มันมาเพราะโอเมก้า...
[เราค้นพบว่าเลือดของโอเมก้าที่ระเหยไปในอากาศ ถ้ามีปริมาณมากพอจะล่อมันมาได้]
ข้อความในคำประกาศของภาคีกล่าวไว้คร่าวๆเหมือนแจ้งข่าวที่ไม่ได้สำคัญ ผมอ่านแล้วนึกไปถึงในงานประชุม มีใครบางคนทดลองและหาวิธีที่จะดึงดูดมันมาด้วยเลือดของโอเมก้าที่ไร้เดียงสา ผมนึกถึงใบหน้าที่ซีดเซียวของพวกมันทั้งหลายที่ยืนรอความตายตามคำสั่ง ก็เข้าใจแล้วว่านี่คงเป็นสาเหตุ
เพื่อการใหญ่แล้ว เสียสละส่วนเล็กๆไปจะเป็นไร โดยเฉพาะเมื่อส่วนเล็กๆนั้นสามารถสร้างขึ้นมาทดแทนได้ พวกเราคืออัลฟ่าผู้กำลังเล่นบทบาทของพระเจ้ากับการทดลองด้วยสิ่งมีชีวิต
อะไรบางอย่างบิดม้วนอยู่ในท้องของผม ความรู้สึกเหมือนถูกแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่าในแผลเดิมที่ผมไม่อาจเยียวยาอะไรได้ ผมโกรธ แต่จะไปต่อว่าใครได้ เพราะอย่างไรพวกเขาก็ไม่สามารถเข้าใจ และผมก็ไม่อาจทำให้พวกเขาเข้าใจ พวกเราแตกต่างกันมากเกินไป ช่องว่างระหว่างอัลฟ่าและโอเมก้าเป็นสิ่งที่กว้างยิ่งกว่าจักรวาล
ผมปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ แล้วเดินโงนเงนเข้าไปในแก่นกลางของดาว สถานที่ที่ผมสามารถทำจิตใจของผมให้สงบได้
ที่กลางห้อง แผนที่ทรงกระบอกของเอกภพยังคงจับตามองสิ่งเดิม ผมก้มลงดูเส้นทางยาวไกลของมัน และปลายทางของจุดกะพริบที่อยู่นิ่งกับที่ สัตว์ประหลาดสิ้นฤทธิ์แล้วกำลังถูกตรึงไว้หน้าดวงดาว Abell 209 ที่สลายไปแล้ว
"…"
มันมาเพื่อล่าอัลฟ่า?
แต่กลับถูกล่อให้ออกมาได้ด้วยเลือดของโอเมก้า...?
ทำไมผมถึงคิดว่ามันมาเพื่อช่วยพวกเรานะ มาช่วยเหล่าโอเมก้า?
ผมส่ายหน้า ผมคิดมากไปเอง อาจจะพยายามปลอบใจตัวเองก็เป็นได้
"ไนท์ ผมขอเข้าไปนะ"
เวอร์ชูว เขาเปิดสะพานข้ามดารามาส่งผมและรออยู่ในห้องรับรอง แต่ดูเหมือนว่าเขาจะรู้เส้นทางจึงตามมาได้ ในความทรงจำของไนท์ ผมก็เคยเห็นเวอร์ชูวที่นี่ แปลว่าไนท์เคยพาเขาเข้ามา
ผมปิดแผนที่อวกาศไปก่อน ตอนนี้มันจบแล้ว ไม่มีใครต้องรู้ว่าท่านไนท์แกะรอยมันไว้
"ถึงจะเป็นไนท์คนใหม่ นายก็ยังเหมือนเดิมเลยนะ เก็บของแปลกๆไว้ในห้อง" ชายหนุ่มแห่งปีกสันติภาพก้าวเข้ามาในท่าทางสบายๆ เขามองสำรวจรอบๆ แล้วหันมาสบตากับผมพลางว่า
"นายดูไม่สบายใจนะ"
"อืม" ผมพยักหน้าตอบได้แค่นั้น
"เรื่องที่จักรพรรดิอาเบลใช้โอเมก้าพวกนั้นเป็นเครื่องสังเวยน่ะเรอะ?"
"…"
ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง ไม่มีพวกเขาคนไหนรู้ว่าผมเป็นอะไรมาก่อน ไม่มีทางที่พวกเขาจะเข้าใจ
"นายเองก็ไม่เคยเห็นด้วยที่ผมใช้โอเมก้าเป็นสินค้าส่งออก ทั้งๆที่แต่ก่อนนายออกจะดีใจที่ได้โอเมก้าตัวนั้นเป็นของขวัญด้วยซ้ำ หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น นายก็เป็นห่วงพวกมันตลอดเลยนะไนท์"
เวอร์ชูวว่า แล้วยิ้มบางๆ มุมปากของเทพบุตรกดลึก คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม
"ผมถามได้มั้ยว่าทำไม?"
