ซ่า ซ่า
ภาพของเด็กหนุ่มและอัลฟ่ารุ่นก่อนสลายไป
ผมเข้าใจแล้ว ในที่สุดผมก็เข้าใจ
ท่านไนท์...
อดีตของท่าน ความเจ็บปวดของท่าน
สัตว์ประหลาดนั่นคือเมเรส คือความรู้สึกผิดของท่านต่อโอเมก้าทั้งหมดที่เคยถูกท่านกระทำ ท่านจึงปล่อยมันเป็นอิสระ
และอันดับสี่หรือจักรพรรดิอาเบลคนปัจจุบัน คือคนที่ทำร้ายท่านอย่างสาหัส และ คือคนที่ทำให้ท่านเข้าใจพวกเราจากก้นบึงหัวใจ
ที่แท้ท่านไนท์ก็เข้าใจพวกเราด้วยเหตุการณ์นี้เอง
น้ำตาใสๆของผมไหลลงอาบแก้ม บทละครบทนี้ ผมไม่รู้แล้วว่าควรจะโกรธแค้นชิงชังหรือโศกเศร้าให้กับตัวละครทั้งหมดอย่างไร
"จำได้แล้วสินะ"
เทพบุตรที่ยืนตรงหน้าผมเอ่ยขึ้น ยื่นมือมาปาดน้ำตาผมออกไป สีหน้าเขาสงบนิ่งประหนึ่งรูปสลักบนสรวงสวรรค์
"ไนท์...สิ่งที่อาเบลคนนั้นทำกับนายไว้"
เขาเอ่ยเบาๆ ดวงตาจ้องมาที่ผม ข้างในดวงตาคู่นั้นทั้งเยือกเย็นและรุนแรงเหมือนพายุหิมะกำลังกระหน่ำซัด
"มันจะต้องชดใช้"
นี่คือสัญญา...
"ไนท์"
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากความทรงจำ ไม่ใช่เสียงของใครอื่น แต่เป็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมเอง
เวอร์ชูว?
อัลฟ่าหนุ่มในชุดเต็มยศยืนนิ่งหน้าประตูห้องที่ปิดสนิท ทางเข้าถูกผนึกด้วยพลังของดวงดาว ทำให้แขกต่างดาวอย่างเขาฝ่าเข้าไปไม่ได้
"แม้แต่ผมนายก็ไม่อยากเจอแล้วงั้นเรอะ?" เขารู้เรื่องจากนามิกแล้วจึงรีบมาหา แต่ดูเหมือนเพื่อนจะไม่อยากให้เขาเข้าไปพบ ไม่อยากให้เขาเห็น...ช่วงเวลาที่เจ้าตัวกำลังสมเพชตัวเอง
"นามิกเป็นห่วงว่านายจะทำอะไรไม่เข้าท่า"
"…"
คนในห้องไม่ตอบ มีแต่ความเงียบสะท้อนกลับไปมาในระเบียงทางเดิน เวอร์ชูวฝืนยิ้มบางๆ อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าอีกคนกำลังฟังอยู่
"นายไม่อยากดึงผมเข้าไปเกี่ยวสินะ เพราะศัตรูเป็นถึงสหพันธ์ดาวที่ใหญ่ที่สุด"
"…"
ชายหนุ่มถอนใจ พิงศีรษะกับบานประตูที่ไม่เคยสามารถกั้นพวกเขาออกจากกันได้ ดาวของพวกเขาอยู่ติดกัน เป็นดวงดาวสองดวงที่ดึงดูดกัน โคจรใกล้กันในระบบสุริยะเดียวกัน อัลฟ่าของพวกเขาทุกรุ่นล้วนสนิทสนม และครั้งนี้ก็คือยุคสมัยของพวกเขาที่จะเกิดและดับสลายไปพร้อมๆกัน
"นายคิดว่าผมจะวิ่งหนี ถ้านายบอกว่านายคิดจะทำอะไรต่อไปงั้นเรอะ?"
ดวงตาของเวอร์ชูวทอประกายเจิดจ้า ใบหน้าหล่อเหลาของเทพบุตรบิดเบี้ยว เป็นความพิโรธที่ยิ่งกว่าสวรรค์ทลาย
"นายดูถูกผมมากไปแล้ว ไนท์..."
