ซื้อที่ทำไร่
เถียนเถียนกับชิงชิง มาถึงจวนท่านผู้ว่าก็ได้รับการต้อนรับอย่างดี
"มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้ขอรับคุณหนูหลี่"เสมียนเอ่ยทักผู้มาเยือนอย่างสุภาพ
"ข้ามาซื้อที่ดินเปล่าเจ้าค่ะท่านลุง"
"คุณหนูจะเอาเท่าไหร่แล้วเป็นที่ใหนหรือขอรับ"
"ข้าขอดูก่อนนะเจ้าคะ มีของต่างอำเภอหรือไม่เจ้าคะ"
"มีขอรับรอซักครู่"
ผ่านไป 2 เค่อ
"นี่ขอรับคุณหนู เมืองเฉาหมิง 3 แปลง"
"แปลงละเท่าไหร่เจ้าคะท่านลุง"
"แปลงแรก 6000 ตำลึงทอง แปลงต่อมา 10000 ตำลึงทองและแปลงสุดท้าย 20000 ตำลึงทอง ขอรับคุณหนู"
"ข้าเอาทั้งหมดเจ้าค่ะ มีเมืองกุ้ยถัง ด้วย 4 แปลงนี่ แปลงละเท่าไหร่เจ้าคะ"
"5000 ตำลึงทอง 8000 ตำลึงทองและ 15000 ตำลึงทอง ขอรับคุณหนู"
"ข้าเอาพวกนี้ด้วยเจ้าค่ะ"
โดยรวมแล้ววันนี้ เถียนเถียนใช้เงินำไป 38,800 ตำลึงทอง
"ท่านลุงให้คนพาข้าไปดูที่แต่ละแห่งได้หรือไม่เจ้าคะ"
"ได้ซิ แต่เจ้าจะไปได้อย่างไรเจ้ายังไม่ออกเรือนเลยนะ"
"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเจ้าค่ะ ข้าจะปลอมเป็นบุรุษไปเจ้าค่ะ"
"อ้อ...เช่นนั้นก็แล้วไปแล้วเจ้าจะไปเมื่อไหร่ล่ะ "
"หลังจากพิธีปักปิ่นของข้าเสร็จเจ้าค่ะท่านลุง"
เมื่อนัดแนะกันเสร็จแล้ว หญิงสาวก็ชวนชิงชิงกับจวน
"พี่ใหญ่ท่านกลับมาแล้ว"เถียนเถียนเห็นพี่ชายยืนอยู่หน้าจวนก็โผเข้าเข้ากอดทันที
"เป็นอย่างไรบ้างเถียนเถียน สบายดีรึสบายดีรึไม่"
"ความจริงก็ไม่ค่อยสบายเลยเจ้าค่ะ สองแม่ลูกนั่นคอยกลั่นแกล้งข้าอยู่เรื่อย"ฟ้องอย่างแง่งอน
"หึ!! งั้นรึ ชิงชิง เจ้าไปตามนังถิงถิงมาพบข้า"
"เจ้าค่ะคุณชาย"ชิงชิงทำความเคารพคุณชายใหญ่ก่อนออกไป
ครู่ใหญ่บ่าวชายในจวนก็ลากถิงถิงมาโยนไว้ต่อหน้าคุณชายใหญ่
"ไง นังน้องนอกคอก ไม่ใช่ซิ เจ้าลูกนังแพศยา นังโคมเขียว ที่พ่อข้าไม่ต้องการมากกว่านะ"
"พี่ใหญ่ มันจะมากเกินไปแล้วนะ"
"เกินไปงั้นรึ แล้วแม่เจ้าที่วางยาพ่อข้าจนมีเจ้าขึ้นมา ทำให้แม่ข้าต้องตาย มันเกินไปหรือไม่ หนำซ้ำเจ้ายังวางยาน้องสาวข้าจนเกือบตายด้วยซ้ำ เพื่อให้ตัวเองกลายเป็นคุณหนูใหญ่"
"นางก็ไม่ได้ตายซะหน่อย"
"ใครว่าว่านางไม่ตาย นางตายแล้วต่างหาก"
เถียนเถียน เจ้าพูดอะไร"ผู้เป็นพี่ชายถามงงๆ
"เถียนเถียนตายไปแล้วเจ้าค่ะพี่ใหญ่ แต่ข้าคือดวงวิญญาณที่มาอาศัยอยู่เจ้าค่ะ"
"มันเป็นไปไม่ได้หรอกน้องพี่อย่า พูดเลย"ชายหนุ่มขำน้องสสว
"เฮ้อ!!!!ข้ารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่มีนก็เป็นไปแล้วเจ้าค่ะ ข้ามาจากอนาคต นับจากนี้เป็น พันๆปีเลยเจ้าค่ะ"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้ามันเป็นบ้าไปแล้ว เถียนเถียน เจ้าไม่คู่ควรกับตำแหน่งคุณหนูใหญ่เลยแม้แต่นิดเดียว"ถิงถิงหัวเราะลั่น
"หึ!!!"แค่นเสียงหยันๆ ก่อนปลดปล่อย ปราณขั้น10 ออกมา ทำให้ถิงถิงกระอักเลือด
"ไม่.....จริง.....เจ้าฝึกยุทธ์ไม่ได้นี่
"งานนี้ข้าคงต้องขอบคุณท่านเทพผู้เฒ่าผู้นั้นนอกจาจะ ถอนพิษให้ข้าแล้วยังช่วยให้ข้าฝึกยุทธ์ได้แบบก้าวกระโดดอีกด้วย"เฉลยยิ้มๆก่อนจะนั่งลงจิบชา
"เป็นความจริงใช่มั้ย"
"เจ้าค่ะเป็นความจริงและข้าก็ได้แก้แค้นให้เถียยเถียนไปบ้างแล้วเจ้าค่ะ"