ด้านหลังหญิงสาวผมสั้นในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัย เธอนั่งอยู่ริมทางบนม้านั่งเตี้ยๆ ที่ดูเหมือนเป็นป้ายรถประจำทางเก่าๆ ด้านหน้าเธอเป็นถนนสายเล็กๆ ซึ่งน่าจะเป็นถนนในหมู่บ้านหรือในมหาวิทยาลัยสักที่ . . . เธอนั่งใส่หูฟัง AirPods เหมือนกำลังฟังเพลงโปรด ขาขยับเข้าตามจังหวะดนตรี หัวโยกตามจังหวะเล็กน้อยเช่นกัน ในมือถือสมุดและดินสอเหมือนกำลังสเกตภาพต้นไม้ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถนน ที่อยู่ด้านหน้าเธอพอดี . . . จริงๆแล้วเธอไม่ได้ตั้งใจวาดอะไรจริงจัง แต่ดูเหมือนเธอจะวาดเพื่อฆ่าเวลาในขณะนั่งรอใครสักคนมากกว่า . . . เธอยกแขนดูนาฬิกาเวลาตอนนี้ก็ 4 โมงกว่าๆ . . . เธอสลับหน้าจอไปที่แอปเล่นเพลง และกดปุ่ม next ไปที่เพลงถัดไป
.
.
.
## Music Start (เพลงคะแนนแห่งชีวิต)
. . . . " ทุกๆครั้งที่ฉันใกล้ ทุกๆครั้งที่ได้พูด ทุกๆครั้งที่พบกับเธอ
จิตใจข้างในของฉันก็รู้สึกได้เสมอ ว่าเธอมีความหมายเท่าไร " . . . .
.
.
.
แพท สาวน้อยวัย 19 เกือบ 20 ในชุดนักศึกษา ตอนนี้เธอเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 หน้าเธอเหมือนตุ๊กตาหรือเหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูนแอนนิเมะ หรือนางเอกซีรี่ส์เกาหลี ตาโต คิ้วสวย จมูก ปาก ทุกอย่างเหมือนถูกเนรมิตรมาให้สวยลงตัวพอดิบพอดี เธอมีไฝเล็กๆใต้ตาด้านขวา ซึ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก และดูเหมือนว่าเธอจะดูมีเค้าโครงความเป็นลูกครึ่งหน่อยๆ จากเชื้อฝั่งคุณยายที่มาจากทางสแกนดิเนเวีย
แพทดูเป็นผู้หญิงที่ดูน่ารักสดใสเป็นอย่างมาก ยิ้มของเธอที่มีลักยิ้มน้อยๆ ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้กับใบหน้านี้ทุกครั้งที่ใครได้เห็น รูปร่างเธอ อาจจะดูบางๆไปบ้างไม่ได้มีหน้าอกใหญ่โตแบบพิมพ์นิยม ซึ่งอาจเป็นจุดด้อยเดียวของเธอในตอนนี้ แต่มันก็ดูน่ารัก อ่อนหวาน น่าถนุถนอมทดแทนความเซ็กซี่ไป . . . แต่นั่นคือภาพที่คนอื่นเห็นและจินตนาการเอาเอง ทั้งที่นิสัยเธอจริงๆ เป็นคนที่ลุยๆ ถึงไหนถึงกัน แถมติสอีกต่างหาก
เธอยกแขนดูนาฬิกาอีกรอบ ตอนนี้เวลาก็ผ่านมาเกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว เธอก็ยังคงฟังเพลงพร้อมขีดเขียนสเกตรูปไปเรื่อยเปื่อย . . . จนท้ายสุดเธอเผลอเคลิ้มหลับสัปหงกเล็กน้อย . . . เสียงแตรรถดัง ' ปื๊นๆ ปื๊นๆ ' เป็นจังหวะ ทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้น
รถยนต์ Honda Civic สีดำ ซึ่งเป็นรุ่นโมเดลใหม่ที่เพิ่งออกได้ไม่นาน บวกกับเลขทะเบียนรถบ่งบอกว่ารถคันนี้เพิ่งซื้อมายังไม่ถึงปีดี ฟิลม์กระจกที่ค่อนข้างมืดทำให้ไม่เห็นคนขับได้ชัดเจนนักถ้ามองจากภายนอกเข้าไป . . . ข้าวของบนเบาะหลังดูเยอะและรกพอสมควร ทั้งกล่องใส่ของใบเล็กใหญ่ กองหนังสือ โน๊ตบุค รองเท้าผ้าใบ ตุ๊กตา วางอยู่อย่างไม่เป็นระเบียบนัก . . .
