"ฮ่าๆ หยางเฉิน เจ้านี่มันขี้ขลาดถึงขั้นไหนแล้ว แค่การทดสอบขั้นผู้ใหญ่เท่านั้นเอง เจ้าก็กลัวจนถึงขนาดนี้ ไม่กล้าเข้าทดสอบแล้วเหรอ? ต้องให้ท่านปู่หยางที่สองมาพูดแทนด้วยเหรอ?" หยางเฮิงยืนอยู่ข้างๆ พูดเย้ยหยันอย่างเย็นชา ตอนนี้เขารอคอยที่จะเห็นหยางเฉินอับอายอย่างใจจดใจจ่อ
หยางเฉินครั้งนี้ไม่ได้สนใจหยางเฮิง จริงๆ แล้วไม่ว่าจะเป็นเขาหรือคนอื่น ตอนนี้ต่างก็รอคอยผลลัพธ์จากเขาอย่างใจจดใจจ่อ
ดังนั้น ก็ปล่อยให้ผลลัพธ์พูดแทนเขาเถอะ
ในตอนนี้ ผลลัพธ์มีพลังในการโน้มน้าวใจมากกว่าสิ่งอื่นใด
สำหรับการที่ท่านปู่หยางที่สองพูดแทนเขานั้น เขาก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้คาดคิดเลย สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก รู้ว่าท่านปู่หยางที่สองไม่รู้ระดับฝึกวิชายุทโธปกรณ์ของเขาเลย การทำเช่นนี้ก็เพื่อหวังดีกับเขาอย่างแท้จริง หัวใจของเขาอบอุ่น และได้เตรียมพร้อมที่จะตอบแทนท่านปู่หยางที่สองแล้ว
เพราะการพูดแทนเขาในสถานการณ์เช่นนี้ ต้องใช้ความกล้าหาญจริงๆ
หากเขาไม่ผ่านการทดสอบ เขาจะถูกขับออกจากทะเบียนบ้านจริงๆ