ผมนิ่งอึ้งไป สมองขบคิดไตร่ตรองในเรื่องที่ผมไม่เคยคิดมาก่อน เหตุผลของผมเข้าใจได้ไม่ยาก เพราะผมมีชาติกำเนิดแบบนั้นมาก่อน ผมจึงไม่อาจทนการกระทำโหดร้ายต่อโอเมก้าได้
แต่ท่านไนท์ล่ะ? ทำไมท่านถึงมาเห็นใจผม ทำไมท่านไม่ใช้ผมเป็นเครื่องมือทดลอง ใช้เป็นสินค้าแบบที่อัลฟ่าคนอื่นทำ ผมเองก็ไม่เคยสงสัย คิดแต่ว่าท่านไนท์นั่นแสนดี อ่อนโยนมาตั้งแต่กำเนิด เพราะพระเจ้าสร้างท่านมาแบบนั้น ผมไม่เคยสงสัยเหตุผลในความดีของท่านเลย
เหตุการณ์ในวันนั้น...ที่ทำให้ท่านไนท์เปลี่ยนไป? เวอร์ชูวหมายถึงอะไร
ผมห้ามตัวเองไม่ให้ถามออกไป เพราะถ้าผมเป็นไนท์คนใหม่ ผมก็ควรจะระลึกได้เอง ระหว่างนี้ผมก็ได้แต่ตอบเลี่ยงๆไปก่อน ด้วยคำตอบที่อาจจะไม่ใช่ของท่านไนท์ แต่ออกมาจากตัวผมเอง
"ผม...ไม่รู้ว่ามันแปลกหรือเปล่า ถ้าผมจะบอกว่าผมไม่เคยเห็นว่าโอเมก้าหรืออัลฟ่ามีตรงไหนที่แตกต่างกันเลย ในท้ายที่สุดเมื่อปราศจากขีดจำกัด บางทีโอเมก้าก็อาจเป็น...อัลฟ่าที่ดีได้เหมือนกัน"
"ก็อาจจะ...แต่มันคงเป็นไปไม่ได้" เวอร์ชูวถอนใจ
"ทำ...ไมล่ะ" ผมรู้สึกจิตใจแห้งแล้งมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีใครเห็นด้วยกับผม ไม่มีเลย แม้แต่เพื่อนสนิทของท่านไนท์เอง...
เทพบุตรแห่งปีกสันติภาพเงยหน้ามองท้องฟ้าเบื้องบน แล้วเอ่ยตอบกับรัตติกาลที่พร่างพรายด้วยหมู่ดาว
"เพราะที่แห่งนี้ไม่ได้ถูกสร้างมาแบบนั้น ไนท์ ใครที่พยายามทำลายกฎเกณฑ์จะถูกลงโทษโดยพระเจ้าที่เรามองไม่เห็น...เหมือนกับนาย หรือผม"
??
ผมไม่เข้าใจสิ่งที่เวอร์ชูวเอ่ย เขาเองก็ไม่เข้าใจผม แต่ผมก็ต้องพยายาม บางทีถ้าเวอร์ชูว ชาร์ลหรืออาเบล คนใดคนหนึ่งสามารถยอมรับได้บ้าง ผมก็อาจจะบอกพวกเขาได้ว่า แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกับท่านไนท์
"นายไม่คิดว่ามันโหดร้ายเรอะ ทั้งๆที่อัลฟ่...ผมหมายถึงพวกเราอัลฟ่าสร้างพวกเขาโอเมก้าและเบต้าขึ้นมา...แล้วกลับทำแบบนี้ ทำเหมือนกำลังทดลองกับชีวิตของพวกเขา"
"พระเจ้าก็คงโหดร้ายแบบเดียวกันที่สร้างพวกเรามาแบบนี้ เราคงไม่รู้หรอกว่าบางทีพระเจ้าเองก็กำลังทดลองสร้างจักรวาลหลายๆแบบ ด้วยกฎเกณฑ์ที่แตกต่างแล้วจับตาดูผลลัพธ์อยู่ก็ได้"
"เรื่องนั้นมัน..."
"ถ้าสิ่งที่ดีที่สุดเกิดขึ้นได้ด้วยการลองผิดลองถูก การทดลองของพระเจ้าก็อาจจะไม่ใช่เรื่องผิด เช่นเดียวกับบุตรของพระองค์อย่างพวกเรา อัลฟ่า..."
