Alinteina's POV
"Congratulations, Teina." bati ni Angelo sakin saka niya binigay ang isang bouquet ng flowers.
"Thank you, nag-abala ka pa." I smiled at him before tanggapin yung flowers. I sniffed them and looked at him again, "Ang bango."
"I'm glad you like it." ngumiti siya pabalik sakin, "Tara na? Saan mo gusto kumain?" aniya niya at hinawakan ang likuran to lead me the way.
"What?" naguguluhan kong tanong, he just laughed at me.
"I'll treat you, Teina. It's your graduation, we should celebrate it." he answered. Mapait lang akong ngumiti sa kanya dahil sa huli niyang sinabi.
I'm glad he's here though, at least hindi ako mag-isa sa graduation ko.
"Yeah" mahina kong sagot at tinignan yung bulaklak na binigay niya.
"You're thinking about your sisters, right?" he asked, tumango lang ako at napabuntong hininga.
"Sayang hindi sila pinayagan." I know the reason too.
"I know they're happy for you." pagcocomfort niya sakin. Tipid lang akong ngumiti sa kanya to tell him na okay lang ako.
"I know."
Kapag minamalas nga naman.
They badly want to celebrate my graduation together with Tita's birthday, pero alam namin na ayaw niyang may kahati—lalo na kapag ako. Wala namang pake si Papa sakin, so they went out to dinner na silang apat lang.
Gusto sana nila na pumunta kahit saglit lang at sumunod nalang sa dinner, pero may bitter kasi sa tabi.
Matanda na nga, ganyan pa ugali.
"You okay?" napalingon ako kay Angelo, after we get in his car hindi na kami nag-usap. "You keep sighing."
"Yeah, iniisip ko lang if kamusta silang dalawa." sagot ko at tumingin sa labas ng bintana.
Fresh out of senior high school.
After ko magcollege, makakalabas na din ako sa bahay na yun. It makes me sick.
Pero ayaw ko naman iwan silang dalawa, baka sila na naman makita ni Papa at pagbuhatan ng kamay.
"Probably doing good but sad, y'know." I giggled at iniimagine kung anong nangyayari before sila pumunta sa restaurant at magcelebrate ng birthday ni Tita.
I can imagine Chichi's pouted lips and Bia rolling her eyes, magdadabog din yung dalawang yun sa nanay nila but never kay Papa.
Napatingin ako sa phone ko nang magring at tumatawag si Bia, I smiled before answering the call.
"Hel—"
"ATE! S-SI MAMA...A-ANO AH ATEEE"
"Anong nangyari?!" I panicked nang marinig ko siyang umiiyak, naririnig ko din na humahagulgol si Chichi sa kabilang linya.
Pati si Angelo ay napalingon sakin with worried face. Naghanap din siya ng lugar para makaparking kami.
"S-Si M-Mama..." napakagat ako sa pang-ibabang labi ko nang marinig ang boses niya na nanginginig. I know this is bad kapag nanginginig na siya, "B-Binaril siya Ate."
"Ano?! Ayos ka lang ba? Si Chichi?" nag-aalalang tanong ko at tinignan si Angelo, nilagay niya lang ang kamay niya sa balikat ko para pakalmahin ako. "Nasaan kayo?"
"T-tumatawag s-si Papa ng a-ambulance, n-nasa labas k-kami ng r-restaurant." sagot niya, "I'll t-text y-you k-kung s-saang h-hospital later." dagdag niya bago binaba ang tawag.
"W-what happened?" tanong ni Angelo, huminga ako nang malalim and bago humarap sa kanya.
"Binaril daw si Tita." I answered.
"What?!" napasandal nalang ako sa upuan at tumingin sa labas.
"I don't know pa kung bakit, since hindi ko maitanong kay Bia. She's shaking and must be traumatizing for her—them ang nangyari. That's their mom." sambit ko.
"So?"
"Next time na siguro tayo makakapagcelebrate." I plainly said.
Nag-aalala lang ako sa mga kapatid ko. I want to know their condition, if hindi ba sila nasaktan.
After magtext ni Bia kung saan dinala si Tita ay pinuntahan agad namin ni Angelo ang hospital.
"Ate!" sigaw ni Chichi nang makita niya ako. Pulang pula ang mga mata niya, same as Bia na nakatayo malapit sa pintuan ng ER. And there's Papa, kung makatingin sakin parang hindi ako anak.
Tumakbo si Chichi sakin at niyakap ako.
"Ayos ka lang ba, Chichi?" I asked at chinicheck kung may sugat ba siya.
"I'm not hurt, Ate."
"Anong nangyari?" Angelo asked, tinignan lang siya ni Chichi bago umiwas ulit ng tingin.
"I don't know, it happened so fast. And then Mama got shot." sagot niya.
"Saan?" tanong ulit ni Angelo.
"Near her heart."
"What?!"
"I hope she survive, I don't know what will happen to me and Ate Bia." naiiyak na tugon ni Chichi kaya niyakap ko siya ng mahigpit.
Even though she's rude to me, I don't want her to die. Siguro kasi who knows anong mangyayari kila Chichi at Bia.
Ayoko na magaya sila sakin na pinagbubuhatan ng kamay ni Papa. I don't want that to happen.
After Mom left, he suddenly became violent towards to me. So I'm not sure if hindi niya sasaktan sila Bia if ever mawala si Tita.
"Doc!" napatingin kami nang lumabas na ang doctor, lumapit kami sa kanya to hear the news.
"How's our Mom?" tanong ni Bia sa kanya.
Tumingin siya samin na may mapait na ngiti, at umiling-iling, doon ay napahulgolgol sila Bia at Chichi.
Habang ako ay napatulala lang at tumingin kay Papa to see his reaction—he's also crying.
"She lost too much blood. I'm so sorry." saad nang doctor, "My condolences." she added before leaving.
I...I felt empty and yet heavy na hindi ko maintindihan.
It's not my mother, she's rude and also abuses me pero now, I'm actually sad and can't accept it.
"Teina." lumingon ako kay Angelo, I don't know pero I hug him tight for comfort. He just hugged me back while caressing my back. "Shhhs."
Now, I'm scared. What will happen to us? I need a plan before mailibing si Tita.
I don't trust him, how can he raise my sisters if he can't raise me well.
After I went home, with Chichi, since pagod ako and Bia decided na sumama kay Papa to fix everything. Chichi decided na umuwi nalang muna since she's tired at ayaw muna makita ang Mama niya, but on our way home tulala lang siya keep saying na 'it must be a nightmare.'
Well, it is.
Saan ako magsisimula?
I opened my wardrobe para makapagpalit ng damit and then I saw my little piggy bank.
Maybe I can use it now.
Aalis kami sa bahay na 'to after mailibing ni Tita. Kailangan ko lang maghanap ng matitirhan at makipag-usap sa mga kapatid ko.
Wala na si Tita, kaya wala nang magpoprotekta sa kanilang dalawa kundi ako nalang.