Chapter 14 - 12(2) - อินุงามิ

- อินุงามิ -

"อือ..."

"ตื่นแล้วเหรอ"

เสียงถามที่ดังขึ้นใกล้ ๆ ทำให้คนเพิ่งตื่นค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมอง ภาพแรกที่เห็นคือแบล็กที่ส่งยิ้มมาให้ พร้อมกับสัมผัสแผ่วเบาจากฝ่ามือที่กำลังลูบไปตามเส้นผมของเขาอย่างอ่อนโยน

"แบล็ก?"

เพราะเพิ่งตื่นชิโนบุจึงยังรู้สึกทั้งมึนทั้งงงอยู่ เจ้าตัวจึงกวาดตามองไปรอบตัวเพื่อประมวลผลว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วก็ถือโอกาสมองหาอัลฟ่าไปด้วย

"อัลฟ่าออกไปหาอะไรมาให้โนบุจังกินน่ะ"

คำตอบที่ดังขึ้นอย่างรู้ใจทำให้ชิโนบุพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งโดยมีแบล็กคอยช่วยพยุงอยู่ข้าง ๆ องเมียวน้อยที่หลับไปนานเริ่มบิดคอไปมาเล็กน้อยเพื่อไล่ความเมื่อยก่อนจะพูดออกมาอย่างนึกขึ้นได้

"เมื่อคืนฝันด้วย"

"ฝันถึงอะไร"

"ฝันถึงตอนเด็ก"

แบล็กเลิกคิ้วขึ้นนิด ๆ แต่ไม่ได้ถามอะไรออกไป ผิดกับชิโนบุที่เผลอขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าน่ารักมุ่ยลง ทั้งยังแสดงท่าทีหงุดหงิดออกมาอย่างไม่คิดจะปิดบัง

"จำซาโตรุคุงได้ไหม"

"เจ้าเด็กที่เอาแมวมาแกล้งโนบุจังน่ะเหรอ"

"ใช่ สงสัยเพราะเมื่อวานเจอกับเนโกะมาตะ ก็เลยเก็บไปฝันถึงตอนที่เกือบโดนแมวของหมอนั่นข่วน"

พูดแล้วเจ้าตัวก็เบะปากอย่างไม่ชอบใจ เมื่อนึกถึงศัตรูคู่แค้นสมัยเด็กที่ชอบหาเรื่องมาแกล้งกันได้ทุกวัน โชคดีที่ช่วงหลัง ๆ เขามีแบล็กมาเรียนเป็นเพื่อน หลังจากนั้นก็เลยไม่เคยเจ็บตัวอีกเลย

"พอนึกถึงหมอนั่นแล้วก็จำได้ มีครั้งหนึ่งที่เคยมีเรื่องกันจนฉันเกือบโดนเรียกผู้ปกครองเลยนี่เนาะ"

"อันนั้นเพราะโนบุจังจะไปต่อยเขาน่ะสิ"

"ก็หมอนั่นมันล้อชื่อฉันอะ"

พูดไปเจ้าตัวก็ทำสีหน้าหงุดหงิดไปด้วย มือก็ยกขึ้นมากำหมัดต่อยเข้าฝ่ามือตัวเองด้วยท่าทางโมโห จนแบล็กที่เห็นแบบนั้นได้แต่หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะถามกลับไป

"แล้วโนบุจังคิดว่าไง"

"คิดอะไรว่าไง"

"เรื่องชื่อ"

"ที่เหมือนผู้หญิงนี่น่ะเหรอ ก็ไม่ไงนะ เพราะดีออก ฉันชอบ"

รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคนพูดทันทีที่จบประโยคนั้น ก่อนที่ในเวลาต่อมาจะเปลี่ยนเป็นบูดบึ้งแล้วบ่นออกมาอย่างขัดใจ

"แต่ถามไปว่าใครเป็นคนตั้งให้ก็ไม่ยอมบอกกันเลย"

แบล็กได้แต่มองดูคนที่ยกมือขึ้นมากอดอกด้วยรอยยิ้มเอ็นดู ก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวให้เจ้าตัวเบา ๆ เหมือนที่ชอบทำเป็นประจำตั้งแต่สมัยเด็ก เวลาที่อยู่กันสองคน

ทางด้านชิโนบุเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ท่าทีหงุดหงิดก่อนหน้าก็ค่อย ๆ เลื่อนหายไป รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนจะเอียงคอลงเล็กน้อยเพื่อให้แบล็กลูบหัวตัวเองได้ถนัดขึ้น

เขาไม่เคยบอกว่าชอบเวลาที่แบล็กลูบหัวให้ขนาดไหน แต่คิดว่าแบล็กเองก็คงรู้

เหมือนกับที่เขาเองก็รู้ว่าแบล็กรักเขามากขนาดไหน

และแน่นอนว่า...

เขาเองก็รักแบล็กมากเหมือนกัน

...............

.......

...

