ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ เอนร่างกายพิงไปกับพนักโซฟาตวัดเรียวขาไขว้กันอวดเรียวขายาว ใบหน้างดงามถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันที่ยกระดับความงามไปอีกระดับ เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนถูกเซ็ทขึ้นเปิดเผยหน้าผากเกลี้ยงเกลา
หลงจือหยางนั่งกุมมือบนโซฟากว้างสายตาคู่คมกดดันตากล้องเป็นระยะ คนในห้องที่ไม่เกี่ยวข้องค่อยๆ ทยอยถอยห่าง เมื่อรับรู้ถึงแรงกดดันความหึงหวงจากผู้ชายที่เฟอร์เฟคที่สุดในโลก
เยว่ชิงคลี่ยิ้มแล้วเอียงคอขยับร่างกายให้เห็นแผ่นหลังที่มีเชือกสีดำมัดไขว้กันไว้เผยแผ่นหลังขาวเนียนน่าสัมผัส ด้านหน้าเป็นเสื้อสีขาวเกาะอกเป็นรูปหัวใจปกปิดหน้าอกและหัวนมในขณะที่ตรงปลายของหัวใจปกปิดสะดือเอาไว้
ชุดยูนิเซ็กซ์ที่ไม่แสดงชัดเจนว่าเหมาะกับเพศหญิงหรือชาย ถูกจัดเรียงอย่างว่องไวราวกับว่าหากช้าไปเพียงก้าวเดียวคออาจจะขาดได้
ทางฝั่งเยว่ชิงเองก็เรียนรู้การวางท่าทางต่างๆ อย่างรวดเร็ว แต่ละชุดเป็นไปด้วยความพึงพอใจของทางเจ้าของแบรนด์เองและนายแบบกิตติมศักดิ์รวมทั้งคนที่มากับนายแบบกิตติมศักดิ์ด้วย
เหตุผลที่มาอยู่ตรงนี้นะเหรอ....
ต้องย้อนไปตอนที่ระบบเอ่ยบอกว่าคะแนนของภารกิจสามารถใช้แทนหินวิญญาณได้ อีกทั้งช่วยร่นระยะเวลาการฝึกจิตวิญญาณอีกด้วย
ทางระบบเลยแจกแจงภารกิจโครมเดียวหลายอย่าง เรียกได้ว่าหัวหมุนเลยทีเดียว โดยเฉพาะภารกิจต่อเนื่องนับคะแนนตามค่าความฟินของหลงจือหยาง
" ภารกิจที่ 17
ถ่ายแบบชุดยูนิเซกส์ เสริมภาพลักษณ์ดูดีทุกการเคลื่อนไหว
รางวัลภารกิจ:30point "
" ภารกิจที่ 18
สร้างรากฐานแฟนคลับผู้ภักดี ตั้งแต่ครั้งแรกของการเผยแพร่รูปภาพ
รางวัลภารกิจ:30point "
" ภารกิจที่ 19
สร้างแรงกระเพื่อมต่อวงการนายแบบ ยอดขายชุดที่สวมใส่ทุกชุดยอดสั่งซื้อพุ่งเกิดยอดที่กำหนด
รางวัลภารกิจ:40point "
" ภารกิจที่ 20 ภารกิจระดับเพชรแบบต่อเนื่อง
ค่าความฟินต่อการแสดงความรัก ความชื่นชอบวัดระดับจากความพอใจของหลงจือหยาง
ข้อกำหนด:100ค่าความฟิน=1point
รางวัลภารกิจ:ไม่มี "
"ขอบคุณมากเลยนะครับ"เยว่ชิงยิ้มรับเมื่อเจ้าของแบรนด์เดินเข้ามาขอบคุณ ริมฝีปากจิ้มลิ้มอ้าออกเตรียมพูดคุยกับอีกฝ่าย แต่กลับมีวงแขนตวัดรัดรอบเอวแผ่นหลังเนียนนุ่มสัมผัสถึงแผ่นอกแน่นหนาผ่านเนื้อผ้าบางๆ คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นในขณะที่หลงจือหยางโน้มใบหน้าเข้าใกล้
