At the police station, andun si Gabrielle na tinutulungan ang kanyang kapatid sa pag-iimbestiga sa aksidenteng kinasangkutan ni Shanelle.
Gab's brother is the Chief of Police kaya Malaya siyang gawin ang gusto niya since alam ng kapatid niya gaano kahalaga si Shanelle sakanya.
"Gab, eto na ang pinakuha mong medical records ni Miss Shanelle," Jackson, his detective assistant, said as he handed him the papers that he asked him to get.
"Thank you," he answered at binasa ang medical record ni Shanelle.
"Nakapa sungit nung head nurse. Sabi niya na kung walang search warrant di niya ibibigay ang mga yan at ayaw nilang makipag cooperate sa mga pulis."
Gab tilts his head nang Makita ang x-ray result ni Shanelle. Matagal niya itong tinitigan na kinapagtaka din ni Jackson.
"May problema ba Gab?" tanong ni Jackson sa kasama.
Di sumagot si Gab at kinuha ang picture ng crime scene. The picture of Shanelle lying down the floor after the accident.
"Gab?" untag na naman ni Jackson.
"The amount of blood. Walang sugat si Shanelle where so much blood could come from. Wala siyang sugat pero madaming dugo ang nasa katawan niya. Ibig sabihin kung hindi ito ang dugo ni Shanelle, this might be the criminal's blood," sambit ni Gab saka tumingin kay Jackson. "Pumunta ka sa ospital, kunin mo ang damit ni Shanelle na may dugo."
Tumango si Jackson at tumayo na para pumuntang ospital.
_______
Kasalukuyang nasa bahay ni Shanelle si Jam at pinapanood itong kalikutin ang laptop niya. He bits his lips at tumabi ito sakanya saka tinignan ang ginagawa niya sa computer. "Kuya, May balak ka bang bumili ng camera?" tanong niya ditto nang Makita na camera ang tinitignan ni Chihoon sa laptop niya.
Tinignan naman siya ni Chihoon. "Call me Chihoon."
Napangiti naman ng malawak si Jam dahil nasa level na sila ng first name basis of friendship. "Okay, Kuya Chihoon. Kung may problema ka sa kahit ano, sakin ka lang lumapit."
Napapairap naman si Shanelle na nakikinig sa kanila na asa kabilang upuan lang. "SO, KUYA, wala ka bang balak pumunta sa library ha?" she said to Chihoon na di siya pinansin.
"DI na siya pwedeng pumunta dun noh? Di mo lang alam ilang mga fans ang nag-aantay sakanya sa library. Dahil lang yun sa ilang pictures ah? Baka nga pag nag artista si Kuya Chihoon, baka mas magiging sikat pa siya sayo," Jam said grinning.
Mas lalo namang umirap si Shanelle sa sinabi ng kaibigan. "Gusto mong masesante Jammier Yu?"
Napalaki naman ang mata ni Jam at umiling iling ng maraming beses. "Ikaw naman, di ka na mabiro, hehehe."
"Tsk," humalukipkip siya at tumingin na sa ibang direksiyon.
Bigla namang nag ring ang phone ni Chihoon. "Hello. You're saying that the collector is abroad? When is he coming back? I hope to get the jade back quickly." Ibinaba na niya ang tawag.
Napatingin naman sakanya si Shanelle pero dahil sa ayaw niyang makialam sa buhay ng lalake di na lang siya nagkomento.
__________
Sa kabilang dako, busy ang scientist na si Nicolai Troy Jung sa pagtuturo sa mga young scientists sa Academy's Science Laboratory. "Mitochondria, also as Powerhouse is where cells generate energy. Each time the mitochondria slits, it causes irreparable damage leading to the shortening of the telomere. But once the telomere is shortened to a certain amount, the powerplant starts to collapse, which results in a complete loss in the capacity to split. The human body will complete the progress from birth to death. As long as the cell splitting can reach a certain degree of speed, the wound can close rapidly. But the cell splitting in the human body is limited," Troy explains to the students.
"But, isn't it that cancer cells can split unlimited times?" one student asked.
Troy smiled. "The reason cancer cells can split and propagate without limit is due to their process of regenerating from a normal cell to a cancer cell. They take an accomplice called telomerase. Telomerase has a limited use in a normal cell. But in a cancer cell, it has the capacity to repair the telomere that's been shortened through splitting. As long as we can turn the telomerase to act on normal cells, and turn the normal cells into immortal cells, then the issue of anti-aging in human beings can see a true breakthrough. If we can find a repair enzyme that is even more perfect than the telomerase then it won't be a total joke to say that humans will never age or die."
Pagkatapos kasi nung mangyari ang pagkawala ng mummy na inaalagaan nila sa museum last month, mas nagging seryoso na si Troy sa research niya. Ang mummy na yun ay ilang taong namalagi sa museum pagkatapos itong matagpuan sa ilalim ng dagat 50 years ago. Ayon sa imbestigasyon ng mga pulis ay pinatay ito dahil sa gilit nito sa leeg.
