As you love someone, you're allowing yourself to get hurt.
Chapter 1: First Met
Carina's POV:
Nagising ako dahil sa taong niyuyugyog ang braso ko. My thougts are not totally awake, I want to sleep more. I leaned my head against the car window but someone shake my arms again. Ano ba!
"Cari nandito na tayo." Natauhan ako sa boses ni Tita. Pinilit kong imulat ang mata.
A maid open the gate for us.My eyes looked every corner my sight could see. Nandito na nga kami. Ang laki ng bahay nila, modern ang design. Sa gate pa lang ng may dalawang guard na nagaabang.Masyadong secure ang bahay tulad ng dati.
It's white with a touch of black and brown and some brick woods. Kasing height lang ng kotse ang itim na gate na linya linya ang structure. From the façade of the modern house you'll see the terrace that is made from glass.
Nakakapunta naman na ako rito every Christmas eve. Kaming dalawa nga lang ng kapatid ko hindi kasama sila Mama at Papa.
Sana all ganyan bahay. Samantala kami 10% na lang mapagkakamalan mo ng iskwater area.
"Naku Carina 'wag mo ng buhatin 'yan." Kinuha ng dalawang maid ang mga bagahe ko.
Ang yaman nila, 'di kaya scam lang na kamaganak namin sila?
"Nasaan po si Adriel Tita?" Pantutukoy ko sa one and only pinsan ko.
"Sa kwarto niya naghahanda. Alam mo naman birthday no'n bukas." Dumiretso akong hagdan at sinundan ang dalawang katulong sa bagahe ko. Until we reach an empty room, I guess this is their guess or the excess room.
"Salamat." Umalis na ang dalawang katulong. Sinuri ko ang kwarto. This is it Carina, binigyan ka ng opportunity nila Tita 'wag mong sayangin. It's very far from the room I use to.
The walls are white while the bottom of it is black. May double size bed sa gilid tabi ng bintanang may pastel yellow curtains. Tabi ng kama ay nightstand and front of it there's a double door wooden closet with a mirror attached to it.
Ito ba ang sinasabi nilang excess room? Mas maganda pa ito sa kwarto nila Papa eh. I let out a big exhale.
"Bukas kailangan matapos mo na ang requirements sa campus," ani ko sa sarili. Tinignan ko ang sarili sa salamin. Sobra kong mamimiss si Mama lalo ang kapatid ko sa bahay.
"Kaya mo 'to Cari kailangan mong makapagtapos."Lagi ko itong ginagawa to at least motivate me. Especially sila Tita na ang nagpapaaral saakin.
"Insan!" Napatayo ako bigla. Muntik pa akong mahulog! Humagikhik siya.
Lumapit ako kay Adriel at tinampal agad dibdib niya. Tinaas niya ang dalawang kamay like surrendering to my hits. Niyakap ko siya sa dulo.
"Gift ko?" I rolled my eyes. Kinuha ko ang box at ginamit iyon para masapak uli siya. He really changed a lot huh? Mas lalo niyang kinagwapo ang pagiging mature. Tumangkad din siya.
"Ano ito?!" sabi niya nang mabuksan niya na ang regalo ko. Napakamot pa siya ng ulo na parang magrereklamo. Inipon ko 'yan hoy!
"Siguro instax?" Kapos budget eh 'yan lang sale sa lazada. 'Yan lang din naisip kong iregalo na medyo konektado sakanya.
He's into filming. Gusto niya maging direktor someday. Camera din naman ang instax haha.
"Bakit kulay dilaw?" reklamo niya ulit. Pero sinubukan din naman ang instax. Tss.
"Pasalamat ka hindi 'yan pink." Walang available na blue o black anong magagawa ko?
I sat in front of the vanity mirror again when I felt Adriel throw a paper bag with a designer logo. Kaka handa ko lang ng susuotin bukas para sa kaarawan niya.
Of course, maroon long sleeves with deer pattern and a dark denim skirt.
"Ano ito?" Nag kibit balikat siya at parang nandiri sa damit ko na nasa kama.
"Don't tell me you're gonna where that?" Ninguso niya pa. Ang kama. So?
"You're wearing this." Nilabas niya ang nasa paper bag. It's a long dress. Emerald green ang kulay nito at may illusion neck.
I'm not gonna wear that! Not in a million dreams!
Napakamot ako ng ulo at nagbuntong hininga. Pasalamat siya at birthday niya!
May debut pang nalalaman ka lalaking tao. 21th birthday niya. Ako nga hindi man lang naghanda noong nag 18 ako eh.
"It's for you Insan, you know my father is a director. Maraming part ng media ang bisita."
Sabagay his family is connected to the media. Hindi, artista kung hindi 'yung mismong producers, directors, cinemas films... Etc. Kung magaling lang ako umarte edi sana madali buhay kaso hindi eh. Saka hindi ko pinangarap.
Sinubukan ko pa ngang mag declamation no'ng highschool nagmukha lang akong literal na pasyente sa mental.
"Sigurado ka na ba sa desisyon mo Carina?" Napalingon ako sakanya. Magtataka na sana ako pero nakita kong hawak niya ang form ko sa Manila University.
