(ณ Arizona เวลา 11:45 น. ร้านตัดเสื้อ Sebastian the tailor)
ภายในร้านตัดเสื้อที่แสงไฟสีอุ่นสลัว ทอดส่องลงบนราวแขวนเสื้อที่มีชุดสูทเรียงรายตามผนัง กลิ่นผ้าฝ้ายและหนังใหม่ๆ คละคลุ้งอยู่ในอากาศ "ปลอมตัวงั้นเหรอ? ทําไมเราต้องทําอย่างงั้นด้วย?" Azel พูดระหว่างเดินตามหลัง Seraphiel อย่างไม่เต็มใจนัก พลางเหลือบมองไปรอบๆ ร้านที่เต็มไปด้วยชุดสูทและเนกไท
Seraphiel นิ่งเงียบสักพักก่อนหันมาตอบคําถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "เพราะว่าความจริงมันน่าเบื่อไงล่ะ~เธอลองนึกภาพโลกนี้ที่ไม่มีใครโกหกสิ"เขาพูดต่อ "ไม่ใช่ว่าใครจะเข้าไปในสถานที่เกิดเหตุเฉยๆใด้หรอกนะ~" เขาพูดจบและหันไปบอกกับช่างตัดเสื้อที่รออยู่ตรงเคาน์เตอร์ "ขอสูทสองตัวนี้พร้อมเครื่องหมาย FBI ปลอมๆ นิดหน่อย"
"จะเอาไปใช้ทําอะไรเหรอครับ?" ช่างตัดเสื้อถาม
"อ๋อ งานแสดงที่ชมรมนิดหน่อยน่ะ"Seraphiel ตอบ
"งานแสดงเหรอครับ? ช่างเป็นเด็กที่มีความสามารถกันจริงๆเลย" ช่างตัดเสื้อถามต่อ "ต้องการให้แก้ตรงไหนเป็นพิเศษไหมครับ"
"ไม่เห็นต้องทําอะไรให้ยุ่งยากเลยครับ..แค่ทําให้เจ้าเด็กดื้อด้านข้างผมนี่ดูเนี๊ยบก็พอนี่ขนาดตัวผมครับ" Seraphiel ยื่นกระดาษที่มีข้อมูลขนาดตัวของเขาอยู่
"ส่วนของเขาคุณไม่ต้องลําบากหรอกครับ...ผมวัดให้เขาเอง" Seraphiel พูดก่อนหยิบสายวัดมาจากโต๊ะของช่างตัดเสื้อ
เขามองไปที่ Azel ซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไม่ค่อยเต็มใจ ในขณะที่ Seraphiel ดูมีความสุขกับบทบาทชั่วคราวของเขาในฐานะ "ช่างตัดเสื้อ"
"เอาล่ะ Azel มานี่เลยเจ้าหนู เดี๋ยวฉันวันวัดตัวให้เอง จะใด้ดูมีความเป็น FBI จริงๆหน่อย" Seraphiel พูดด้วยรอยยิ้มที่ดูซุกซน ของเขา
Azel ที่ดูไม่ค่อยพอใจนักก็ถอนหายใจ "ถ้าผมไม่ต้องทำสิ่งนี้เพื่อปกปิดตัวตน ผมจะไม่มีวันยอมใส่ชุดสุดแสนจะไม่สบายนี่แน่"
Seraphielหัวเราะเบาๆ และเริ่มวัดรอบไหล่ของ Azel ก่อนจะเลื่อนสายวัดลงมาที่ความยาวแขน "เธอต้องใช้เสื้อที่พอดีตัวและไม่ให้คนจับพิรุธได้นะ Azel ดูเป็น profession หน่อย" เขากล่าวขณะที่ปรับท่าทางของ Azel ให้ยืดตัวตรง
"คุณทำเหมือนคุณเคยเป็น FBI จริงๆ อย่างงั้นแหละ" Azel พูดขณะมอง Seraphiel อย่างสงสัย
"ไม่เคย แต่ฉันก็เก่งทุกอย่างที่ทำนั่นแหละเจ้าหนู" Seraphiel ตอบพร้อมกับวัดรอบเอวของ Azel ต่อไป "ตอนนี้ยืนนิ่งๆ ฉันจะทำให้แน่ใจว่าเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในการดูแลของฉันดูดีที่สุด~"
Azel ยืนอย่างสงบในขณะที่ Seraphiel วัดขนาดตัวเขา เสียงของการวัดตัวที่เกิดจากสายวัดที่ขยับไปตามร่างกายของ Azel ดังขึ้นเรื่อยๆ ในร้าน ก่อนที่ Seraphiel จะจดบันทึกขนาดตัวของเขาลงบนกระดาษ
"เสร็จแล้ว! พรุ่งนี้เธอจะได้ชุดที่ทำให้พวกเขาอึ่งกับความน่าเชื่อถือและความสงาง่ามของเธอ" Seraphiel พูดด้วยความตื่นเต้น
