(ณ Arizona เวลา 13:45 น. ร้านกาแฟเล็กๆ ในย่านกลางเมือง)
Azel และ Seraphiel นั่งอยู่ที่มุมเงียบๆ ของร้านกาแฟ ขณะรอ แฟนเก่าของผู้ตายมาถึง เธอเดินเข้ามาอย่างสงบ ท่าทางผ่อนคลาย และนั่งลงตรงข้ามกับพวกเขา สวมชุดเรียบง่ายพร้อมยิ้มให้เบาๆ
Mira (แฟนเก่าของผู้ตาย) พูดด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร "ขอโทษที่ให้รอนะคะ พวกคุณต้องการถามอะไรเหรอ?"
Azel ตอบด้วยน้ำเสียงแบบเรียบๆ "ขอบคุณที่มาพบเรา เราแค่อยากถามเกี่ยวกับแฟนเก่าของคุณน่ะครับ คุณสังเกตเห็นอะไรผิดปกติไหมก่อนที่เขาจะเสียชีวิต?"
Mira ยิ้มจางๆ พร้อมตอบอย่างเป็นธรรมชาติ "ไม่เลยค่ะ เราเลิกกันมาพักใหญ่แล้ว ไม่มีอะไรผิดปกติเลย เขาก็เป็นคนดีตามปกติ"
Azel นั่งฟังคำตอบเงียบๆ โดยไม่แสดงอาการสงสัยอะไร เขามองเธอด้วยความคิดว่า Mira ดูซื่อตรงและไม่มีอะไรน่าสงสัย
Azel พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้น "แล้วคุณรู้ไหมว่าเขาเคยพูดถึงเรื่องแปลกๆ อะไรไหม? หรือเคยบอกว่ากลัวอะไรหรือเปล่า?"
Mira หัวเราะเบาๆ พร้อมม้วนผมของตัวเองเล่น "เขาไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นนะคะ จริงๆ เขาก็เครียดกับงานบ้างเป็นบางครั้ง แต่ไม่ใช่อะไรที่ร้ายแรง"
Seraphiel นั่งฟังเงียบๆ และจ้องมองท่าทีของเธอ และเริ่มสังเกตเห็นการม้วนผมของ Mira ซึ่งเป็นสัญญาณว่าเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง
Mira ยังคงม้วนผมของเธออย่างไม่ตั้งใจ ขณะที่ตอบคำถามต่อไป ท่าทางดูผ่อนคลาย แต่ Seraphiel รู้ทันทีว่านี่เป็นสัญญาณของความกังวลที่เธอพยายามปกปิด
Azel ยังคงไม่สงสัยอะไรในตัวเธอ "คุณไม่เคยเห็นอะไรแปลกๆ ในบ้านเขาหรือมีใครที่ไม่ชอบเขาใช่ไหม?"
Mira ส่ายหัวพร้อมยิ้มจางๆ "ไม่เลยค่ะ เราเลิกกันแบบปกติดี ไม่มีใครไม่ชอบเขา" เธอม้วนผมอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว และหันมาสบตากับ Azel ดูไม่ค่อยมั่นใจในคำตอบของตัวเอง
Seraphiel ยิ้มบางๆ และสังเกตเห็นชัดเจนว่าเธอมีบางอย่างที่โกหก แต่เขายังคงเก็บความสงสัยเอาไว้ "เข้าใจแล้ว ขอบคุณที่ให้ความร่วมมืออย่างดีนะครับ"
Mira ยิ้มกลับอย่างโล่งใจ และขอตัวออกจากร้านไป ทิ้งให้ Azel และ Seraphiel นั่งอยู่ด้วยกัน
Azel มองไปที่ Seraphiel "ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้มีอะไรผิดปกตินะ คุณคิดว่ายังไง?"
