Kabanata 04
Heart Beat
"What the hell are you doing here?" nangangalaiting tanong ko kay Alec nang makabawi ako sa gulat. Prenteng nakatayo ito sa may pintoan ng flight cockpit.
"Fuck! I almost got a heart attack!" malutong na mura ko habang mabilis pa rin ang kabog ng dibdib ko dahil sa gulat.
Pero imbes na umalis ay nagpakawala pa ito ng matamis na ngiti at naaliw na nakatitig sa akin.
"What are you staring at?" bulyaw ko ulit. Sa inis ko ay inambahan ko itong sipain ngunit mabilis namang nakailag.
"Hey...hey... it's too early to get mad," naaliw na saad nito na mas lalong ikina-inis ko.
"What the hell are you doing here! This is not your plane. Can't you just mind your own plane, huh?" inis na inis na saad ko.
Natatawa lang si Alec sa akin at hindi man lang pinansin ang malulutong na mura ko, palatandaan na hindi ako natutuwa sa ginawa niya! Akala naman niya!
"Hey, relax...I'm here to check the plane too."
Sinamaan ko agad ito nang tingin dahil sa sinabi. Halos mag-alburoto na ako sa inis lalo pa't naalala ko ang mga chismis kanina sa kusina. Tapos ito natutuwa pa!
"It is not your job, Captain Lazer," may diing sabi ko. "It's Lawrence's job and mine, baka nakakalimutan mo lang," pang-iinsulto ko.
"Oh! First name basis ei?" Mas lalo lang akong nainis dahil sa sagot nito, hindi man lang pinansin ang pang-iinsulto ko. I clenched my fists in so much annoyance.
"Oh shut up! Will you just mind what's yours, Captain!" masama ang tingin ang ibinato ko dito.
"I'm minding what's mine already, Captain, that's why I'm here," kibit-balikat na sagot nito sa akin na ikinasama lalo ng tingin ko. "And, your co-pilot can't go with you later, so..."
Kinunutan ko ito ng noo bago bumuga ng hangin at inirapan ito dahil sa inis bago naglakad patungo sa may hagdanan ng eroplano.
"Engineer Madela, where is Officer Hawkins?" tanong ko sa isa sa mga nagche-check sa eroplano.
"Captain, Officer Hawkins is sick. He can't be with you later," kunot-no kong tiningnan si Engineer Madela dahil sa sinabi.
"So, who will be my co-pilot then?" I crossed my arms over my chest and lean in the door.
"Flight Captain Lazer will be your co-pilot later, Captain."
I kicked the planes chair in annoyance. Dagdagan pa ng nakakainis na ngisi na nakapaskil sa mga labi ni Alec ay mas lalo akong naimbyerna. I don't know why I hate Alec's presence.
Maybe it's because of his symmetrically handsome face. Tsk! So much for this morning huh!
Dumiritso ako sa flight deck nang di pinapansin si Alec. Che-neck ko ang mga dapat tingnan doon kahit na alam kong tiningnan na iyon ni Alec kanina. Hinihintay nalang din namin ang tamang oras para sa biyahe.
"Flight A330 bound to New Jersey Departure Area. This is your Pilot Captain Maisha Arachne Granada speaking. I ask you to turn off and put away all your devices we're ready to takeoff," seryosong announce ko bago minaniubra ang eroplano.
"Pwede namang ako ang mag-announce ei." Alec is talking to his self when I'm done talking. Sinipat ko ito pero ngumuso lang ito sa akin 'saka ako inirapan.
What the! Parang bakla to!
Kahit naasiwa ako sa mga pahapyaw na titig ni Alec ay hindi ko pinapahalata na apektado ako rito. One of the traits of a pilot must have a focus in his/her job. Dahil kung hindi, lalanding kayo ng wala sa oras. Kaya gustuhin ko mang sawayin at tarayan si Alec dahil sa ginagawa nito, ay mas piniling hayaan ko nalang.
"Passengers arriving from Canada's Queen International Airline, this is your co-pilot Flight Captain Alec Castriel Lazer speaking, welcome aboard to New Jersey Departure Area. We will land in just 5 minutes. Thank you."
I glared at Alec matapos nitong magsalita. Pero na ako umimik pa at pinagtuonan nalang nang pansin ang nagbibigay nang instructions sa radio.
"Alpha clear the taxiway for the plane A330." Utos iyon ng taga ground controllers para sa paglanding ko. I looked for the flight's assigned gate and watch those ramp team that is now waiving illuminated, bright orange batons. I can also see the lead-in lighting system that helps me to line up at the gate kaya agad kong minaniubra ang eroplano ng dahan-dahan.
As the plane slows to a stop, I lined up the plane's nose wheel to a painted line on the ramp, matching the type of aircraft. And put the plane in right spot for the passengers boarding bridge.
Ilang minuto lang ay payapa kong ni-land ang eroplano sa alley at nagsimula nang bumaba ang mga pasahero.
Padarag kong tinanggal ang head phone at ibinalik iyon sa kung saan ito nakalagay at hinarap si Alec na inosenting tumitingin-tingin sa monitor. Parang timang to!
"Will you please stop looking at me while I'm maneuvering the plane! Or you really want us to land in no time?" asik ko. Inosente akong binalingan ni Alec na parang ang sama-sama ko dahil nang-aakusa ako sa isang inosenting tao.
"What? I didn't do anything---"
"Oh! shut up, Captain. You're irritating me to death," putol ko sa sasabihin pa nito dahil halata namang magde-deny lang ito. Mas lalo lang akong naiinis kung makikinig ako rito.
Narinig ko itong tumawa ng mahina kaya pina-ikot ko nalang sa kawalan ang mga mata ko.
"Masyadong mainit ang ulo mo, Captain. Let's get out of here. We're going to chill."
Hindi na ako nakapalag pa nang hawakan ako ni Alec sa kamay at hinila na palabas ng eroplano. Halos manginig na ako dahil sa sobrang lakas nang kabog ng dibdib ko. Nakatitig lang ako sa kamay kong hawak-hawak ni Alec papalabas. Dahil sa di maipaliwanag na nararamdaman, hindi ko naiwasang 'di mapahinto sa paglalakad, dahilan para lumingon si Alec sa akin ng may pagtataka.
"What's wrong?" Halata sa mukha at mga asul na mata nito ang pag-aalala. By just looking at his arctic blue eyes, my mind emptied for words.
"M-My heart...beats so fast," tanging mahinang usal ko habang nakatitig sa mga mata nito.
----