Akala ko ang araw na ito ay ka pareho lang ng mga ordinaryong araw ko sa trabaho. But everything started to be different when I accidentally forwarded the layout of the wedding invitation to our group email.
Nung una ay nagtataka ako bakit ako tinitignan ng mga nakakasalubong kong empleyado, hanggang makarating ako sa loob ng opisina ko.
Ano bang problema ng mga tao ngayon? Nakatingin wagas?
I opened my computer and checked my emails looking for Xi's reply on the wedding invitations but didn't received any. Tinawagan ko siya agad gamit ang telepono.
"Good morning Gabe, what is the matter?" tanong niya sa akin.
"Di ka pa nagrereply sa email ko," sabi ko sa kanya.
"Regarding what?" tanong niya.
"Invitation layout," nagtatakang sabi ko.
"Give me a sec, I'll check it," sabi niya.
Saglit siyang nanahimik.
"Oh!, it's in the spam mail," sabi niya.
"Ha?" takang tanong ko.
"I think I'm not the only one who've seen this," aniya.
"What?" tanong ko.
"You also sent it to the HR Department," he informed me.
Dali-dali akong humarap sa computer ko. I checked my sent mails and I was mortified nang makita ko kung saan ko na send iyon.
"Hala!" naalarmang sigaw ko.
"Gabe? What's wrong?" tanong ni Xi.
"I think everyone knows about our marriage," saad ko.
"Huh?"
Sa lahat ng department sa HR pa talaga? Andun si Ms. Eva at mga alipores niyang tsimosa.
"You getting married with me is big news," sabi ko sa kanya.
"Then we don't have to hide our relationship." I think for him it's not a big deal.
I laughed awkwardly.
"Kaya pala pinagtitinginan ako ng mga nakakasalubong ko," napagtanto ko.
"Don't worry Gabe, okay?"
"I'm okay," I assured him.
"Are you sure?" tanong niya ulit.
"Yes," sabi ko na lang.
"Uhmm, I'd like to have lunch with you." Pagyayaya niya sa akin.
"Sure, and tell me which layout do you prefer for our invites," sab ko sa kanya.
"Should I pick you up?" tanong niya.
"No!" mabilis kong tanggi.
"Let's meet there," suggestion ko.
"Ughhh, Okay. I love you," sabi niya.
"I love you too," sagot ko.
Saka ko biniba ang telepono at napabuntong hininga.
Mabuti pa kanina na di ko alam ang dahilan kung bakit nila pinagtitinginan.kesa ngayong alam ko na Kung bakit.
Okay lang sa akin na I-judge nila, huwag lang maapektuhan si Xi.
***
The next day ay ganun pa rin, pinagtitinginan pa din ako ng mga ka trabaho ko. Nagbubulungan pa sila malamang ako na naman ang topic nila. Baka iniisip nila na malandi ako, mangaagaw, haliparot. Pinag laruan ko lang si Nick.
Napapailing na lang ako sa mga naiisip ko.
'Kapal ng mukha,kung hindi dahil kay sir Nick di naman magiging manager 'yan,'
'Oportunista yan,alam niya kasing type siya ni sir Nick ayun ginamit. Tapos ngayon si sir Xavier naman, peperahan niya lang 'yun. Di naman maganda, magaling siguro sa kama'
Dinig ko habang nasa loob ng cubicle ng CR kahapon. Agad din akong lumabas, not bothering who's talking about me. All I a wanted is to get out of that place.
It's funny how easily people judge you just base on what they want to believe.
I muster every inch of confidence I have, at nagpanggap na di ko narinig ang mga bulungan nila.
Dumiretso na lang ako sa opisina ko. Pagkaupong-pagkaupo ko sa swivel chair ay napabuntong hininga na lang ako dahil sa mga narinig.
I know those things aren't true but I still can't help but to think about it. Sigurado akong iba ang tingin nila sa akin.
May management meeting pa man din kami ngayong araw. I don't know how they will treat me, after knowing what's going on between me and Xavier.
Nag-ring bigla ang telepono ko. It was Xi calling, I answered it immediately.
"How's my Gabe?" panimula niya.
"Not so fine, but I'm glad you called," sagot ko sa.
"Is it still because of what happened yesterday?" tanong niya.
"Yes," pag-amin ko. But I don't want to elaborate. I don't want him to get worried.
"Everything will be okay," aniya.
"Yes, it will. See you at the meeting," sabi niya.
"See you," sabi ko saka ko binaba ang telepono.