เส้นผมสีขาว ดวงตาสีหมอกที่ว่างเปล่า เวอร์ชูวสร้างรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเองขึ้นมาใหม่ในวินาทีนี้เอง กลายเป็นเวอร์ชูวแห่งปีกสันติภาพคนปัจจุบัน รวมทั้งรอยยิ้มของอัลฟ่าหนุ่มก็กลายเป็นรอยยิ้มเทพบุตรที่ผมเคยเห็น รอยยิ้มที่ยิ้มแค่เพียงเปลือกนอกแต่กลับเย็นเยือกจากข้างใน รอยยิ้มที่ดูแคลนจักรวาลทั้งหมด แต่เทิดทูนสิ่งเล่อค่าไว้เพียงสิ่งเดียว
"ค่าตอบแทนที่ทำร้ายนาย ผมสัญญาว่าจะให้มันจ่ายคืนเป็นเท่าตัว อัลฟ่าทุกอันดับ และจักรพรรดิอาเบลจะต้องชดใช้"
คำพูดของเขาบาดลึก ถ้อยคำของสัญญาที่นานแค่ไหนก็ไม่เปลี่ยนแปลง
ในวันนั้นไม่ใช่แค่ไนท์ที่ออกล่า เวอร์ชูวเองก็ร่วมมือด้วยเช่นกัน แฝงตัวในนามของปีกสันติภาพ ยืมอำนาจและทรัพย์สินเพื่อต่อกรกับอำนาจของอาเบลที่ตอนนั้นกำลังเข้าสู่ช่วงเลือกจักรพรรดิคนต่อไป
เพราะนี่คือสัญญา...
"สัญญาของพวกเรา ที่จะเอาชนะมัน"
ภาพในอดีตหายไป ข้างหน้าผมคือเวอร์ชูวในปัจจุบันที่ยื่นมือออกมาข้างหน้า กำลังบอกผมว่าถึงเวลาที่จะลงมือแล้ว
"ที่ผ่านมาเป็นแผนการของนายที่จะตีสนิทจักรพรรดิคนนั้นใช่มั้ย งั้นตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะจัดการกับพวกมันแล้ว มัน...ที่ทำให้นายเจ็บปวด"
เพื่อนคนแรกสัญญาไว้แล้วว่าจะช่วยเขาแก้แค้น และเขาก็ไม่เคยผิดสัญญา กองกำลังและอำนาจทั้งหมดของปีกสันติภาพพร้อมสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง เวอร์ชูวพร้อมแล้วที่จะลากทั้งจักรวาลเข้าสู่สงคราม
"กองกำลังทั้งหมดของผมเตรียมตัวที่จะลงมือแล้วไนท์ พวกเขาได้เห็นแล้วว่า 'เอซิสอาย' ของจักรพรรดิอาเบลน่ากลัวแค่ไหน และไม่มีใครอยากรับความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นกับดาวตัวเอง การทำให้คนพวกนั้นเห็นด้วยจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับผมเลย ไนท์ มติของปีกสันติภาพออกมาแล้ว..."
เวอร์ชูวเอ่ยด้วยรอยยิ้มเทพบุตรอันเดิม
ต้องแก้แค้นอาเบล ต้องทำลายมัน...ดวงดาวกระซิบบอกผม และแสดงสิ่งเลวร้ายที่อัลฟ่าคนนั้นเคยทำกับท่านไนท์ เส้นด้ายสีแดงที่ร้อยรัดข้อมือร่ำร้องเสียงจากอดีตให้ผมได้ยิน
เหงื่อกาฬไหลซึมที่แผ่นหลัง แต่ทั่วร่างกลับเย็นจัดเหมือนน้ำแข็งเมื่อผมได้รับรู้ความเจ็บปวด ความทรมานของท่านในช่วงเวลานั้น
ผมอยากโศกเศร้าแทนท่าน อยากจะเคืองแค้นแทนท่านอย่างที่สุด
แต่ทำไมผมถึงลังเลล่ะ?
จักรพรรดิอาเบลไม่รู้เรื่องนี้ใช่มั้ย เขายังให้ความสำคัญกับท่าน แสดงว่าเขาจำไม่ได้ เขาไม่เคยได้รู้ว่าคนที่เขาทำร้ายในวันนั้นคือใคร เขาคงคิดว่าโอเมก้าในวันนั้นเป็นแค่พวกพันธ์ุพิเศษที่กำแหง และได้ตายไปแล้ว...
"…"
ท่านไนท์ ทั้งหมดนี่คือแผนการของท่านจริงๆหรือ ทุกอย่างจนถึงวันนี้ที่ท่านเข้าใกล้จักรพรรดิอาเบลก็เพื่อแก้แค้นอย่างนั้นใช่มั้ย ท่านอยากแก้แค้น ท่านอยากทำลายล้างจริงๆหรือ?
แล้วถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมผมถึงตอบรับไม่ได้ล่ะ? อะไรบางอย่างบอกผมว่ามันไม่ถูกต้อง
เพราะไม่ว่าผมจะพยายามค้นลึกลงไปในเศษเสี้ยวความรู้สึกที่หลงเหลือของท่านไนท์อย่างไร...กลับไม่พบความเกลียดชังของท่านต่ออาเบลเลย
ไม่พบเลย
ทำไมกัน?