แพท ลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูด้านคนนั่ง พร้อมดึงประตูปิดเสียงดังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นกระชากประตูปิดเพียงแต่อาจจะไม่ได้ค่อยๆปิดอย่างเบามือแบบทุกๆครั้ง
แพท : " หนึ่งชั่วโมงครึ่ง (เสียงนอยๆ เหมือนบ่นๆในใจ) "
เธอหันไปที่คนขับ ซึ่งเป็นชายปริศนาคนที่สองที่ดูคล้ายชายปริศนาคนแรกอย่างมาก เรียกได้ว่าเป็นฝาแฝดกันได้ ต่างกันแค่สีผมและทรงผมที่ยาวตรงถึงกลางหลังและมัดรวบไว้ ใบหน้าที่ยังคงดูไม่ชัดเจนเหมือนเดิม แต่เค้าโครงก็ยังคงเป็นสัดส่วนทองคำที่เห็นเพียงลางๆก็ยังมองออกว่าภายใต้ความเลือนลางนั้นมันสวยงามอย่างแน่นอน รูปร่างที่เฟิร์ม สูงโปร่งแบบนักกีฬา ที่ดูสมบรูณ์แบบไม่แพ้กัน <ผู้เขียนจะเรียกว่า "ชายปริศนาคนที่สอง">
ชายปริศนาคนที่สอง : " เค้าขอโทษ มันงานติดพันแล้วลืมดูเวลาจริงๆ . . . "
แพท ยังคงเงียบไม่ตอบโต้อะไร แต่ก็ไม่ได้โวยวายหรืองอแงใดๆ แค่เหมือนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกผิดเฉยๆที่มารับช้า
ชายปริศนาคนที่สอง : " ยังไม่หายงอนหรอ . . . วันนี้วันอะไร จำได้รึป่าว "
หลังพูดจบเขาพลางเอี้ยวตัวไปหยิบช่อดอกไม้เล็ก ที่ซ่อนไว้ในกล่องที่เบาะด้านหลัง แล้วส่งให้แพท พร้อมไปหอมแก้ม
ชายปริศนาคนที่สอง : " ครบรอบ 1 ปี ที่เราคบกัน ลืมล่ะสิ . . . แน่ๆเลย "
แพท : " ใครบอกลืม . . . "
แพทอารมณ์ดีขึ้นมาทันตา และรอยยิ้มน่ารักๆของเธอปรากฏขึ้นบนใบหน้าอีกครั้ง
ชายปริศนาคนที่สอง : " แน่ะ ๆ ๆ . . . ลืมจริงๆด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า "
เหมือนชายปริศนาจะรู้จุดอ่อนที่ทำให้แพทหายโกรธได้ไม่ยาก และดูแล้วตัวแพทเองก็เป็นคนที่ดูจะไม่ค่อยโกรธใครได้นานเป็นเช่นกัน
แพท : " ซื้อมาทำไมไม่รู้ เปลืองตังออก เก็บไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า "
ถึงแม้ปากจะบอกแบบนั้น แต่มือก็ยังอุ้มช่อดอกไม้เล็กๆนั้นไว้ และเอามาสูดกลิ่นหอมๆเป็นระยะๆ ทั้งสองคนยังคงหยอกล้อกัน ภาพที่เห็นเหมือนทั้งคู่รักและสนิทสนมกันเป็นอย่างดี
ชายปริศนาคนที่สอง : " เดี๋ยวไปกินอะไรฉลองดีวันนี้ ให้ตัวเองเลือก "
แพท : " ไม่ค่อยหิวอ่ะ ไปกินไอติมก็พอ ดีมั้ย "
ชายปริศนาคนที่สอง : " โอเค ก็ได้ . . . ร้านเดิมเนอะ "
ทั้งสองก็ขับรถตรงไปที่ร้านไอศครีมที่ดูเหมือนทั้งคู่จะเคยมาร้านนี้บ่อยครั้ง
.
