เฉินซีเหยาแม่ค้าข้ามภพ

              จุดเริ่มต้น

  ณ ท้องถนนกลางกรุงสายหนึ่ง รถ 4 คัน วิ่งไล่กวดกันมา เป้าหมายคือรถคันที่ เฉินซีเหยา นักธุรกิจสาวนั่งมาทุกคันสาดกระสุนใส่รถเป้าหมาย ทำให้กระสุนโดนล้อรถ รถพลิกคว่ำไป 3 ตลบทุกคนบาดเจ็บรุนแรง มีเพียง เฉินซีเหยา เพียงคนเดียวที่ เสียชีวิตคาที่ และเธอกำลังดูตัวเองอยู่

ใช่!!! เธอกำลังมองดูร่างของตนเองกระตุกเป็นครั้งสุดท้าย

"นังหนูไปกันเถอะ"เสียงแหบๆดังขึ้นข้างๆตัว 

"ไปใหนคะ...แล้วคุณตาเป็นใครคะ"เฉินซีเหยาถามงงๆ 

"ไปเข้าร่างใหม่ เร็วเข้าเถอะอีก 2 ชั่วยามเท่านั้นเร็วๆหน่อย"

และแล้วทั้ง 2 ก็ไปปรากฏตัวที่จวนตระกูลหลี่ใน ยามเหม่า(05.00-06.59)

"เด็กคนนี้เป็นอะไรเจ้าคะคุณตา"เฉินซีเหยาถาม

"เด็กคนนี้โดนวางยาตั้งแต่อยู่ในครรภ์จึงอ่อนแอตั้งแต่เล็ก"เทพชะตาเฒ่าอธิบาย

เฉินซีเหยาเธอสงสารเด็กน้อยอายุแค่นี้ก็ต้องมาเจอทั้งพิษและมารดาเลี้ยงกับน้องสาวต่างมารดากลั่นแกล้งยามที่ บิดาและพี่ชายไม่อยู่

"เอาล่ะเตรียมตัวให้ดีเจ้าขอพรข้าได้ 3 ข้อ เร็วๆ"

"งั้นข้อที่ 1 ขอความทรงจำของโลกก่อน 

ข้อที่ 2 ขอห้างสรรพสินค้าและร้านเคมีภัณฑ์

 ข้อที่ 3 ขอความสามารถในการมองหาสมุนไพรและรู้สรรพคุณของมัน"

"ได้ ตกลงตามนี้ เมื่อเจ้าเข้าร่างแล้วข้าจะมอบมิติและพลังให้เจ้า เอาล่ะเตรียมตัวให้ดีต้องรีบเข้าร่างแล้ว"

ซักพักดวงวิญญาณเด็กสาวก็มาปรากฏตรงหน้าหญิงสาวเธอเดินเข้าไปกอดเด็กสาวแล้วกระซิบบอกเด็กสาวทำให้เด็กสาวยิ้มออกมาบางๆ

"ไม่ต้องห่วงพี่สาวจะแก้แค้นให้เอง"

ยามเฉิน(07.00-08.59)

"นี่จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนลุกขึ้นมาทำงานได้แล้ว"เสียงแม่เลี้ยงตัวร้ายตวาดดังลั่นห้อง

ร่างเล็กลืมตาขึ้นมองไปยังแม่เลี้ยง

"แล้วทำไมข้าต้องทำในเมื่อข้าเป็นนายของจวนนี้งานพวกนี้ ขี้ข้าอย่างเจ้าสองแม่ลูกต่างหากที่ต้องทำ"เอ่ยเสียงเย็นแฝงไอสังหาร

"นี่เจ้ากล้าดียังไง!!!!!"

"กล้าดีหรือ หึ ทำไมข้าจะไม่กล้าในเมื่อข้าเป็นบุตรที่เกิดจากฮูหยินเอกเพียงหนึ่งเดียว ไม่เหมือนลูกเจ้าที่เกิดจากแม่ชั้นต่ำปีนเตียงเจ้านายเพื่อให้ตนเองสุขสบาย"หลี่เถียนเถียนตวาดกว้าว ระเบิดปราณขั้น 10 ออกมาทำให้แม่เลี้ยงตัวร้ายกระอักเลือดออกมาจนหมดสติไป

"ใครอยู่ข้างนอกเข้ามานี่หน่อย"

ไม่นานก็มีสาวใช้เข้ามา 3 คน 

"เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะคุณหนู"

"ลากนางไปโยนไว้หน้าจวนท่านผู้ว่า บอกว่านางพยายามฆ่าคุณหนูตระกูลหลี่ หลี่เถียนเถียน ด้วยยาพิษ"

"เจ้าค่ะคุณหนู แล้วลูกสาวนางเล่าเจ้าคะ"

"ข้าจะจัดการเอง ชิงชิง เจ้าเข้ามาช่วยข้าอาบน้ำแต่งตัว"

"เจ้าค่ะคุณหนู"ชิงชิงพูดขึ้นด้วยความเต็มอกเต็มใจ