Seraphiel พยักหน้าเล็กน้อย แต่สายตาจับจ้องไปที่ประตูร้านกาแฟที่ Mira เพิ่งเดินออกไป "เธอแสดงออกเหมือนไม่มีอะไร แต่การม้วนผมของเธอน่าจะบอกอะไรเราได้มากกว่านั้น ฉันคิดว่าเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่าง"
(ณ Arizona เวลา 16:32 น. ในรถสีดำที่จอดอยู่ห่างจากอพาร์ตเมนต์หรูของ Mira) Seraphiel และ Azel นั่งอยู่ในความตึงเครียดที่หนักแน่น เสียงเครื่องยนต์เงียบสงัด ขณะที่สายตาของAzelจ้องไปที่ถนนข้างหน้าอย่างตั้งใจ แต่เขายังไม่ทันสังเกตการกระทำที่น่าสงสัยของ Mira
"เธอดูประหม่า" Seraphiel กล่าวเสียงเบา แต่ชัดเจน
"ใครก็ประหม่าเมื่อต้องถูก FBI สอบสวน" Azel ยักไหล่ มองไปที่ Seraphiel "นายคิดว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องจริงๆ งั้นเหรอ?"
Seraphiel จำได้ถึงการกระทำเล็กๆน้อยๆของ Mira ที่ดูเหมือนจะหลุดออกมาอย่างไม่รู้ตัว "เธอม้วนผมตัวเองและหลีกเลี่ยงการสบตา มีบางอย่างที่เธอปิดบังเราอยู่"
เขาเริ่มขับตาม Mira ที่ขับรถสีแดงไปยังอพาร์ตเมนต์สุดหรู เมื่อเขาจอดรถได้ เขาสังเกตเห็นความเครียดที่ชัดเจนในท่าทางของเธอ
"ดูเหมือนว่าเธอจะประสบความสำเร็จไม่เบานะ" Azel กล่าวด้วยความทึ่งพร้อมจ้องมองไปที่ Apartment สุดหรูของเธอ
เมื่อ Mira เดินเข้าประตู Seraphiel รู้สึกถึงบางอย่างที่หนักอึ้งในใจ "เธอกำลังซ่อนอะไรบางอย่าง และฉันจะต้องรู้ให้ได้" เขาพูดเบาๆ
Azel ถามกับ Seraphiel "คุณจะทำยังไง? จะบุกเข้าไปถามตรงๆ เลยเหรอ?"
Seraphiel จ้องมองไปที่ประตู ร่างของเขาเกร็งแน่น ความโกรธเริ่มก่อตัวขึ้น "เธอเป็นแม่มด Azel ฉันรู้สึกได้!" น้ำเสียงของเขาหนักแน่น
"นายมั่นใจเหรอ?" Azel ถาม
Seraphiel ทุบพวงมาลัยด้วยความโกรธ "แน่ใจ? ฉันมั่นใจยิ่งกว่าสิ่งไหนๆ! ฉันเห็นการโกหกมาเป็นร้อยๆปี เห็นมาตลอดเป็นล้านครั้ง Mira คือแม่มด และฉันจะลากเธอออกมาให้ได้!"
Azel มองไปที่ Seraphiel อย่างลังเล ก่อนจะพยายามปรับความคิด "เรายังไม่มีหลักฐานชัดเจนเลยนะ"
Seraphiel ขบกรามแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่ลำคอ "หลักฐานไม่สำคัญ! ฉันจะต้องจับเธอให้ได้ ไม่ว่าจะต้องทำยังไง!"
(ณ สวรรค์ เวลา 17:50น. เรือนจําสวรรค์ห้องสอบสวน)
Uriel ถูกนำตัวไปยังห้องสอบสวนที่มืดมิด มีแสงสลัวจากหิ่งห้อยเทวดาที่บินอยู่รอบๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเครียด เมื่อเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ที่แข็งแรง ปีกของเขาถูกตรึงกับเบาะที่นั่ง มีเทวดาอีกสององค์ยืนอยู่ข้างๆ พร้อมสายตาที่ไม่ไว้วางใจ
Michael เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด "Uriel, ข้าอยากให้เจ้าชี้แจงเกี่ยวกับการอัญเชิญภูตมรณะที่เกิดขึ้น เจ้าทําไปด้วยสาเหตุอะไร?"