(ณ Arizona เวลา 14:43 น. ร้านตัดเสื้อ Sebastian the tailor วันรุ่งขึ้น) "และต่อจากนี้พวกเราเป็น FBI ฉัน Agent victor Blackwell ตําแหน่ง :Supervisory Special Agent (SSA)(ผู้เชี่ยวชาญด้านการสืบสวน)
ส่วนเธอคือ Agent Adrian cole
ตําแหน่ง:Forensic Specialist(ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติวิทยาศาสตร์และ DNA) เข้าใจนะ?" Seraphiel อธิบายบทบาทของพวกเขาในงานนี้
Azel ถอนหายใจ "คุณก็รู้ผมโกหกไม่เป็น"
"ใช่ใช่ ลืมซะสนิทเลยพ่อคนซื่อสัตย์" Seraphiel พูดต่อ "งั้นพยายามปิดปากอันน้อยๆของเธอและปล่อยให้ฉันคุยกับพวกเขาและกัน" เขาหยิบบัตร FBI ปลอมออกมาจากรถ "และนี่ โชว์นี่ให้พวกเขาเห็นทุกครั้งที่พวกเขาถามถึงมันโอเคมั้ย?"
"เดี๋ยวก่อนนี่มันผิดกฎหมายไม่ใช่เหรอ คุณเอามาจากไหนเนี่ย ? มีรูปของเราเหมือนของจริงเลย" Azel ถามด้วยความประหลาดใจ
"ฉันมีวิธีของฉันเจ้าหนู...ทีนี้เตรียมตัวให้พร้อมกับภารกิจแรกของเรา มาเร็วเรามีงานต้องทําอีกเพียบ!" Seraphiel พูดอย่างกระตือรือร้นพร้อมกับขยับสูทของตัวเองให้เข้าที่
(ณ สวรรค์ เวลา 15:24 น. ห้องโถงใหญ่ของวิหารสวรรค์ห้องทํางานของ Michael)
Michael นั่งอยู่บนบัลลังก์ของเขา ภายในห้องโถงใหญ่ที่เงียบสงบ ทว่าความตึงเครียดในบรรยากาศกลับเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ เสียงของ Gabriel ดังขึ้นขณะที่เธอเดินเข้ามาใกล้
"Michael ข้ามีข่าวสำคัญเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวในสงคราม" Gabriel กล่าวด้วยเสียงที่เคร่งเครียด
Michael หันมอง "พูดมา Gabriel"
"Uriel และพรรคพวกของเขาได้เสริมกำลังและยึดจุดสำคัญหลายแห่งแล้ว โดยเฉพาะเขตชั้นสูงของสวรรค์ พวกเขาไม่ยอมฟังคำสั่งหรือข้อเรียกร้องจากใครเลย ข้าพบว่ามีกองทัพเทวทูตที่ฝักใฝ่ Uriel เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ บางกลุ่มถึงกับประกาศว่าจะปกป้องอุดมการณ์ของเขาโดยไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ใดๆ"
Michael พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม "พวกเขารุกคืบมาถึงขั้นนี้แล้วหรือ?"
"ใช่" Gabriel ตอบ "และดูเหมือนว่า Uriel กำลังวางแผนบุกยึดหอประชุมใหญ่ในไม่ช้า พวกเขาเตรียมอาวุธศักดิ์สิทธิ์ไว้ครบพร้อมแล้ว"
Michael ถอนหายใจลึก เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและครุ่นคิด "พวกเราต้องหาทางหยุดยั้งพวกเขา ก่อนที่สวรรค์จะถูกทำลายย่อยยับ"
"ข้าเตรียมกองกำลังอัครเทวทูตพร้อมแล้ว Michael รอเพียงคำสั่งจากท่าน" Gabriel กล่าวยืนยันอย่างมุ่งมั่น
Michael มองไปทางเธอ ก่อนจะกล่าว "ข้าจะไปพูดกับ Uriel ด้วยตัวเอง หวังว่าเราจะเจรจาและหยุดสงครามนี้ได้โดยไม่ต้องเสียเลือดเนื้อ แต่ถ้ามันลุกลามไปไกลเกินกว่านั้น ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องสวรรค์"
ทันใดนั้นมีอัครเทวทูตเปิดประตูและเข้ามาโดยไม่ได้ขออนุญาตท่าทางดูเร่งรีบและกังวล
"ท่านครับ" อัครเทวทูตพูดกับ Michael อย่างร้อนรน
"กองทัพของ Uriel อยู่ข้างหน้าวิหารของเราแล้วครับ!"
