➖➖➖
Taaaannnnggg!
Taaaannnnggg!
Taaaaaaaannnnnnggggggg!
We are all startled by the loud sound of the bell ringing all over Hage town Andrea also woke up dahil sa lakas ng tunog na bumulabog sa lahat.
What's this freaking noise all about in an early morning?!
"What's that?" she asked while still yawning.
I immediately stood up para buksan ang bintana and to fill our curiosity with the loud sound of the bell.
When I opened our window I saw some villagers coming out one by one. Bagama't meron ring ilan na nakasilip lamang sa kanilang bintana tulad namin.
"Ano bang kalokohan 'to? Ang aga pa oh." Andrea shouted as she also tried to look at what was outside.
"An important announcement." Daisy said habang nagpupunas ng kanyang mga mata.
Nanatili naming pinagmamasdan ang ibaba when we saw the town leader Esther and she was still wearing the familiar black cloak na parang isa sa mga cast ng Harry Potter.
This is indeed a serious and obviously an important announcement for the entire town of Hage.
"Buong bayan ng Hage! Nais kong ipaalam sa inyo ang nalalapit na gabing pagsapit ng Kabilugan ng Buwan."
Narinig ko ang malakas na pagsinghap ng mga taong bayan na sinundan ng maraming bulungan.
Bakit parang biglang silang natakot?
Ano bang meron sa Kabilugan ng Buwan.
"Ito ang unang Kabilugan ng Buwan ngayong taon na magaganap sa ikatlong gabi ng Buwan ng Tammuz. Nais ko kayong balaan dahil mas lumalakas ang kanilang kapangyarihan dahil sa nalalapit na gabing 'yon. Alam niyo na ang dapat gawin sa paghahanda."
Itaas ni Esther ang kanyang tungkod. "Sumaatin lahat ang basbas ng Bathalang Selene. Magandang umaga." saka siya naglahong parang bula sa harapan ng lahat.
I was intrigued by the leader's announcement.
"Kabilugan ng Buwan" That was the thing I heard from Delphina noong una naming paghaharap kasama si Dan.
What is really going on in that coming night? Parang may masamang mangyayari eh.
"Ang creepy." Andrea said in astonishment habang yakap-yakap ang sarili while still staring at the people outside.
Napansin ko ang pangamba ng lahat ng marinig ang sinabi ng pinuno because they immediately obeyed and entered their respective homes.
"The full moon is one of the events that often happens here in the world of Zarita." Daisy started to explain na nakaupo na ngayon sa may papag.
Agad naman kaming tumabi sa kanya. "Full Moon? Is that a special event here?" I confusedly asked dahil wala namang something supernatural na nangyayari sa Earth kapag full moon eh maliban lang rito na parang may pinaghahandaan sila pagsapit nito.
"The word special is not the right term but TERROR 'cause when Full Moon occur another 'Bloody Night' will take place." she said na nagbigay kilabot sa amin ni Andrea.
Bloody Night? What's that?
Hindi maganda ang naiisip ko sa mga sandaling ito.
"Bloody night? Ang lakas mo manakot Sis huh! Ang aga-aga pa kaya." hirit ni Andrea na kahit isa sa amin ay walang natawa.
"You two are completely clueless. Mukhang mapapagod talaga akong mag-explain." concerted she said habang hinihimas ang sintido bago lumipad muli sa harap namin. "It was a night where most of the demon race will wake up and also their chance to find a creature that they can prey on. Especially the fullness of the moon gives them more strength. Tama ang narinig niyo. Its serves as a night of bloodshed here in the world of Zariya including Moniyan Empire. " She explained again.
I was horrified by what Daisy said. Tama ba ang narinig ko.
DEMONS?
"Oh my God!" biglang sigaw ni Andrea habang nanlalaki ang mata at sapo-sapo ang bibig. "Did you just say DEMONS?!"
"Precisely." casual na sagot ni Daisy sabay tango.
Nayakap ko ang sarili sa hindi malamang dahilan. What do they look like? Pareho kaya sila sa mga Yebes sa kabundukan? Saan ba nanggagaling ang mga nilalang na tulad nila? At bakit pa nag-exist sila sa mundong ito?!
Nagsisigaw si Andrea sabay sabunot sa sarili. "Waah! I wanna go home na! Ayoko na dito! MOM---"
We suddenly stop nang biglang may kakaibang ingay kasunod ng malakas na pagsabog dahilan para mayanig ang silid na kinalalagyan namin.
Boogsh*
An earthquake?
We all panicked at agad kong kinarga si Odyssey. Gosh! Anong gagawin ko?