มันเกิดอะไรขึ้น ความพยาบาทของท่านในวันนั้นหายไปไหน ทำไมท่านถึงไม่แค้นเคืองอาเบลอีกแล้วล่ะ? ไฟของการแก้แค้นของท่านดับสลายไปตั้งแต่เมื่อใดกัน?
"ใจอ่อนอีกแล้วเรอะไนท์ เห็นใจมันเรอะ?" ขณะที่ผมกำลังสับสนและไม่ได้ยื่นมือไปตอบรับคำชวนของเทพบุตร เวอร์ชูวก็ถอนหายใจเบาๆ แล้วส่ายหน้า
"ไนท์นายควรจะลืมตาตื่นได้แล้ว นายกำลังลุ่มหลงจักรพรรดิอาเบล มันคงใช้พลังของอัลฟ่าที่เหนือกว่าสะกดนายสินะ เหมือนครั้งนั้นที่มันทำร้ายนาย"
"อาเบลไม่ได้สะกดผม" ผมตอบโพล่งออกไป แม้จริงๆแล้วผมเองก็ไม่รู้เลยว่าทำไมท่านไนท์ถึงได้เปลี่ยนไป แต่ผมแน่ใจว่าไม่มีใครสามารถสะกดท่านไนท์ได้ หากท่านไม่ต้องการ
แล้วความสัมพันธ์ของท่านกับอาเบลเริ่มต้นขึ้นเพราะอะไร?
ท่านกำลังแก้แค้นงั้นเรอะ ท่านกำลังวางแผนการดัดหลังจักรพรรดิอาเบลอยู่งั้นเรอะ? แต่บางอย่างบอกผมว่าทุกช่วงเวลาที่ท่านไนท์มองอาเบลมันไม่ใช่เรื่องหลอกลวง
ท่านให้อภัยได้อย่างไร? ท่านกลับมารักอาเบลได้อย่างไร?
แม้ผมจะหาเหตุผลไม่ได้ แต่ผมเองก็ไม่อยากเกลียดจักรพรรดิอาเบล
เพราะถ้าไม่มีอัลฟ่าอันดับสี่และความเจ็บปวดของท่านในวันนั้น ก็ไม่มีเหล่าโอเมก้าที่ท่านปลดปล่อย และไม่มีตัวผมในวันนี้...
ผมหวังว่าความคิดเช่นนี้จะไม่ผิดต่อท่านใช่มั้ย?
"ผมไม่ได้โกรธอาเบลแล้ว เวอร์ชูว" ผมไม่รู้คำตอบของท่านไนท์ แต่ผมรู้คำตอบของตัวผมเอง และผมก็ขอยืนยันสิ่งที่สัญชาตญาณข้างในได้ร้องบอก
ดวงตาของเทพบุตรมีเพียงความนิ่งเฉย เขาดูไม่ข้องใจเลยสักนิด ราวกับคาดไว้อยู่แล้วว่าท่านไนท์จะต้องตอบเช่นนี้
"นายใจดีเกินไป นายให้อภัยง่ายเกินไป ไนท์ แต่อย่างไรมันก็ต้องชดใช้ นี่คือสัญญาของผม"
จู่ๆเวอร์ชูวก็วางมือบนหน้าผากผม ความทรงจำหนึ่งไหลผ่านไปที่ฝ่ามือของเวอร์ชูวอย่างรวดเร็วโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
เป็นเสียงของใครคนหนึ่งจากอดีต ตามด้วยข้อความชุดหนึ่ง...ข้อความที่เป็นรหัสลับ
ทันใดนั้นผมก็เข้าใจแล้วว่าตอนนั้นอาเบลถามหาอะไร มันคือรหัสชุดนี้ รหัสที่เป็นความลับของอาวุธอันตราย
เวอร์ชูวกำความทรงจำนั้นไว้ด้วยรอยยิ้มเทพบุตร เพราะเขามาเพื่อความทรงจำนี้ตั้งแต่แรกแล้ว และเขารู้ว่ามันคือรหัสของสิ่งใด
M A X I M U S
[ D E S C A R M E N : ทำงาน ]
[รหัสถูกต้อง การขับเคลื่อนเตาพลังงาน 'เดสคาร์เมน' เสร็จสมบูรณ์]
[ A X I S A E Y E : ทำงาน]
[การโจมตีจะมาถึงใน 45 วินาที]
[โอกาสทำลายสำเร็จ 99.99 เปอร์เซ็นต์]
ปืนใหญ่ทำงานแล้ว แต่ครั้งนี้คนออกคำสั่งไม่ใช่เจ้าของ
"มันต้องตายด้วยอาวุธของตัวเอง นี่คือสิ่งที่สาสมกับมันแล้ว ให้มันชดใช้ให้กับนายเถอะ ไนท์"