Ang gabi ay puno ng katahimikan habang si Kapitan Philip Morgan ay nangunguna sa mga tanod na naghahanap kina Kenji at Yoru. Kasama ng Kapitan ang tatlumpung tanod, at walang ibang naririnig kundi ang pag-hampas ng mga bota sa lupa at ang kalansing ng mga armas.
Sa isang basketball court na mistulang abandonado sa barangay, huminto sina Kenji at Yoru, hinihingal mula sa mahabang pagtakbo. Ang court ay madilim, na tanging liwanag ng buwan lamang ang nagbibigay ng bahagyang ilaw sa kanilang paligid. Pero sa likod nila, nararamdaman nila ang pagdating ng kanilang mga taga-habol.
"Kenji… mukhang hindi na natin maiiwasan ito," sabi ni Yoru, ang kanyang hawak na katana ay nagniningning sa ilalim ng liwanag ng buwan. Sa kanyang payat ngunit matipunong katawan at mahabang orange na buhok, nagmumukha siyang isang matikas na mandirigma.
Tumango si Kenji, humigpit ang kapit niya sa kanyang kamao, nakahanda sa anumang darating. Manipis at balingkinitan ang kanyang katawan, ngunit ang tapang sa kanyang mga mata ay nagpapakita na handa siyang harapin ang kahit sino—kahit si Kapitan Morgan na kilala sa kanyang pambihirang lakas.
---
**Pagdating ni Kapitan Morgan at Ang Labanan ng Mga Tanod at ni Yoru**
Nagsimula ang labanan sa isang sigaw ng Kapitan. "Walang takas ngayon, mga rebelde!" Malamig ang boses ni Kapitan Morgan, at ang kanyang tindig ay nagpapakita ng hindi matitinag na lakas. Matangkad at maskulado, tila ba bawat paghinga niya ay puno ng pwersa na kayang magpayanig ng lupa.
Sumenyas si Kapitan Morgan sa mga tanod, at agad na lumusob ang tatlumpung tanod kay Yoru. Tumingin si Yoru kay Kenji at ngumiti. "Kenji, ikaw na ang bahala kay Kapitan. Ako na sa mga tanod."
Huminga ng malalim si Yoru, saka mabilis na sumugod sa mga tanod. Sa bawat hagupit ng kanyang katana, tila may sayaw na nagaganap—ang bawat galaw ay mabilis at tumpak, ang bawat palo at saksak ay eksaktong tumatama sa mga kalaban. Isa-isa niyang napapabagsak ang mga tanod, bumagsak sila sa lupa, walang lakas para muling tumayo.
"Nakita niyo na ba ang tunay na kagalingan?" sigaw ni Yoru habang patuloy na nilalabanan ang natitirang tanod. Habang si Yoru ay abala sa mga tanod, si Kenji naman ay nakatutok na ngayon sa pangunahing kalaban—si Kapitan Morgan.
---
**Ang Labanan nina Kenji at Kapitan Morgan**
Humarap si Kapitan Morgan kay Kenji, at sa isang mabilis na kilos ay humampas ng malakas ang kanyang kamao sa lupa, dahilan upang mabiyak ito at mag-iwan ng malaking crater. Sa lakas ng kanyang pwersa, tila parang nagdilim ang paligid kay Kenji.
"Kenji De Leon, akala mo ba'y madali akong matatalo ng isang hamak na bata?" ani Kapitan Morgan. Mula sa kanyang tindig hanggang sa malamig na tingin, bakas sa kanyang katawan ang lakas ng sampung libong tao.
Napalunok si Kenji, ngunit tumayo siya nang matikas. "Hindi ako natatakot sa'yo, Kapitan Morgan. Kahit gaano ka kalakas, hindi kita uurungan!"
Mabilis na sumugod si Kapitan Morgan, at sinuntok si Kenji nang malakas sa tagiliran, dahilan upang tumilapon siya sa hangin at bumagsak nang matindi sa sahig. Ramdam niya ang bawat kirot ng suntok, ngunit hindi siya sumuko. Huminga siya nang malalim, tumayo, at muling humarap sa Kapitan.
"Nakakabilib ang tapang mo, pero hindi iyon sapat para talunin ako!" sabi ni Kapitan Morgan, at muli siyang lumusob kay Kenji.
Nakaiwas si Kenji sa susunod na suntok ng Kapitan, mabilis na tumakbo sa paligid, sinusubukang hanapin ang bawat kahinaan ng kanyang kalaban. Alam niyang hindi siya makakaasa sa lakas lamang—kailangan niyang gumamit ng bilis at diskarte. Sa bawat paggalaw ng Kapitan, pinag-aaralan niya ito, sinisikap na hanapin ang tamang oras para sumugod.
