Chapter 25 - 23

Buntong hininga.

Isa pang buntong hininga.

Isa pa ulit-

Argh! 

Inis na inis na ako. Isang linggo nang hindi pumapasok si Davon. Lahat tuloy ng gawain nya'y ako na ang gumagawa. Namimiss ko na rin sya! 

Walang nagsasabi sakin kung nasaan sya. Maging si Zach, ayaw nya sabihin. Kada tanong ko't kibit balikat lang ang isasagot. Diba ang saya nito?

Tinapos ko nalang ang mga gawain ko at nag-unat unat nang makatapos. Inaayos ko na ang mga gamit ko ngayon bilang paghahanda sa pag-uwi. Agad akong nakaramdam ng inis nang maalala ang mangyayari bukas. Bwisit talaga. It's October 27 today. Just great.

Noong naglalakad naman ako papunta sa sakayan ng jeep ay may isang itim na van ang dumaan sa tabi ko. Bumukas ang van at nataranta ako dahil lahat ng nasa loob ay nakaitim din! Akma akong tatakbo ngunit bago pa ako makatakbo ay nahawakan na ako ng isa sakanila at ipinasok ako sa van. Nagpumiglas pa ako pero tinapat nila sa bibig at ilong ko ang isang panyo, na dahilan ng agad kong pagkahilo.

-

Nagising ako sa isang kwarto dahil sa ingay. Inilibot ko ang paningin ko. Eh? Isang.... maliit na bahay? Nang talagang ma-curious na ako ay tumayo ako't lumapit sa pinto. Napatingin ako sa desk na katabi ng kinahihigaan ko kanina. Buti't andon pa ang mga gamit ko. 

Napatingin ako sa bintana. Gabi parin, o umaga na? 

Natahimik ako't nanlaki ang mga mata ko nang marealize kung ano ang ingay na kanina ko pa naririnig. Hampas ng tubig dagat sa dalampasigan. Nasaan ba ako?

Nilapitan ko ang desk at hinalughog ang mga dala ko. Andon pa lahat. Laptop, ibang documents, cellphone, chargers, airpods, at ang iba pang gamit gaya ng powder at pabango.

Pinakiramdaman ko naman ang sarili ko, ayos na ayos. Walang masakit. Napadako ang tingin ko sa kabilang side ng kinahihigaan ko kanina. May walk-in closet doon na katamtaman lang ang nakakubling mga damit at.... lahat pambabae to ah?

May note din akong nakita sa may dingding, it says, "Maghanda ka't magpalit ng damit." Yun ang sabi. Dahil medyo uto-uto rin ako'y ginawa ko na. Magaganda naman lahat ng damit na naroon. Walang problema kung gusto nila na magpalit ako.

Ngayon ay suot ko na ang isang white longsleeve na pinakamaganda sa paningin ko. May black din doon na paborito ko pero baka hindi ako makita't gabi pa lang naman. I also wore a pair of brown boots. May note din palang nakadikit sa pinto. "Lumabas ka't tahakin mo ang mga daan na may mga seashell."

Tiningnan ko ang cellphone ko. 11:46 pm. Kasabay ng paglapag ko ng cellphone ko sa desk ay ang pagkaramdam ko ng gutom. Gutom na gutom na ako.

Naisip ko na baka may pagkain doon sa pinapupuntahan saakin kaya kinakabahan man ay marahan kong pinihit ang doorknob gamit ang nanginginig kong mga kamay, at lumabas ng bahay. Iginala ko ang paningin ko. Ang bahay na kinaroroonan ko kanina'y nasa dalampasigan. Nang tumingin naman ako sa kanan ko'y napaawang ang mga labi ko't halos malaglag an panga ko. 

One large mansion is standing tall. With the moonlight, I still can't describe it but I can see and I'm amazed by its tallness and its old, classical style. I remembered the note so I looked down and I saw some seashells by the seashore leading to somewhere.... somewhere I'll know.

I followed the path without my eyesight leaving seashells, and the path stopped. I looked up and I saw something. Or someone. Standing under a coconut tree. I looked behind the coconut tree but all I can see is large trees, and the protruding mountain I didn't see earlier. 

Nagulantang ako nang gumalaw ang pigura sa ilalim ng puno ng niyog at naglakad iyon palapit saakin. Napaatras ako sa takot. Ngunit nang maaninag ko kung sino iyon ay agad akong pinang-gilidan ng luha. 

Standing tall and handsome under the moonlight, there's Davon wearing a black shirt paired with khaki pants. He's intimidating and he's so fine wearing those. He smiled at me and I went to hug him. "Happy Anniversary, baby." aniya. 

Kumalas ako sa yakap at naguguluhang tumingin sakanya. "Y-you remembered?" 

"Of course I remember, I planned it all." sabi nya kaya napangiwi ako nang maala ang takot na naramdaman kanina dahil akala ko'y tuluyan na akong kinidnap. He chuckled at my face kaya napayuko ako. Hinawakan nya ang kamay ko't naglakad kami papunta sa mga nagtataasan at naglalakihang puno. Habang naglalakad ay hindi natigil sa pag-sorry si Davon sakin. Natigil lamang sya nang makatagal kami sa paglalakad at nasa may paanan kami ng isang puno. "Come on, baby. After you." sabi nya. Naguguluhan man ay lumakad ako sa tinuturo nya. Paakyat ito- hagdan! 

Tumuloy lang ako sa pagpanhik pero nagulat ako nang hilahin ako ni Davon nang marahan. "There's a door, baby. You'll bump into it." sabi nya saka pumunta sa harapan ko, sa tapat ng pinto. He gently twisted the doorknob and pulled me inside. He looked for something and pressed something. The lights went on.

"Woah." bulong ko. Nasa isang room kami sa taas ng puno. The walls are made of wood, tinted glass are there, a flat wooden roof is protecting the room from above, a medium-sized bed is placed on the corner of the room, and a dining table with two chairs are beside it. Some paintings are here. A vase with some tulips in it are placed on the center of the dining table with two wine glasses adjacent to each other. And there is a bottle of wine and a box of cake on the dining table. Overall, this room looks relaxing and it's romantic for me.

I felt Davon hugging me from behind. "I prepared all of it. I hope it is fine." sabi ni Davon. 

"Of course, Davon. And you see, I love it." sabi ko. Davon burried his face on my neck. I felt his lips kissing me there. I bit my lips, stopping myself from creating noises. But I moaned when he sucked on my neck. He chuckled and went infront of me.

"Happy Anniversary, Selena. I love you." napangiti ako doon.

"Happy anniversary, Davon. I love-" I didn't even get to finish my sentence. Agad na sinunggaban ni Davon ang mga labi ko. He devoured it like a hungry animal. 

I responded to his kisses and I encircled my arms on his nape. He felt it, so his kisses are now gentle. He's now giving me breathless kisses, and he stopped and smiled at me.

"I love you, Davon." I told him while I'm still breathing heavily.

He looked at me and muttered a curse. "Baby, I love you more." he said before kissing me again.