จูลก้มลงหยิบหนังสือที่ตกลงจากพื้น มันเป็นหนังสือปกสีเขียวเหมือนกับเล่มที่ตกในห้องแพท ตอนนี้เธออยู่ในร้านหนังสือใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งถ้าเทียบกับขนาดพื้นที่แล้วคงไม่ต่ำกว่า 1,000-2,000 ตรม. ซึ่งหาได้ไม่ง่ายนักถ้าไม่ใช่ร้านที่อยู่ในมหาวิทยาลัย ชั้นหนังสือที่มีอยู่ครบถ้วนทุกหมวด วางกันอยู่อย่างเป็นระเบียบ แต่จำนวนคนในร้านนั้น ถ้าไม่นับพนักงาน ตอนนี้อาจจะเหลือเพียงไม่ถึงสิบคน ซึ่งน้อยมากเมื่อเทียบกับขนาดของร้าน
และอาจเป็นเพราะสาเหตุนี้ ที่นี่เลยเป็นเหมือนสวรรค์ที่ใหม่ของจูล ที่เธอสามารถมาเดินวนดูหนังสือได้ครั้งละหลายชั่วโมง จนเหมือนเธอหยุดเวลาเอาไว้โดยไม่สนเวลาของโลกภายนอกว่ามันจะผ่านไปนานเท่าไหร่
ในลานจอดรถใต้ตึกร้านหนังสือ รถสีขาวเปิดกระจกและประตูทิ้งไว้ ชายปริศนาซึ่งนั่งกึ่งนอนในรถ กดเปิดเพลงจากวิทยุในรถ
.
.
.
## Music Start (เพลงรออยู่ตรงนี้)
. . . . " พยายามรู้จัก พยายามทักทายกับเธอ
หวังให้เธอได้มองฉันหน่อย " . . . .
.
.
.
ในระหว่างที่ฟังเพลงอยู่นั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นเกมไปด้วยระหว่างที่รอ ถึงแม้จะอยู่ในร่มแต่อากาศที่ร้อนก็ทำให้เหงื่อตกได้เหมือนกัน ครั้นจะไปนั่งรอในร้านกาแฟ จากแบรนด์สตาร์บัคส์ ที่เห็นอยู่ใกล้ๆคงจะเสียเงินอีกหลายร้อย ในเมื่อคิดเช่นนั้น การรอในรถคงจะเป็นทางเลือกดีที่สุดและคิดว่าจูลเองก็คงจะไม่เลือกหนังสือนานมากในความคิดของเขา
จูลซึ่งอยู่ในร้านหนังสือ เธอยังคงเพลินกับการเดินเลือก ยืนอ่านปกหลัง หรืออ่านบทแรกของหนังสือในเล่มที่ไม่ได้ห่อพลาสติคไว้ โดยที่ไม่ได้ดูเวลา หรือสนใจคนที่รออยู่เลย หรือเธอเองก็อาจจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าตอนนี้ ในลานจอดรถชั้นล่างมีคนที่นั่งรอเธออยู่
ในลานจอดรถ ตอนนี้ชายปริศนาเลิกที่จะเล่นเกมในโทรศัพท์เพราะแบตมันใกล้หมดเต็มที เขาจึงหยิบสมุดมาขีดเขียนแก้เบื่อต่อ พร้อมกับฮัมเพลงไปเรื่อยเปื่อย ซึ่งดูจากสถานการณ์แล้ว ถึงมันดูน่าเบื่อน่าหงุดหงิดไม่น้อย แต่เขากลับไม่ได้มีทีท่าแสดงออกในทางนั้นเลย
ตอนนี้เวลาก็ผ่านมาร่วม 2 ชั่วโมงกว่า เกือบจะ 3 ชั่วโมงแล้ว ตั้งแต่จูลเข้าไปในร้านหนังสือ เธอมีหนังสือในตระกร้าอยู่ 7-8 เล่ม เดินไปชำระเงินที่เค้าเตอร์ และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาตั้งแต่เธอเข้าร้านมา และดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มคิดได้จึงกดโทรออก
จูล : " เค้าเสร็จแล้วนะกำลังลงไป "
ชายปริศนา : " อืม รอที่เดิมนะ " พอพูดจบประโยคแบตโทรศัพท์ก็ตัดไปพอดี . . .
.
.
.
## Music End
. . . . " แค่อยากมีรักซักที ขออยู่ตรงนี้นะคนดี ฉันเอง " . . . . ##
.
.
.
ตอนนี้ทั้งสองคนอยู่บนรถกำลังจะออกไปจากร้านหนังสือ หลังจากเลี้ยวออกจากรถมาไม่ไกลนัก
จูล : " เค้าว่า เดี๋ยวตัวเองแวะไปโรงแรมเค้าแปปนึงนะ จะไปเอาของและจะได้เอาหนังสือไปเก็บด้วย "
ชายปริศนาพยักหน้ารับ . . .
