Chapter 17. Iwan
ACEL smiled and her eyes were sleepy-like now, while Baxter groaned. He walked, then, he laid her down on the sofa. Bahagyang pinutol ang halik nang lumapat ang likuran niya sa sandalan ng puting sofa. Saglit na naghinang ang paningin nila at nang ngumiti siya rito ay sinambit nito ang nga katagang, "I miss you so bad."
She smiled even more and held onto his nape. Tumukod ito sa sandalan at ang isang binti'y nakaluhod sa gilid niya habang ang isa'y nakalapat pa rin sa sahig, bahagyang nakaluhod.
Base sa apoy na sumasayaw sa mga mata nito ay alam niyang gaya niya, naramdaman nito ang matinding pagnanasa sa pagitan nila. Bahagya siyang napasinghap at hinila si Baxter; nagpagiya naman ito sa kanya at sinalubong ang kanyang nag-aabang na labi.
He responded to her kisses lightly until she lost her control and kissed him more passionately.
He did that as well and he licked her lower lip which made her moan; wanting for more. She pulled his hair lightly as his tongue found its way inside her mouth. He groaned when she pulled his hair once more, then, he went on kissing her aggressively; hungrily.
He smirked by her reaction and when she opened her butterscotch eyes, she met her boyfriend's fiery gazes at her before his kisses became gentler. She gulped and interrupted the kiss while they were both panting.
Nag-iwas siya ng tingin subali't mabilis nitong hinuli ang baba niya. He gently caressed her cleft chin and gave her a quick peck on the lips. Pagkuwa'y bahagya itong humiwalay upang matitigan siya nang husto. Namumungay ang mga mata nitong tumitig sa kanyang mukha pababa sa namumula na niyang labi. Napakagat-labi ito at marahang napalunok. Marahil ay hindi pa rin humuhupa ang pagnanasang nadarama pero pinipigilan pa rin nito ang sarili.
"Baby... Acel... I'm so damn madly in love with you," anas nito nang umupo sa tabi niya. Awtomatikong lumapit siya rito at humiga sa matipuno nitong dibdib.
"Baxter..." she uttered his name softly.
"Hmm?"
Pinatong niya ang isang palad sa dibdib nito at dinig na dinig din niya ang malakas na tibok ng puso nito, gaya ng sa kanya. She felt that their hearts were beating in unison, if that was possible.
Hindi niya maikakailang iyon ang pinakamatinding halikang pinagsaluhan nila at hindi siya sigurado kung huhupa pa ba ang pagnanasang pilit nilang pinapatay sa mga oras na iyon. Yumapos siya nang husto kay Baxter at pumikit nang mariin. Nang magmulat ay nabungaran niya ang pruweba kung saan hindi pa rin nito napakalma ang sarili.
He grunted when he tried avoiding her gazes. His manhood was noticeably bulging at that moment.
Sinadya niyang ipatong ang isang hita niya rito na siyang dahilan kung bakit ito marahas na napasinghap. Maging ang pagbagal at pagbigat ng hininga nito ay kapansin-pansin.
"Baby..." panggagaya niya sa endearment nito.
"Acel, please, let me calm myself down first. You're not helping me at all."
She chuckled lightly. "I don't want you to calm down though."
"You're torturing me," akusa nito.
She chuckled lightly. Bahagya rin siyang lumayo upang matitigan ito at nakita niya ngang mas namuo na ang butil-butil na pawis nuto sa noo, sa mukha, leeg, at marahil ay sa katawan nito. Muli nitong iniwaa ang namumungay na mga mata sa kaniya. Para naman siyang tinulak ng kaniyang sarili na lumapit pa lalo rito. She smirked playfully and sat down on his lap in an instance.
"When the dating ban is already lifted..." panimula niya, hindi pinansin ang muling marahas na pagsinghap nito at ang naramdaman niyang tumama sa kaniyang pang-upo.. He tried pushing away gently her but she knew he didn't really want to because he was pushing her weakly while she was on top of him. She waited for a few seconds, but still, he didn't push her harder. Mas lali tuloy siyang napangisi.
"Let's not talk about that yet, baby." He wrapped his arms around her and buried his face kn her neck.
"...we will get married, okay?" she finished her sentence.
Nag-angat ito ng tingin at mas tumindi ang pagnanasang sumayaw sa mga mata nito. He swallowed hard as he intensely gazed at her. "Damn, Acel Mariano. Ako dapat ang nagsasabi niyan. Hindi ikaw."
"Why? I was just suggesting when will be the right time for you to propose to me though."
"There will be no right time in the future, Acel..." anas nito. Bahagya siyang napasimangot; at aaminin niyang bigla siyang kinabahan nang husto.
"Why?" Nagbaba siya ng tingin at nawala ang kumpiyansa sa sarili. Maybe he never thought of her to be his wife. Na hanggang girlfriend lang siya nito dahil may mga makikilala pa itong babae sa pagdating ng panahon.
When he held her waist, she just let him. Pinaupo lang siya sa tabi nito at mabilis naman siyang lumayo rito. Mabilis din na namuo ang luha niya sa sakit na nadama nang tumayo ito at panoorin niyang naglakad papuntang pintuan.
Samantalang siya ay hindi makaapuhap ng salita habang nakatitig lamang sa bulto nito.
Dapat ba ay hindi ko na sinabi iyon?
Paano kung iwanan na niya ako ngayon?
Hindi ba kami parehas ng iniisip?
Are we breaking up right now?
Ang akala ko ay mahal na mahal niya ako?
Bakit siya umaalis ngay—
She ended her thoughts and stood up even when she felt her legs jelly. Ayaw niyang makita ang pag-alis ni Baxter kaya naman ay dali-dali siyang tumungo papasok sa kanyang silid.
Bakit ganoon kadaling iwanan niya ako?
Dahil lang ba sa hindi pa ito handa sa kasal? Pero hindi naman ibig sabihin na magpapakasal sila kaagad kahit na binuklat niya ang usapin tungkol doon. She just wanted to tell him that she could never let him go. Na ito na at ito lang ang lalaking gusto niyang makasama habambuhay.
What if he's not ready yet?
"I can wait... Hindi naman ako n-nagmamadali, Baxter." pumiyok na bulalas niya na animo'y kausap niya ang lalaki.
Sa huli ay napayakap siya sa sarili at tuloy-tuloy na naglandas ang mga luhang kanina pa niya pinipigilang tumulo.