Madilim. Wala siyang naaaninag na kahit anong bagay. Naglakad siya kahit walang nakikita, nangangapa sa dilim at di wari kung may matatamaan ba.
"May tao ba dito?" Tawag ni Cyan. Um-echo lang ang boses niya. Wala siyang ideya kung nasaan siya. Ramdam niyang nakasuot siya ng sapatos, mabigat parang bota, gayong sa isla ay nakapaa naman siya. Sa mga balikat niya sigurado siyang mahaba ang manggas noon, at hindi niya matandaan kung bakit gaanoon ang kasuotan niya. At nakapantalon siya.
"Kung may ilaw lang sana." Wika niya sa sarili.
Nagpatuloy sa paglalakad si Cyan sa kawalan. Dahan dahan ang pag-galaw niya at tinatatalasan niya ang kaniyang mga pandama. He smelled stale rusty scent among the place, he can only hear his heartbeat and his very own footsteps in the cold stone floor. The air is getting warmer as he trudge through the dark causeway.
He felt he's walking for almost an hour or two. He don't know where would it lead him. Perplexed as he is, but he continued without an ounce of hesitation. He just want to know where it would lead him.
Natuwa siya nang sa wakas ay may narinig siyang ibang tunog. Akala niya ay ikabibingi niya ang paulit ulit na pagtibok ng puso niya at ang mga mahihinang hakbang na ginagawa niya. Binilisan niya ang paglakad. Mayamaya pa'y may nakita na siyang liwanag. Malayo pa iyun.
Tinakbo ni Cyan ang pinagmulan ng liwanag. At habang papalapit siya, nakikita niya'y pawang kaguluhan. Unti-unti naring luminaw ang ingay na narinig niya kanina lang. Nakaramdam siyang hindi niya dapat ikatuwa ang mga tunog na iyun.
"Cyan!" Naagaw ang atensyon in Cyan sa isang lalaking papunta sa kaniya. Hindi niya ito kilala. Sa boses man o sa mukha. "Tangina! Bakit ka umalis?" Sigaw nito habang tumatakbo papunta sa direksyon niya.
Naguguluhan siya. Wala siyang maalala kung bakit siya napunta sa madilim na pasilyong iyon. Pati ang kaguluhan sa labas. At maging ang lalaking ito.
"A-anong nangyayari?" Tanging nasabi niya.
Nakalapit na ang lalaki sa kaniya. At kahit sa malapitan, Hindi niya ito maalala. "Bakit ka umalis doon?" Nag-aalala ngunit galit ang expression nito. "Delikado di—" Nang biglang may pumutok na baril at natumba ang lalaki.
Napabangon si Cyan. Pinagpapawisan siya. Hinihingal at hindi niya alam ang ibig sabihin ng napaginipan. Maraming katanungan ang bumalot sa kaniya. Pero ganun pa man, panaginip lang ang lahat. Mayamaya, malilimutan din niya into gaya ng mga nagdaan pa niyang panaginip.
Agad siyang napatingin sa labas. Wala nang ulan, pero gabi na. Inilibot niya ang mata sa loob ng tree house. May mga prutas pang naiwan sa mesita. At wala si Red sa loob. Naalala niya tuloy ang nangyari pagkagising niya kaninang umaga.
Wala si Red sa tabi niya. Agad siyang nakaramdam ng ginaw, at napansin niyang umuulan pala. Hindi niya tukoy kung anong oras na, kulay abo ang kalangitan at patuloy ang bagsak ng ulan, napayakap siya sa sarili dahil sa sobrang lamig na kaniyang nararamdaman.
Mayamaya pa'y dumating si Red na may dalang mga prutas. Magkasabay nilang nilantakan ang mga iyun. As much as possible, Cyan stay cool about what he heard last night. The important thing, that matters, is that Red felt the same way.
"Cy," he called as he munched a guava. "Sa tingin mo, ano kayang trabaho ko kung hindi ako nagka-amnesia?"
"Base sa nakita ko sa barko...may kasama kang mga artista nun, siguro isa kang manager o kaya fitness instructor," hula pa niya.
"Wow! Fitness instructor! Dahil ba dito?" Sabay hubad sa kaniyang sando at ibinalandra ang mala-Adonis na katawan.
"Wow ka rin, ang feeling mo rin noh!" Walang ganang wika niya. But deep inside, heaven knows how he love to be under that chiseled figure.
Lumapit ito sa kaniya at tinabihan siya sa pagkakaupo. Ipinatong nito ang braso sa balikat niya. "Pangit ba ang katawan ko, Cy?" Nagda-dramang wika nito.
Cyan relaxed, his system is on destruction mode with this guy beside him. "Hindi. Pero hindi ko type." He said, inside him, he's laughing idiotically 'cause Red is buying it. "Ang mga type ko ay yung mahaba ang katawan, at legs--"
"Mahaba naman ah, pati pa nga si J—"
"Whatever." Putol niya agad dahil alam niya kung saan papunta ang sasabihin nito. "Tapos dapat flat lang tiyan," dagdag pa niya sa mga type niyang lalake.
"Wait. Nawawala na nga yung abs ko kasi hindi ako nakakakain ng maayos dito eh." Hindi parin pinansin ni Cyan is Red at patuloy siya sa pag enumerate ng mga features ng ideal guy niya. Si Red naman ay patuloy din sa pagpapabida.
