It's been 2 weeks since that night.
Medyo okay naman.
Buti nalang at nakaisip agad ako ng idadahilan sa dalawa.. Kung hindi lagot ako.
Alam kong napaka imposible na hindi kami magkikita ng lalaking yun.
Buti sana kung taga ibang dimensyon ako.
Hayst!
Today is D-day!
I mean.. It's our beloved EXO's day Concert here in Phil.
Hindi naman pinapalagpas ang ganito lalo pa at mga asawa namin ang magco-con.
Of course!! VVIP!!!!
Hayy...
Sana pala nagsabay-sabay nalang kaming pumunta dito..
Napaaga ba ako o sadyang matagal lang sila?
I called them both at ang sabi nila'y papunta sila..
And it's been an hour since then.
Haynako.
Bahala sila. Gutom na ko!!!!
" Magkano po yung egg sandwich? " I asked.
" 20 pesos, ma'am. Ilan po? " ale.
" Dalawa po saka isang chuckie. Thank you. " ani ko saka inabot yung bayad.
Hayy bakit ba kasi ang kukupad nilang kumilos? Alam kong filipina sila pero di ko naisip na ganito sila kahinhin. Like, hello?
Humanda sa akin yung dalawang iyon.
" Ito na po, Ma'am " ale.
Inabot ko ito. " Salamat po, Nay. " ani ko at naghanap na ng mauupuan.
Ngunit paupo pa lamang ako ng may mahagip ang aking mata.
Hindi ako pwedeng magkamali..
Anong ginagawa niya dito?
Hey.. Don't tell me.. Hayst. Imposible!
He doesn't even know me kaya papaano niya malalaman kung ano at nasaan ako!
Alexandre Pascuelo III...
This can't be...
Bago pa sila lumingon ng mga kasama siya kung nasaan ako ay agad na akong umalis dun.
Kailangan kong umalis dito!
Palabas palang ako ng Venue ng concert ay agad akong napatigil..
No.. Kung aalis ako.. What about my babies? My hubbies?
Kung aalis ako paano ko sila muling masisilayan?
Day 2? No! I want to be here for the Day 1!
Waaahhhh.... Ano ba kasing ginagawa niya, nila dito?
Hindi naman siguro ako ang pakay nila hindi ba?
Hindi niya ako kilala kaya imposible yun..
Unless.. Nagtanong-tanong siya?
Kapal ng mukha mo gurl. Ganda ka?
Naipailing ako.. Langya naman. Pati utak ko ganito. Hayst.
Pero.. Sino nga ba ako at kailangan pa niyang ipahanap, right?
Nagalit kaya siya sa akin kasi iniwan ko siyang mag-isa dun? Natapakan ko ba ang ego niya?
I mean.. Posible bang sa galit niya hanapin niya ako?
Hindi naman siguro bago sa kanya na aalisan siya ng babae after nun?
Siguro nga sanay siya na inaabangan siyang magising nga mga naikama niya..
So, what? Kailangan ba dapat ganoon ang ginawa ko? Ano ako, baliw?
Saka bakit niya ako hahanapin? Diba? Dapat nga pasalamat pa siya at hindi ako tulad ng iba na nagkakandarapa papunta sa kanya dahil lang may nangyari sa amin, diba?
Sige. Mag-isip ka pa ng ikakakampante ng kalooban mo...
Shut up, you brain! Waaahhh nakakabaliw!!!
Wait!
Hindi niya naman ako kilala..
So.. I can pretend na hindi ko din siya kilala... Right?
Pero, paano?
" Charisse! " nilingon ko iyon. It's Sharmaine and Alelie.
Nakalapit na sila sa akin..
Paano ba ito?
I can't let this day pass!
Tama! Bakit ba ako matatakot sa kanya eh ako naman itong nawalan, right?
Tama! All I have to do is to act calm.
Ngumiti ako ng makalapit na sila sa akin.
" Ang tagal niyo! " ani ko.
Ngumiti lang sila. Alam nilang pinag-antay nila ako.
Humawak nalang sila sa magkabilang braso ko at hinila ako papasok.
This is it. Masalubong ko man siya pagpasok namin o hindi. I should act like I don't effin' know him.
" Sorry naman.. Actually, when you called katatapos ko lang maligo.. Hehehe. " ani Sharmaine.
As usual. May bago ba dun? Napailing ako.
I looked at Alelie. " And, you? " I asked.
Nagtaas lang siya ng dalawa niyang balikat at hindi sumagot. Tipid siyang ngumiti.
Alam ko pag ganito siya. May problema.
Tumigil ako sa paglalakad kaya napatigil din sila.
Hinarap ko Alelie.
" What's happening? " tanong ko.
Napansin ata ni Sharmaine na seryoso ako kaya napakunot-noo siya saka tinignan din ng seryoso si Alelie.
We've been friends since kinder.
Halos di na kami mapaghiwalay na tatlo kaya alam kong may problema. Alam kong ganoon din ang nararamdaman ni Sharmaine.
" Alelie...may problema ba? Alam mong pwede mo kaming sabihan.. We can help. " kunot-noong tanong ni Sharmaine.
Napabuntung-hininga si Alelie.. Of course. Alam niyang pag ganito kami hindi namin siya titigilan.
" I'll tell you both, later.. Please? " Alelie plead.
Tinitigan ko muna siya.
" Please.. I promise I'll tell you later.. Let just enjoy this day? " pakiusap niya.
Tumango ako at tumingin kay Sharmaine. Ganoon din ang ginawa niya.
Alam kong kahit anong pilit namin ngayon ay hindi siya magsasalita.
" Fine.. But, please, Alelie.. Alam mong we're here for you always.. " Sharmaine said.
Tumango si Alelie. " I know.. Thank you. "
Nagkatinginan muna kami saka kami hinila ni Alelie papasok.
" I promise I'll tell you. C'mon.. Hayaan niyo muna akong makita ang mga asawa ko. " Alelie smirked.
Napailing ako. At nagpatianod nalang din sa kanya ng hila..
Saglit kong iginala ang aking mata.. Hoping that Pascuelo isn't around.
Thank goodness at wala akong nakita ni anino ng mga kasama niya.
Right! Assuming ka ghorl!
Tss.
I should enjoy this day!