Chapter 3
Raging Storm
Lumabas ang anim na players mula sa entrance ng gym.
Hindi magkamayaw ang pag-cheer ng mga estudyante na animoy isang malaking laro ang pinapanuod nila.
Unang nakita ni Peter si Blake na siyang naunang lumakad papasok ng court.
Pinakilala sila isa-isa.
But the last one player who entered the court ang tunay umagaw sa atensyon ni Peter.
It was a familiar face.
Kung hindi siya nagkakamali.
Si Edward.
Hindi siya makapaniwala sa kanyang nakita.
He didn't expect Edward to show up like this at sa araw pang iyon.
Tumingin ito sa dereksyon niya.
Agad na nilukob siya ng kaba.
Ramdam niya agad ang bigat ng titig nito.
Buong akala ni Peter ay sa susunod na linggo pa ito uuwi ng Pilipinas but this is an unexpected twist. Ang totoo'y hindi pa talaga siya handa na makaharap ito.
"Alright, players gather to the center of the court dahil sisimulan na natin ang Basketball Try-Out Game ng North Vallie University Basketball Varsity Team!" commentator.
Hindi mapigil ang kaba sa dibdib ni Peter noong papalapit na ang team nila sa team nina Blake at nang kaibigan niyang si Edward.
Siya ang naatasang gawin ang Jump Ball.
Tinapik ni Marcus ang kanyang balikat.
"Lets do this dude!" Marcus.
He nodded to Marcus.
Pumwesto na sa gawing kanan niya si Vince at ang dalawa pa nilang team mates sa likod.
He moved forward palapit sa kanilang coach na siya ring acting referee sa try-out game na iyon.
"Mr. 2020 MVP for the Jump Ball" Commentator.
"Kyaaaahh Go MVP! GO MVP!!! GO MVP!!"
Peter became flustered noong makita niya ang kaibigang si Edward na umabante mula sa Try-Out Team at lumakad papunta sa dereksyon niya para maging kaagaw niya sa Jump Ball
Walang emosyon at kalmado ang aura nito na humarap sa kanya.
"Number 21 mula sa try-out team for the jump ball" commentator.
Nakakabinging tilian ang umalingaw-ngaw sa loob ng gymnasium.
"Ang naman niya! kyaaaaah"
Tumatama ang sinag ng araw kay Edward mula sa labas revealing his full entirety to the audience.
Agaw atensyon ang natural tanned nitong balat, idagdag mo pa dito ang kulay kape nitong buhok na lalong bumagay sa kanyang matangos na ilong, malamlam na mga mata at mapula nitong labi.
"Mukhang marami agad fans si Number 21 but let us see! " commentator.
He's not the Edward Peter used to know before. He was a complete different person now, sa kilos at sa postura pa lamang nito ay napakalayo na mula sa slim nitong pangangatawan noon.
Hindi mahinuha ni Peter ang nasa isip nito kung dati ay kapansin-pansin ang mga observable mannerisms nito ngayon ay wala siyang makitang kahit na ano para mahulaan ang nasa isip nito.
Seryeso ang mukha nito at nakatingin sa kanya na tila ba lalamunin siya nito ng buo.
Huminga nang malalim si Peter at ipinusisyon na ang kanyang sarili para sa Jump Ball ganoon din ang ginawa ng kaibigan niyang si Edward.
Hindi niya alam kung siya lang ba ang nakakaramdam ng matinding tensyon na ito na namumuo sa pagitan nilang dalawa o baka lang dahil sa isiping hindi pa talaga siya handa na makaharap ang kaibigan matapos ang malungkot na pangyayari noon na kapwa nila ibinaon na sa limot nang mahigit isang taon.
Humudyat na ng pagpito ang coach nila at inihagis na sa ere ang bola.
Kapwa sila tumingila.
Tumalon na nang mataas si Peter para subukang abutin ang bola.
Peter looked down at doon nakita niya si Edward na tumalon din but he didn't expect na kakabigin siya nito palayo para ito ang makahawak sa bola at iyon nga ang nangyari.
Bigo si Peter na maabot ang bola instead ay bumagsak siya sa sahig ng court at doon na nagsimula ang laro.
Start off ang point sa Try-out team.
Tumayo siya at humabol sa kabilang court
"Peter!" Tawag sa kanya ni Marcus.
Ipinasa nito sa kanya ang bola.
Humahagibis na dumating agad sa harap niya si Edward at binantayan ang bawat niyang galaw.
Dini-dribble ni Peter ang bola sinusubukang lituhin at makawala sa pagbabantay ni Edward.