ภายในวิหาร Michael และ Gabriel มองออกไปจากบานหน้าต่างสูง เห็นเหล่าเทวทูตฝ่าย Uriel เต็มไปหมด พร้อมอาวุธในมือ เสียงกระซิบของสงครามกำลังใกล้เข้ามา
"เราถูกล้อมไว้หมดแล้ว" Gabriel กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ขณะที่เธอมองไปที่ Michael ด้วยความกังวล
Michael ถอนหายใจลึก หันมองไปรอบๆ อย่างช้าๆ "ข้าคิดไว้แล้วว่าพวกเขาจะไม่ยอมฟัง แต่ถึงกระนั้น เราต้องให้โอกาสสุดท้าย"
ขณะที่เขาพูด เสียงตะโกนดังมาจากด้านนอก Uriel ยืนอยู่ด้านหน้าเหล่าเทวทูตผู้จงรักภักดีของเขา เขายกมือขึ้นสูงและประกาศก้อง "Michael! ออกมาเผชิญหน้ากับข้า หากเจ้าปกครองสวรรค์ด้วยความยุติธรรมจริง ก็จงออกมาสู้เพื่อมัน!"
เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังก้องไปทั่วขณะที่เหล่าอัครเทวทูตของ Michael เดินออกไปเตรียมพร้อมรับมือการต่อสู้ครั้งใหญ่
Michael และ Gabriel ยืนอยู่บนระเบียงสูงของวิหารศักดิ์สิทธิ์ มองลงไปเห็นภาพที่น่าหวาดหวั่นเบื้องล่าง ไม่ไกลออกไป Uriel กำลังยืนอยู่กลางวงล้อมของกองกำลังเทวทูตผู้ภักดีต่อเขา แต่สิ่งที่ทำให้ทั้งสองต้องผงะก็คือ เงาของสิ่งมีชีวิตอันทรงพลังที่ยืนเคียงข้าง Uriel มันไม่ใช่เทวทูต แต่เป็นสิ่งที่ร้ายกาจกว่านั้น
"นั่นมัน..." Gabriel หรี่ตาลงเมื่อเห็นสัตว์ร้ายที่ยืนเคียงข้าง Uriel อาชาสีดำทะมึน ดวงตาของมันส่องประกายสีแดงโลหิต มันคือภูตมรณะ อาชาแห่งความตาย ผู้คุมวิญญาณจากขอบแห่งจักรวาล
"Uriel กำลังพูดอยู่กับอาชาแห่งความตาย" Michael เอ่ยขึ้น น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด "ไม่ผิดแน่...ข้ารู้สึกได้ถึงพลังของมัน เขาอัญเชิญมันมางั้นเหรอ"
เบื้องล่าง Uriel วางมือของเขาบนตัวของภูตมรณะราวกับสนทนากับมัน เขาดูสงบนิ่งแต่แฝงด้วยความมืดมิดที่ปกคลุมจิตใจ
Michael กำหมัดแน่น "ถ้าเขาใช้ภูตมรณะ สงครามนี้อาจทำลายทุกสิ่งที่พวกเรารักษามาหลายพันปี !"
Gabriel หันมามอง Michael อย่างกังวล "เราจะทำยังไงดี? ถ้าปล่อยให้เขาใช้พลังนั้น สวรรค์อาจพังทลายลงหลายแห่ง"
Michael สูดหายใจลึก "ข้าจะต้องเผชิญหน้ากับเขาเอง Uriel ไปไกลเกินขอบเขตแล้ว ไกลผิดมนุษย์เขาไม่ควรอัญเชิญภูตอาชามาตั้งแต่แรก !"
หลัง Michael พูดจบ Gabriel เดินนําไปเปิดประตูวิหารและหันมาพูดกับ Michael "ข้าจะเป็นคนเปิดทางให้ท่านเอง"
"ไม่ต้องลําบากหรอก Gabriel ข้าจะนําในศึกนี้ ไม่ต้องมีการเจรจาอีกต่อไป"Michael พูดต่อด้วยเสียงดังลั่น"ตามข้ามาเหล่าอัครเทวทูต ดาบสวรรค์ของพวกเราจะส่งแสงสว่างอีกครั้งในศึกครั้งนี้ !"
จบตอนที่ 3.