Duck, cover and hold na ba?
Biglang sumigaw si Daisy na mas lalong ikinataranta namin. "Someone cast a spell! Down beneath us!"
"What?!" Andrea and I reacted.
"Yes! At bumaba na tayo! Unless you want to buried together with this house that is going to collapse soon." She rolled her eyes. Hanga talaga ako sa kanya dahil nagagawa niya pang magtaray sa ganitong sitwasyon.
Kaya agad ko nang hinila si Andrea na abala pa sa kakaputak dahil halata ngang hindi na magtatagal ang bahay na ito. "Sasabak na agad tayo sa giyera?! Eh hindi pa nga ako naka-toothbrush at hilamos! Sira na ang poise ko nito!" pagmamaktol ni Andrea habang binabaybay namin ang hagdan pababa.
Nadatnan namin si Dan sa may sala at kasalukuyang nakatalikod sa amin. Biglang nanindig ang balahibo ko sa kakaibang presensiya niya. Is this normal? Parang may kung anong pwersa na humihila sa akin pababa.
Nanlaki ang mata ko nang makita ang matanda na kaharap niya na nasa kusina.
Sh*t! Is this real.
Delphina's eyes are glowing at may librong nakabuklat sa kanyang harapan na sa tingin ko'y tinatawag nila itong 'Grimiore'.
"Isang kalaspatangan ang iyong ginawa para pasukin ang aking memorya at linlangin." rinig kong sabi ni Delphina mula sa kanyang kinatatayuan.
Ano? Did she just said--
"So my suspicion was true." biglang sabi ni Daisy sa aking likuran. "She was under a spell that invade some of her memories. And the caster is him. Pero bakit naririto ang isang tagapagmana ng Moniyan." sabay turo kay Dan.
So its all make sense. He used a spell to invade Delphina's memory na apo siya nito. But why? At anong sabi niya? Tagapagmana ng alin?! Sino ba talaga siya?
"Tsk. Look Granny. I didn't come here to mess things up or fight you. But if you want some--" fire started to criss-cross around his body na halos ikaluwa ng mata ko. "Then bring it on." sabay bigay ng 'hamon sine' gamit ang daliri niya.
Talagang papatulan niya ang isang matanda? Unbelievable.
"Hindi ko lamang batid kung bakit ano ang pakay ng isang dugong-bughaw sa lugar na hindi na saklaw pa ng kapangyarihan ng mga gahaman na pinuno ng Moniyan." biglang nag-iba ang aura sa paligid at iniharang ko ang kamay sa aking mata dahil sa nakakasilaw na liwanag galing kay Delphina.
Pinaghalong kaba at pagkamangha ang nararamdaman ko sa mga sandaling ito.
"You're standing here in forsaken realm of Moniyan where political authority and power are not enforce. Be ready to face the consequences of invading my memories." she shouted in extreme anger and then pointed her hands towards Dan.
"Take cover!" may bahid na takot na sigaw ni Daisy and suddenly chanted strange words. "Aspida Dynamis"
Pumalibot sa amin ang isang 'bubble like' na harang. Is this a magic barrier?
Natigil ako sa pagiisip ng biglang may malakas na pagsabog kasabay ng tuluyang pagguho ng buong bahay.
Broken woods and debris flew in different directions.
"Wahh! I forgot my belongings!" natatarantang sigaw ni Andrea while trying to break the barrier with a punch. "Ouchu! Hard as a wall." she complained habang sapo-sapo ang kamay.
Napailing na lamang ako sa ginagawa niya bagama't may halong paghihinayang dahil halatang naisama na sa mga nasira ang mga gamit namin.
Idagdag mo pa ang mga nakakalulang mga pangyayari na nasasaksihan ko sa mga sandaling ito.
"Huwag kang gagalaw!" I turned my gaze at my back nang marinig ang boses ng isang ginoo.
My eyes widened in wonder-struck nang makita ang maraming taong bayan pointing their glowing hands to Dan's direction. Waiting for the right signal to release some of their attacks.
Mas lalo akong namangha ng may mga magic circle sa kanilang paanan.
They can really used and perform magic. I hope I can do the same but I'm just a mere human or so called mortal here in Moniyan and can't used even the slightest magic.
"Anong ginagawa niya rito?"
"Ano pang hinihintay natin?"
"Simulan na ang--"
They all stopped nang biglang lumitaw sa kalagitnaan nang lahat ang pinunong si Esther habang nakadako ang tingin kay Dan.
