He looked at her at hindi niya napigilan ang pag ngiti ng makitang enjoy na enjoy na isinubo nito ang huling piraso ng tinapay.
"Anong nginingiti-ngiti mo riyan?"
Agad niyang iniiwas ang mga mata rito. "Wala."
"Pss...baliw."
Inubos na rin niya iyong kaniya. "Mura lang pala ang ice cream dito."
"Eh, pang-ordinaryong tao lang naman iyon eh."
Muli siyang lumingon dito at nakita niyang nakatingin ito sa mga batang naglalaro sa gitna ng park. He felt her simplicity. But there was a part of him na nagsasabing hindi ito ordinaryong tao lang tulad ng mga taong naroroon. It felt like, there was something in her.
Ipinilig niya ang ulo. Kung ano-ano na naman ang pumapasok sa isip niya.
"100 nga ibinayad ko kay Manong."
Gulat na lumingon ito sa kaniya. "Ano? Eh, 20 lang iyon ah."
"Yeah, kaso wala akong 20 eh."
"Dapat tinawag mo ako." Inis na sabi nito.
"Nanghihinayang ka sa sukli?" kunot-noong tanong niya.
"Of course, 80 din iyon 'no?"
"Eh sukli ko naman iyon ah." katwiran niya.
"I know, pero sana ibinili na lang natin lahat at ibinigay sa mga batang iyon." inginuso nito ang mga batang naglalaro sa park.
Lalong kumunot ang noo niya. "Eh bakit naman natin sila bibilhan?"
"Ewan ko sa'yo."
Tumalikod ito sa kaniya. Napakamot na lang siya sa ulo.
Naramdaman ni Aianiell ang pagtayo ni Yudge. Akala niya ay aalis na ito at iiwan siya pero kumunot ang noo niya ng lumapit ito sa ice cream vendor at abutan iyon ng pera. Pagkatapos ay tinawag nito ang mga bata.
Maya-maya ay nakangiti itong bumalik sa tabi niya.
"What did you do?"
"Ibinili sila ng ice cream. Pinakyaw ko na iyong tinda no Manong." nakangiting sagot nito.
"What? Bakit ginawa mo iyon?"
Nagtatakang tumingin ito sa kaniya. "Akala ko ba iyon ang gusto mo?"
"Oo nga, pero hindi mo naman kailangang bilhin ang lahat mg ice cream ni Manong."
"Okay lang iyon. 300 lang naman, ginawa ko na ngang 500 eh." tila nasisiyhan pang saad nito.
"Hindi ka ba nanghihinayang sa perang ginastos mo ngayon?" hindi naman sa nagdadamot siya. Ang sa kaniya lang naman, kahit mayaman ito hindi ito dapat basta-bastang gumagastos. "Hindi madaling kitain ang pera ngayon." dagdag niya.
Sumeryoso ito. "Madali lang iyon para kay Dad."
"Pero buhay ng Dad mo ang nakataya everytime na kumikita siya ng pera." hindi niya naiwasang sabihin.
"Teka nga, ano bang pakialam mo kung ano man ang gawin ko sa pera ko? Sa pera ng ama ko?" he said with anger in his eyes.
Suddenly, she felt scared. "Y-yudge, w-wala naman..."
"Look Aianiell, hindi dahil may relasyon tayo ay may karapatan ka nang pakialaman ang mga bagay na gusto kong gawin!"
Then, he left her. Naiwan siyang natitigilan. She felt a sudden pain in her chest dahil sa sinabi nito. 'Yeah, wala nga pala siyang pakialam.' Mapait na bulong niya sa isip.
Nagulat na lang siya ng may tumulong luha sa pisngi niya. She immediately wiped her tears at umalis na sa lugar na iyon.