Pagtapos ng nangyare ay agad agad bumalik sila Emmanuel at Kaloy sa handaan upang magpalipas nang gabi at maghanda kinabukasan... Samantalang pinabayaan na lamang muna ni si Ethan mag isa upang makapag isip-isip sa dahil sa nangyare.
Emmanuel: Tara na umalis na tayo dito pabayaan muna natin sya mag isa.
Kaloy: Siguro nga mas makabubuti muna na iwan natin siya at ng makapag isip isip siya.
Sa kabilang dako....
Kawal: Heneral Astarsus! May pinapagawa sa atin ang kamahalan.
Astarsus: Inaasahan kunang mangyayari ito kaya kaganina pako naghanda. Kawal! Ihanda mo ang aking kabayo at tipunin mo ang ating mga kawal tawagin mo ang mga tatlong magigiting kong kanang kamay at maghanda sa ating pag alis agad agad...
Kawal: Masusunod po!..
Astarsus: Ilang taon narin simula nang napalaban ako... Mukhang interesante ang laban na mangyayare ngayon.
Kinaumagahan...
Emmanuel: Kamusta kayo nakapagpahinga ba ang lahat??.
Bethina: Oo
Ethan: Oo naman so anung plano?
Emmanuel: Ayus kalang ba?
Ethan: Aba oo naman bat mu nga pala natanong?.
Emmanuel: Wala lang ang akala ko kasi napagod kayo kagabi dahil sa walang kupas na kasiyahan...
Ethan: Huwag kang mag alala at tsaka isapa umalis rin naman ako kagad para makapagpahinga.
Emmanuel: (Buti nalang naniwala)
Kaloy: Nandito lang pala kayo...Aba ang aga nyo naman nagising.
Ethan: May kailangan pa tayung asikasuhin.
Kaloy: Oo nga pala.... Sige makikinig ako.
Emmanuel: Oh teka teka bat nakatingin kayung tatlo sa'akin?
Kaloy: Ikaw yung may plano nito diba?.
Emmanuel: Oo pero hindi ako pamilyar sa lugar ba ito kailangan ko muna ng suhestyon ninyo ng makapag handa tayo. Sabihin mo anu pa ba ang dapat nating paghandaan?? at ng madala natin ang mga tao sa lugar na ito.
Kaloy: Masyadong delikado ang paglabas sa lugar na ito ngayon sapagkat nakasisiguro ako na nagpadala na ng mga kawal ang Schneider upang imbestigahan ang dahilan ng malakas na paglindol... At hindi lang iyon paniguradong nagtataka na ang konseho ng palasyo ngayon sapagkat nawawala ang mga tao sa lugar kung saan sila nanggaling kamakailan lang..
Ethan: Kung ganon may kakayahan silang malaman kung nasaan ang mga tao na nasasakupan nila??.
Kaloy: Hindi lang yon nalalaman nila kung ano ang ginagawa ng mga tao at kung nasaan ang mga ito hindi lang sa nasasakupan nila kundi pati narin sa buong lupang biyaya.
Emmanuel: Malaking problema ito.
Kaloy: Dalawampung taon na ang nakakalipas nakipag digmaan ang mga tao sa mga Schneider upang pabagsakin ang mga ito.
Ethan: Anung nangyare pagkatapos?
Bethina: Hindi sila nagtagumpay dahil nga sa alam nila ang binabalak ng mga ito.
Emmanuel: Teka nga lang medyo nalilito ako kung alam naman pala nila ang mga nangyayare eh bat kinakailangan pa nilang mag padala ng mga kawal para mag imbestiga?.
Kaloy: Hindi ko rin alam sa tingin ko hangat nandyan ang prisensya mo ay may limitasyon ang kakayahan nilang malaman ang kilos o galaw ng mga tao sa buong lupaing ito.
Sa palasyo ng mga Schneider...
Edward: Ishtan!
Ishtan: Anu po iyon panginoon?
Edward: Bakit hindi makita ng konseho ang mga nangyare tulad ng paglindol... Ayun ba ang dahilan kung kaya't hindi mo alam ang dahilan ng mga tinanong ko saiyo kanina?
Ishtan: Mukhang ganon na nga ho panginoon dahil sa napakalakas ng pagyanig ay nawala ang kakayahan ng mata ng palasyo ang kakayahang tinataglay nito. At hindi lang iyon.
Edward: Sige ipagpatuloy mo.
