Nasa ganoon siyang pag iisip ng bigla namang
bumukas ang pinto, kayat nahinto ang kanyang
pagbabalik tanaw.
"Don't you know how to knock?"
"Kumatok ako hindi mo ba narinig?"
Sinadya na kita rito.
"Hindi ba ngayon kayo magkikita ni
Mr.Ledesma?
bakit ka naririto?"
"Maagang natapos ang meeting namin kanina"
Anito at sabay upo ito sa upuan sa sulok na itinaas pa ang paa sa lamesa.
"Your manners pls,!,saway ng dalaga."Maghanda ka mamaya magkakaron ng paparty sa aniversary ng mag
asawang Santos.Wear your stlye!"
Napatingin ito sa kanya"So you like my stlye
Rebeca? ibig sabihin isa ka sa mga babaeng
tumitingin sakin nung gabing yon?."
"Anong pinagsasasabi mo??
"You're there!You saw me!"
Nakakalokong usig nito sa kanya na tila mayroon
siyang itinatago rito.
"Let say your'e right,so whats the big deal?Kahit na sino'y may kanya kanyang estilo"Mataray na sagot ni Rebeca.
"Wala naman,yung gabi kasing yon ang hindi
ko malilimutan."
Sabi nitong makahulugan ngumisi.
Baki bigla yata siyang namutla?.. (hindi kaya?!1)
imposible...no!, hindi naman siya siguro yon?God "It
cant be him! NOT HIM!! NOT HIM!!!
NOO0T....
"Your'e saying something Rebeca?
"Oh not-tthing"..
Nakatingin ito sa kanya ng makahulugan.
"So I will meet you there.
Ayaw kong masira ang mga plano natin."
Sabi niya sa lalaki ng makabawi na sa tila malaking bara sa lalamunan.
Napili ng dalaga ang kanyang isusuot ng pagpasok sa malaking garden ng mag asawang Santos ay may naramdaman siyang kumapit sa kanyang baywang na saglit na nakawala ng
kanyang composure.Naiiinis na tiningala niya kung
sino ang may kagagawan niyon at hindi nga siya
nagkamali.
"Baka sakaling nakalimutan mo ang konsorte
mo honey,hummmnn.."
"Sabi ng wag!"
Pagpoprotesta sana niya rito ng biglang.
"Hello there lady Tough! "
Bigla natigil ang dalaga ng namataan ang may bahay ni Mr.Santos na siyang bumati sa kanya.
"Hello Mrs.Santos"
Sabay ngiti sa ginang.
"Where's the lucky man?"
Tanong niya ulit rito ng mapansing hindi nito
kasama ang asawa.
"Kuuu!kanina pa yata doon sa banyo iha at
kanina pa yata nag aalburoto ang tiyan dahil
kanina pa umiinom.Oh by the way ,come and
pls enjoy yourselves!Napansin niyang nakatingin
ito sa kanyang konsorte.
"Your boyfriend perhaps? lucky you, young
man. Excuse for the both of you."
Sasagutin sana yon ni Rebeca kaso'y bigla itong
umalis at hinarap ang mga bagong dating na bisita.
Alam nyang hindi sa kanya nakatingin ang mga tao
sa paligid, kundi sa kasama niyang ubod ng gwapo.
Heto na nga ba ang sinasabi niya e,baka bukod sa
mapagkamalan syang umarkila lang ng konsorte e
baka sabihin pa na masyado na siyang desperada
dahil mukhang bumili pa siya ng lalaki.
Ipinakilala niya na si Devon sa mga alta sosyedad na
naroroon at kung anu ano pa ang mga sinabi niya
tungkol dito na magpapaangat lalo sa lalaki.
Uupo muna sana sila dahil nakakapagod na ang
ginawa nilang yon.
Nang sa kabilang dulo ay may dumating na
magkapareha na kilalang kilala niya.Ang kanyang
kiring step sister at ang magkapareha na kilalang kilala niya.Ang kasama nito na walang dilit
iba kundi ang lalaking laman ng kanyang isip. Si
Leonard. Nakasuot ito ng black suit at iiqaw sana siya ng tingin ngunit nakita na siya nito
kaya hindi na siya nakapagtago rito at agad itong
lumapit sa mesa nila.
"Did you get the flowers?"
Tumango siya,hindi malaman ang
sasabihin.Nakatingin lang sa kanilang dalawa si
Devon.Parang galit ito na di mo mawari.
Para silang kapwa natigilan at hindi malaman ang
susunod pang sasabihin.Bukod sa nagpapaunawang
tingin ng lalaki sa kanya upang sumama't makipag
usap siya rito ay nahahaluan rin ito ng ibayong
lungkot na siyang nakasungaw ngayon sa mga mata
nito.