.
.
## Music End
. . . . " ฉันยอมไม่มีใครตลอดกาล ตัวฉันยอมไม่รักใครตลอดกาล " . . . . ##
.
.
.
ร้านไอศครีมตั้งอยู่หัวมุมถนน ไม่ไกลจาก Community Mall ใหญ่ที่เป็นศูนย์รวมนักเรียน นักศึกษาในจังหวัดนี้ สไตล์การตกแต่งดูเหมือนเป็นคาเฟ่เล็กๆที่มีมุมถ่ายรูปน่ารักๆอยู่หลายมุม . . . ทั้งสองคนเดินเข้ามาในร้าน โชคดีที่วันนี้คนไม่แน่นมากนัก โต๊ะมุมในสุดติดหน้าต่างซึ่งเหมือนเป็นโต๊ะประจำของทั้งคู่ยังคงว่างอยู่ ทั้งสองคนเดินไปสั่งที่เค้าเตอร์ก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะ ซึ่งความสูงของโต๊ะที่นี่สูงกว่าปกติเหมือนเป็นเค้าเตอร์บาร์ย่อมๆ
ชายปริศนาคนที่สอง : " วันนี้ตัวเองมีสอบนิ เป็นไงบ้าง "
แพท : " อืม ก็เหมือนเดิมแหละ . . . แค่สอบเก็บคะแนนไม่ได้มีอะไรมากหรอก "
พนักงานเสริฟนำไอศครีมชามใหญ่ที่มีอยู่ประมาณสิบกว่าลูก พร้อมทอปปิ้งและวิปครีม เหมือนเป็นภูเขาย่อมๆมาวางตรงกลาง เมนูชามยักษ์นี้เหมือนเป็น Menu Signature ของร้านนี้ ด้วยรูปทรงชามและการวางทำให้เหมือนบังหน้าระหว่างสองคนที่นั่งตรงข้ามกันพอดิบพอดี เพราะทั้งสองอยู่ในท่าเอาแขนขึ้นมาวางบนโต๊ะสองข้างและเอาคางวางอยู่บนแขนและโต๊ะสูงนั้นอีกที . . . ทั้งคู่คุยกันเรื่อยเปื่อยในท่านี้แบบมีชามไอศครีมบังอยู่ครู่ใหญ่
หลังจากไอศครีมลูกบนสุดของยอดเขาเหมือนจะเริ่มละลายเล็กน้อย ทั้งคู่ถึงได้เริ่มลงมือตักทานสลับกัน . . . ชายปริศนาตักป้อนแพทเป็นช่วงๆ แสดงเหมือนเขาใส่ใจและรักเธอไม่น้อยทีเดียว ภาพที่คนอื่นๆมองเห็นคงเป็นภาพคู่รักที่น่ารัก และหน้าตาดีทั้งคู่ดูเหมาะสมลงตัวกัน แต่ไม่มีใครรู้ถึงปัญหาบางอย่างระหว่างสองคนที่อาจไม่ได้สวยงามแบบนั้น . . . อาจไม่ต่างอะไรกับชามไอศครีมที่สวยงามน่ากิน ที่บังคั่นระหว่างใบหน้าคนทั้งสอง
แพท : " กลับกันเถอะ คืนนี้ว่าจะทำงานค้างกับอ่านหนังสือเตรียมตัวนิดหน่อยด้วย "
ชายปริศนาคนที่สอง : " อืม . . . น้องเช็คบิลด้วย "
. . .