"…" ผมพูดอะไรไม่ออกเลย สัมผัสได้ว่าช่องว่างนี้ห่างไกลเกินไป ช่องว่างของผู้สร้างและผู้ถูกสร้าง อัลฟ่าเองก็ไม่เข้าใจพระเจ้าที่สร้างพวกเขามา ผมเองก็ไม่เข้าใจอัลฟ่าที่สร้างผมขึ้นมาเช่นกัน
"แต่ผมก็ไม่แปลกใจหรอกนะว่าทำไมนายถึงเห็นใจพวกมันนัก...เพราะแต่ก่อนนายก็ชอบปลอมตัวเป็นโอเมก้าไปเที่ยวเล่นนินะ" เวอร์ชูวยิ้มเอ็นดูให้ แล้วจิ้มหน้าผากผม "ร่างโอเมก้าของนายก็ตัวเท่านี้แหละ ยังไม่เข็ดอีกหรือไง"
ท่านไนท์...ปลอมเป็นโอเมก้า? ผมเบิกตาโพลงขึ้น
"ผม...เคยปลอมเป็นโอเมก้า?" คราวนี้ผมห้ามตัวเองไม่ทันแล้ว จึงหลุดปากออกไป
เวอร์ชูวเลิกคิ้ว
"นายจำไม่ได้สินะ แต่นั่นเป็นงานอดิเรกของนายเลยล่ะ นายเบื่อที่จะต้องถูกเคี่ยวเข็ญการเป็นอัลฟ่าจากลอร์ดนามิก อัลฟ่ารุ่นก่อน เลยปลอมตัวกลบกลิ่นอายและคลื่นเฉพาะตัวของอัลฟ่าจนหมด เพื่อหนีการฝึกออกไปเที่ยวเล่น ชมวิว ไม่ก็นอนกลางวันตามที่ต่างๆ"
ท่านไนท์มีช่วงเวลาที่เป็นเด็กเกเรด้วยเรอะ จะว่าไปตอนท่านเป็นราชาท่านก็ยังหนีเวสต์ไปเที่ยวเหมือนกันนี่น่า
"ตามปกติดาวเฟลม่าสืบทอดพลังอัลฟ่ากันตามความสามารถ โดยส่วนใหญ่อัลฟ่าจะเลือกอัลฟ่าคนต่อไปจากเบต้าอันดับหนึ่ง และเมื่อรุ่นก่อนมอบพลังความรู้ทั้งหมดให้แล้ว เขาก็จะหลับใหลไป อัลฟ่าทุกรุ่นเชื่อว่าการกระทำแบบนั้นทำให้ได้กลับไปหาพระเจ้า เป็นอันจบยุคสมัยหนึ่งๆลง และเริ่มต้นศักราชใหม่ของอัลฟ่ารุ่นที่ 46 อิกไนท์ คลอร์ว"
แต่ไนท์ไม่ได้ทำตามธรรมเนียม เขาเลือกผม ทำไม? จนตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจ
เวอร์ชูวยิ้ม "นายจำไม่ได้เลยสินะ ทั้งเรื่องที่นายปลอมตัวเป็นโอเมก้า ทั้งเหตุการณ์ในตอนนั้น ทั้งเหตุผลที่นายเลือกกำเนิดใหม่"
ผมชะงัก แต่ก็ไม่ตกใจเท่าไร ผมคงดูออกง่าย และเวอร์ชูวก็มองออกแต่แรกแล้วว่าผมจำไม่ได้เลย ไม่ใช่จำไม่ได้หรอก แต่ผมไม่รู้อะไรเลย เพราะผมไม่ใช่ท่านไนท์
"ถ้าอย่างนั้นให้ผมหาให้มั้ย คำตอบมันคงอยู่ในความทรงจำที่ไหนสักแห่งของนายเอง ของไนท์คนก่อน..."
"มันทำได้งั้นเรอะ?"
เทพบุตรพยักหน้า แล้วเขาก็แตะหน้าผากลงมาที่หัวถุยๆของผมเชื่อมต่อเข้าไปในความทรงจำ เขากำลังเอาความทรงจำของตัวเองมาผสมเข้าไปในวังวนนี้
"นายยินยอมให้ผมเข้าไปมั้ย?"
"อืม" ผมพยักหน้า สำหรับตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่านี้แล้ว เหตุผลของอิกไนท์คนก่อน เรื่องราวของท่าน ผมอยากจะรู้ อยากรู้กว่าทุกสิ่งในจักรวาล
"อดีตเหล่านั้นมีความสัมพันธ์กันในแง่ของกาลเวลา เมื่อมันเชื่อมโยงถึงกัน มันจะนำเราไปสู่ตัวตนของไนท์ในต้นกระแสธารนี้"
สู่อดีตของท่านไนท์ และจุดเริ่มต้นของเขา
….