'แบล็ก'

'อะไร'

'ฉันจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีล่ะ'

คำถามที่ได้รับทำให้แบล็กได้แต่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะมองไปทางสึกิโกะที่กำลังอมยิ้มอุ้มเจ้าตัวน้อยแนบอก แล้วค่อยหันมาหาชิเงรุอีกครั้ง

'ก่อนหน้านี้ก็ตั้งกันไว้ตั้งหลายชื่อไม่ใช่เหรอ ก็เลือกมาสักชื่อสิ'

'ก็เพราะเลือกไม่ได้ไง เลยต้องมาถามนายเนี่ย'

'แล้วชุนว่าไงล่ะ'

'พ่อจะให้ใช้ชื่ออะไรก็ไม่รู้ ฉันไม่เอาลูกไปเสี่ยงหรอก'

ได้ยินแบบนั้นแบล็กก็หลุดขำออกมาเบา ๆ เขาจำได้เหมือนกันว่าอายาเมะเคยเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ชิเงรุเกิดเจ้าตัวก็เกือบจะมีชื่อที่พิลึกที่สุดในโลกเหมือนกัน แต่โชคดีที่คุณแม่ของเจ้าตัวห้ามชุนเอาไว้แล้วเป็นคนตั้งชื่อให้กับชิเงรุแทน

'แบล็ก ตั้งชื่อว่าอะไรดีล่ะ'

'มนุษย์เก่งเรื่องพวกนี้อยู่แล้วนี่ ก็คิดกันไปสิ'

'ก็พวกเราอยากได้ความเห็นจากนายนี่...เนาะ สึกิโกะ'

'ใช่จ้ะ'

คำตอบที่ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาคิดจากสึกิโกะทำให้ชิเงรุยิ่งฉีกยิ้มออกมาอย่างพอใจ ในขณะที่แบล็กได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกรอบ ก่อนจะเหลือบมองทางเด็กน้อยในอ้อมแขนของสึกิโกะที่ก็กำลังมองกลับมาตาแป๋ว

น่ารักจัง

'สรุปชื่ออะไรดีแบล็ก'

'ก็บอกให้คิดกันไปไง'

'คิดไม่ออก'

'ฉันก็คิดไม่ออก'

'แต่ฉันคิดไม่ออกกว่า เร็ว...ช่วยหน่อย สมองฉันคิดอะไรไม่ออกแล้ว'

'คิดไม่ออกแล้วมาให้หมาคิดเนี่ยนะ'

'ก็ไม่เห็นเป็นไร จะหมาจะคนยังไงก็ครอบครัวเดียวกันนี่'

'ชื่อลูกถือเป็นเรื่องสำคัญไม่ใช่หรือไง'

'ก็ถึงได้ให้นายช่วยคิดไง นายเป็นภูตผู้พิทักษ์ของพวกเรานี่'

ประโยคนั้นทำให้แบล็กหยุดคำที่เตรียมจะเถียงออกไป ความอุ่นวาบเกิดขึ้นในหัวใจจนต้องหันไปมองหน้าชิเงรุ ซึ่งเจ้าตัวก็มองตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มกว้างเหมือนเมื่อตอนเด็ก ๆ ไม่มีผิด

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ในสายตาของเขา เจ้าตัวก็ยังคงเป็นเด็กที่สดใสเหมือนเดิม

เหมือนกับบ้านหลังนี้...

ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ก็ยังคงอบอุ่นสำหรับเขาเสมอ

รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแบล็ก ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ สึกิโกะที่ส่งยิ้มหวานมาให้ คนที่เพิ่งเป็นคุณแม่หมาด ๆ ยกแขนตัวเองขึ้นอีกนิดเพื่อให้แบล็กมองเห็นหน้าเจ้าหนูน้อยได้ถนัดขึ้น

เสียงอ้อแอ้จากเจ้าตัวเล็กทำให้แบล็กหลุดยิ้มออกมากว้างขึ้น ก่อนจะลองยื่นมือเข้าไปหา ซึ่งเจ้าหนูก็คว้านิ้วชี้ของเขาไว้แล้วมองกลับมาตาแป๋วเหมือนเดิม

'ดูท่าเขาจะชอบเธอมากเลยนะจ๊ะ'

คำพูดที่มาพร้อมกับรอยยิ้มของสึกิโกะทำให้แบล็กละสายตาไปมองเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองชิเงรุเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงตบเบา ๆ ที่ไหล่

'ดูสิ ลูกฉันกำลังมองหน้านายด้วยสายตาที่อ่านได้ว่า ขอชื่อให้ผมด้วยครับ'

คำพูดของชิเงรุทำให้อีกสองคนหลุดขำออกมา แบล็กใช้นิ้วโป้งไล้ไปตามมือน้อย ๆ ที่กำนิ้วชี้ของตัวเองเบา ๆ ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหาแล้วพูดชื่อที่คิดได้ออกมา ซึ่งทันทีที่ได้ยินแบบนั้นเจ้าตัวน้อยก็หัวเราะเอิ้กอ้ากออกมาราวกับถูกใจ พร้อมกับมืออีกข้างที่ยื่นไปแปะเข้าที่แก้มของแบล็กพอดี

'ชิโนบุ'

tbc...