"พี่หยาง ปล่อยก่อนครับ"เยว่ชิงอมลมจนแก้มพอง แก้มขาวเริ่มซับสีระเรื่อจากความเขิน ยิ่งเห็นสายตาล้อเลียนจากคนอื่นๆ เจ้าตัวก็แทบอยากจะเอาใบหน้ามุดเข้าไปที่อกของหลงจือหยาง
"เสร็จแล้วงั้นสิ"หลงจือหยางถามเสียงเข้ม ตวัดเสื้อคลุมตัวยาวคลุมจิ้งจอกน้อยแล้วห่อเป็นเกี้ยว เยว่ชิงยิ้มกว้างอย่างมีความสุข เมื่ออีกฝ่ายหวงอย่างชัดเจนแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ห้ามปราม หลงจือหยางของเขาดีที่สุด
"ครับ เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณท่านหลงจือหยางที่ยอมให้ท่านเยว่ชิงมาถ่ายแบบ"หลงจือหยางพยักหน้า ในขณะที่เยว่ชิงมุ่ยปากอย่างขัดใจ
"บอกแล้วไงครับไม่ต้องเรียกท่านหรอก แค่เยว่ชิงก็พอครับ"หลงจือหยางมองจิ้งจอกน้อยแก้มพองคล้ายปักเป้าก็อดใจไม่ไหว อ้าปากงับแก้มนิ่มๆ ไปหนึ่งที
เยว่ชิงยกมือกุมแก้มด้วยความน้อยใจ ก่อนจะหันมาถลึงตาใส่ท่อนขาของหลงจือหยาง คนใจร้ายกัดแก้มกันได้ลงคอ
"หึ งั้นกลับก่อนแล้วกัน"หลงจือหยางหัวเราะในลำคอ มองคนตาดุถลึงตาใส่หัวเข่าของเขาอย่างเอ็นดู จากนั้นก็บอกลาเจ้าของแบรนด์และอุ้มเกี้ยวกลับบ้าน
"โกรธพี่เหรอครับ หืม"เมื่อขึ้นมานั่งบนรถ หลงจือหยางไม่รอช้าที่จะพูดคุยกับจิ้งจอกน้อยที่กอดอกเชิดหน้าอย่างงอนๆ
"พี่ให้กัดคืน กัดตรงนี้เลย"ว่าแล้วก็ปลดกระดุมเสื้อแล้วรั้งผ่านหน้าอกหนาชี้นิ้วไปที่หน้าอกแน่นๆ ของตัวเอง เยว่ชิงตาโตใบหน้าร้อนวูบวาบก่อนจะละล่ำละลักตอบ
"มะ...ไม่ได้โกรธสักหน่อย ปิดเลยนะคนลามก"เยว่ชิงสะบัดเสียงใส่แล้วยกมือขึ้นปิดหน้า แต่นิ้วมือไม่รักดีดันแหวกตรงดวงตากลมโตที่มองอย่างตั้งอกตั้งใจ หลงจือหยางมองภาพตรงหน้าก่อนจะขำออกมา
"ฮ่าๆ เอาไว้คืนนี้พี่จะถอดให้นอนดูทั้งคืนเลยดีไหม จะได้ชิน"เจ้าตัวตวัดเลียริมฝีปาก ล่อลวงขึ้นเตียงจนได้นอนเตียงเดียวกันแล้ว ต่อไปก็ชักชวนนอนแบบเนื้อแนบเนื้อ แหม่...ฉลาดจริงๆ
"มะ...ไม่"เยว่ชิงกระซิบเสียงสั่นพร่า แค่คิดว่าได้นอนกอดท่อนบนที่เปลือยเปล่าของอีกฝ่าย เลือดกำเดาก็แทบพุ่งออกมา โชคดีแล้วที่เขาได้คอลเลคชั่นนั่นมาครอบครอง ถือเป็นเกาะป้องกันเลือดกำเดาได้อย่างดี
"หืม น้ำเสียงไม่หนักแน่น น้องจะได้ชินไงครับไม่ดีเหรอ"หลงจือหยางเอียงคอถามเจ้าตัวน้อยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยน
"จริงนะ"เยว่ชิงกะพริบตาปริบๆดวงตาลอกแลกอย่างชัดเจน การนอนแบบนั้นอาจจะส่งผลต่อค่าความฟินด้วยก็ได้