It was very uneasy for me.
I don't have anyone I can talk to except for Donna. Nag message ako sa kanya na sabay kami mag-lunch at di naman ito tumanggi.
***
"Walang hiya talaga yang mga co-workers mo kahit kailan, kalbuhin Ko sila ehh." gigil na sabi ni Donna.
"Haaayy, paano kung magpa-tuloy silang ganun?" tanong sa akin ni Donna.
"Asan ba si Nick? Dapat I clarify niya rin 'yun," sabi ni Donna.
"I don't want to get him involve with this. He have done many things for my sake."
"So ano? Take all the blame ka na naman? Ganun?"
Di ko na lang siya sinagot.
"Ikaw kaya kalbuhin ko noh," sabi ko sa kanya.
"Sige subukan mo, at mapipikot ka ng babae someday," banta ko sa kanya.
"Eww! Kadiri!" diring-diri na sabi niya.
Napatawa ako sa reaksyon niya.
"Naku Gabriela, kung di lang kita kaibigan panot ka na ngayon," hayag niya. Tinawanan ko na lamang siya.
***
Pagdating ko sa meeting room ay nagtataka ako kung bakit wala doon si Nick at Xi. Di ko alam kung bakit pero pakiramdam ko ang sikip ng buong meeting room, parang lahat ng atensiyon nila nasa akin.
Sa simpleng tingin, ngiti, ngisi, bahagyang ismid, pakiramdam ko hinuhusgahan nila ako pero pinipilit nilang huwag akong tanungin.
Baka napaparanoid na ako?
Yun na ata ang pinaka mahabang meeting na naranasan ko.
Agad akong lumabas ng meeting room. Bahagyang nakayuko, umiwas ng tingin sa mga nakakasalubong ko. Mabilis akong naglakad pabalik sa opisina ko.
I think they were all having their lunch, wala kasi akong nadatnan doon. Dumidere deretso ako papunta sa office ko. Pero bago ko pa magawa iyon ay hinarang na ako ng tatlong staff Ko.
Tinitigan ko sila, I was shocked to see Arce with them. Di ako nagpa halata na nagulat ako I just kept staring. I'm still there superior and they should give me a little respect for that. Pero nagdesisyon akong manahimik at manatiling nakatayo doon.
"What do you need?" I ask as polite as possible.
"We need to know the truth," ramdam ko ang diin sa mga salita ni Becca.
"Truth about what?" tanong ko, kahit alam ko na ang tinutukoy niya.
"The truth about you Ma'am , Sir Nick and Sir Xavier." Si Arce naman ang nagsalita.
"What do you want to know?" tanong ko ulit.
"We wanted to know what happened between you and Sir Nick, super close niyo na kahit lumipat siya ng ibang department he still give his time na dalawin ka. I know how he feels about you pero bakit ganun? We rooted for you and him. Alam ko po na di ko makokontrol ang feelings niyo but we can't help to ask. We wanted to know how you feel while breaking the heart of someone who loves you genuinely."
Kita ko ang lungkot sa mga mata niya. I could see that she is hurting. She came here after Xavier left alam ko rin na siya ang tinatawagan ni Nick kapag may surprise ito sa akin.
Huminga ako ng malalim as much as I don't want to hurt her feelings. Ayokong paasahin siya.
"Alam ko naman na nagulat kayong lahat nang malaman niyong ikakasal na ako, at mas nagulat kayo nang malaman niyong hindi kay Nick kundi kay Xavier."
"Di ko pinaglaruan si Nick, I care for him but I couldn't give him the love he wanted. He is special but somebody owns my heart na kahit pa nasaktan ako noon. I will still choose him."
"Alam kong hindi niyo alam na may relasyon kami ni Xavier before he left. Especially you Arce you haven't met him."
"Paano? Eh lagi ka ngang pinapagalitan ni Sir dati," sabi ni Becca.
"He's still my boss at work, but when we are not in the office he is different. I can't help but fall inlove with him," sabi ko.
"Pero iniwan ka niya, we know how hurt you were and Sir Nick is there trying to make you smile everytime chance he gets."
"Why can't you choose sir Nick?" Mangiyak-ngiyak na tanong ni Arce.
They really like Nick for them to feel this.
"Because my heart and soul already chose someone else. Xavier is a wonderful person. He has his own way to show his love. But he is worth all the tears I shed."
