= โรงพยาบาล =
แผนก: เด็ก
"เสี่ยงชักเพราะไข้สูง" พยาบาลบอกนายยุทธนา เมื่อนางราชพฤกษ์ไปต่างจังหวัด
"ไข้สูงกว่าปกติถึง 6 องศาเชียวนะ"
"ใช้น้ำอุณหภูมิเท่าไหร่นั้น ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิของผู้ป่วย"
"ไข้สูงมากต้องอาบให้เปียกทั้งตัวเลย สระผมด้วย เพราะความร้อนสะสมอยู่ที่หัว"
"ใช้ผ้าถูย้อนขนขึ้นเพื่อเป็นการเปิดรูขุมขน"
"รีบลดความร้อนและรีบเช็ดตัวจนแห้ง ถ้ากังวลว่าลูกจะหนาว"
ทันทีที่กลับถึงบ้านกลางดึก นายยุทธนาเฝ้าดูแลบดินทร์ด้วยความห่วงใยไม่เคยห่าง เช็ดตัว ป้อนยาอยู่ข้างกายลูกทั้งคืนทั้งวัน
แผนก: ศัลยกรรมกระดูก
ใช่แล้ว คนเป็นพ่ออย่างนายยุทธนาปีนหน้าต่างอยู่สูงจากพื้นประมาณ 1 เมตรเพื่อติดตั้งเหล็กดัดที่หน้าต่างก็เพื่อป้องกันลูกน้อยของเขาปีนป่ายแล้วพลัดตก แต่นึกไม่ถึงว่าคนที่พลัดตกกลับกลายเป็นเขาเสียเอง
"เจอสัตว์มีภัยมาทำรังหรือเปล่าคะ ผึ้ง ต่อ แตน ตะขาบ มดแดง ยุง เจอสักตัวไหมคะ"
"มัวแต่สอดส่อง ไม่ระวังตัวเองบ้างเลย"
นายยุทธนาไม่ได้รำคาญอะไร แม่คนที่สองของเขา
นายยุทธนาที่สวมเฝือก กำลังติดตั้งประตูกั้นสูงที่บันได ซึ่งเปิดเข้าหาตัวได้ทิศทางเดียว และปิดกลอนไว้เสมอ, ซี่ราวบันไดและซี่ลูกกรงระเบียงถูกเขาทำให้มีช่องห่างไม่เกิน 9 เซนติเมตร ลำตัวและศีรษะบดินทร์ลอดไม่ได้
เเต่เขาเผลอวางปากกาจากงานเอกสารแวบเดียวเพื่อเข้าห้องน้ำ ฉับพลันเสียงเยียบเย็นชวนขนลุกชันกระซิบดังใกล้หู "ไปดูลูก" ทำให้เขาต้องรีบวิ่งหน้าตั้ง
บดินทร์กัดปลอกปากกา แล้วเผลอกลืนลงหลอดลม กระตุ้นสำลักและอาเจียน นายยุทธนาถึงกับรีบนำเขาส่งโรงพยาบาลทันที
แผนก: ฉุกเฉิน-อุบัติเหตุ
"โชคดีที่ปลายปลอกปากกามีรู อากาศลอดผ่านให้มีออกซิเจนเพียงพอต่อการช่วยชีวิตทันนะครับ"
"สิ่งของที่เด็กถือต้องมีปลายทั้งสองด้านใหญ่ ป้องกันเด็กนำใส่ปาก จมูก ซึ่งจะเกิดการอุดตันทางเดินหายใจนะคะ"
"กลับบ้านไปแล้ว อย่าให้อาหารชิ้นแข็ง อย่าให้อาหารขนาดใหญ่ที่เคี้ยวได้ยาก เก็บถุงพลาสติกทั้งบ้านให้พ้นมือ ป้องกันน้องดินใช้สวมศีรษะหรือกลืนกินดีกว่านะครับ"
"ขอบคุณคุณหมอสิลูก"
บดินทร์ทำตามอย่างว่าง่าย ใครเห็นใครก็หลงรัก