"Ikinagagalak ko ang pagdalaw ng isa sa PRINSIPE ng Moniyan sa aming munting bayan. Prince Sapphire." wika niya na may halong pang-iinsulto sa kanyang tono at sabay diin sa salitang Prinsipe na ikinanlaki ng mata namin ni Andrea.
We both gape to each other's face. "Prince?" we concurrent asked.
So his true name must be Sapphire? And he's actually a Prince?!
He turned his back and look forward to face Esther. "Tsk. Don't assumed such things as if I care to low people like you." sabay ikot ng tingin sa lahat with disgust.
He's so rude and contemptuous. Ganom ba kababa ang tingin niya sa mga namamalagi sa bayang ito?
"I came here for an important mission given by a high priest." he said calmly sabay bato kay Esther ng isang scroll. Tahimik ang lahat at pinagmamasdan ang kilos ng dalawa.
I just noticed the kind of clothes Dan was wearing at this moment. He's with his prince outfit na halos ikalaglag ng panga ko dahil bagay na bagay ito sa kanya.
I can't deny the fact that he's... Well, handsome I guess? Argh! Ano ba 'tong pumapasok sa isip ko.
Agad na binuklat at binasa ito ni Esther at bumakas ang pagkagulat sa kanyang mukha. "This scroll was given and signed by Veda herself?" may pag-aalinlangan tanong ni Esther sabay bigay ng makahulugang tingin kay Delphina.
They can also used English language? Ano at sino ba talaga sila?
Dan just nodded.
Esther waved her hands in the air. "Maari na kayong umalis at bumalik sa kanya-kanyang gawain!" nagulat ang lahat sa kanyang sinabi at 'di maiwasang magbulungan. "Kami na ang bahala sa kanya at sa mga napinsala." sabay tingin sa wasak na bahay at kagamitan.
Mabilis namang tumalima ang lahat at umalis sa aming kinaroroonan.
"Ayos lang ba kayo?" tanong ni Delphina nang makalapit sa amjng kinatatayuan.
"Kayo nga po--"
"Sobrang cool niyo po Delphina!" sigaw ni Andrea sabay hawak sa kamay niya. I just rolled my eyes dahil sa naudlot kong sasabihin. "Paturo naman po at pahingi na rin ng tips sa mga churvaness na mga enchantment mo kanina." Parang kababata niya lang si Delphina kung makapagsalita eh no?
Bahagyang natawa si Delphina. "Soon mga, iha. Hindi na rin magtatagal at---" she look at Esther and Dan standing behind her. "Ow! Kailangan na muna palang ayusin ang nasirang bahay." she said ang iniwan kaming nakatayo roon. Samantalng nagkatitigan kami ni Andrea sa isa't isa.
Something's off. Dahil kanina lang ay magkaaway sila ni Dan at ngayon naman ay nagkasundo na sila. Hindi ko maiwasang malito.
"We hereby command." The two of them suddenly muttered in chorus. "Restore the former form of this house." they chanted at kung literal lang na nalaglag ang mata ko ay siguradong pinulot ko na ito.
Sino bang hindi magugulat kong ang bahay na wasak kanina ay bumalik sa dati? The broken parts of the house formed like a big puzzle and in just a second ay bumalik na sa dati ang lahat.
Wow. As in WOW
"I know that you can't accept me as a prince. So I performed a spell for my disguise." Sapphire said showing sluggishness habang pumapasok sa bahay. I still can't believe that he's a Prince. "So... What's written in it anyway?" he asked trying to look at the scroll Esther was holding. "A spell was cast on it that only a few chosen people by the caster were able to read it, right?"
"Yes, Prince Sapphire and... its message is not that important." biglang napatigil si Sapphire na halatang naghinala sa sagot ni Esther.
"Don't fool me, Commoners."
Ngumiti lamang sina Delphina at Esther and turned their gazed directly to me bago tumingin sa kanya. "The content of the scroll was nothing special. Naglalaman lamang ito ng ilang babala ni Veda sa nalalapit na Kabilugan ng Buwan." Esther said looking him directly in the eyes.
I can sense it. Nagsisinungaling sina Esther and at this moment I can feel that they are trying to protect me but I don't know why at kung bakit ako nag-iisip ng mga ganitong conclusions. I'm just basing on my eye's instinct.
"Very well."
➖➖➖
Days have past at ang araw ng Kabilugan ng Buwan ay dumating. Delphina informed us na gagawa na raw sila ng harang sa buong bayan. Syempre gusto naming masaksihan ang bagay na ito kaya nag-pumilit kami ni Andrea na sumama. About Prince Sapphire, he left this town the same day he create such commotion at mabuti rin kung ganoon dahil hindi ko maatim ang presensiya ng isang maharlika sa mundong ito.
