เวลาพิธีอุปสมบทใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในช่วงเวลานี้ หยางเฉินยิ่งขยันและตั้งใจมากขึ้น
แม้ว่าเขาจะทำให้อาจารย์ยางที่สี่พอใจแล้ว โดยเรียนรู้ปากงเฉินได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่หยางเฉินยังไม่ได้ควบคุมหมัดดึงเมฆได้อย่างเต็มที่ ก่อนที่พิธีอุปสมบทจะเริ่มขึ้น เขาจำเป็นต้องควบคุมหมัดดึงเมฆให้ได้เจ็ดถึงแปดส่วน
ต้องบอกว่า พรสวรรค์ของร่างกายนี้ยังเกินความคาดหมายของหยางเฉิน เดิมทีหยางเฉินคาดการณ์ว่าจะเรียนรู้หมัดดึงเมฆได้สำเร็จก่อนพิธีอุปสมบท แต่หยางเฉินไม่คิดว่า ก่อนพิธีอุปสมบทจะเริ่มหนึ่งเดือน เขาก็สามารถควบคุมหมัดดึงเมฆได้อย่างสมบูรณ์แล้ว
ในหนึ่งเดือนที่เหลือ หยางเฉินจึงไปที่สำนักของอาจารย์ยางที่สี่เพื่อทำการทำยา เพื่อเสริมสร้างระดับฝึกวิชายุทโธปกรณ์ของตัวเอง ทำให้ระดับฝึกวิชายุทโธปกรณ์ของเขาก้าวหน้าขึ้นอีกขั้น...
และแล้ว เมื่อเวลาผ่านไป พิธีอุปสมบทก็เริ่มขึ้น
"นายท่าน ท่านสวมชุดนี้นะคะ"
"ชุดนี้ดีกว่า ชุดนี้ดูดีกว่า"
หยางไจ๋ถวี่และกู่หมิงเยว่ช่วยหยางเฉินเลือกเสื้อผ้า
หยางเฉินยืนอยู่ตรงกลาง พูดอย่างไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี "พี่สาว ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวจริงจังขนาดนั้นหรอกนะ ผมไปร่วมพิธีอุปสมบท ไม่ได้ไปหาคู่นะ"
"ไม่ได้นะ วันนี้เป็นวันที่น้องเข้าพิธีอุปสมบท เป็นวันสำคัญนะ" หยางไจ๋ถวี่พูดอย่างจริงจัง
"นายท่าน คุณหนูพูดถูกค่ะ" กู่หมิงเยว่ก็พูดเสริมตาม
หยางไจ๋ถวี่พูดอย่างตื่นเต้น "แล้วใครบอกว่าพิธีอุปสมบทไม่ใช่วันหาคู่ล่ะ? ถ้าแสดงผลงานได้ดีในพิธีอุปสมบท สาวๆ มากมายจะแย่งกันร้องไห้ขอแต่งงานกับน้องนะ แต่น้องรัก น้องก็ไม่จำเป็นต้องพยายามขนาดนั้นหรอก ถึงสอบไม่ผ่าน ไม่มีใครต้องการน้อง ก็ยังมีพี่สาวอยู่นะ"
"..."
"ยังมีฉันด้วยนะคะ" กู่หมิงเยว่กลัวว่าจะลืมเธอ รีบร้องขึ้นมาประโยคหนึ่ง
ตอนนี้เธอจงรักภักดีต่อหยางเฉินอย่างสิ้นเชิง ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชม
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนิสัยหรือเพราะติดตามหยางไจ๋ถวี่ เธอเชื่อแต่เหตุผลตายตัว หยางไจ๋ถวี่บอกว่าหยางเฉินเป็นอัจฉริยะ เธอก็คิดว่านายท่านของเธอเป็นอัจฉริยะ
หยางเฉินบิดคอไปมา: "ตกลง พูดถึงเรื่องนี้ ได้เวลาแล้ว พวกเราก็ควรจะไปกันได้แล้ว"
...