---
**Ang Matinding Labanan**
Habang si Kapitan Morgan ay patuloy na sumusugod, nagagawa ni Kenji na iwasan ang karamihan sa kanyang mga suntok, bagamat bawat hampas ng Kapitan sa lupa ay nag-iiwan ng crater at nagpapayanig sa court. Sa bawat galaw ng Kapitan, nagiging mas malinaw kay Kenji ang ritmo ng kanyang mga pag-atake.
Sumugod si Kapitan Morgan sa huling pagkakataon, inaasahang tatamaan niya si Kenji. Ngunit sa isang mabilis na pagliko, nakaiwas si Kenji at nagawang tumama ng isang malakas na suntok sa sikmura ng Kapitan, sapat na upang mapasigaw siya sa sakit at mabigla.
Nakapuntos si Kenji! Ngunit ang laban ay malayo pa sa pagtatapos. Ang Kapitan ay muling humarap kay Kenji, ang galit sa kanyang mga mata ay mas nag-aalab pa kaysa kanina.
"Akala mo ba sapat na 'yan para talunin ako?" sigaw ng Kapitan, bumagsak ang kamao niya sa lupa, at sa lakas ng suntok niya, nag-iwan ito ng napakalaking crater sa paligid.
Sa huling bahagi ng kanilang laban, naramdaman ni Kenji ang kanyang sariling lakas, isang panibagong enerhiya na tila bumubuo sa kanyang katawan. "Hindi ako susuko, Kapitan Morgan!"
---
**Ang Huling Salpukan at Pagtuklas ng Kapangyarihan ni Kenji**
Sa huling bugso ng kanilang laban, inilaan ni Kenji ang lahat ng kanyang natitirang lakas. Sa pag-iwas sa huling suntok ng Kapitan, nagawa niyang makapuwesto sa likod nito at mabilis na sumugod. Sa isang malakas na suntok na naipon ang kanyang buong determinasyon at lakas, tinamaan niya si Kapitan Morgan sa likod.
Bumagsak ang Kapitan sa lupa, wala nang lakas upang bumangon. Humihingal si Kenji habang pinagmamasdan ang nakahandusay na katawan ng kanyang kalaban. Hindi makapaniwala si Kenji na nagawa niyang pabagsakin ang isang taong may lakas ng sampung libong tao.
Nang bumagsak si Kapitan Morgan, naramdaman ni Kenji ang kakaibang init sa kanyang katawan. Sa hindi inaasahang pagkakataon, naramdaman niyang tila ang kapangyarihan ng Kapitan ay unti-unting pumapasok sa kanya. Parang hinigop niya ang lakas nito, na tila naging bahagi ng kanyang sariling katawan.
Napatingin siya sa kanyang mga kamay, at sa sandaling iyon ay napagtanto niya ang kanyang tunay na kakayahan—ang kakayahang makuha ang kapangyarihan ng sino mang kanyang matatalo.
"Nagawa ko…" bulong ni Kenji sa sarili, hindi pa rin makapaniwala sa natuklasang lakas.
---
**Pagkatapos ng Labanan**
Sa malayong bahagi ng court, natapos na rin ni Yoru ang laban sa mga tanod, lahat sila ay nakahandusay sa sahig, wala nang lakas upang muling lumaban. Nilapitan niya si Kenji, at ngumiti ng mapanukso.
"Kenji, ano'ng nangyari? Hindi ko alam na ganito ka kalakas," sabi ni Yoru habang tumatawa.
Ngumiti si Kenji, ngunit ang mga mata niya ay puno ng bagong pag-asa at determinasyon. "May natuklasan akong kapangyarihan, Yoru. Kaya kong kunin ang lakas ng sino mang matatalo ko."
"Parang nakakabaliw 'yan, Kenji. Pero parang… bagay sa'yo," sagot ni Yoru habang inaayos ang kanyang katana.
Tumingin sila sa paligid, pinagmamasdan ang mga bakas ng labanan, ang mga wasak na bahagi ng court, at ang mga tanod na nakahandusay. Alam nilang hindi matatapos dito ang lahat—na mas marami pang pagsubok ang kanilang haharapin. Ngunit ngayon, natutunan ni Kenji ang halaga ng lakas, at higit sa lahat, ang kanyang kakayahang gamitin ito para sa kabutihan.