Ang nakakapagtaka ay di ito naagnas sa maraming taong nanatili sa ilalim ng dagat. Ang paniniwala nila ay nanakaw ito kaya pinapaimbestigahan din nila sa mga pulis.
Lingid sa kaalaman nila na ang mummy na yun ay si Prince Chihoon na pagkatapos makuha lahat ng dugo niya dahil nga sa nakakapagpagaling at nakakahaba ng buhay ang dugo nito, kinulong siya sa loob ng ice coffin at ginamitan ng black magic para di makatakas. Dahil na rin ditto, tumanda ang mukha niya at kumulubot ang balat kaya di na aakalain na ang mummy na dinisplay sa museum ilang taon na ang nakaraan ay ang lalakeng nakatira sa bahay ni Shanelle.
Di rin nila alam na nang dahil sa earnest wish at talent ni Shanelle, nakawala si Chihoon sa sumpa at bumalik sa pagkabata ang kanyang mukha.
After the lesson, Troy meets Gabrielle outside the laboratory. "Bakit ka naparito?" tanong niya sa lalake.
"Narinig ko ang lesson mo kanina. Sabi mo as long as the cell splitting can reach a certain degree of speed, you said that the wound can close quickly,right?"
Napangiti si Troy. "So anong naiisip mo Mr. Idol slash detective-wannabbe?"
Gab shrugged. "I just hope that the birth rate and the death rate of human beings can stay within the controllable level so that the Earth can continue its natural development instead of only an expansion of human malevolence. Like cancer cells of Planet Earth."
Troy pursed his lips. "Well, that's an interesting perspective, but my research is none other than the anti-aging and gene-repair studies. My dream is to change human being into cancer cells of planet earth."
Napatango nalang si Gab sa sinabi ng kaibigan. "Oo na lang. So, going back to business, the reason I came today is to update you on my investigation. Here look at Shanell's medical record," he handed the medical record to Troy pati na din ang picture ng crime scene.
Tinignan ni Troy yun. He slits his eyes pagkakita sa mga litrato. "The amount of bleeding isn't right. Nasan ang damit ni Shanelle?"
"Nakita ko a din yan kaya nga pinakuha ko sa ospital ang damit. Sabi daw ng nurse nawawala an damit. Ibig sabihin lang there is a third person in the scene."
Napaisip si Troy sa sinabi ni Gab. Definitely there's something fishy in here.
___________
"What do you think? Who made you into a monster?" Shanelle tilts her head saka umiling iling. Mas pinatatag niya ang boses. "Who made you into a monster?" Napasimangit siya. Hindi parin maganda. Mas pinalungkot naman niya ang boses. "Who made you into a monster?" No. that's not it. Mas nilakasan niya ang boses. "Who made you into a monster!!!"
Nabitawan ni Chihoon ang binabasang magazine sa biglang pasigaw ni Shanelle na ngayoý nagpa-practice ng line niya para sa nalalapit nang filming ng movie niya where she will act as a supporting actress.
"Ei, which do you think is the best emotion sa line na yun?" tanong niya sa lalake na nakakunot ang noo na nakatingin sakanya.
"They are all bad," komento ng lalake na nakalaglag sa balikat ni Shanelle. Wala talaga akong maasahan sa halimaw na to.
"Hoy!" pinameywangan niya ang lalake. "Professional actress na ako ngayon kaya respetuhin mo ang acting skills ko!"
Tinuloy ni Chihoon ang pagbabasa ng magazine. "Di ba nga pinakiusap ka lang ng kaibigan mo para sa role na yan?"
Aba, aba, aba. "So, sa tingin mo talaga wala akong acting skills?!" she scowled at him na tuloy lang sa pagbabasa na parang walang pakialam sa sinasabi ng babae.
"If you're happy about it then fine," he shrugged at her at tumingin na sa laptop niya.
"tignan mo yang attitude mon a yan. Tsk," naglakad siya palapit sa lalake para Makita ang tinitignan niya sa laptop niya. Napalaki ang mata niya ng Makita na ang tinitignan pala ng lalake ay ang post ukol sa pagiging gwapo niya according sa mga nakakita sakanya sa library. "Ha! Narcissist!"
"Don't close that page. I'm trying to find a way to contact someone." Anang lalake na di siya tinitignan.
"Psh," umupo siya sa katabing upuan. "Di ba wala ka naming ibang kilala?"
"He told me there's a painting in his great-great-grandfather's house with the person in the painting resembling me a lot. If it's really like this, then I was an acquaintance of his great-great grandfather 100 years ago. So gusto ko siyang kontakin if his great-great grandfather has any other relics. Maybe he can help me find my enemy me quickly. Baka mas magiging maliwanag na ang lahat."