"And Nick deserves someone who will give him all. I always tell him the truth that I can't keep him. Ayokong paasahin siya dahil pareho naming alam na wala siyang aasahan. It pains me breaking his heart everytime but I know it is the right thing to do. He's, my friend and he deserve the best." Di ko na napigilan ang pag tulo ng luha ko.
We were all crying, di ko alam bakit sinasabayan nila ang pag ngawa ko but at least they heard my side.
"Ma'am tissue oh," Abot ni Becca ng tissue sa akin.
Kinuha ko naman iyon at suminga.
"Kung liligawan ko si Nick sa sagutin niya ba ako?" tanong sa akin ni Rhea.
Natawa kaming apat sa pahayag ni Rhea.
"Basta galingan mo, at takot siya sa horror movies," sabi ko sa kanya.
Napahinto kami sa pag iyak nang biglang may lumabas mula sa office ko. Napakislot ako at na patingin sa kanila.
Anong nangyayari?
"Happy Birthday!" sigaw ni Sir Jude.
Napakunot ako ng noo, nagtataka sa kung anong ginagawa nila.
Happy Birthday? Birthday ko ba?
Saka ko nakita ang iba pang staff na pa-iling iling. Bakas ang pagka dismaya nila. Gusto kong matawa sa Itsura nila but the banner they were holding caught my eye. They were holding a banner, saying 'Best Wishes, Soon to be Mrs. Villafranco!!!! '
So they were trying to surprise me?
And here I was thinking they hated me. Nagsimula na naman akong maiyak.
"Hala si Ma'am umiiyak!" natatarantang sabi ni Sir Jude.
"Ikaw kasi, sumigaw ka ng Happy Birthday." Sita ng mga kasamahan ko sa kanya.
"Ano ba dapat? Bigla niyo nalang kasi akong hinila para mag tago," dahilan ni Sir Jude.
It made me chuckle, and wipe my tears with my hands.
"Hindi ko naman po kasi Birthday, and guys thank you for the effort. I thought you hated me."
"Nagulat lang at medyo nasaktan dahil hindi ang manok namin ang napili mo. But we are happy if you are happy."
"Ganito lang kami pero supportive kami," sabi ni Sir Jude.
"Sana all kasing swerte mo Ms. Gab," tila naiinggit na sabi ni Ivy.
"Di pa ba tayo kakain?" tanong ni Debbie.
"Ay oo nga pala may pa handa kami, kunwari meteor shower ito," sabi ni sir Jude.
"Anong meteor shower? Bridal shower Sir," pagtatama nila.
"Ah basta yun na yun," sabi ni Sir Jude.
Nagtawanan na lang kami tsaka Nila ni labas ang mga tray ng pag kain na nakatago sa mga cubicle nila.
I'm never gonna doubt these people again. Akala ko ang celebration ay hanggang lunch lang, inawitan nila ako na mag samgyupsal.
Kung anu-anong pinag-kwentuhan namin. Mostly about me and Xavier. I was just laughing while we share things about ourselves. Binibigyan Nila ako ng payo regarding sa buhay may asawa. These people are extra, medyo nakainom din kami kaya bago pa may magsuka ay nagdesisyon kaming umuwi na. Saka ko napansin ang mga missed calls at text ni Xavier.
Napa-iling ako, pero siya naman ang unang di nagparamadam, bakit ako matatakot?
Bago pa ako makapag reply sa text niya ay nakita ko siyang humahangos na tumatakbo papalapit sa akin. Pagkalapit na pagkalapit niya sa akin ay niyakap niya ako.
"Why aren't you answering my calls? and reply to my messages?" tanong niya nang humiwalay siya mula sa pagkakayakap sa akin.
Mukhang alam niyang malingat lang siya may nangyayari na agad sa akin.
This Impakto really loves me.
"I miss you." Nginitian ko siya.
"You literally missed me." Kunot ang noong sabi niya habang nakatingin sa akin. Mukha siguro akong tanga sa pagngiti ko.
"Hehehe," tipid kong tawa.
"Stop grinning," sabi niya habang hawak ang magkabilang pisngi ko.
"Or what?" nanghahamon na tanong ko.
"I'll just do it."
Without a second he touched his lips into mine, at mabilis niya rin iyong inilayo.
I was flabbergasted for what he did.
"I like it when you look startled," aniya.
"Impakto ka! Uwi na tayo," sabi ko sa kanya.
"To my place or yours?"
"Sa bahay namin, feeling mo. Nakainom lang ako pero nasa huwisyo pa ako," paglilinaw ko.
"I should try harder next time," kumento niya.
< End of Chapter fifty-six >