Di parin ako makamove-on sa nangyari.
Nilinis ko muna ang sarili ko bago ako umalis ng clinic. Mahapdi parin yung mga sugat ko ngunit wala ito kumpara sa nararamdaman ko ngayon.
Nakarating na ako sa dormitory at may mga tao na. Parang walang nangyaring patayan sa entrance exam dahil sa kanya-kanyang ginagawa.
I shook my head. I'm not in the mood to be amazed. I need myself to be adaptive on the environment. To survive and get out in this place alive is my top prioprity.
Papasok na ako ng dorm at lahat ng nasasagupa ko ay nakatitig sa akin, ang iba naman ay nakangisi na para bang minamaliit ako. I just ignored them.
I need to rest, kailangan kong mag-isip ng plano kung paano ko makukuha ang kwintas at makaalis sa lugar na 'to bago iyon, kailangan ko ng tulong ng iba para makakuha ng impormasyon tungkol sa paaralang ito. Yun lang ang paraan para makatakas sa mala-impyernong lugar na 'to.
Pagkarating sa room ko ay di na ako nagdalawang isip na matulog.
Napamulat ako dahil sa sikat ng araw. Napalingon ako sa orasan, 6:34 pa. Papasok ba ako? Pero di ako makakatakas dito pag di ako kikilos. Kailangan kong makisalamuha para makakalap ng impormasyon na makakatulong sa akin sa pagtakas.
Naligo at nagbihis na ako. I just wear color gray jacket with white sleeveless in it, paired with black skirt and matching it with black boots.
Bumaba na ako papunta ng Cafeteria para mag breakfast.
Unfortunately, ang dami ng tao. Kailangan ko pa bang makipagsiksikan? tsk.
Pagkatapos kong makaharap si Flame. Nawala na sa buto ko ang takot. Immune na ako kaya taas noo akong pumasok ng kusina ng cafeteria.
"Oy miss! bawal pumasok dito!" bulyaw sa'kin ng kusinera sa Cafeteria.
"Eh, miss gutom na ako eh! pakibilisan naman para makakain na'ko!" pagrereklamo ko.
"Sinong may sabing pumasok ka!" Someone shouted behind the lady.
Pamilyar ang boses ng lalaki. I grinned when I recognized the owner of the voice.
"Oy manong kalbo, ikaw pala yan!" at sinapak ko siya sa braso. I looked everywhere to find someone.
"Ikaw pala yan Miss, wag ka ng umasang makikita mo si master dito." Nakangising wika ni kalbong panot.
Naghahanap na naman ata ng away ang matanda.
I stomped my feet. So, wala talaga siyang balak magpakita sa'kin ng gan'on kadali?
Isa pa naman sa mga dahilan ko kung bakit ako dumeretso dito ay nagbabakasakaling mahanap ko si Flame dito.
"Tsk" I clicked my tongue in disappointment.
Suddenly my stomach growled, "Manong, gutom din naman ako eh, lutuan mo na nga lang ako." I demanded.
"Tsk. Kung maka-utos, ano bang klaseng lason ang lulutuin ko para sa'yo?" He sarcastically said.
"Kahit ano basta luto ng isang matandang kalbo" I smiled at him tsaka lumabas ng kusina.
Napalitan kaagad ang lahat ng nawasak namin kahapon. mabuti at walang detention dito.
Napaupo ako sa bakanteng upuan na medyo malayo sa mga estudyanteng nagsikumpulan.
Biglang may nagvibrate sa bulsa ko. I immediately looked at my cellphone and read a message.
Wait.
I have my cellphone?
Bakit di ko napansin 'to?!
I suddenly jumped in happiness. I need to call Dad! I immediately dialed his number.
"Dad, sumagot ka naman." I said while my hearts keeps beating faster. Pakiramdam ko na babagsak na naman ang luha ko pag narinig ko ang boses ni Daddy.
After some time. Finally! Thank God at sinagot na rin ni Daddy!
"Dad! I need to tell you something! I really need your help!"
Ngunit nanataling tahimik sa kabilang linya.
"Dad?" I asked again. Medyo masama na ang kutob ko.
"Hello? Da-"
"Checkmate." Nagulantang ako sa boses na nagsalita sa kabilang linya.
"Don't try to escape. You have no choice but to stay inside the Academy." My anger suddenly bursted.
Sino ba siya sa inaakala niya?!
"Don't try me Flame! I will find you and I'll get away in this goddamn place!" I shouted.
"You. can't. stop. me." madiin kong sabi at walang alinlangang binabaan siya.
Susubukan ko sanang tumawag ng pulis ng biglang nawalan ng signal ang phone ko. It means, the school really prepared this kind of situation which makes us surrender.
I just sigh in defeat. Di ko namalayan na nakatutok na lahat ng mata sa akin.
"What?!" I asked them.
"You! Whore!" someone shouted at me.
Isang iglap ay tumaob ang lamesang nasa harapan ko.
I just glared at her. Akala niya siguro matatakot ako sa mesang napataob niya. Wag niya lang akong unahan, mainit pa naman ulo ko ngayon. Kundi itataob ko talaga ang lahat ng mesa dito sa cafeteria sa pagmumukha niya.
"Who do you think you are?! You have no right to shout to my King Flame!" she said furiously and now ready to kick me.
I just smirked at her. You're not worthy to be my opponent twerp.
I was about to catch her kick and twist her feet until she's unable to walk when some idiot barged in.
"Chloe!" Junho suddenly appeared in front of us.
"Aaahh! Ouch!" Junho shouted shouted in pain.
"Masarap bang masipa?" Nakangisi kong tanong kay Junho habang ipinakita sa kanya ang kamao ko.
Junho is really an Idiot, pumagitna ba naman sa amin, kaya ayun siya mismo ang nasipa.
"Haha tol! Ang epic nun, ah!" Malakas na tawa ni Maze na nagpabago ng atmosphere sa paligid. Nagsitawanan na din ang iba. Mukhang dala-dala talaga ni Maze ang pagka happy virus niya dito, kahit ako, infected na.
"Mabuti kompleto parin kayo." Mahinahon kong wika sa kanila. Nabawasan na ang galit sa dibdib ko. Thanks to these idiots.
"Let's talk somewhere."
"Hey Bitch! Don't ignore me!" Sigaw ng babae na nakasipa sa mukha ni Junho.
Nakalimutan ko na, nandito pa pala tong babaeng war freak na 'to.
"Don't waste my time with your childish attempt, my dear." I sweetly said to her.
"Junho, ayos ka lang?" Junho just nodded and smile.
"Junho, Maze, at kayo." Sabay turo sa apat niya pang kasamahan.
"Let's talk about our Gang." I said while smiling but my eyes is full of malice.
The real war is about to start.