Hindi ako makapaniwala sa nakita ko. Mukha ng kababata ko na matagal ko nang hindi nakikita. Hindi ako makatayo at nakatitig pa rin sa mga mata niya.
"Chris?!"
"Yes? naaalala mo pa pala ako."
"Hindi naman kita nakalimutan" sabi ko nang nakatingin pa rin sa kanya.
"Really?!" tumayo siya at hinayaan akong nakaupo lang. Para siyang galit. Hindi ko naman siya masisisi dahil iniwan ko siya noon nang hindi nagpapaalam. Well nagpaalam ako pero sulat lang. Tumayo ako at hinarap siya.
"Kumusta ka? Laki mo na ah,hehe" pagbibiro ko.
"Kita mo naman na maayos na maayos ako." irita na sabi niya.
"Ahh,haha, oo nga", awkward na sabi ko.
Ilang segundong katahimikan ang bumalot sa amin nang basagin niya ito.
"Anong ginagawa mo dito? Bakit bumalik ka pa?" tinig niya na malamig at parang ayaw niya akong makita.
"Ahh,dito na kasi ako mag aaral ng college. I-ikaw saan ka papasok?
"wala kang pakialam."
"ahh,oo nga pala,hehe. Ahm,sige alis na ako." maiiyak na ako kaya nauna akong umalis sa kanya. Sobra akong nasasaktan sa mga sinabi niya. Ang lamig niya na sa akin. Bago ko paandarin ang kotse ko,binuksan ko ang bintana at hinarap siya.
"Namiss kita", saka ko sinara ang bintana at tuluyan nang umalis. Umiiyak ako habang nagdadrive. Galit siya sa akin. Kahit hindi ko tanungin ay ramdam ko. I feel how he hates me so much.
Nakabalik na ako ng condo na mugto pa rin ang mata ko. Hindi na ako kumain at nahiga na lang. Kailangan ko nang magpahinga dahil simula na ng pasok namin bukas.
Maaga akong nagising at naligo. Pumunta na ako ng school. University of Makati pala ang papasukan ko. It's near from my condo so i just walk. While having my bearkfast that i bought from Jollibee, which is really my favorite fast-food chain, my phone ring and it's becca who's calling.
"Good morning Yka-babe, papasok ka na ba?" she really wanted to call me babe that's why i call her that too.
"Good morning too babe. Yes, I'm on my way to school. How about you? did you eat your breakfast already?"
"Yes babe, ako pa ba,makakalimutan ko ang food. Haha. O siya I'll hang up na. Just call me when you need help,ok?"
"yah sure. Take care babe. bye."
Naglalalad ako habang kumakain. Ako pa lang naman ang nasa school kasi nga maaga ako at ayokong alalahanin ang nangyari kagabi. I did not notice na may tao pala sa likod ko. Pero hindi ko na pinansin kasi iniisip ko pa kung ano sasabihin ko kapag nagkita ulit kami ni Chris.
"I really missed him. I miss him so much." maiiyak na naman ako ng bigla akong matisod buti na lang at may sumalo sa akin. Nang tiningnan ko kung sino ay laking gulat ko nang si Chris pala yun.
"Kakaisip mo kasi sa kanya kaya ka madadapa" at biglang umalis. At ito ako pinoproseso pa rin ang nangyari.
"Si Chris? oo si Chris yun! Dito rin siya mag aaral? oh my god! Siya nga." nakangiti na sabi ko. Hindi ako makapaniwala na makikita ko ulit siya. Hindi ako susuko hanggat hindi niya ako napapatawad.
First period na. Syempre hindi ko siya kaklase kasi business ang pinasok niya. Pero ayos lang. Makikita ko pa rin naman siya ehh. Habang lutang ay hindi ko napansin na may tao na pala sa tabi ko.
" Hi. I'm anton,bago ka dito? mabait ang approach niya.
"Ahm?yes. bakit? pareho lang naman tayong bago dito kasi 1st year ka rin di ba?"
"No. I'm second year college and you are in our room." natatawang sabi niya.
"Omo,nakakahiya"
"Ayos lang,wala pa namang professor,hahaha."
"Sorry ah,sige alis na ako."
"Teka libro mo, Yka?right?"
"How-"
"Well it's written in your book"
"ahhhh, thank you,bye"
umalis na ako at baka may makapansin pa na mali ang napasukan kong room. Mabuti nga at wala pa professor namin. Pagkatapos ng last subject namin ay dali dali akong umalis at hinanap ang business building. Hinanap ko ang room ni Chris. Pero wala na siya doon. Maagang natapos ang professor nila kaya maagang nakauwi ang mga students. Nanghinayang ako. Naglakad na ako papuntang gate nang may bumusina sa may likod ko.
"Ayy ano ba yan?The Heck?! sino b-"
"Chris? ikaw pala. Sorry hindi ko nakilala kotse mo"
"Hop in, sabay na kita" pag alok niya.
'akala ko ba galit to sa akin' sa isip ko.
"Huwag na. Malapit lang naman ang condo ko dito. Thanks anyway"
"Sige na,ngayon nga lang kita nakita tatanggihan mo pa ako." hindi ko maipaliwanag ang ngiti niya. Pero dahil may mission ako, sasakay ako. Gusto ko rin naman magkakwentuhan kami.
"Chriiis!! Dahan dahan lang sa pagmamaneho!"
hindi ko akalain na ganoon siyaagpatakbo ng sasakyan. Nahihilo na ako.
"Chris please stooop!" itinigil niya nga.
"Baba!" galit na sabi niya.
"Huh?eh medyo nakalagpas na tayo sa condo ko ehh" gabi na at hindi ko pa masyado alam dito sa lugar na tinuluyan ko.
"Sabi ko baba!! bingi ka ba?"
Bumaba na nga ako at naiwan sa kalyeng yun. Marami namang tao pero sabi ko nga hindi pa ako sanay sa lugar na to. Natatakot ako. Pumunta muna ako sa Jollibee para makaupo. Tinawagan ko si Rebecca.
"He-hello Becca."
"Yka? umiiyak ka ba? anong nangyari?"
"Becca pasundo naman ako, nandito ako sa jollibee. Hindi ko alam kung saan ang lugar na to. Please. I'm scared."
"Jusko naman,ano ba kasing nangyari? Sige papunta na ako. Diyan ka lang."
Yes. Takot ako mag isa lalo na kapag hindi pa sa akin familiar ang lugar. Nagkaphobia ako dahil nangyari na ito sa akin noon. Habang nagshashopping kami ni mommy sa isang mall sa State, ay nawala ako. May sinundan ako noong babae,akala ko si mommy kasi pareho sila ng height at katawan. At pareho ang damit nila. Mabuti na lang at nahanap pa rin ako ni mommy. Sobrang iyak ko noon. Simula ng trahedyang yun ay madalan na akong lumabas. Nasa kwarto lang ako. Mabuti at nandoon si Rebecca. Ngayon ay naulit na naman.
"Yka? Jusko tingnan mo itsura mo, nanginginig ka na. Ano ba kasi nangyare?!" tanong niya nag aalala na may halong galit.
Hindi na ako nakapagsalita at iniuwi na ako ni Becca sa condo niya kasi alam niyang hindi na naman ako makakatulog kapag walang kasama.