธอส่ายหน้าพลางพูดว่า "ไม่ต้องทำพิเศษหรอก เดี๋ยวตอนทำอาหารฉันจะใส่สะตอเพิ่มหน่อยก็พอ"
"ก็ดีเหมือนกัน"
เรื่องการผสมพันธุ์จบลงเสียที
ฝนตกติดต่อกันสองวัน วันที่สามจึงหยุดตก