Ishtan: Simula nung may pinulut na buto ang lalaking panauhin ninyo ay unti unting nanghina ang mata ng palasyo.
Edward: Buto?? Nanghina? Anung ibig mong sabihin?...
Ishtan: May kakaiba sa binatang iyon simula nung may pinulot siyang buto ay nahawakan nya ang lupa na kinalalagyan ng buto at dahil sa nasa ilalim ng lupa ang mata ng palasyo ay naramdaman nito ang kapangyarihan ng binatang iyon... At ayun ang naging sanhi nang paghina ng mata limitado na lamang ang kaya nitong makita. At hangang sa ngayon ay unti unting nanghihina ito.
Edward: Sunod sunod na kamalasan ang nangyare simula nung dumating ang lalaking iyon. Masama to ngayun hindi na natin malalaman kung ano ang ginagawa ng mga tao... At ang mas masama pa dito ay baka naghahanda na sila kung paano nila mapapatalsik ang pamamahala namin dito.
Ishtan: Pareho tayu ng iniisip panginoon.
Edward: Masama ito!!! Masama ito!!!!! Tawagi mo si Celestiya.
Ishtan: At inyo pong pinsan?..
Edward: Oo sino pangaba Bilisan mo!!.
Ishtan: Masusunod!.
Agad agad na sinunod ni Ishtan ang pinapagawa sa kanya ng kanyang panginoon.
Edward: Celestiya.
Celestiya: Anung kailangan mo? Bakit mo ako pinatawag?.
Edward: Ito na ang tamang pagkakataon upang itama ang pagkakamaling nagawa mo sa angkan naten.
Celestiya: Anung ibig mong sabihin?
Edward: Gawin mong matagampay ang ipagagawa ko sa iyo at ipapangako kung maibabalik mo ang iyong dangal bilang isang Schneider..
Celestiya:....
Edward: Siguraduhin mong gagawin mo ng tama ang ipapagawa ko at nang maging kapaki pakinabang ka sa angkang iyang kinabibilangan. Pumunta ka.
Celestiya: Anu naman ang ipapagawa mo.
Edward: Madali lang kahit ang walang kwentang taong tulad mo ay kayang tapusin ito.... Makinig ka pupunta ka Norte ng palasyo kasama ang magiting na henedal na si Askartus. Kabiganin mo ang lalakeng nagngangalang Emmanuel Buenavista.
Celestiya: At kung hindi naman siya pumayag?.
Edward: Patayin mo kasama narin ang mga taong sumusunod sa kanya.
Celestiya: Pero.
Edward: Madali lang hindi ba? Huwag mong sasayangin ang pagkakataon na ito... At pangako sa oras na magtagumpay ka sa misyon mong ito. Gagalangin kana ulit ng lahat at babalik sa iyo ang pagmamahal ng iyong mga magulang... Kaya humayo ka at sundin mo ang pinapagawa ko!!..
Sumunod si Celestiya sa kanyang pinsan na si Edward at pumunta kung sa lugar kung saan naghahanda ang mga hukbo na makakasama nya sa misyon.
Astarsus: Oh? Aba tignan mo nga naman nandirito pala ang magiting na traydor na si Celestiya. Anung ginagawa mo rito?
Celestiya: Inutusan ako ng aking pinsan na sumama sa misyong ito.
Astarsus: Sasama ka? Baka maging pabigat kalang samin nyan?
Nagtawanan ang lahat sa binitawang salita ng heneral sa kanya.
Astarsus: Aaminin ko wala sinuman sa amin ngayon ang ninanais na isama ka pero dahil nga sa ito ang utos ng hari ay wala na kaming magagawa.
Tumingin si Astarsus sa lahat ng hukbong nasa kanyang harapan at sumigaw na.
Astarsus: Tapus na ang ating paghahanda kailanagan na nating kumilos. Makinig kayo sa oras na nandoon na tayo sa ating paroroonan ay maging handa kayo sapagkat malaki ang tsyansa na mamatay kayo. Nakasiaiguro ako na hindi magkakaroon ng digmaan sa oras na ito.
Agad agad na tumigin na tumingin ang lahat sa kalangitan at sinabi.
Ezekiel na siyang ninuno ng mga Schneider nawa'y gabayan ninyo kami sa aming misyon...
At pagkatapos ay agad agad ng umalis ang lahat papunta sa lugar kung saan naroroon sila Emmanuel Kaloy at ibpa.