Ilang sandali na lamang and you can see the setting of the sun.
Hindi ko maiwasang makadama ng kakaibang tensyon sa paligid habang kami'y nakasunod kay Delphina sa paglalakad. Dahil hindi nakalagpas sa aking mata para mapansin ang kakaibang takot na nararamdaman ng mga taong bayan. Lahat sila ay may kanya-kanyang pinagkakaabalahan sa paghahanda. Kaya mas lalong lumaki sa akin ang palaisipan kung ano ba talagang magaganap pagsapit ng dilim.
Hindi ko namalayan na narating na pala namin ang gitnang parte ng bayan. Tanaw mula rito ang tarangkahan ng Hage kaya agad na bumalik ang lahat ng aking ala-ala nang mapagtantong iyon ang parte kung saan kami unang napadpad ni Andrea. Nakita ko rin ang pamilyar na dambuhalang kahoy kung saan nakaukit ang pangalan ng bayan "Hage".
"Maiiwan ko muna kayo rito, Ruthenia. Dahil sisimulan na namin ang paggawa ng harang." pagpapaalam ni Delphina bago sinimulang maglakad papalapit sa pinuno ng bayan. Tanging tango lang ang aking sagot.
Magaan rin na rin ang pakikitungo ko kay Delphina dahil nakikita kong wala siyang masamang intensyon sa aming dalawa ni Andrea.
Bilang lang ang nga taong naririto dahil karamihan sa mga taga-bayan ay nagkanya-kanya nang kulong sa kanilang mga bahay.
Natuon ang atensyon ng lahat where Delphina was standing. Magkatapat sila ni Esther na taimtim na nakatayo habang nakalapat ang dalawang kamay na parang nagdarasal. Maya-maya'y nagliwanag ang kanilang kamay and a great magic circle appeared beneath them.
They raised their hands simultaneously na nakaturo sa iisang direksyon. Naririnig ko rin ang binabanggit nilang mahika na hindi ko maintindihan dahil sa kakaibang wika na kanilang binibigkas.
Nanatili kami sa ganoong pagmamasid ng biglang lumitaw ang hindi mabilang na maliliit na bola ng liwanag sa eri. Marahan ang mga itong lumilipad papunta sa iisang direksyon kung saan nakaturo ang mga kamay nila Delphina. Nagsama-sama ang mga ito at bumuo ng isang malaking bola ng liwanag sa itaas.
Napansin ko na lamang na may enerhiyang kumakalat sa buong bayan na nagmumula rito. Realizing na ang enerhiyang iyon ang nagsilbing harang na komokonekta sa bola ng liwanag. Para na kaming nasa loob ng isang higanteng bubble na sumakop sa buong bayan.
"So this is the barrier that will protect us all?" Andrea asked habang pinagmamasdan rin nito ang ginawang harang nila Delphina.
"I think so... Ano kayang tawag sa bola ng liwanag na iyon?" pagtataka ko habang pinagmamasdan ito.
"Light Orbs." napatingin kami kay Daisy. "It cames from nature's energy converted as a magic barrier. Hindi rin ito basta basta nakikita ng mga nilalang but special ones do. So, I'm telling the both of you again...." she started circling us. "Kung nagagawa niyong makita ang ginawa nilang harang, ay hindi kayo ordinaryong nilalang." pagpapaliwanag na naman niya na hindi ko parin lubos na pinaniniwalaan.
Kaya pala parang may maliliit na bola ng liwanag na nagsama-sama kanina.
"Kailangan niyo nang bumalik mga iha. Dahil malapit ng dumilim." pagpapaalala ni Delphina at nahagip ko sa kanyang mga mata ang panandaliang pag-aalala dahilan para sandali akong natahimik.
"Bakit kailangan pa namin magkulong sa bahay? Meron naman pong harang kayong ginawa?" Andrea asked habang ako naman ay natuon sa direksyon na tinititigan ni Oddysey.
"Grrrr."
"Matibay ang harang na kanilang ginawa. Pero mas mainam nang maging sigurado, para rin sa inyong kaligtasan." seryoso nitong sagot dahilan para makaramdam kaming lahat ng kilabot.
We immediately decided to go home. Iba na kasi ang nararamdaman ko sa mga sinasambit ni Delphina. God! Magmula noong araw na tumapak kami rito lahat nalang ng bagay ay may kasamang kababalaghan.
