➖➖➖
"Anong ibig sabihin mo Daisy?" tanong ni Andrea sabay sara sa pinto ng aming kwarto.
"A spell? As in impowered by magic?" dagdag ko rin sa tanong ni Andrea.
"Yes?" napahawak siya sa kanyang baba. "I just sense it accidentally when Delphina somehow feel dizzy. So the spell must be cast in her inner self which can be in her emotion or feelings, conscience or even in her memo--"
"What are you blubbering about?!" natigilan siya at seryosong tumingin sa akin.
"Yeah! Hindi namin ma-gets sinasabi mo! So, totoo pala ang Magic?!" pagsang-ayon rin ni Andrea at binagsak ang katawan sa papag.
Pabalik-balik ang tingin sa amin ni Daisy na bakas ang pagka-irita sa kanyang mukha at naka-crossed arms.
"Teka lang huh." Lumipad siya sa aming paanan. "You and you!" sabay turo sa aming dalawa ni Andrea.
"Naguguluhan ako sa mga kinikilos niyo. Bakit parang wala kayong alam sa mga bagay bagay tungkol sa mundo ng Zariya? Taga-rito ba talaga kayo sa Moniyan Empire?" magkasalubong ang kanyang kilay na halatang hindi niya nagugustuhan ang madalas na pagtatanong naming dalawa.
So, sakop pala ng Moniyan Empire ang kinalalagyan namin ngayon. Its sound so cool actually and at the same time. Powerful.
Sandali kaming nagkatinginan ni Andrea. "Kasi---"
Siguro okay lang na sabihin namin ang totoo sa kanya that we are not from this world. Na naligaw lang kami at napadpad rito nang hindi malamang dahilan. Sa tingin ko hindi naman niya kami ipapahamak dahil utang niya ang buhay niya sa amin.
I take a deep breath. "Maniniwala kaba kung sasabihin kong nanggaling kami sa ibang mundo?"
Her eyes widened in shock sabay takip sa kanyang bibig.
"You mean---" tinuro niya muli kami. "So, totoo nga ang kwento ni Inang Reyna." sabi niya at muling umupo.
Hindi ko maintindihan ang ibang sinasabi niya. "Kwento ng alin?"
"Ang kwento sa mundo ng nga Mortal." seryosong sagot niya at nasa state of shock pa rin siya. "Pero paano ba kayo napunta rito? At kailan pa?" tanong muli niya. Siya naman ngayon ang maraming tanong.
Sinimulan namin ni Andrea ang lahat mula sa pagtapak namin sa Bundok ng Sabino, pagkatagpo kay Oddysey pag-atake sa amin ng mga Yebes bago mapadpad rito sa bayan ng Hage.
She nodded continuesly. "I get it. There's a high possibility na napadaan kayo sa isang lihim na portal patungo sa aming mundo kaya kayo napadpad rito." saad niya.
"Portal? Ibig sabihin may daan pabalik sa aming mundo?" napatayo pa ako sa kinauupuan ko sa nalaman at napamgiting tumingin kay Andrea.
"Exactly. Pero hindi ko alam kung papaano because your world is just like a myth here. Wala pang nakakapagpatunay na totoo nga ng ang mundo niyo pero nandito na ang patunay sa harap ko kaya naniniwala na ako." She casually answered. Na ikinatamlay ko ng husto.
Papaano na 'to? Kailan kami makakabalik.
Miss na miss ko na ang pamilya ko.
"Daisy!" Andrea shouted at pinatong siya sa kamay niya. "Please help us. Sure akong hinahanap na kami ng magulang namin. Tsaka napaka-dangerous ng mundo niyo sa mga mortal na katulad namin." sabi niya sabay tingin sa akin.
"Wait! May mali sa sinabi mo." Kumawala at muling lumipad si Daisy sa aming paanan.
"Gaano kayo kasigurado na mga mortal nga kayo?" tanong niya sabay turo saming dalawa.
The two of us suddenly stunned.
"Huh?"
"Dahil lumaki kaming normal." Naguguluhang sagot ko.
Umiling si Daisy. "Basta sinabi ko na. Hindi kayo basta mga mortal."
"Ano bang sinasabi mo, Daisy? We grew up as a normal kids. Period!"
Kung anu-anong sinasabi ni Daisy. Basta ang iniisip ko ay kung paano kami makakabalik sa aming mundo.
"Kaya nga. Wala kang proof ghorl!" Andrea also answered and flip her hair bago sumubo sa banana chips.
"Who said that I don't have proof?" seryosong boses ni Daisy na halatang hindi nga nagbibiro.