เมื่อถึงลานจอดรถโรงแรมจูลเอาถุงหนังสือขึ้นไปเก็บบนห้อง ไม่นานนักก็ได้ถือถุงกระดาษอีกใบลงมาแทน และนำไปวางไว้บนเบาะหลังแทนถุงหนังสือก่อนหน้านี้
จูล : " แวะซื้อของกินที่ตลาดตรงแยกที่ผ่านวันนั้นนะ แล้วเดี๋ยวค่อยไปที่ที่ตัวเองบอก "
ชายปริศนาพยักหน้ารับอีกครั้ง . . .
รถจอดอีกครั้งริมถนนข้างตลาด วันนี้คนไม่พลุกพล่านมากนัก ดูๆไปแล้วแม่ค้ายังมีเยอะกว่าลูกค้าซะอีก ทั้งสองคนลงจากรถ แม่ค้าร้านขายผลไม้แผงใกล้ๆยื่นมือหมุนเปลี่ยนคลื่นวิทยุพอดี
.
.
.
## Music Start (เพลงเบา เบา)
. . . . " ใจหนึ่งใจ จะต้องการอะไร
ให้มันมากมาย ให้มันวุ่นวาย " . . . .
.
.
.
ทั้งสองคนเดินเลือกซื้อขนม ของกินตามทางไปเรื่อยๆ ผ่านร้านแล้ว ร้านเล่า ระยะทางก็หลายร้อยเมตรเหมือนกันสำหรับถนนตลาดเส้นนี้ ระหว่างทาง พลางหยอกล้อ และผลัดกันป้อนไปตามจังหวะเพลง จนดูเหมือนตอนนี้ของกินจะเยอะมากว่าปริมาณที่คนสองคนจะกินกันหมดได้ เมื่อทั้งคู่เริ่มเห็นว่ามันมากเกินไปจึงกลับมาที่รถและมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางอีกครั้ง
เส้นทางที่ออกมานอกเมืองหน่อยๆ รถค่อนข้างบางตา ตอนนี้ก็ขับออกมานอกตัวเมืองร่วมสิบนาทีแล้ว ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นเหมือนสวนสาธารณะที่อยู่ริมอ่างเก็บน้ำ ถนนที่วิ่งผ่านไปตามสันขอบอ่าง มีทิวทัศน์ที่สวยมากทีเดียว และวันนี้ซึ่งเป็นวันธรรมดาที่ไม่ใช่วันหยุด คนก็แทบไม่มีเลย ทั้งสองขับรถลึกเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงเกือบสุดทาง และดูเหมือนจะมีถนนดินเล็กๆ ซึ่งปกติคงไม่มีคนใช้เส้นทางนี้ เมื่อเลี้ยวเข้าไปจนสุดทาง ที่นี่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นสถานที่สุดไพรเวทมากๆ มีต้นไม้ใหญ่บังโดยรอบเป็นรั้วธรรมชาติ มีลานหญ้าเล็กๆอยู่ริมน้ำ ซึ่งมองแทบไม่เห็นฝั่งตรงข้ามเพราะมันค่อนข้างไกลทีเดียว ที่นี่จึงดูเป็นเหมือนสวรรค์ย่อมๆเลยทีเดียว
ทั้งสองคนหยิบผ้าผืนใหญ่ที่เตรียมมาปู พร้อมกับเอาหมอน และอาหาร ขนมที่ซื้อมาจัดเหมือนมาปิคนิคริมน้ำกัน แสงแดดอ่อนๆช่วงบ่ายแก่ๆ ท้องฟ้าที่สดใสและดูเป็นใจอย่างมากในวันนี้
.
.
.
## Music End
. . . . " ขอเธอแค่เพียงเท่านั้น ค่อยๆ รักกันเบาเบา " . . . . ##
.
.
.
