Not edited.
Inappropriate words may appear...
Chapter Two
Naging abala ako sa pag-aaral. Hindi naman ako ganito, pero na-inspired ako e. Si Rowan lang ang nagiging dahilan kung bakit ako nagkakaganito.
Am I in love? Akala ko crush ko lang siya.
But I was wrong.
Humiga ako sa kama. I stared at the ceiling for a while hanggang sa mag flashback sa akin ang lahat-lahat.
I first saw him noong first day of school. He always have that cold but soothing aura. Hanggang sa nagtagal ay napapansin ko ang sarili kong hinahanap na siya. Sa una puro sulyap lang ako at stalk.
Then, I found out na mag kaibigan sila ni Land na MU ni Emery. I asked for her help, pumayag siya and then doon na nagsimulang maging close kami ni Land. Emery's fine with it dahil alam niya naman ang rason kung bakit ako nakikipagclose sa kay Land.
A way through a man's heart is through his best of friends. That's my motto.
This second semester lang ako nagkaroon ng lakas na loob na magpakilala sa kaniya. The first try, I was ignored. The second, the third and so on.
But today's month is different! He finally spoke! To me!
It inspires me to keep on chasing him. Kasi he spoke to me na, although I wasn't able to reply kasi nga I was stunned, na dumating sa punto na iniwan niya na ako sa hallway at siya na rin ang naghatid ng mga librong kinolekta namin.
Pero kung nagawa niya na ngang magsalita sa akin, why not sa susunod din? There's always a next time!
I felt so motivated not to give up on him. Finally, May nakikita na akong finish line sa pag gawa ko ng mga kahihiyan.
The grand prize is worth it, after all.
Kinapa ko ang cellphone ko na nasa ilalim ng unan. Emery texted me.
From: Emery
- Mag online ka sa Skype, I'm with Land. Chika tayo.
I sighed. Balak ba nila akong gawing third wheel? Ang lovers na 'to, pwede naman sila gumawa ng kung ano e, sinasayang lang nila oras nila.
I didn't bother to reply, nag online na lang ako. I got up and reach for my laptop, padapa akong humiga sa kama, as soon as opened the app a video call popped up.
Gusto ko man o hindi I answered the video call half heartedly.
Bumungad agad sa'kin ang mukha ni Land. He's wearing a black sweater, naka-suot din ng kulay itim na Gucci cap. Yayamanin.
Naka-pwesto siguro ang laptop ni Emery sa medyo mababa niyang coffee table kaya kitang-kita ko ang postura nito.
Ang dalawang siko nito ay naka-patong sa magkabila niyang tuhod, at ang dalawang kamay naman ay bahagyang natatakpan ang kaniyang labi.
"Oh? Bakit ikaw? Si Emery?" Nakita ko ang pag hugot nito ng malalim na hininga.
"May kausap sa phone." I can clearly hear his deep voice. I am really amazed, My Rowan's voice is also deep, pero mas malalim kay Land.
"May kausap? How rude ha! Tetext niya ako tapos may kausap naman pala sa phone?!" Hindi naman ako galit, naglabas lang ng hinanakit.
"It's her Stepmother." My mouth formed an O.
May stepmother nga pala si Em. Never ko pang nakikita, Emery becomes secretive when it comes to her family.
Hula ko may problema sa pamilya niya.
Hindi naman nagtagal ang pag-uusap namin ni Land. Emery's so busy talking to someone, kaya nabagot na ako at nagpaalam na kay Land.
I decided to read books again. Ang sakit sa ulo pero inspired ako e. I even tried answering some math related questions, and I must say, at least I tried. Ang sagot ko 142 tapos ang tamang sagot 3.2, hindi naman ako aware na may decimal point pala dapat.
Kalaunan ay nakatulog na siguro ako? I woke up around 5 am, ni-hindi ko maalala kung paano ako nakatulog, siguro my brain gave up, and so as my eyelids.
I took a bath, pagkatapos ay nagsuot na ng uniform. I smiled when I saw my presence in the mirror.
I look so good! Well that is to compliment myself and avoid insecurities. I'm embracing me and I am contented with that.
Ngayong araw ko na gagawin ang tip ni Emery, she told me that I should stay quiet, and I was quite these past few weeks, I never let Rowan see me, that's what Emery said.
Finally Rowan! You'll soon be mine!
Of course I didn't waste those weeks. Investigated Rowan's routine, I was never caught and I am so proud!
Kinuha ko ang notebook sa bag ko, This is where I listed all of his whereabouts and the details, like the time and date. I checked today's routine of Rowan. It's Monday today, and he's basically early to read some books in the library.
Off to the library then.
Kaunti pa lamang ang mga estudyante sa campus. It's literally 6:30 am sharp. They must be eating breakfast by now. I headed to the library and sat on the area where Rowan can definitely see me. Napatingin sa gawi ko ang librarian, I smiled at her and she just nodded as a response.
Sa harap lamang ng librarian ang pwesto ko, so when Rowan's going to write his name sa logbook ng librarian, pag tumalikod siya sa librarian ako agad ang makikita niya.
I didn't come here for a show, of course. Dapat kahit anong gawin ko ay may purpose, so I started reading some books that are related to my subjects.
Math it is.
Hindi naman ako nagtagal, numero pa lamang ang nababasa ko, nahihilo na ako. Kaya sa ibang subject nalang ako nag focus. Goodbye math.