"จริงสิครับ พี่เคยหลอกเราด้วยรึไง"ถ้าไม่นับเรื่องล่อลวงสารพัดอย่าง หลงจือหยางก็คือคนบริสุทธิ์ทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่เชื่อถามจิ้งจอกน้อยได้เลยว่าเขาเป็นบุรุษที่แสนดีขนาดไหน
"ก็ได้"เมื่อเจ้าตัวน้อยตอบอ้อมแอ้ม หลงจือหยางก็คลี่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ฝ่ามือวางบนกลุ่มผมนุ่มนิ่มแล้วขยี้เบาๆ
"เด็กดี"
ช่วงกลางดึกเยว่ชิงนอนคลุมโปงด้วยใจเต้นระทึกกระสับกระส่ายภายใต้ผ้าห่มหนา จากนั้นก็ผงกหัวขึ้นมองไปที่ประตูห้องน้ำอย่างใจจดใจจ่อ จากนั้นก็ผลุบหัวหายกลับเข้าไปอีกครั้ง
เสียงสายน้ำที่เคยตกกระทบพื้นเงียบลงไป เยว่ชิงตัวน้อยก็กอดผ้าห่มแน่น เสียงเปิดประตูห้องน้ำในวันนี้ช่างสร้างความระทึกขวัญจนใจดวงน้อยเต้นตึกตัก
เตียงนอนที่อ่อนยวบลงข้างๆทำเอาเยว่ชิงลุ่นระทึกก่อนจะรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายนอนราบลงบนเตียง เยว่ชิงค่อยๆเอาร่างกายที่พันด้วยผ้าห่มไปแตะโดนหลงจือหยางเบาๆแล้วกลิ้งหนี
เสี้ยววินาที ร่างกายของเยว่ชิงก็ถูกทับด้วยร่างกำยำ ขาทั้งสองข้างของหลงจือหยางขนาบข้างเอวบาง เยว่ชิงมุมปากกระตุก แหย่เล่นแค่นี้อีกฝ่ายจะทับเขาให้ตายเลยเหรอ ใจร้ายไปแล้ว
"เด็กดื้อต้องโดนอะไรน๊า"หลงจือหยางโน้มกระซิบเพียงสั่นพร่า เยว่ชิงกลืนน้ำลายดังอึกเมื่อฝ่ามือของหลงจือหยางกระตุกผ้าห่มออก เจ้าตัวน้อยสิ้นฤทธิ์ดวงตากลมโตกะพริบตาถี่ๆอย่างออดอ้อน
"มะ..ไม่โดน น้องไม่ได้ดื้อ"เยว่ชิงมองภาพท่อนบนแบบกระชั้นชิดก่อนที่สติจะล่องลอย จนหลงจือหยางต้องใช้สองมือประกบข้างแก้มแล้วก้มหน้าจูบหน้าผากเรียกสติ
"หืม แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้วเหรอครับ"เยว่ชิงได้สติก็หลับตาปี๋ แล้วขยับใบหน้าไปจุ๊บริมฝีปากของหลงจือหยาง ฝ่ามือน้อยๆที่เคยกำแน่นอย่างประหม่า ใช้นิ้วชี้จิ้มกันอย่างเขินๆ
"ยกโทษให้น้องนะ น้องไม่ได้ดื้อ"หลงจือหยางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เจ้าตัวเสยผมไปด้านหลังก่อนจะกลับไปนั่งบนเตียงดีๆ ฝ่ามือหนาลูบใบหน้าตัวเองแล้วขบกรามแน่นอย่างระงับอารมณ์
"กลายเป็นพี่ที่ไม่ไหว ไม่ไหวจริงๆเด็กดี"หลงจือหยางหันไปสบตากับดวงตากลมโตสั่นไหว เยว่ชิงค่อยๆลุกขึ้นนั่ง ฝ่ามือสองข้างประคองแก้มหลงจือหยางเอาไว้
"คะ...แค่ภายนอกก็ได้นี่ครับ"ประโยคแผ่วเบาที่ออกจากริมฝีปากจิ้มลิ้มมันกลับดังจนน่าใจหายในหูของหลงจือหยาง