ไม่มีคําพูดใดหลุดออกจากปากของ Uriel เขาเอาแต่นั่งก้มหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงการมองตาของ Michael ต่อไป
"มองหน้าข้า Uriel!" Michael พูดเสียงดังลั่น "มองหน้าข้า และดูสิ่งที่เจ้าทําลงไป!" เขาพูดพร้อมกับกําดาบสวรรค์ในมือไว้แน่น
Uriel หันมามองหน้าเขาด้วยความละอายใจและรู้สึกผิดและพูด "เจ้ากําลังเข้าใจข้าผิดอยู่นะ Michael"
Uriel กำมือแน่น แต่ก็รู้ว่าต้องพูดความจริง "ข้าทำไปเพราะได้รับคำสั่งจาก Satan เขาเป็นคนออกคําสั่งภูตมรณะ!"
ความเงียบครอบงำห้องทันที คำพูดนี้เหมือนกับฟ้าผ่าในคืนมืด มันสร้างความตึงเครียดให้กับเหล่าเทวดาในห้องที่เฝ้าดูอยู่
"เจ้า...เจ้ากำลังพูดอะไรอยู่?!" เสียงของ Michael สั่นเล็กน้อย ขณะที่ความโกรธเริ่มแสดงออกชัดเจน
"เขาบอกว่าถ้าเขาใด้ปกครองสวรรค์จะแบ่งส่วนหนึ่งไว้ให้ข้า! ตอนนี้เขาปลดปล่อยสิ่งชั่วร้าย,คําสาป,ภูติผี,ปีศาจ จากอดีตมาจนถึงปัจจุบันทั้งหมด!"
Michael ขมวดคิ้ว ความโกรธและความผิดหวังต่อ Uriel ปะทุออกมา "เจ้าทําสัญญากับเขาใด้ยังไง? เขาคือศัตรูของพวกเรา!"
Uriel ตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูสิคนหวัง "ข้าขอโทษอย่างสุดหัวใจ Michael ยกโทษให้ความโลภของข้าด้วย!"
Michael ถอนหายใจอย่างหนัก "เจ้าทำให้ข้าผิดหวัง Uriel และข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าออกไปง่ายๆ ในเรื่องนี้...ตอนนี้สิ่งชั่วร้ายกระจายไปถึงไหนแล้ว?"
"กระจายไปทั่วผืนโลกแล้ว ภูตมรณะก็อยู่ที่นั่น!"
Michael ถือดาบสวรรค์ในมือแล้วเอาจ่อไปตรงคอของ Uriel
"ข้าขอโทษจริงๆ Michael...ข-ข้านับถือเจ้า นับถือมาโดยตลอด ข้ายอมรับเจ้าเหมือนพี่ชาย!"
Uriel พูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นกลัวและนํ้าตาที่อาบสองแก้มของเขา
"ข้าเป็นคนใช้ดาบสวรรค์ฆ่าน้องชายตัวเอง...และตอนนี้ข้าจะฆ่าเจ้าด้วย!"
Michael พูดก่อนเอาดาบสวรรค์ปาดเข้าไปที่คอของ Uriel
ตัวของเขาเรืองแสงออกมาก่อนจะกลายเป็นเถ้าถ่านในนรก
Michael เดินออกมาจากห้องสืบสวนโดยไม่ได้รู้สึกผิดหรือเสียใจแม้แต่น้อย ความเดือดดาลที่ถาโถมเข้ามาจากรอบตัวเขามันเปลี่ยนเขาให้เป็นคนที่เย็นชาและไร้หัวใจ ในความคิดของเขาในตอนนี้มีแต่ภารกิจที่จะต้องปกป้องทั้งสวรรค์และโลกมนุษย์ไว้ให้ใด้
ในขณะเดียวกันที่เถ้าถ่านของ Uriel กําลังถูกดูดลงนรกอย่างเสร็จสมบูรณ์
มีเสียงเท้าของคนๆนึงเดินมาไกล้ๆขี้เถ้าของ Uriel "ชิ..ช่างอ่อนแอเหลือเกินนะ Uriel ข้าผิดหวังในตัวเจ้ามากๆ นี่น่ะหรือ คนที่อยากจะปกครองสวรรค์ร่วมกับข้า?" Satan พูดด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวังก่อนจะเอานิ้วแตะที่ขี้เถ้าของ Uriel และเผามัน
จบตอนที่ 5.