"Gusto ko hindi makakalimutin,"
"Teka, hindi naman ako makakalimutin ah. Nagka-amnesia lang," gusto niyang matawa sa mga depensa nito.
"Tapos mas gusto ko yung mga tipo ni Skyrus," nabigla siya sa nasabi. Natigilan din si Red at hindi nagbigay ng komento. Nanahimik ito at humiwalay mula sa pagkaka-akbay sa kaniya.
Biglang nakonsensiya si Cyan sa nasabi. Hindi niya intensyon na sabihin iyon. Gusto niya lang magbiro pero hindi niya alam na dadarating iyun sa puntong ganoon.
Lumayo si Red sa kaniya. Lumipat ito ng pwesto at umupo sa may pinto ng tree house. Nais ni Cyan na mag-sorry sa nasabi pero nanatiling tikom ang mga bibig niya. "A-alis muna ako," madamdaming wika nito.
Agad ito ng bumaba na walang hinintay na tugon mula sa kaniya. "Red..." tawag niya dito. Hindi ito lumingon at bumaba na nga ng tree house.
Malakas ang ulan sa labas pero umalis parin si Red. Gusto niyang sampalin ang sarili sa ginawang iyun. Nasaktan niya ito. He felt sorry for Red. Tumulo ang luha sa mga mata niya hanggang nakatulugan niya ang isiping iyun.
He must be fallen in a deep sleep. Or a nightmare?
Kanina'y na-offend niya si Red sa mumunting biro. Umalis ito and it caused him guilt and pain. Naiyak siya hanggang sa nakatulugan ito. And now he's wide awake, Red hasn't comeback. Hinuha niya'y hindi pa into umuuwi dahil ang naiwan nilang kalat kanina sa pagkain hanggang sa mga tirang prutas ay naroon parin sa huli nitong pwesto.
Bumigat ang kalooban ni Cyan sa nangyayari. If only he's sensitive enough to think twice before throwing jokes and all, then Red will still be with him, cuddling out of the cold weather.
Bumababa siya ng tree house at hinanap si Red. Una niyang pinuntahan ang kweba, malapit lang ito sa tree house, pero wala din ito doon. Sunod naman niyang tinungo at ang batis na pinagliguan nito kahapon, but there's no Red found in there even a shadow of him. At panghuli, ay ang dalampasigan.
Tanaw ni Cyan ang isang apoy sa 'di kalayuan. Malamang nandun si Red. Binilisan niya ang lakad at nakita niya nga si Red na nakaupo sa isang bato kaharap ang apoy. Nakayuko lang ito, at may hawak na batong nilalaro ng dalawa niyang kamay.
Tinabihan niya ito sa pagkaka-upo. Hindi umimik si Red o gumalaw sa presensya niya. Madilim na ang paligid at lumalalamig na ang paligid.
"Red..." Hindi siya nito pinanansin. "P-pasensya na..." Nanatiling tahimik si Red.
Walang nagsalita sa kanilang dalawa. Hindi alam ni Cyan kung ano ang sasabihin dito. He's guilty and he don't know how to earn Red's forgiveness.
"Cy..." Pagbasag ni Red ng katahimikan. Lumingon si Cyan Kay Red. Nakayuko parin ito. "How to be Skyrus? Pease tell me..." Halos mabasag ang puso ni Cyan sinabi nito. He's worried that Red felt down, felt broken from his childish jokes.
"Red..." Tumingin na ito sa kaniya. Mugto ang mga mata ang nangungusap.
"How to be like him...? Sabihin mo sa akin kung paano maging siya. Sabihin mo sa akin at susubukan kong gayahin siya dahil alam kong nandiyan pa siya sa puso mo...alam kong hindi ko siya matatapatan, pero batid k-kong magugustuhan mo ako kapag naging si Skyrus na ako." Litaniya nito habang lulumuha.
Hinawakan ni Cyan ang pisngi ni Red. Tumulo din ang luha niya dahil piniga ang puso niya sa pasakit na dinala niya kay Red.
"Red...bakit ka nagkakaganiyan?" Tanging nasabi niya.
"Cy...plea--"
"Shhh..." Sabay takip ng bibig ni Red gamit ang hintuturo niya. "You don't have to be Skyrus or be anyone's copy, Red. The Red I knew is enough. You are enough."
Kinuha ni Red kamay ni Cyan at dinikit ito sa mukha niya. "If it's the only way to have your heart, why not?" At may isang luhang tumulo sa mula sa mata ni Red. Hinaplos ang puso ni Cyan sa narinig na turan ng lalaki.
"You already have my heart, Red." Tinitigan siya nito ng malamlam. Puno ng emosyon, puno ng pagmamahal.
"B-but Skyrus..."
"No, Red." Umiiling na wika ni Cyan. "I'm sorry...I'm sorry that I hurt you just by throwing a joke I shouldn't have said. Sorry for causing you pain. I'm sorry. Let Skyrus rest in peace," madamdaming wika ni Cyan.
Nagtinginan silang dalawa. At ngayo'y nakangiti na ang mga mata nilang dalawa, puno ng kagalakan.
"Now, can you do me a favor?" Biglang sabi ni Red.
"Huh, what was it?"
"Can you curse so I can have your lips?" Natawa si Cyan sa tinuran nito.
"Idiot. You already have my heart, so as this lips of mine. You can have me, 'till the rest of eternity." Cyan said heartily.
And the night was concluded with a sweet kiss, warm hug and a promise they lock to fulfill.