ระหว่างทางกลับที่พัก บรรยากาศสองข้างทางในเมืองตอนนี้ดูเงียบเหงากว่าปกติ ร้านค้าหลายๆร้านปิดกิจการประกาศให้เช่าหรือเซ้ง เป็นจำนวนมาก ไม่เว้นแม้กระทั่งห้างสรรพสินค้าที่เคยเปิดมาหลายสิบปีก็ต้องปิดบริการไป . . . สภาพเศรษฐกิจตอนนี้ดูเหมือนว่าจะตกต่ำ ซบเซาไปทั่ว คนเริ่มตกงานกันมากขึ้น และดูเหมือนจะไม่สามารถคลี่คลายได้ในเร็ววัน
รถของทั้งสองคนจอดติดไฟแดง บรรยากาศตอนนี้แสงอาทิตย์ก็เกือบจะลับขอบฟ้าจนหมด เห็นเป็นสีส้มเป็นแสงสุดท้ายของวัน . . . "ก๊อกๆ" เสียงเคาะกระจกรถ เด็กหญิงตัวน้อยที่หัวพ้นขอบกระจกมาไม่มาก ยกมือไหว้และพยายามจะขายพวงมาลัยซึ่งมีอยู่ไม่น้อยเลยในมือ แต่ทั้งสองคนก็ได้แต่ส่ายหน้าว่าไม่ซื้อ แต่สายตาของแพทก็แสดงออกได้ว่าดูเศร้าๆและสงสารเด็กคนนั้นอยู่ไม่น้อย
. . .
เมื่อถึงที่พัก ชายปริศนาจอดรถอยู่หน้าประตูบ้าน ถึงแม้บ้านจะเป็นบ้านเดี่ยวแต่เนื้อที่ในรั้วก็มีไม่มากพอที่จะจอดรถภายในได้ เป็นบ้านชั้นเดียวหลังไม่ใหญ่และค่อนข้างเก่าสักหน่อย แต่ดีที่อยู่ห่างจากกลางเมืองไม่มากนัก . . . ที่นี่ดูเหมือนว่าจะเป็นบ้านของแพทที่อยู่มานาน เพราะมีรูปของเธอสมัยเด็ก กับคุณแม่วางและแขวนอยู่หลายที่ทีเดียว และมีรูปเดี่ยวคุณแม่วางอยู่บนชั้นพร้อมกระถางธูป ทำให้รู้ว่าคุณแม่ของแพทได้เสียชีวิตไปแล้ว และตอนนี้ดูเหมือนว่าชายปริศนาคนที่สองเองก็ได้ย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วด้วย
ชายปริศนาคนที่สอง : " เดี๋ยวออกไปข้างนอกแปปนึงนะ " . . . เขาตะโกนบอกแพท ซึ่งเดินนำเข้าไปในบ้านก่อน หลังจากที่เขากดดูข้อความในโทรศัพท์
แพทหลังจากเก็บข้าวของเข้าที่เข้าทาง ก็เดินไปเปลี่ยนชุดเตรียมจะอาบน้ำต่อ ซึ่งโดยปกติเธอจะใช้เวลาอาบน้ำค่อนข้างนาน อย่างน้อยๆก็มีครึ่งชั่วโมง หรือบางทีอาจมีเป็นชั่วโมงถ้าเป็นวันที่ไม่มีอะไรเร่งรีบให้ต้องทำ . . . และถึงแม้ว่าบ้านหลังนี้จะไม่ใหญ่นัก แต่กลับมีห้องน้ำที่มีอ่างอาบน้ำอยู่ด้วย มันเป็นอ่างสีขาวขาสแตนเลสสีเงินขนาดพอดีตัวสำหรับคนหนึ่งคน