"Psh, e di wow," tumayo na ulit si Shanelle at pinagpatuloy ang pagpractice ng line niya. "I'm not a monster! How would I know what a monster thinks?" pagbasa niya sa script na kay Chihoon nakatingin. "Teka, may monster sa bahay ko. Ay teka," lumapit siya sa lalake at nilapit ang papel sakanya na ginawa niyang parang mikropono. "Monster Chi, can I interview you? How can you not age and not die?" she blinks her eyes at him.
Tinignan naman siya ni Chihoon. "Uulitin ko, di ako monster. I'm just like you. I---"
"I know, I know. You're a human right? You said that 800 times already. Wala ka talagang tolerance kahit kalian. Ang mga tao ngayon mahilig sa nicknames. Kaya binibigyan kita ng nickname mo. Sagutin mo nalang nga ang tanong ko Monster Chi."
"Di ba sabi mo ayaw mong malaman kung sino ako?"
Shanele pursed her lips. "Oo nga, ayaw kong malaman ang tungkol sayo at sa kaaway mo. Pero para sa mas natural kong acting skills, I can let go for one time," she said smiling ear to ear at him. Pumunta siya sa tabi ng lalake. "Come on, I'm ready."
Chihoon takes a deep breath at inalala ang napanaginipan niya kagabi. Alam niya na hindi lang ito basta panaginip, but those vivid scenarios were part of his memories. Mas nagging maliwanag na sakanya ang rason kung bakit siya nagging immortal with those special abilities.
"More than a hundred years ago, nung buhay pa ang mga magulang ko, I went to the mountain to hunt. Nakagat ako dun ng cloud leopard kaya nakaratay ako ng madaming araw. The doctor said that time to change the medicine daily without letting any water on it. Nagging okay naman pero dumating ang time na nagkaroon ako ng matinding lagnat. My wound became black and festered also. Sobrang nag-alala ang mga magulang ko kaya tinawag nila ang isang magaling na quack doctor dahil nga sa wala ng magawa ang ibang doctor."
Kinuha ni Chohoon ang tasa ng kape niya at humigop ditto bago nagpatuloy. "According to that doctor, when a person is injured by a wild beast, the poison can come to the teeth and saliva, this causing a rabies-like symptoms. Sabi din niya na ang cloud leopard na kumagat sakin has a ferocious temper na ang poison nito ay wala ng lunas. Ang poison sa katawan ko that time ay nakarating na sa lungs ko. The doctor then gave a prescription to my parents. The prescription includes sedge, arsenic cream, aconitum and earth worm. My parents didn't agree at first dahil nga sa klase ng mga bagay na pinapakuha ng doctor including arsenic and aconitum na klase din ng poison. But according to the doctor, you need to use poison to treat poison when a ferocious poison such as that of cloud leopards entered your body. At the same time, it will release the blood soiled with poison."
Nanatiling tahimik na nakikinig si Shanelle. Di siya magaling sa science pero maliwanag ang pagkukuwento ng lalake kaya mas naiintindihan na niya ito.
"The doctor disallowed any food intake and only lets me drink ginseng broth to keep me alive. Kahit ayaw sana ng magulang ko pero dahil sa kagustuhan nilang mabuhay ako ginawa nila ang sinabi ng doctor. The doctor treated my wound and lets the poisoned blood from my wound drips from it. Madaming dugo ang Nawala sakin that time dahil sa pagtanggal ng poison sa katawan ko. For three days I should let out half a jar of blood para pagkatapos nun it'll be once every three days. According to the doctor, my life will be salvaged if I can survive for the next three days. Dahil pagkatapos daw nun my blood will be restored. Dumaan pa ang ilang araw at nagising na ako. Pagkagising ko di na kinakaya ng katawan kong kumain ng solid foods kaya pinapainom nalang nila ako ng ginseng broth. Nagging maganda na ang pagdaloy ng dugo ko at bumalik na ang lakas ko. But that happened, may mga napansin na akong kakaiba sa sarili ko. Nakakarinig na ako ng malakas kahit nasa malayo ang nagsasalita. My wounds also can heal automatically. Nawala nang parang bula ang kagat ng leopard sakin at kahit na hiwain ko ang sarili ko naghihilom yun agad. Kaya hinusgahan ako ng mga tao nun na isa akong halimaw kaya nagdesisyon akong umalis. Iniwan ko ang mga magulang ko upang di sila madamay sa panghuhusga ng mga tao sakin at namuhay na akong mag-isa magmula noon. Kaya ---" natigil sa pagsasalita si Chihoon nang Makita na masarap nang natutulog si Shanelle sa tabi niya at humihilik pa ito.
"Who do you think you are to make me a monster? It is medicine," narinig niyang nagsasalita pa ito habang natutulog. Napailing na lang si Chihoon at iniwan na ang babaeng natutulog sa sala.