"Then say it. Spill it out!" may paghahamon na sagot ni Andrea.
Daisy fly again and start circling us. "First, nagagawa niyo akong makausap which is VERY RARE na kakayahan ng mga nilalang rito sa Zariya." What? I think it is normal na to have a conversation sa mga tulad nila? And Daisy just said right now na iilan lang nakakagawa nito.
Naguguluhan na talaga ako.
"Second!" pumatong siya kay Oddysey. "The both of you was able to tame an Oregon which is another unusual occurrence, especially you! Ruthenia." sabay turo sa akin na ikinatigil ko.
"Me?"
Daisy rolled her eyes. "Of course! May iba pa bang Ruthenia rito? Gosh! Because Oddysey successfully link with you kaya kahit anong gawin pa nang kung sino ay hindi na siya maangkin pa. Ni ang bumalik sa kanyang magulang." she explained in mataray accent. Hinigitan niya pa ang mga matataray na girls back in our college days.
"Oregon? Link? My head's hurt! Hindi na kayang I-digest ng brain ko ang sinasabi mo. Nakaka-lerks!" she said in confusion at kasalukuyang nagpapagulong-gulong sa higaan.
"Woy Andrea! Umayos ka nga!" saway ko sa kanya. "Ano ba kasi yang Oregon? At yang 'link thingy' na sinasabi mo? Ang daming term na ginagamit mo sa totoo lang." pagbaling ko kay Daisy at hindi ko maiwasang irapan siya.
Masama niya kaming tinignan sabay kamot sa ulo. "Oregon! Oregon! Oregon!" I covered my ears dahil sa lakas ng boses niya. Ang liit-liit pero parang Andrea ang level ng volume.
"Oregon is general term sa mga katulad niya." sabay turo kay Oddysey na kumakain ng banana chips. "They're known us mythical creature that's used to be a guardian of---" she suddenly stop at nag-isip. "Basta guardian! Tapos ang mga tulad nila ay makakanap ng tamang owner once na nagkaroon ng link proccess. Hindi ko na I-explain kung paano nagkakaroon ng link huh! Basta may isang proof na ang isang Oregon ay nahanap na ang tamang owner and that's the color of its eyes. Magiging iba na ang kulay ng mata niya once an Oregon meet its rightful owner at naka-base lang ito sa kanyang amo." mahaba niyang paliwanag bago humiga.
"Hay! Mapapaos ata ako sa inyong dalawa."
Hindi ko na siya pinansin at tahimik na lumapit kay Oddysey. Nangiginig ko siyang hinawakan at tinignan ang kanyang mata bahagya niya pa akong dinilaan sa mukha.
Its crystal blue like me.
I was horrified at this moment.
But how? Her eye color was silver back when we met her at Sabino Mountain. Papaanong---I look at Daisy na kumakain ng banana chips. Is it true then? That Oddysey link with me?
"So, ano 'yong pangatlo?" casual na tanong ni Andrea na parang hindi na nagtataka.
"Ahh basta!" pagtanggi ni Daisy sabay subo ulit ng banana chips.
➖➖➖
Third Person's POV
The King and Queen together with the Prince are quietly eating. The long and golden table was full of all kinds of food. There are also some waitresses who remain standing a few feet from their seats and waiting for their orders.
"By the way Emerald, Join me tomorrow at the temple and I will strengthen the barrier because the first full moon draweth nearer." pagbasag ng Hari sa katahimikan.
The Prince stopped eating for a moment. "Barrier for the whole kingdom? Or a barrier that can only occupy the Capital City to protect the high officials and rich families."
The king stopped eating at ibinaba ang hawak na kubyertos. Bakas ang pagkainis sa kanyang mukha dahil sa panunumbat ng kanyang anak.
"Can I not come with you father? It's much better if Sapphire is the one to accompany you rather than me." He answered plainly.
The King raised an eyebrow at what the Prince had said.
"What's your problem? Your brother is gone because he is in the middle of some important mission. Do you understand what comes out of your mouth, Emerald?!" with the King's supreme language at biglang uminit sa buong paligid.
The Prince remained silent as he averted his gaze from his father.
"Emerald son, you must go with your father. He just wants to increase your knowledge of the activities of a King. Because you are the next heir of---"
He cut what the Queen's saying. "You're showing credulity with your words, Mother."
"It's crystal clear that the both of you side Sapphire to be the next heir. Kaya huwag niyo na akong linlangin gamit ang inyong mga mahalimuyak na salita." he said and left immediately.
The King was shaken by Prince Emerald's attitude. While the Queen could not help but weep over the thing the Prince was going through.
➖➖➖