"We need to celebrate!.." anunsyo ni kuya Mark matapos magdrama ng nagtatampo naming kapatid.
Ang sabi nya kila mama, wala raw syang kwentang anak. Parang piniga naman ang puso ko doon. Dagdag pa nya. Sya nalang daw ang di pa nakapagbibigay ng karangalan sa kanila. "Nak, para samin ng papa nyo. Di kami naghangad ng mga bagay na alam naming kayhirap nyong abutin.." pang-alo pa sa kanya ni mama subalit wala pa ring epekto. Bagsak pa rin ang kanyang balikat. Nawawalan ng lakas ng loob para sa kanyang sarili.
"Kuya, lutuan mo ako sinigang.." umangkla ako sa kanyang braso kahit bagsak ang mga iyon. Ramdam ko ang panlulumo nya. Mahirap rin kasing abutin ang pangarap nya. Di yun basta basta lang na naaabot. Ilang taon at libu libong pera pa ang kailangan para lang makamit ang pagiging isang doktor.
"Anong sinigang?. Celebration nga tayo diba Bamblebie?. Labas na tayo!.." masiglang yaya ng aming panganay subalit matindi ko syang tinanggihan. Ayokong lumabas ngayon. Gusto ng sinigang at wala nang iba.
"Ayoko kuya. Gusto ko ng sinigang nya.." nguso ko kay kuya Lance.
"What the hell!?.." di makapaniwalang mura ni kuya sakin. Sinaway sya ni papa sa pagmumura nya subalit binalewala nya lamang na parang walang narinig. "Order na ba ako?.. Time for you to treat us now Bamblebie.." biro nya sabay akbay. Pinagigitnaan nila akong dalawa. Si kuya Lance na nakaupo at nakakawit ang braso ko sa braso nya at si kuya Mark naman na nakaakbay sakin habang kinukulot ang dulo ng buhok ko kaya napapakislot ako.
"Fine. Order what you want Basta lulutuan ako ni kuya ng sinigang.." nguso ko sa mukha ng taong nakaupo sa tabi ko. Di na maipinta lalo ang kanyang mukha sa request ko.
"Bakit ako pa?. andyan naman si mama eh.." reklamo nya. Kinamot pa ang gilid ng labi.
Nagpacute ako. Kumurap kurap para pagbigyan ang aking hiling.
"Bruh, pumayag ka na, para may one bucket tayong beer mamaya.. hahaha.."
"Ikaw nalang kaya kuya.." suhestyon nya saming panganay.
"E kahit naman gusto ko, kung AYAW ng celebrant natin.. anong magagawa ko?." diniinan pa ang ayaw sa mismong mukha ko. Kainis!.
Nilayo ko ang mukha nyang kulang nalang isubsob sakin ang labi nya. "Ew kuya!.." nandidiri kong sambit.
Ngumuso sya't lumabi. "Aw!. You don't love me na ba?. Si Lance lang ba ang kapatid mo?. Ako rin naman ah?.." nagkukunwaring galit na sya ngunit nakataas naman ang suloo ng kanyang labi. Nagpipigil matawa.
"Kuya, masarap kasi syang magluto.."
"So, ako hinde?.." tumayo ako ng maayos at hinarap sya. "It's not like that po..just, for now.. gusto ko ang mga luto nya..."
Matagal nya akong tinitigan. Iniisip kung nagsasabi ba ako ng totoo o nagbibiro lang. "Sige na nga.." bumigay rin sya. Umikot upang hanapin yata sina mama. "So what now bruh?. Go ahead para makashot na tayo.. nakakapagod magduty sa ospital.." tinaasan ng kilay ang isang tahimik na nakaupo. "Treat ni bunso, minsan lang to kaya grab na natin.. ubusin natin ipon nya... hahahaha.." matagal pa muna gumalaw ang isa bago walang sabi sabing dumiretso ng kusina.
Napatalon ako sa tuwa ng sa wakas ay pagbigyan nya ako. "Mag-order na ako bunso huh?.." paalam nya pa at nag-umpisa ng maglakad patungong kusina. "Nga pala. Alam na ba ito ni Jaden?.." noon ko lang naalala. Oo nga pala!. Suskupo Bamby!.
Nahihiya akong umiling. Ewan ko kung nakita nya ng pagtalon ko ng bahagya dahil sa tuwa. Gosh!. Anong nangyayari sakin?. "Call him now." ngisii nya sakin. Tumango akong kinakapa ang bulsa ng pajama. "And, wag masyadong magtatatalon, baka mapahamak ka.." habol nya. I don't get kung anong ibig sabihin nya doon. Feeling ko may double meaning pero di ko alam kung ano.
Sa sinigang ang pokus ko ngayon. Yummy!
Umupo ako't pumunta sa profile ni Jaden. Nagtipa ako ng mensahe doon kasabay ng screen shot ng pangalan ko. "I miss you.." habol ko at may isang emoji na may halik.
Isinilid ko ulit saking bulsa ang cellphone bago pumasok ng kusina. Nadatnan kong nagbiburuan pa sina kuya. Si mama naman ay pumanhik sa taas upang maligo habang si papa naman ay may kausap sa telepono. Katrabaho nya siguro. Dinig kong tungkol sa mga site at papeles ang binabanggit nila eh.
"Wag ka kasing pikon bruh. Kaya ka inaasar lagi eh.. hahahaha.."
"Psh!. Ang sabihin mo, hilig nyo akong asarin ni Bamby.."
"Whu---?.." itatanong ko sana kung bakit napunta sakin ang usapan nang bumaliktad na naman ang sikmura ko. Patakbo akong nagtungo ng banyo at doon dumuwal.
Shit!. Ilang beses na akong dumuwal nitong nakaraang araw. What's happening?. Posible bang---?. O my gosh!! Di ko matuloy ang sariling tanong sa naiisip. Suskupo Bamby!. Bakit hindi mo agad nalaman ito.
"Uy!. ayos ka lang?.." hinimas ni kuya Mark ang likod ko upang makalma. Ngunit, para akong naestatwa sa kinauupuan ko. Agad nangilid ang luha ko at tuluyang napaupo sa sahig.
"Hoy!. Bamby. Are you okay?. why are you crying?.." nag-aalala na nyang tanong. Wala akong lakas ng koob para sumagot. I'm too speechless!!
"Okay ka lang?.." lalo akong nanlamig nang marinig ang boses ni kuya Lance. At wala pang isang minuto. Dumating rin sina mama at papa. "Anong nangyari dyan?. patayuin nyo nga.." utos ni papa sa kanila.
Tinulungan nila akong tumayo. Dali dali ko namang pinunasan ang dumaang luha saking mata.
"What happened?.." nag-aalala tanong sakin ni mama nang makaupo kami sa may kusina. Kumuha si kuya Mark ng tubig saka iniabot inilapag saking harapan. Umalis naman si kuya Lance sa harap ko para tignan ang niluluto.
"I'm ok-----..." shit!. Di ko na naman naituloy ang sasabihin nang dumuwal na naman ako.
Suskupo!. Kumpirmahin nga!. O my God Jaden!. It's time for you to come here..