ตอนนี้แพทนอนเคลิ้มหลับอยู่ในอ่างน้ำอุ่นๆนี้ และดูเหมือนว่าเวลาก็จะผ่านมานานนับชั่วโมงแล้ว จนได้ยินเสียงของตกในบ้านจึงทำให้เธอสะดุ้งตื่นขึ้น ซึ่งแพทเองคิดว่าคงเป็นเสียงที่ชายปริศนาทำของตกเฉยๆ จึงค่อยๆลุกขึ้นจากอ่าง และเดินไปอาบน้ำเย็นด้วยฝักบัวอีกครั้ง เพื่อกระชับรูขุมขน ก่อนที่จะนุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวเดินออกมา
แพทเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำ ทั้งที่ก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าชายปริศนาเองก็กลับมาแล้วแต่ด้วยนิสัยขี้ตกใจง่ายของเธอ ทำให้เธอเผลอสะดุ้งตกใจ เมื่อเห็นชายปริศนานั่งอยู่บนเตียงซึ่งห่างจากประตูห้องน้ำไม่กี่ก้าว มือที่กุมผ้าขนหนูเผลอปล่อยผ้าหล่นจากตัวไปเล็กน้อย เผยให้เห็นถึงเรือนร่างที่เกือบจะเรียกได้ว่าสวยงามสมบรูณ์แบบ ไปหมดของหญิงสาวแรกรุ่น . . . ชายปริศนาเองที่ตอนนี้นุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว ซึ่งไม่แน่ใจว่าเพราะเตรียมที่จะอาบน้ำต่อ หรือเตรียมตัวรอเพื่อบรรเลงบทรักกับแฟนสาวกันแน่
เขาลุกขึ้นเดินจากเตียงเพียง 2-3 ก้าว ก็ถึงตัวแพท ชายปริศนาก้มลงจูบปากเธอแบบไม่ทันตั้งตัว แต่เธอก็ตอบรับได้ทันท่วงที ชายปริศนาดึงร่างอันเปลือยเปล่าของแฟนสาวมาที่กลางเตียง ก่อนที่เขาจะเริ่มบรรเลงลีลารัก ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกปกติอะไรของคู่นี้ . . . แต่แพทกลับรู้สึกแปลกๆบางอย่าง วันนี้ไฟในห้องที่ดูเหมือนว่ามันจะสว่างมากขึ้น จากการเปิดทุกดวงรวมถึงโคมไฟทั้งที่ปกติแล้วมันไม่ควรที่จะต้องเปิดพร้อมกันหมด และสิ่งของบางอย่างที่ดูเหมือนมันวางผิดแปลกไป แต่เธอก็นึกไม่ออกว่ามันคืออะไร แต่ด้วยอารมณ์ในตอนนี้เธอก็ไม่มีสมาธิที่จะไปคิดเรื่องนั้น รวมถึงเธอเองก็ไม่อยากขัดใจแฟนของเธอด้วย เพราะดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะดูมีอารมณ์มากเป็นพิเศษ หลายๆท่วงท่ามันดูเร้าร้อน รุนแรงกว่าในทุกครั้ง . . .
ในมุมนึงของห้อง กล้องแอบถ่ายในรูปแบบของปากกาที่วางอยู่บนชั้นหนังสือ และอีกตัววางอยู่บนโต๊ะปะปนกับปากกาธรรมดาหลายๆด้ามเพื่อเป็นการอำพราง กล้องทั้งสองตัวกำลังบันทึกภาพบนเตียงของทั้งสองคนในมุมที่แตกต่างกันอย่างพอดี ทั้งสองคนบรรเลงท่วงท่าอยู่บนเตียงอย่างเร้าร้อน และเริ่มรุนแรงขึ้นจนเผลอไปปัดเอาหนังสือที่วางอยู่บนหัวเตียงตกลงพื้น . . .