2 years after...
"Kuya, tumawag si dad sakin kanina pinapasabi Niyang kaylangan ka raw ng kompanya" she sigh "kaylangan mong umuwi ng Pilipinas" she coldly said
Her brother look at her with tired eyes "are you gonna be okay here?" Imbis na sumagot sa sinabi Niya, nag tanong lang Ito kung magiging okay siya na umalis ito at maiiwan siya
"I'll be fine, sanay na ako" walang emosyon Niyang sagot sa kapatid na nakatitig parin sa kaniya
"Princess..."
"Kuya I'll be fine, hindi mo kaylangang mag-alala ng husto sakin pag bumalik ka na sa Pilipinas" sagot Niya, pilit siyang ngumiti sa harap ng kapatid pero hindi Niya magawa, hindi Niya kaya. Nawala na ang dahilan ng pag ngiti Niya
Tumayo mula sa pag-kakaupo ang kuya Niya at lumapit sa kaniya
"I know you're still hurting, princess it's been two years but...." He sigh "you still can't forget him" niyakap siya ng kapatid hinalikan ang ulo Niya
"Ang hirap kuya" sagot Niya sa kapatid na nanatiling yakap siya "ang hirap Niyang kalimtan, I'm still longing for his love, ang hirap Niyang kalimtan" a year scape from her eyes "pakiramdam ko hindi Niya ko iniwan, pakiramdam ko nasa paligid lang siya hindi siya nawala kuya" naninikip ang dib-dib Niya sa kaka-iyak at parang pinipiga ang puso habang na aalala ang lahat ng nangyari
"Kaylangan mong tanggapin ang katotohanan, kaylangan mong lumaya sa nakaraan"
"I'm trying, it's just so hard to forget him" bahagyang lumayo ang kapatid Niya at tinignan siya
"Makakaya mo rin ang lahat" sabi nito "anyway, mag iimpake na ako baka mainip si dad at sunduin ako pa ako nun" pareho silang natawa sa sinabi nito at niyakap muli ang isat-isa bago muling nag hiwalay at ginawa ang kaniya-kaniyang gawain
Busy siya sa pagtitipa sa laptop Niya ng mag ring ang phone na nasa tabi lang ng laptop, agad Niya itong kinuha at tinignan muna kung sino ang tumatawag napangiti Naman siya pero hindi na yung ngiti na katulad ng ipinapakita Niya sa taong mahal Niya noon. Agad Niyang itinigil ang ginagawa at sinagot ang tawag
"Hey"
"Hi baby, I miss you" may bahid ng pagod ang boses nito kaya alam Niya agad na galing ito sa trabaho
"I miss you too, bakit hindi ka na lang muna mag leave kahit tatlong araw o isang linggo? Lagi kang subsub sa work eh" sabi Niya
"Gustohin ko man hindi pwede, sunod-sunod ang project na dumarating at may iniha-handle akong VIP" sagot ng lalaking kausap
"Hmmm, ang workaholic Naman ng mahal ko kaya walang time sa akin eh" pabiro Niyang Saad
"Sorry, I'm just too busy I swear pag naging okay ang lahat, ikaw ang una kong pupuntahan" nahihimigan Niya ang pag lalambing ng boses nito kaya napa-ngiti siya ng kaunti
"Asus...hindi Naman kaylangan sige na may gagawin pa ako" paalam nito sa tumawag sa kaniya
"Sige, mag-iigat ka dyan"
"Ikaw rin" sagot niya at ibinaba na ang tawag
Napa-buntomg hininga na lamang siya at sumandal sa upoan habang nakatingala sa kisame. Na-aalala ko na Naman siya, siguradong tutulo na Naman ang luha ko. Hindi nga ako nag kamali at nag simula ng mag bagsakan ang luha kong kanina pa pinipigilan
Bakit ba ang hirap mong kalimutan
HER POV
It's been 2 years since the kidnapping happened, I got shot because I want to protect him, I want to protect the man I love, but I failed maybe God has another plan for me, for us.
Dad bring me in US to be cure I got coma for almost 5 months and thankfully I recover, but after I heard what happened to him I feel like I'm sick again, I feel like there's an empty space in my heart. I cried every night hindi ko siya magawang kalimutan, kahit anong pilit ko hindi ko kaya anlalim ng sugat na iniwan Niya, sobrang sakit. He didn't survive, he lost too much blood. Ansabi ni dad inilibing siya sa araw na umalis kami ng Pilipinas they also show me the picture of his burial. Natapos Naman na namin ang finals nung mga panahon na iyon at hindi ako naka attend sa graduation namin dahil nga sa kalagayan ko, kaya ipinadala na lang sa akin ang diploma ko at certificate and now I'm handling our company here in US together with my brother kuya Aeros na hindi ako iniwan lagi siyang nandyan tuwing umiiyak ako he witness my breakdown and he didn't judge me, he help me lessen the pain at kahit paano ay nakayanan ko na. Pumupunta din Naman si kuya Ashton dito bumibisita pero dahil sa work Niya as a model, actor and a singer kaya tatlong araw sa isang buwan lang siya bumusita, but I understand Kasi kahit ako busy din sa trabaho.
"Aira" tawag ni kuya Ashton sa akin na pababa pa lang ng hagdanan, agad kong pinunas ang luha bago tumingin sa kaniya
"Yes kuya?" Sagot ko
"Ngayon na ako aalis, inayos na ni dad ang lahat eh" nakasimangot Niyang Saad
"Ayos lang kuya, kaya ko Naman na mag-isa dito sa bahay walang mang yayaring masama sa akin at isa pa nakapalibot ang mga tauhan ni dad sa bahay may mga sniper pa sa paligid" sabi ko halata Kasi ang pag-aalala sa mukha Niya
"I know, pero paano kung lumabas ka? Paano kung mawala ka sa paningin ng mga bantay?" Nag lalambing itong yumakap
"Kuya did you forget, after what happened to me dad trained me how to fight and use any kind of weapons" sagot ko
"Pero princess, kahit na paano kung marami sila?"
"Kuya may tiwala ka ba sa akin?" Tanong ko
"Of course yes, I trust you"
"Then trust me, when I say I'll be safe and no one can hurt me okay" napabuntong-hininga na lang Ito saka pilit na tumango
"Pag may nang-yaring masama sayo! Hindi kita mapapatawad!"
"Isumpa mo pa ako sa kabilang buhay" mahina akong natawa kahit na napaka seryoso ng mukha nito at may bahid ng kaunting inis
"Tahimik Aira! Sabihin mo pa yang kabilang buhay na iyan malilintikan ka talaga sa akin!" Tinawanan ko lang siya kahit halata ang inis sa mukha nito pero agad din iyong nag laho nang nilambing ko siya "I love you princess" bulong nito saka hinalikan ang noo ko
"I love you too kuya Ros" sabi ko
Pagkatapos ng madamdamin naming yakapan ay nag paalam na kami sa isat-isa ngunit naho siya umalis ay nag habilin na muna siya sa mga tauhan ni dad na bantayan akong mabuti at protektahan saka siya umalis. Pumasok ako sa kabahayan at tinungo ang cellphone kong kanina pa nag riring
"Hello" malamig ang boses kong sagot sa kausap
"You have a work to do, finish them" seryosong Saad ng nasa kabilang linya at agad pinatay ang tawag
I think I'll have fun again, I want blood