Hindi na namin kasabay si Delphina sa pag-uwi dahil may mahalagang bagay raw siyang aasikasuhin kaya kaming dalawa nalang ni Andrea ang magkasama kasama si Daisy at Odyssey.
Habang nasa kalagitnaan kami ng paglalakad ay hindi ko maiwasang pagmasdan ang mabilis na pagsakop ng dilim sa kalangitan dahilan para makadama ako ng takot. Nananatili namang walang imik si Andrea habang binibilisan namin ang paglalakad dahil halata ring kinakabahan.
Napadaing ako when I bumped to someone at biglaang napaupo sa lupa. "Ouch!"
"Grrrrrr"
I raised my head and about to scold the person who did that to me pero natigilan lamang ako ng mahagip ang itsura nito.
A man is wearing a black cloak but the most terrifying is his eyes. Its all red. He just stared at me in a second and suddenly vanished.
Nilapitan agad ako ni Andrea. "Are you okay? What the--- Where is he?!" she also noticed the guy.
Red eyed guy? Is that normal?
Ilang minuto rin ang nakalipas bago kami nakarating sa bahay at mabilis na pumanhik sa aming kwarto.
"Are we really safe here?" nag-aalangang tanong ni Andrea habang nakatanaw kami sa labas.
Nananatili pa rin ang bola ng liwanag sa itaas na nagsisilbi bilang pinaka-Core ng harang. Ngunit ramdam ko pa rin ang kakaiba at mabigat na awra sa paligid.
"Bakit naman hindi?" sagot ko sa kanya bagama't ako rin mismo'y kinakabahan habang pinagmamasadan ang bola ng liwanag.
Tama ang sinabi ni Delphina kanina. Mas maiging mananatili kami sa loob ng bahay dahil walang kasiguraduhan ang mangyayari mamaya. Lalo na't kulang pa ang kaalaman namin sa mundong ito. Syempre hindi naman makitid ang utak ko para hindi ma-gets ang sitwasyon namin ngayon. Daisy already explained to us na ngayong gabi sasapit ang Full Moon which is mismong gabi rin DAW ng paggising ng mga Demon races. Hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako kung ano ba talaga ang itsura nila.
"Daisy?"
She turned her gaze to me while eating banana chips. "Hmm?" She seem relax and no worries at all.
"What exactly a demon look like? At saan sila nanggagaling?" Hindi ko talaga maintindihan na nag-eexist ang mga nilalang tulad nila sa mundong ito.
"Well..." she started explaining. "Magical power permeates this world. All living creatures can reap its benefits." her face suddenly became serious. "But if they fail to control it, those creatures became violent and ended up attacking everything indiscriminately. That's what a demon is and also started to long for human flesh." I gulped. So they really do eat human flesh. Iniisip ko palang naninindig na ang balahibo ko.
"And people are no exception."
"What?!"
"You mean---many demons are people like us before?!" hindi ko maiwasang itaas ang aking boses. Just what the heck?! How come a human can turned to be a demonic being.
"Yes. Because of hatred and extreme despair. Many people lost control and became a demon."
"How can we know if a certain person is already demonoid?" Andrea asked. It makes sense dahil hindi namin alam ang nakakasalamuha namin sa labas.
"You can easily determined a demonoid person by just looking through their eyes." Daisy answered sabay tingin sa may bintana. Eyes again? "It was gloomy and thirsting for revenge. Their eyes resembling the color of the moon in every awakening of their races, Full Moon." sabay turo sa nagdurugong buwan sa labas. A full blood moon.
So their eye color was extreme red. I was stunned when I suddenly realized something while staring at the moon outside.
Wait--- it can't be.
➖➖➖
Third Person's POV
Umalingawngaw ang nakakasindak na mga sigaw na animo'y mga lamang lupa sa kagubatan. Isa-isang nagsilitawan ang mga nakakakilabot na nilalang. Uhaw na uhaw at hayok na hayok sa laman ng tao. Alam nilang ito na ang tamang oras para muling maghanap ng kanilang makakain.
Ngunit natuon ang lahat ng kanilang atensyon sa maliit na bayan. Naamoy nilang lahat ang kakaiba at natatanging dugo ng isang nilalang na nagmumula rito. Dahilan para mas lalo silang mauhaw at masabik sa mabangong samyong nagkalat sa buong paligid.
Hindi na sila nagsayang ng panahon, mabilis silang nagtungo sa lugar na iyon na animo'y mababangis na hayop na handang lumapa ng kanilang mabibiktima.
__________________________________
Maraming salamat sa patuloy na pagbabasa!
Votes and comments are highly appreciated😊