(ณ Arizona เวลา 21:20 น. ข้างในตัวห้าสรรพสินค้ากลางเมือง)
Azel ยืนตัวแข็งทื่อกลางทางเดินในห้าง ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความช็อค "พวกอัครเทวทูต... พวกเขาอยู่ที่นี่จริงๆ" เสียงของเขาสั่นไหว
Seraphiel หันมาจ้องหน้า Azel พลางพึมพำ "นี่มันไม่ใช่ความผิดเธอ... เธอยังไม่ใด้ใช้พลังเลย พวกเขาต้องลงมาเพราะบางอย่าง"
ทันใดนั้น แสงสว่างจ้าก็สาดลงมาจากส่วนใจกลางของห้าง พร้อมกับเสียงปีกขนาดใหญ่กระพือก้องไปทั่วพื้นที่ เสียงดังก้องเหมือนสายฟ้าฟาดลงมา ดูเหมือนจะเป็นเสียงการต่อสู้
"Michael…" Azel กระซิบเบาๆ ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความกังวล รู้ดีว่ายังไงทั้งสองพี่น้องก็ต้องมาพบเจอกันอีกครั้ง
Seraphielขมวดคิ้ว "ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ใช่เป้าหมายของพวกเขานะ Azel..." เขาพูดต่อ "เรามาตั้งใจทําภารกิจหลักของเราให้เสร็จก่อนดีกว่า... เรามาหาตัว Mira นะ จําใด้ใช่ไหม?"
เขาเอามือแตะไหล่ของ Azel เขย่าเบาๆ เหมือนกําลังดึงสติ
"ผ-ผม..."
Azel มองไปรอบด้วยสายตาที่ไม่แน่ใจ สะดุ้งอีกครั้งตอนใด้ยินเสียงต่อสู้จากใจกลางตัวห้าง
"นี่เธอ..." Seraphiel ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ส่ายหน้าช้าๆ
"ฉันทําเรื่องนี้คนเดียวไม่ได้นะ Azel..." เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน มองไปทางอื่นพยายามซ่อความเศร้าในดวงตาคู่นั้น
เทวตัวน้อยๆคนนี้ทําให้เขารู้สึกถึงสิ่งที่เขาลืมมันไปตั้งนานแล้ว ความเศร้า ความกลัวที่จะถูกทิ้งโดยใครสักคน
"ข-ขอร้องเถอะ..." นํ้าตาที่คลอเบ้าของเขาไหลออกมาอย่างช้าๆ มือของเขาที่กําไหล่ทั้งสองข้างของ Azel แน่นขึ้น มันชัดเจนแล้วว่า Seraph ไม่อยากเสียเขาไป
"ด-เดี๋ยวสิ... ท-ทําไมถึง..." ตาของ Azel เบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นนํ้าตาที่ไหลรินของ Seraph เขารีบยื่นมืออกไปปาดมันออก
"อ-อย่าร้องให้สิ... ผ-ผมจะไปกับคุณไม่ต้องกลัวหรอก Seraph" Azel พูดพร้อมกับเอามือจับแก้มของเขา จ้องไปในตาของเขาด้วยสายตาที่อบอุ่น
"จ-จริงเหรอ!?" Seraphiel ตาลุกวาว ดึงเขาเข้ามากอดอย่างแน่น ยังคงสะอื้นอยู่เล็กน้อย
"เธออย่าทำให้ฉันกังวลแบบนั้นอีกนะ Azel!"
"ใด้ๆ เหลือเชื่อนะเนี่ย ผมพึ่งเห็นคุณร้องไห้ครั้งแรกเลย" Azel พูดอย่างล้อเลียน ขําคิกคักเล็กน้อย
(ณ Arizona เวลา 21:30 ที่ใจกลางตัวห้างสรรพสินค้า)
เสียงการต่อสู้ดังก้องไปทั่วตัวห้าง Michael ยังคงปัดป้อง Soul crusher และหาโอกาสที่จะตอบโต้ตัว ภูตมรณะ
ภูตมรณะ เหวี่ยงค้อนอันมหึมานั้นราวกับมันไร้นํ้าหนัก
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังคงอยู่บนใบหน้าของเขาราวกับว่าเขาทีความสุขกับทุกวินาทีในการต่อสู้ครั้งนี้
"โถ่เอ้ย... หาช่องโหว่ไม่ได้เลย" Michael พึมพำกับตัวเอง มองไปรอบๆอย่างกังวล "Gabriel... ป่านนี้ถึงไหนแล้วเนี่ย"
ในระหว่างที่ Michael กําลังเหม่ออยู่นั้น ภูตมรณะ ฟาด Soulcrusher ลงมากลางตัวเขาอย่างแรง
ดวงตาของ Michael เบิกกว้างขึ้น แต่โชคยังดีที่เขาเอาดาบสวรรค์ขึ้นมาป้องกันไว้ใด้ทัน
"นี่ๆ~ เหม่ออะไรของเจ้ากันน่ะ~?" ภูตมรณะ พูดพร้อมกับดัน Soulcrusher ลงมามากขึ้น ความร้อนที่ออกมาจากกะโหลกกระทบกับหน้าของ Michael
"ข้าไม่ถอยง่ายๆ หรอก!!!" Michael ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะปัด Soulcrusher ออกไป
ดวงตาของ ภูตมรณะ เบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ขณะที่เขาถูกผลักจนตัวลอยออกมา ก่อนที่จะกลับไปยิ้มอีกครั้ง
Michael กระโจนตามตัวของ ภูตมรณะ ไปและ เหวี่ยงดาบสวรรค์ของเขาตรงไปที่หน้าของเขาก่อนที่เขาจะยก Soulcrusher ขึ้นมาได้
ปั้ก!
ภูตมรณะ เอาแขนของเขาขึ้นมากันดาบสวรรค์ของ Michael ไว้ใด้ทันเวลา
หายใจหอบสักพัก ปล่อยให้ดาบสวรรค์แทงเข้าไปในแขนของเขา ก่อนที่จะเตะตัดขาของ Michael จากข้างล่าง
ตึง!
ตัวของ Michael กําลังจะร่วงลงสู่พื้น
"อย่ามองแค่มือสิ Michael!" ภูตมรณะ พูดระหว่างลมหายใจหอบ
เขายก Soulcrusher ขึ้นมาเพื่อฟาดไปที่ตัวของ Michael จากด้านข้างก่อนที่เขาจะตกสู่พื้นห้าง
ฟิ้ว!
ตึก!
ตัวของ Michael กระแทกกับกําแพงปูนของตัวห้างเจ้าอย่างจัง เกิดเป็นหลุมระเบิดเล็กๆ
ภูตมรณะ กระโจนตามมา ยืนดูสักพักก่อนจะยกค้อนของเขาขึ้นอย่างช้าๆ
"มีอะไรจะสั่งเสียมั้ย Michael?"
"ไปตายซะ..." Michael พูด ถุยน้ำลายลงพื้น ก่อนที่จะพยุงตัวเองขึ้นด้วยดาบสวรรค์
ตาของ ภูตมรณะเบิกกว้างขึ้น "ว้าว... เจ้านี่ใจสู้จริงๆนะ... เหมือนพ่อไม่มีผิดเลย" เขาพึมพําคําสุดท้ายออกมาเบาๆ
ในขณะนั้น
ปีกสีทองพร้อมร่างกายอันสง่างามมาบินโฉบร่าง ภูตมรภนะ ไป
"มาช้ากว่าที่คิดนะ... Gabriel" Michael ส่ายหัวของเขาก่อนที่จะพยุงตัวเองขึ้นยืน
จบตอนที่ 10.