พิธีอุปสมบทเริ่มขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือช่วงเวลาที่คึกคักที่สุดของตระกูลหยาง
เหล่าหนุ่มสาวในตระกูลทั้งหมดมารวมตัวกันที่สนามฝึกประลองของตระกูลหยาง พร้อมด้วยผู้อาวุโสมากมายในตระกูล นอกจากนี้ ผู้อาวุโสทั้งเก้าที่มีตำแหน่งสูงของตระกูลหยาง รวมถึงหัวหน้าตระกูลหยาง ก็ปรากฏตัวอยู่ที่นั่นด้วย
ส่วนเหล่าวัยรุ่นอายุสิบสามของตระกูลหยางที่กำลังจะเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ก็มารวมตัวกันอยู่ด้วยกัน
หยางเฉินก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย
"นายท่านสู้ๆ นะคะ!" กู่หมิงเยว่โบกมือเล็กๆ ของเธอ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความตื่นเต้นขณะตะโกน
หยางเฉินยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มวัยรุ่นเหล่านั้น นับดูแล้วมีประมาณสี่สิบกว่าคน เมื่อเทียบกับปีก่อนๆ ก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก
เช่นเดียวกับหยางเฉิน หยางเฮิงก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย
หยางเฮิงเป็นคู่อริเก่าของหยางเฉินอยู่แล้ว พอเห็นหยางเฉินมาที่นี่ เขาก็ทำหน้าไม่พอใจ ยิ่งได้ยินกู่หมิงเยว่เชียร์และให้กำลังใจ เขายิ่งนึกถึงเหตุการณ์ที่ตัวเองเสียท่าให้หยางเฉินเมื่อไม่กี่วันก่อน
ตอนนี้เขาโกรธจนแทบระเบิด แต่ยังคงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย: "หยางเฉิน ไม่นึกเลยนะว่าแกกล้าจริงๆ ถึงกับกล้ามาร่วมพิธีอุปสมบท ดูเหมือนแกตั้งใจจะเล่นแบบไม่มีอะไรจะเสียแล้ว พร้อมที่จะถูกขับออกจากทะเบียนบ้านแล้วสินะ"
"อย่างนั้นเหรอ ดูเหมือนเรื่องของฉันคงไม่ใช่เรื่องที่แกควรมายุ่งนะ" หยางเฉินยิ้มเล็กน้อย แสดงท่าทีสงบนิ่ง
ยิ่งเห็นสีหน้าแบบนั้นของหยางเฉิน หยางเฮิงก็ยิ่งโมโห ไม่นานเขาก็หัวเราะด้วยความโกรธ: "ดีๆ หยางเฉิน ฉันประเมินความกล้าของแกต่ำไปแฮะ แต่ฉันสงสัยจริงๆ นะ ว่าระดับฝึกวิชายุทโธปกรณ์ของแกน่ะ เดี๋ยวแกจะมีความสุขได้ยังไง จริงอยู่ สำหรับแกแล้ว ผลลัพธ์ของการถูกขับออกจากทะเบียนบ้านก็เหมือนกัน แต่ว่า ในระหว่างพิธีอุปสมบทนี้ แกควรจะระวังตัวให้ดีๆ นะ"
เขาเตรียมพร้อมแล้ว ในพิธีอุปสมบทครั้งนี้ เขาจะหาโอกาสทำลายหยางเฉิน
ยังไงซะ ระดับฝึกวิชายุทโธปกรณ์ของหยางเฉินก็แย่มาก เขาไม่เชื่อหรอกว่าถ้าเขาทำลายหยางเฉิน คนในตระกูลจะตำหนิเขาได้
แต่ปัญหาก็คือ หยางไจ๋ถวี่นั่นแหละ
แต่ถ้าตัวเองผ่านพิธีอุปสมบทไปแล้ว หยางไจ๋ถวี่จะกล้าจัดการกับตัวเองต่อหน้าคนในครอบครัวหยางหรือ?
พอคิดถึงเรื่องนี้ สายตาของหยางเฮิงก็มีแววอาฆาตแวบผ่าน
แววอาฆาตนี้ถูกหยางเฉินสังเกตเห็นอย่างละเอียด
ทำให้หยางเฉินส่ายหัวอย่างจนใจ
หากหยางเฮิงประพฤติตัวดีในพิธีอุปสมบท เขาก็คงไม่หาเรื่องอีกฝ่าย แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่รู้จักประสาอย่างนั้น เขาก็ไม่รังเกียจที่จะโหดเหี้ยม ให้อีกฝ่ายได้รับบทเรียนบ้าง
"ดีแล้ว ครบจำนวนคนแล้ว" หยางจินเหอหัวหน้าตระกูลหยางยืนอยู่ด้านหน้าสุด พูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวด
พอเขาเอ่ยปาก ทั้งที่ประชุมก็เงียบลงทันที
แม้หยางเฮิงจะโกรธอยู่ในใจ ก็ต้องหุบปากเงียบ เขารู้ว่าภายใต้การประกาศของหยางจินเหอ พิธีอุปสมบทจะเริ่มขึ้นในไม่ช้า
โดยปกติแล้ว หยางจินเหอในฐานะหัวหน้าตระกูลจะไม่ค่อยออกหน้า แต่วันนี้ไม่เหมือนกัน พิธีอุปสมบทถือเป็นหนึ่งในเทศกาลที่สำคัญที่สุดของตระกูลหยาง ทุกปีหัวหน้าตระกูลหยางจะเป็นผู้ดำเนินการด้วยตนเอง เพราะมันเกี่ยวข้องกับหน้าตาของตระกูลหยาง
เหมือนตอนนี้ ผู้คนจากตระกูลอื่นมากมายได้มารวมตัวกันที่นี่แล้ว
หยางจินเหอพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "ข้าขอประกาศว่า พิธีอุปสมบทเริ่มขึ้นแล้ว จุดไฟ!"