Ilang minuto palang ang lumipas nang marinig ko na ang boses ni Rowan. Agad akong umayos ng upo at mas nag focus sa pagbabasa. That's right, dapat makita niya akong pursigidong mag-aral, this is for our future, my husband.
He greeted the librarian and wrote his name on the logbook. I stayed focused kahit na gustong-gusto ko ng iangat ang leeg ko para lang masulyapan siya.
Uh. The struggle is real.
When I felt him walked pass me, Doon na ako nag-angat ng tingin. Hindi ko alam kung saan siya umupo, I used the book I'm reading to cover my face, dahan-dahan akong sumulyap sa likod ko. I almost jump when I saw him staring at me.
Shit. He's sitting behind me! He stared at me with judgment on his eyes. Napaubo ako at agad na tumalikod sa kaniya. Panay ang buklit ko ng libro, may muntikan pa nga akong mapunit! Sobrang tensed ako, I need to calm down.
Nakakahiya ka Amaya! You're so obvious!
Hindi niya naman siguro napansin ang ginawa ko ano? Baka nakatingin lang siya sa 'kin dahil may dumi sa likod ko or what.
But he's obviously staring at me! What have I done! First tip palang, palya na!
Hindi ako mapakali, pinagpapawisan na rin ako. I decided to leave the library, walang lingon-lingon sa likod, dire-diretso lamang ang lakad at tingin ko sa harap.
I sighed in relief as I breathe the fresh air. I am so doomed. I was walking back and forth outside the library when I suddenly saw Emery. I run towards her, she didn't notice me kaya noong nakalapit na ako ay binatukan ko siya. Napamura ito dahil sa gulat.
When she turned her body to face me, she immediately gritted her teeth, pinukpok din ako ng hawak niyang libro sa ulo. I winced and glared at her.
"Ang sakit ah!" She glared at me. Kinurot pa ako ng loko. I winced again.
"Ikaw naman nauna eh!" She reasoned out. May punto naman siya, kaya lang medyo unfair e, binatukan ko lang naman siya, pukpukin ba naman ako ng librong makapal sa ulo?
Ilang minuto kaming nagtalo habang papunta sa cafeteria, mukhang hindi na naman siya nag breakfast sa bahay nila. Busog na ako e, ayaw ko na sanang samahan siya, kaya lang sabi niya libre niya raw kaya sinamahan ko na, kawawa naman.
Siya ang pumila sa may counter, naghanap naman ako ng pwesto, sa tago akong pwesto umupo. Mahirap na, baka makita ako ni Rowan, ni-hindi pa nga ako naka-move on sa nangyari kanina lang.
Hindi rin nagtagal ay dumating na si Emery dala ang mga pagkain. Burger ang binili niya para sa'kin, muntik na akong magreklamo, busog na nga ako e. But anyways, it's rude to reject what she bought me, kaya I started eating it na.
"I messed up." Natigil ito sa pag inom ng juice at nagtatakang tumitig sa akin. Umirap ako at kumagat sa burger.
"I messed up. Nakita niya akong sumulyap sa kaniya!" Muntik na akong malagyan ng mayonnaise sa mukha nang magtangka akong takpan ang mukha ko dahil sa frustration at kahihiyan.
"Ang OA mo. Baka nagtataka lang dahil ngayon ka lang niya ulit nakita. You've been avoiding him these past few weeks 'no!"
"May point ka dyan! But I won't hide from him kung hindi mo ako sinabihan duh!" She gritted her teeth at umambang itatapon sa'kin ang iniinom niyang juice.
"Malamang! It's part of the process! See? Tinignan ka niya kanina." She grinned. Hindi ko mapigilang ngumiti sa sinabi niya.
"Pereng tenge." Emery laughed at me. Nag-usap pa kami ng kung ano, puro asaran lamang ang pinag-uusapan namin. I even teased him about Land and she just glared at me. Shy siya.
We both part our ways when we're finished eating dahil hindi kami same sa ibang subject, we have different courses.
Tourism ako at siya naman ay sa business.
I spaced out the whole day. Nakikinig naman ako sa lectures but then, I can't help but to zoned out. Automatic akong napapapikit sa tuwing naaalala ko ang kahihiyan ko.
Kung pwede lang mag delete ng memory e!
Uwian na ngayon, Akala ko kasabay ko si Emery pag uwi but she texted me that she can't make it, may pinagawa pa daw sa kaniya si Professor Luther.
I texted our driver dahil hindi naman ako maihahatid ni Em.
When I was about to jump inside the car. Natigil ako nang makita ko si Emery na papasok sa isang kotse. My eyes widened when I saw that Rowan is opening the car door for her, nakita ko ang naiiritang mukha ni Emery bago siya tuluyang pumasok.
I am curious in what I saw. Hindi ko na hinintay pang makapasok si Rowan sa kotse, I get inside the car and immediately texted Emery.
To Emery:
-Saan punta niyo ni Rowan?
Ilang segundo lang ay nag reply na ito.
From Emery:
-Nautusan ni Professor Luther. Ayaw ko nga sanang sumama kasi ang yabang naman pala!
I laughed at her reply. Mukhang ayaw niya nga talagang kasama si Rowan dahil panay ang text nito sa 'kin.
She keep on texting me a bunch of crying emojis.