Parang tumigil ang oras sa pagitan nilang dalawa at
parang sila lang ang tao roon.Kapwa pipi na
nakatingin lang sa isat isa.
Siya namnan ay walang ekspresyon ang mga mata.
"So your'e here!"
Si Carla na ang tinutukoy ay si Devon. Nakatuon ang
mga mata nito na nagniningning sa kalandian.
Lumapit ito sa katabi niya sabay hatak dito palayo.
"Can we talk somewhere here? "
Parang wala sa kanyang sarili ang dalaga ng hinatak siya ni Leonard palayo sa karamihan.Nakakita sila ng upuan sa bandang dulo
at naupo doon.
Nakakatawang ang dalaga pa ang bumasag ng katahimikan sa pagitan nila.
"Kamusta ka na?nakakatawang sa paglipas ng
maraming taon ay sakin pa mangagaling ang
tanong na iyan."
Mapait ang mga salitang galing sa kanya.Hindi nya
malaman kung maiiyak siya o matatawa.
At nagsalita rin ito.
"Malaki ang pasasalamat ko at binigyan mo
ako ng pagkakataong magpaliwanag."
Dumaan saglit ang katahimikan sa gitna nila.
"Gusto kong humingi ng kapatawaran sa mga
panahong sinaktan kita.
hindi ko sinasadya!."
"You are forgiven."
Pagak na tawa ang nanggaling sa kanya pagkatapos
sabihin iyon sa lalaki.
Dali dali rin siyang tumayo dahil pinipigil niya ang
luhang gusto ng kumawala kanina pa.
Pinigil siya nito sa braso"Pls stay.
just,.just for a while... pls!"
Pagmamakaawa nito sa kanya sa mababang tinig.
"Para ano pa?
para marinig ko ang mga kasinungalingan
mo?para pagtawanan ako?"
Gusto kong marinig mo ang paliwanag ko."
May diin ang salitang sabi nito.Wari ba'y walang
planong mag aksaya ng panahon.
Pinagbigyan niya ito dahil parang sinasabi ng
kanyang puso na makinig.Tinatalo ang kanyang isip
at katawan.
Nanahimik ito sandali bago nagsalita.Huminga ng
malalim at nagsimula.
"Noong humadlang sa atin si Mama at Papa,
at pilit akong pinakasal sa babaeng napipisil
nila para sakin ay nagalit ako.God knows
pinaglaban kita hanggang sa huli Beca!subalit
nang lalabas na ako ng pintuan ay biglang
inatake si Mama.
I have no choice...
Pero pagkalipas ng tatlong taon ay
naghiwalay din kami ni kathlyn."
"Hindi ba parang late kana masyado?For all
this years nasan ka?nasan ka nung namatay
ang Papa?nasaan ka nung kailangang
kailangan kita?"
Hindi na niya napigil ang kanyang luha sa pagpatak
at pagsikip unti unti ng dibdib.
Tinignan siya nito na punong puno ng awa para sa
kanya at kasunod ng pagapikit nito at pag iling iling.
"Na conmatose ako sa mahabang
panahon.Sising sisi sina Mama ng nalaman
nila kung bakit ako nadisgrasya,yun ay dahil
noong araw a sinundan ko ang asawa ko at
makitang may kasamang iba sa loob ng kotse
na alam kong kahit saan tignan ay tila may
mali ay hindi ko nakita ang papalapit na
sasakyang bumangga sa minamaneho kong
kotse na siyang naging dahilan kung bakit ako
nawala.'Yon ang dahilan Beca,pls believe me! That's
why I'm a little bit late,but not that late para
ipaglaban muli ang pag ibig ko sayo."
"Hindi ko alam Leonard!hindi ko alam kung
ano ang mararamdaman ko.Sa ngayon ay
pabayaan mo muna "ko,'yon lang ang
pakiusap ko sayo."
Maharan siyang lumakad papalayo at iniwan itong
nakatungo.
Sa paglalakad niya ay bigla siyang hinaklit ng kung
sino na ikinagulat niya.Nakita niyang pulang pula
ang mukha ni Devon na animoy galing sa sikat ng
araw.At ganun din ang mga mata nitong akala moy
lalamunin siya ng buo.
"Kaninang kanina kapa nawawala ah?
pinagmukha mo nakong tanga sa
pakikipagharutan mo dun sa lalaking yon!"
Nagtaka man ay hindi siya kumibo dahil parang wala
siya sa sarili ng mga sandaling iyon.
"Shit!"
Pagkaraa'y narinig niyang isinunod nito.
Wala siyang pakielam at tila bingi sa buong paligid.
From the author:Hi readers!!! wag pong bibitaw sa mga kapanapanabik na mga tagpo na mag papagimbal sa katauhan ng isang babaeng pinatigas ng panahon.