จูลเดินกลับไปที่รถ หยิบถุงกระดาษใบใหญ่ที่เธอแวะไปเอาที่โรงแรมมาก่อนหน้านี้ เธอยื่นให้กับชายปริศนา ในขณะที่เขากำลังนอนเล่นเพลินๆ ดื่มด่ำกับธรรมชาติอยู่
จูล : " อ่ะ เค้าให้ ลองแกะดูสิ "
ชายปริศนาทำหน้างงเล็กน้อยแต่ก็รับมาและแกะออกดูตามที่เธอบอก
ชายปริศนา : " โห้ ซื้อให้เขาทำไมอ่ะ ของแพงขนาดนี้ "
จูล : " ก็ถือว่าเป็นของขวัญที่วันนี้ครบรอบที่เราคบกันเดือนนึงล่ะกัน . . . และตัวเองก็ถ่ายรูปสวยด้วย ขนาดใช้กล้องเก่าๆวันนั้น ยังถ่ายเค้าออกมาสวยเลย "
ใช่แล้ว ในถุงนั้นเป็นกล้อง Mirrorless พร้อมเลนส์ Fixed F1.2 Portrait อย่างดี ถึงจะไม่ใช่ตัวทอปแต่ราคามันก็หลายหมื่นมากอยู่ดี เกินกว่าจะเป็นของขวัญในโอกาสแค่นี้ ในความคิดของชายปริศนา . . . หรือว่า? จริงๆแล้วเขาเองอาจจะรู้อยู่ก่อนแล้วก็ได้ จากระยะเวลาตลอดหนึ่งเดือนที่รู้จักกันมา นั่นจึงทำให้เขาไม่โกรธ เวลาที่ต้องรอเธอนานๆ หรืออีกหลายๆอย่างที่ต้องตามใจจูลอยู่ตลอด
เขาแกะออกลองเล่นเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่อย่างตื่นเต้น จูลซึ่งเป็นคนให้ก็ยิ้มมีความสุขเช่นกัน ที่เห็นแฟนตัวเองชอบขนาดนี้ เขายังคงง่วนลองเล่นฟังก์ชั่นต่างๆอยู่นานสองนาน จนจูลต้องเรียกเตือนสติให้หันมาสนใจเธอบ้าง
จูล : " ลองถ่ายรูปให้เค้าหน่อยสิ " พลางลุกขึ้นยืน และเดินไปที่ริมน้ำ
ชายปริศนาพยักหน้ารับ และหยุดปรับแต่งกล้องสักครู่และลุกตามขึ้นไป . . . ทั้งสองคน เดินวิ่ง สลับถ่ายกันอยู่ตรงนั้นอย่างสนุกสนานอยู่พักใหญ่ . . . หลังจากเริ่มเหนื่อยและแสงก็เริ่มที่จะหมดลง ทั้งสองคนจึงมานั่งดูรูปจากกล้องกันอีกครั้ง
และด้วยบรรยากาศที่พาไป บวกกับสถานที่ตรงนี้มีเพียงเขาสองคนเท่านั้น มันทั้งเงียบและส่วนตัวจนเหมือนสวนหลังบ้านของตัวเองที่มีต้นไม้ใหญ่บังเป็นรั้วกำแพงธรรมชาติ ทั้งสองจึงเริ่มบรรเลงลีลารักกันท่ามกลางธรรมชาติ และอาจเป็นเพราะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ทานไปก่อนหน้านี้ ยิ่งทำให้ทั้งสองคนยากเกินที่จะหักห้ามใจตัวเอง เสียงอื้ออึงเบาๆ ' . . . อ๊า อ๊าา . . . ' ดังขึ้นเป็นระยะๆ ท่ามกลางธรรมชาติที่โอบล้อมด้วยต้นไม้และบึงน้ำ
. . .
เสียงอื้ออึง แบบเดิม ' . . . อ๊า อ๊าา . . . ' ยังคงดังต่อเนื่อง แต่ตอนนี้ทั้งคู่กำลังบรรเลงลีลารักกันในโรงแรม เสียงเริ่มจะดังขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต้องคอยยั้งเสียงเหมือนตอนที่อยู่ในสวนช่วงก่อนหน้านี้ . . . ดูเหมือนว่าที่นี่จะเป็นห้องในโรงแรมที่จูลพักอยู่ ที่ทั้งสองเขาแวะมาเอาของเมื่อช่วงบ่ายของวันนี้
หลังทั้งสองคนเสร็จภารกิจ กำลังนอนพักพื้นแรงกันอยู่นั้น ชายปริศนาที่กำลังลุกขึ้นเพื่อที่จะไปดื่มน้ำในตู้เย็นใกล้ๆ . . . จูลซึ่งนอนอยู่ข้างๆก็เอ่ยขึ้นมาว่า
จูล : " ตัวเองว่าเค้าหุ่นดีมั้ย "
ชายปริศนา : " อืม ดีสิ ดีมากเลยล่ะ ทำไมหรอ . . . ถามแปลกๆ "
จูล : " งั้นตัวเองถ่ายรูปให้เค้าหน่อยสิ เค้าอยากเก็บรูปตอนที่เค้าหุ่นดีอยู่แบบนี้ไว้เยอะๆ "
ชายปริศนา : " หมายถึงถ่ายหุ่นตัวเอง ถ่ายนู้ดอ่ะหรอ "
จูล : " ใช่ ตอนนี้เลยนะ ตัวเองถ่ายให้หน่อย " เสียงอ้อนที่เอาแต่ใจของจูล
ชายปริศนา : " อืม . . . ก็ได้ " เขาตอบกลับหลังจากหยุดคิดชั่วครู่
เขาหยิบกล้องที่อยู่ในกระเป๋าที่วางอยู่บนเก้าอี้ใกล้ๆออกมา ปรับค่าอะไรเล็กน้อยเพื่อให้เหมาะกับถ่ายภาพในห้อง ซึ่งจริงๆแล้วสถานที่มันไม่ได้เอื้ออำนวยให้มากนัก แต่เขาเองก็ปฏิเสธเธอไม่ได้เช่นกัน . . . เสียงชัตเตอร์ ดังเป็นช่วงๆ ' แชะ แชะ ' ในขณที่ชายปริศนาเดินวนไปรอบๆเตียงเพื่อหามุมที่ดีพอที่จะให้รูปออกมาสวยที่สุด ' แชะ แชะ ' . . .