"Oo," maikling sagot ko. Ayokong pagusapan ang tungkol diyan. Sariwa pa masyado at hindi ko pa kayang itake.
"Let's see your form... Bachelor of Secondary Education major in English are you kidding me?" Hindi siya makapaniwala. Inagaw ko ang papel sakanya.
"Para bang may choice ako?"
"But I know Engineering is your dream. Anong nangyari?" I rolled my eyes at him. Nangingiilam talaga amp.
"Alam mo naman siguro since that day..." That day I think change my life and my perspective. Na kahit full scholar na ako sa isang university hindi mo pa rin maabot ang pangarap mo. Even the heaven will open doors magsasara pa rin.
"Pero bakit educ? Valedictorian ka pa naman?"
"Last batch ako ng hindi naabutan ng K to 12. Educ na lang ang may slot pag hindi pa ako nagaral agad mapipilitan akong mag senior sayang diploma ko no'ng highschool insan." I need to graduate as soon as possible. Iyon lang ang nasa isip ko.
Hinahabol ko ang taon na sasayangin sa college kaya kahit anong course gora na.
The next day I do my daily routine although still adjusting in this place. Buti may maliit na C.R. sa kwarto.
Naka bath robe ako nang lumabas ng kubeta. Weird, I smell an unfamiliar scent. What kind of perfume is it? Manly?
Tinanggal ko ang twalya na nakarolyo sa buhok nang may nakita ako saaking kama na hindi ko naman pag mamayari. DLSR? Kanino ito? Baka kay Adriel.
Biglang may pumasok na lalaki sa kwarto! Pareho kami nagulat sa isa't isa! Napaupo ako sa kama habang siya napahawak sa door knob at sakanyang dibdib dramatically.
"Sino ka?!" Sabay naming sigaw. Anong sino ako? Sino ka ba?!
"Anong ginagawa mo sa kwarto ko?!" Sinabi ulit namin ito ng sabay. The hell? Kwarto mo? You're not even my relative! Bastos!
Nawala ang gulat sakanyang mukha. His calm now like he was at his normal pace.
Naglakad siya papalapit saakin. I quickly stand up and went to the edge of the bed when I realize I'm just wearing a robe!
Pero parang wala siyang nakita. Walang emosyon niya lang kinuha ang DSLR. So sakanya pala 'yan. Wait habang naliligo ako nakapasok siya?!
Baka si insan may pakana. Patay ka saakin Adriel.
Tumalikod ako at kinuha ang dress also an excuse para hindi ako nakaharap sakanya.
"Sorry I shouted at you," I apologize. He just nodded.
"Ahh... Sabi mo kwarto mo?" He just nodded again. May problema ba siya?
Sinusuri niya ang camera na para bang anak niyang nadapa tapos ako ang tumulak.
"Hindi ko 'yan hinawaka..." But before I finish the sentence he stormed out of the room. The hell? Problema no'n? Siya na nga nakikipasok sa kwarto ko eh.
I quickly wear my dress and I check the clock 20 minutes na lang pala at magsisimula na. I curl the ends of my hair and put a light make-up. Dito talaga ako magaling sa pagmamake-up.
Hinanap ko agad si Insan sa buong mala hallway na second floor. Saan kaya kwarto no'n? At bakit biglang may lalaki sa kwarto ko ha!
Kokomprontahin ko sana siya pero kausap niya na ang lalaki. I don't even know his name. Nasa tapat ko lang sila.
"Sorry na dude, sa insan ko na ang nasa tulugan mo HAHA." 4 silang lalaki. Pinsan ko, si Warren at Oliver lang ang kilala ko at syempre 'yung guy.
"Nakakahiya ka." They are all wearing dress shirt at si Adriel lang ang may nakapatong na blazer.
Kung wala lang siyang kasamang kaibigan nabatukan ko na siya.
"Oh Insan!" Humarap ako sakanila at tipid na ngumiti ,bababa na sana ako ng hagdanan.
"Tara dito!" Ano ba Adriel bababa na eh. Hindi ko siya pinansin kaso namukhaan ako ni Oliver.
"Pinsan mo na ba 'yan Riel?" No choice lumapit ako sakanila. Bakit ko nga ba sila kilala pero hindi ko naman alam pangalan ng isa pa nilang kaibigan.
"Siya nga pala pinsan ko." Hinatak ni Adriel ang braso ko para magtama ang paningin naming dalawa. Binawi ko agad at hinatak ang shirt niya.
"Bakit naman siya nakapasok sa kwarto? " galit na bulong ko sakanya. Pinigilan niyang hindi umaray sa batok ko.
"Sorry na sainyong dalawa HAHA. No'ng wala ka pa kasi insan siya natutulog diyan." Hinarap ko ang lalaki.
"Arat na Warren may foods na sa baba." Nagmadaling bumaba ng hagdan si Warren at Oliver. Leaving us 3 here.
"Maveric." Nilahad niya ang kamay. Nagbuntong hininga pa siya. Mukhang napilitan. Wow ha.
Tinanggap ko ang kamay niya. Parang may naramdam akong bago.Sasabihin ko sana ang pangalan ko pero may sumigaw.
"Carina!" Sigaw ni Tita galing sa baba. Maveric quickly let go of my hand and stare at me like he's shock.
*****