เรื่องแปลกๆ มักเกิดขึ้นเสมอ และไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่นายยุทธนาหรือนางราชพฤกษ์จะโต้แย้งกันว่าพวกเขาไม่ได้เป็นคนทำ
[เด็กถูกขาของโต๊ะพับหนีบเข้าที่ลำคอจนเสียชีวิต]
[เด็กตกน้ำ จมหาย ก่อนจะเสียชีวิต]
[เด็กตกไปในกรงสัตว์ในสวนสัตว์กระทั่งเสียชีวิต]
บันทึกสะสมข่าวถูกวางไว้หน้าเรือนไทยเหมือนสิ่งของต่างๆ ที่ถูกวางไว้ก่อนหน้า ซึ่งนายยุทธนาและนางราชพฤกษ์ก็อธิบายไม่ได้ว่าใครให้ และเพราะอะไรถึงให้
บดินทร์เป็นเด็กซน นายยุทธนาและนางราชพฤกษ์ละสายตาไม่ได้เลย และแล้วเสียงกรุ๋งกริ๋งของลูกกระพรวนข้อเท้าก็บอกนางราชพฤกษ์ได้ว่าตอนนี้บดินทร์หายไปอยู่ที่ไหน
ไม่ง่ายเลย สำหรับใครก็ตามที่จะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้เติบโตขึ้นมา ตั้งแต่วันแรกที่ดูแลบดินทร์ เขาร้องไห้เวลาที่เขาหิว นอนๆ อยู่พลันตื่นขึ้นมาร้องไห้เพราะไม่สบาย ต้องการอะไรๆ ก็ลงนั่งร้องไห้แผดเสียง กระทืบเท้าไป-มาอย่างอาละวาด เขาร้องไห้เป็นเพราะเขาคับข้องใจ โกรธ หรือผิดหวัง ที่ตัวเขายังสื่อสารให้คนอื่นๆ เข้าใจเขาไม่เป็น
เหมือนในตอนนี้ นายยุทธนาปิดปากตัวเองด้วยหน้ากากอนามัย เหตุผลเพราะเขาชื่นชอบเล่นหยอกคิกคักกับบดินทร์ก่อนหลับ ทำให้บดินทร์ละเมอร้องไห้ตอนดึก
"ถ้าจําเป็นต้องพูดกับลูกก่อนหลับก็ใช้น้ำเสียงเรียบๆ หรือเสียงโทนต่ำซะนะคะ" นางราชพฤกษ์บอกแบบนั้น
6-7 โมงเช้า เป็นคราวเคราะห์ของทารกบดินทร์ผู้ต้องตื่นนอนแล้ว นางราชพฤกษ์เริ่มจากเปิดหน้าต่าง เปิดเพลงจังหวะเร็วๆ แต่โชคยังดี บดินทร์ยังได้นอนกลางวัน วันละครั้ง เขาไม่รู้หรอกว่าถ้าเขานอนหลับอย่างเต็มที่ ฮอร์โมนการเจริญเติบโตจะหลั่งออกมา ทำให้สมองและร่างกายพัฒนาอย่างเต็มที่ แล้วก็มีพัฒนาการที่ดี
นายยุทธนามีความสุขเล็กๆ น้อยๆ เมื่อมองดูลูกของเขากำลังหลับสนิท ขณะหันมองนางราชพฤกษ์ที่อยู่ด้านข้าง ซึ่งเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าเธอกับลูก ใครหลับก่อน...
'ออมแรงไว้รับมือกับลูกในเวลาต่อไป' นางราชพฤกษ์บอกแบบนั้น หลังจากตื่น
= เรือนไทย =
เสื้อผ้าเด็กอ่อน อุปกรณ์เลี้ยงลูกต่างๆ นานา ของขวัญที่มีซองใส่เงินถูกวางไว้ที่สนามหญ้าหน้าเรือนไทย กิ่งก้านของต้นไม้ถูกประดับตกแต่งและให้แสงสว่างจากโคมแขวนทุกวันสำคัญ