Umikot siya patalikod at hinawakan sa kanyang sentro ang bola.
He stepped backwards para kabigin ng palayo si Edward.
He moved to his right and to his left para muling lituhin ito.
Napansin ni Peter na malapit na sa ring si Marcus.
He travelled to the right direction para tuluyang takasan ang pagbabantay ni Edward and there he successfully did it.
Tatakbo pa lamang sana siya only he realized na biglang ihaharang ni Edward ang paa nito sa dinadaanan niya, nai-forward naman ni Peter ang bola kay Marcus at matagumpay na nai-shoot ito bago siya masubsob sa sahig ng court.
Pumito ang coach nila at nagbigay ng sign as Foul.
"Foul! Number 21" commentator.
Irritable niyang pinasadahan ng masamang tingin si Edward.
Umiling lang ito at nagsmirk kapagkuway dinaanan lamang siya nito at tumakbo na palayo.
Alam ni Peter na sinadya iyong gawin sa kanya ni Edward kaya naman nainis sa inasal nito.
Ang hindi niya lang maintindihan ay kung bakit pinag-iinitan na siya nito unang araw palang ng pagkikita nila.
"Dude! ayos ka lang?" Marcus offered him a hand para makatayo.
"Oo, hindi naman masyadong malakas ang pagkakapatid" Peter.
"Tsss" Vince.
Nilagpasan sila nito while wearing his sarcastic face.
Lalo lang tuloy nainis si Peter sa ipinakita nitong ekspresyon ng mukha sa kanilang dalawa ni Marcus.
"Anong problema non?! g*go yon ah!" Marcus.
"Hayaan mo nalang dude!" Peter.
Kapwa sila tumakbo sa kabilang side ng court para depensehan ang scoring.
Si Blake naman ngayon ang
nagbabantay kay Peter.
"Nice start Idol" anito habang hinaharang siya.
"Thanks" tanging tugon niya dito.
He can't really stand to the fact sa mga nakita niya kanina sa locker room, ang simpleng pagdampi lang ng balat niya kay Blake ay lalong dumadagdag sa pandidiri niya dito.
Buong akala pa naman niya ay matino itong tao, iyon pala ay papatol din ito sa isang katulad ni Vince.
Naagaw ni Vince ang bola mula sa isang player ng try-out team.
Naghiyawan ang mga nanunuod, mabilis silang tumakbo pabalik sa court ng Varsity Team.
Bahagyang nagulat si Peter ng biglang i-forward sa kanya ni Vince ang bola.
Malapit na siya noon sa three-point line at wala pang point guard na nakarating sa offensive court nila kaya iyon na ang pagkakataon para muli silang makai-score.
"I-shoot mo na yan Peter! kyaaahh!!!" cheer ng mga estudyante.
He stopped before the three point line at ginawa ang kanyang signature move nasa ere na siya ng mga pagkakataong iyon aiming to withdraw off his arms ang bola but without even knowing what will happen, a pair of defensive hands appeared in front of him to block him.
And Hell yeah! Sa lakas ng pagkakatapal nito sa kanyang bola ay tumama pa ito sa kanyang noo dahilan para panandaliang mawalan ng vision si Peter.
He was aware na magkakaroon siya ng bad landing and it was his adrenaline urged him to grab onto someone.
Hindi niya kakayanin ang impact ng pagbagsak, maaring magkaroon siya ng severe back injury and that made him left without choice kundi ang i-drag ang player na tumapal sa kanya.
Napapikit ng mariin si Peter.
Kapwa sila bumagsak sa sahig ng basketball court.
Malakas at dinig na dinig ng lahat ang kalabog.
"Ohhhh!" reaksyon ng mga estudyanteng nanunuod.
"AHHHHH!" palahaw ng malakas ni Peter.
Namimilipit siya sa sakit na nagmumula sa kanyang likuran.
Pakiramdam niya'y na-dislocate ang kanyang baga sa lakas ng pagkakabagsak niya.
"Peter!" he suddenly opened his eyes after hearing that very familiar voice at boses iyon ng kaibigan niyang si Edward na nakadagan sa kanya.
Alalang-alala ito, hinawakan siya nito sa kanyang mga pisngi trying to wake him up.
Baliw man kung iisipin ngunit sumilip ang ngiti sa mga labi ni Peter, pagkatapos niyon ay tanging mga boses na lamang ang naririnig niya sa paligid everything became black and blurry.
.
.
.
.
.
.
.
.
Itutuloy.
Note:
Support the full blown version of this novel on Wattpad.
Username: Frustrated_Angel18