โครม
ภายใต้แสงจันทร์ ในความมืดของรัตติกาล คบเพลิงมากมายถูกจุดขึ้น
ภายใต้แสงไฟ รอบข้างก็สว่างไสวขึ้นมาทันที
หยางจินเหอไพล่มือไว้ข้างหลัง แล้วตะโกนอีกครั้ง: "ยกสุรา!"
ต่อไปเข้าสู่ขั้นตอนที่สอง คนรับใช้กลุ่มหนึ่งต่างยกถ้วยสุราเดินไปหานายท่านของตน ความหมายชัดเจน ดื่มสุราถ้วยนี้แล้ว ก็แสดงว่าเหล่าเยาวชนเหล่านี้บรรลุนิติภาวะในวันนี้แล้ว
สุราเหล่านี้ล้วนเป็นสุราแรง แต่เหล่าเยาวชนได้ฝึกดื่มมาก่อนที่บ้านแล้ว
หยางเฉินก็เช่นกัน สำหรับสุรานั้น กู่หมิงเยว่เตรียมไว้ให้ที่บ้านแล้ว เขามองกู่หมิงเยว่ถือสุราวิ่งมาอย่างดีใจ จับถ้วยแล้วดื่มรวดเดียวหมด รสชาติเผ็ดร้อนเข้าปาก พุ่งเข้าสู่ท้องของเขา
ในชั่วขณะต่อมา ปัง เหล่าเยาวชนพร้อมใจกันทุบถ้วยสุราลงกับพื้น
หยางจินเหอพยักหน้าอย่างพอใจ
"ดื่มสุราถ้วยนี้แล้ว พวกเจ้าทั้ง 47 คนก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ถ้าอยากให้คนอื่นยอมรับว่าพวกเจ้าเป็นผู้ใหญ่ ก็ต้องแสดงความสามารถที่เหมาะสมออกมา!" หยางจินเหอกวาดตามองรอบวง พูดเสียงเย็น: "ต่อไปจะมีการทดสอบพื้นฐานที่สุดรอพวกเจ้าอยู่ พวกเจ้าพร้อมหรือยัง?"
"พร้อมแล้ว!"
เหล่าเยาวชนเหล่านี้แสดงความสง่างามเต็มที่ ตะโกนพร้อมกัน เสียงดังสนั่นหวั่นไหว
หลังจากดื่มสุรา พวกเขาก็มีท่าทางตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด แม้แต่หยางเฉินผู้มีประสบการณ์ก็ยังถูกปลุกอารมณ์ขึ้นมา
หยางจินเหอแสดงรอยยิ้มออกมาอย่างหาได้ยาก: "ยกก้อนหิน!"
พร้อมกับคำสั่งของหยางจินเหอ ก้อนหินขนาดใหญ่มากมายถูกนำมาวางในสนามฝึกประลอง
บนก้อนหินเหล่านี้มีเครื่องหมายชัดเจน
"หนึ่งร้อยชั่ง สองร้อยชั่ง..."
ไปจนถึงหนึ่งพันห้าร้อยชั่ง
สามารถยกได้กี่ชั่ง ก็แสดงถึงระดับฝึกวิชายุทโธปกรณ์ของคนผู้นั้น
นี่คือการทดสอบพื้นฐานที่สุด
หยางจินเหอก็ไม่อยากพูดกฎเกณฑ์มากมาย: "พวกเจ้าก็เห็นก้อนหินใหญ่เหล่านี้แล้ว สามารถยกได้หนึ่งร้อยชั่ง ก็ถือว่าผ่านการทดสอบพื้นฐานของการเป็นผู้ใหญ่แล้ว แน่นอน ถ้าพวกเจ้ายกก้อนหินที่หนักขึ้นได้ ก็แสดงว่าพวกเจ้ายิ่งเก่งกาจ ส่วนคนที่ยกไม่ไหวแม้แต่หนึ่งร้อยชั่ง ก็ไสหัวไปให้หมด อย่ามาทำให้ขายหน้าที่นี่"
พอหยางจินเหอพูดจบ เหล่าเยาวชนในที่นั้นก็หันไปมองหยางเฉินพร้อมกัน
เห็นได้ชัดว่า พวกเขาต่างคิดว่าตัวเองสามารถผ่านการทดสอบได้
และคนที่จะล้มเหลวในที่สุด ดูเหมือนจะมีแค่หยางเฉินเท่านั้น