"ขอบคุณครับ"หลงจือหยางโอบประคองคนน้องให้นอนราบไปกับเตียง ฝ่ามือเชยคางอีกฝ่ายให้เงยหน้ารับริมฝีปากที่ประกบกัน หลงจือหยางสอดแทรกเรียวลิ้นกระหวัดรัดเรียวลิ้นเล็กจนได้ยินเสียงครางฮือในลำคอ
"อ๊ะ"หลงจือหยางทาบหน้าผากตัวเองแนบไปกับหน้าผากของเยว่ชิง มองดวงตาของจิ้งจอกน้อยว่ามีความพร้อมมากขนาดไหนหากเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ไหวเขาจะได้หยุด เมื่อเห็นแววตาประหม่าเล็กๆหลงจือหยางจึงเลือกที่จะทำต่อ
ฝ่ามือทั้งสองข้างค่อยๆปลดชุดนอนของอีกฝ่ายออก เอวที่เคยคิดว่ามันเล็กนิดเดียว ยามนี้ที่ฝ่ามือเขากอบกุมมันดันดูเล็กเกินไปเสียจริงๆแต่กลับเหมาะสมกับจิ้งจอกน้อยราวกับถูกสร้างสรรค์มา
ฝ่ามือลูบไล้ตามเรียวขาเสลาเรียบเนียน จากนั้นก็ไต่ละดับเข้าใกล้กึ่งกลางลำตัว เยว่ชิงสะดุ้งเฮือกเป็นระยะ ฝ่ามือน้อยๆกุมตัวตนที่มันตื่นตัวเบาๆด้วยใบหน้าแดงซ่าน
"เด็กดี เปิดให้พี่ดู นะครับ"เยว่ชิงพยักหน้าแล้วเอามือออก เปิดเผยส่วนลับที่แสนน่ารักนุ่มนิ่มฉบับเกอ หลงจือหยางถอดกางเกงตัวเอง แนบตัวตนของตัวเองให้เข้ากับของเด็กน้อย
"อื้อ"เยว่ชิงสะดุ้งอีกครั้งเมื่อฝ่ามือร้อนๆของหลงจือหยางแนบลงมาพร้อมกับตัวตนที่ใหญ่ จนเยว่ชิงเบิกตากว้าง
"ไม่ต้องกลัว ถ้าน้องยังไม่พร้อมพี่จะไม่ทำ"หลงจือหยางก้มหน้าดูดดึงหน้าอกของเยว่ชิงเบาๆใช้เรียวลิ้นหยอกล้อ ใช้ฟันขบกัดเย่อเบาๆสร้างความเสียวให้กับคนตัวเล็ก
"อ๊ะ อื้อ"เยว่ชิงอ้าปากครวญครางเมื่อถูกเล่นงานทั้งบนและล่าง ฝ่ามือหนึ่งข้างขยุ้มหัวไหล่หนาของหลงจือหยาง อีกข้างหนึ่งขยุ้มผมหนาระบายความรู้สึกออกมาเป็นระยะ
"อีกนิดเด็กดี"หลงจือหยางกระแทกสะโพกสวนมือของตัวเอง มองใบหน้าเยว่ชิงที่ขบเม้มริมฝีปากแน่น ผิวที่เคยขาวของอีกฝ่ายแดงระเรื่อน่าโลมเลียไปทั่วทั้งตัว
"อื้อ พี่"เยว่ชิงหวีดร้องออกมาก่อนที่ร่างกายจะกระตุกระรัวเมื่อปลดปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้อง ไม่นานเสียงคำรามต่ำราวกับสัตว์ป่าก็ดังออกมาจากคอของหลงจือหยาง เจ้าตัวรูดรั้งตัวตนของตัวเองท่ามกลางสายตาของเยว่ชิงที่มองอย่างใคร่รู้
เป็นเหตุให้ตัวตนที่ปลดปล่อยไปหนึ่งครั้ง ตื่นขึ้นมาชี้หน้าเยว่ชิงที่นอนอยู่อีกรอบ
"ทะ...ทำไม"หลงจือหยางคลี่ยิ้มอย่างอ่อนใจ ใครให้อีกฝ่ายจ้องตาไม่กะพริบกัน ไม่แปลกหรอกที่มันจะแสดงถึงความน่าเกรงขามออกมา
"ไปอาบน้ำกันครับ"หลงจือหยางไม่ฟังเสียงโวยวายรอบคนตัวเล็กอุ้มในท่าเจ้าหญิงก่อนจะวางลงที่อ่างอาบน้ำตามด้วยตัวเองที่ตามลงไป ดูท่าคืนนี้น่าจะอีกรอบก่อนจะได้นอน