(ณ Arizona เวลา 18:45 น. อพาร์ตเมนต์ของ Mira) Seraphiel เดินไปมาอย่างร้อนใจหลังจากที่พวกเขาสังเกตพฤติกรรมแปลกๆ ของ Mira
"ฉันรู้ว่าเธอปิดบังอะไรบางอย่าง Azel! เราควรบุกเข้าไปแล้วจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด!" Seraphiel พูดอย่างหัวเสีย
Azel จ้องมองไปที่ Seraphielด้วยความสงบนิ่ง แต่สีหน้าเคร่งเครียด เขารู้ว่า Seraphielกำลังโกรธมากเกินไปในตอนนี้
"Seraph คุณต้องสงบสติก่อน เรื่องนี้ไม่ใช่แค่การเผชิญหน้ากับศัตรูที่เรารู้จัก เธอยังไม่เปิดเผยตัวตน เราต้องระวัง"Azel พูดเพื่อเกลี้ยกล่อม Seraphiel
"นายยังไม่เข้าใจหรือไง? เธอเป็นแม่มดแน่นอน ฉันสัมผัสได้! นี่คือเหตุผลที่เราต้องจัดการเธอ!"
Seraphiel พูดด้วยความร้อนรน
Azel มองไปที่ Seraphielแล้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่เขาจะวางมือเบาๆ บนไหล่ของ Seraphiel
"ฟังนะ ผมเข้าใจความโกรธของคุณ แต่ตอนนี้เธออาจจะไม่ใช่ศัตรูที่แท้จริงก็ได้ ผมขอเข้าไปคุยกับเธอก่อนคนเดียว บางทีเราอาจได้คำตอบมากกว่าถ้าเราใช้วิธีที่ไม่ใช่การบุกตรงๆ"
Seraphielขมวดคิ้วแต่ก็ยอมถอยหลัง มอง Azel อย่างไม่พอใจ
"ก็ได้...แต่ถ้าอะไรผิดพลาด ฉันจะเข้าไปทันที"
"ผมเชื่อใจคุณนะ Seraph"
Azel ยืนอยู่หน้าประตูและสูดลมหายใจลึกก่อนจะเคาะประตูเบาๆ เสียงเคาะดังไปในความเงียบ เมื่อประตูเปิดออก Mira ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในชุดสบายๆ ดูเหมือนจะไม่ได้ตกใจหรือแปลกใจเลยที่ Azel มาคนเดียว
"คุณมาคนเดียวเหรอคะ?" Mira พูดด้วยรอยยิ้มบางๆ แต่ดวงตาดูระแวงเล็กน้อย
"ใช่ครับ ผมอยากคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว มีบางอย่างที่ผมคิดว่าเราควรพูดกันตรงๆ" น้ำเสียงของเขานุ่มนวล แต่สายตาจ้องตรงเข้าตาเธออย่างไม่วางใจ
Miraเปิดประตูเชิญให้เขาเข้าไปในห้อง ทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะในห้องนั่งเล่น Azel จ้องมองไปที่เธออย่างนิ่งสงบ
"ผมขอพูดตรงๆ เลยนะครับ Mira ผมรู้ว่าคุณกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง เราทั้งคู่รู้ดีว่ามันมีอะไรมากกว่าที่คุณเล่าให้ฟัง"
Mira หยุดชะงักเล็กน้อย แต่พยายามเก็บอารมณ์ เธอม้วนผมตัวเองเล็กน้อยอีกครั้งก่อนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรค่ะ ฉันบอกทุกอย่างไปหมดแล้ว"
Azelมองการกระทำของเธออย่างละเอียด เขารู้ว่าเธอกำลังพยายามปิดบังความรู้สึก แต่เขาเลือกที่จะกดดันต่อ
"คุณอาจคิดว่ามันไม่สำคัญ หรือไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ผมต้องรู้ทุกอย่างที่คุณรู้ ความจริงคือสิ่งเดียวที่จะช่วยเราได้ในตอนนี้"
Miraเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เธอเริ่มกระพริบตาถี่ๆ แต่ยังคงพยายามทำตัวให้ดูสงบ เธอพูดช้าๆ
"ฉันไม่คิดว่ามีอะไรที่จะบอกได้อีกค่ะ ทุกอย่างที่ฉันบอกคุณไปแล้วคือความจริง"
"งั้นเหรอครับ?" Azel เอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย มองเธอด้วยสายตาที่นิ่งมากขึ้น "แล้วทำไมคุณถึงมีท่าทีประหม่าแบบนี้ล่ะ?" เขาเหลือบมองมือของเธอที่ยังม้วนผมตัวเองโดยไม่รู้ตัว
Mira มองมือของตัวเองก่อนจะปล่อยมันลงอย่างรวดเร็ว เธอหลบสายตาเล็กน้อย
"ฉัน...ฉันแค่เครียดหน่อยน่ะค่ะ การถูกสอบสวนแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับใคร"
"ผมเข้าใจครับ แต่นี่ไม่ใช่แค่การสอบสวนธรรมดา คุณกำลังปกปิดอะไรอยู่ไม่ใช่เหรอ? บางอย่างที่คุณกลัวจะเปิดเผย...ผมแค่อยากรู้ว่ามันคืออะไร และช่วยให้มันจบลงอย่างถูกต้อง"
Miraนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง สีหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนไป ความกังวลที่เธอพยายามซ่อนไว้เริ่มปรากฏออกมา
"คุณพูดถูกค่ะ เรื่องนี้มันหนักมาเลยสําหรับฉัน...เดี๋ยวฉันมาคุยต่อ ขอตัวไปเข้าห้องนํ้าแปปนึงนะคะ"
เธอหลีกเลี่ยงที่จะตอบและเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว
(15 นาที ผ่านไป)
Azel นั่งรอในห้องนั่งเล่นเป็นเวลานานกว่าที่เขาคาดหวัง เสียงนาฬิกาบนผนังดังก้องในความเงียบ ความรู้สึกของเขาเริ่มตึงเครียดขึ้นทุกวินาทีที่ผ่านไป เขาพยายามบอกตัวเองว่า Mira อาจแค่ต้องการเวลาในการสงบสติอารมณ์ แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานเกินควร เขาก็เริ่มรู้สึกผิดปกติ
Azel ลุกขึ้นยืนช้าๆ ความรู้สึกสงสัยเข้าครอบงำ เขาเดินตรงไปที่ประตูห้องน้ำที่ Mira อ้างว่าเข้าไป หยุดอยู่ตรงหน้าประตูและเคาะเบาๆ
"Mira? คุณโอเคไหม?"
ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากภายในห้องน้ำ Azel ขมวดคิ้วแล้วเปิดประตูออกช้าๆ ภายในห้องน้ำ...ว่างเปล่า Mira หายไปแล้ว
Azel รู้สึกถึงความเยือกเย็นที่วิ่งผ่านร่างกายของเขา เขากวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องน้ำ แต่ไม่มีวี่แววใดๆ ที่จะบอกได้ว่า Mira เคยอยู่ที่นั่น หรือหนีไปทางไหน
ขณะที่ Azel ยืนอยู่ในห้องน้ำที่ว่างเปล่า ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงคำรามต่ำๆ ดังมา จากด้านหลัง แต่ไม่มีสิ่งใดให้เห็น เขาหัน กลับมาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ถูกบางสิ่งที่มองไม่ เห็นพุ่งชนอย่างแรง เขาถูกผลักไปกระแทก กับผนัง เสียงขู่ยังคงก้องในอากาศ
หมานรก (hell hound) ของ Mira มันล่องหนและเริ่มโจมตี Azel อย่างไม่ปรานี เขารู้สึกถึงบาดแผลที่หลังและ เตรียมตัวรับมือกับศัตรูที่เขามองไม่เห็น
"หนีไม่ได้สินะ..." Azel คิดในใจ เขาต้องหา วิธีตอบโต้เจ้าหมานรกที่ล่องหนนี้ก่อนที่จะ ถูกมันทำร้ายไปมากกว่านี้
ตอนนี้เขาต้องตัดสินใจเลือกว่าจะใช้พลังหรือไม่ เพราะถ้าใช้ตอนนี้ Michael จะรู้แล้วตามล่าเขาแน่นอน
(ณ สวรรค์ เวลา 19:30 น. ที่ขอบสวรรค์)
ท่ามกลางท้องฟ้าสีทองเหนือสวรรค์ Michael ยืนอย่างสง่างามอยู่กลางลานที่กว้างใหญ่ อัครเทวทูตทุกตนรวมตัวกันอยู่รอบตัวเขา แสงสว่างจากปีกของพวกเขาทำให้สถานที่นี้ส่องสว่างไปด้วยพลังอำนาจแห่งพระเจ้า Gabriel ก้าวขึ้นมายืนข้างๆ Michael สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
"พวกเราทุกคนได้รับข้อมูลจาก Uriel มาว่ามีภูตมรณะเพิ่งจะมาถึงโลก มันอันตรายเกินกว่าจะปล่อยไว้ เราต้องลงไปกำจัดมันก่อนที่จะสร้างหายนะ"
เสียงพูดของ Michael ทรงพลังและหนักแน่น Gabriel มองหน้า Michael และพยักหน้าเบาๆ
"พวกเราไม่สามารถให้ภูตมรณะนั้นสร้างความโกลาหลบนโลกได้ ข้าพร้อมแล้ว Michael" Gabriel พูดอย่างแน่วแน่
Michael หันไปมองอัครเทวทูตอีกกลุ่มที่พร้อมจะเดินทางตามเขาไปยังโลก
"เตรียมตัวให้พร้อม เราจะไม่ให้โอกาสมันหลบหนี เราจะใช้พลังร่วมกันเพื่อยับยั้งและทำลายมัน"
แสงสีทองเริ่มหมุนวนรอบตัว Michael และอัครเทวทูต พลังแห่งสวรรค์เตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางลงสู่โลกเพื่อทำภารกิจอันสำคัญ
จบตอนที่ 6.