Hours later. We attended the mass. With Joyce. Sa Divine Chapel dito lang sa subdivision. Malapit nang matapos ang misa ng kalabitin ako ni kuya Lance. Sya ang nasa kaliwang gilid ko. Tapos sa kanan ko ay si Joyce tapos si Mama then kuya Mark.
"Anong gift mo kay kuya?." bulong nya sakin. Nakatayo na kami para sa huling parte ng misa. Hinayaan ko munang tuluyan matapos saka sya sinagot. Nagmano muna ako kay Mama bago bumaling na sa kanya. Nakayuko na ito at inaayos ang maayos naman nyang buhok. Pagwapo lang. Suskupo!..
"Wala pa eh. kkaw?. May gift ka na?.." nag-angat sya ng tingin. Pinasadahan nya pa ulit ng kamay ang kanyang buhok. Feeling talaga neto!. Sino kayang pinopormahan nya dito e simbahan ito?. Talaga naman!.
Tinuro nito ang kanyang palapulsuhan.
"What?!.." Hindi ko makuha sinasabi nya. Ampusa!. Bat di nalang kasi sabihin.
"A watch.." anya. Saka tinalikuran ako. Pumunta sa isang kaibigan na naispatan nya.
Si kuya naman, nakikipagtawanan na sa ibang kakilala. Kaming tatlo, naupong muli. Lumuhod muli si Mama. Habang kami ni Joyce ay nakaupo lang.
"Mall tayo mamaya ah.." bulong ko sa kanya.
"Bakit?.."
"Bili lang ako ng gift ni kuya. Mapilit e.." buntong hininga ko.
"O e bat mukhang ayaw mo?.." nagtataka sya sakin.
"Tsk. Hindi naman sa ayaw. Nagtitipid kasi ako e..."
"Loko. Kuya mo yun. Kaya kahit gumastos ka pa ng malaki. Dapat lang may regalo ka sa kanya.."
"Yun nga e. Ayokong gumastos ng malaki. haha.."
"Kuripot mo talaga.. gumastos ka rin kahit minsan lang. Hindi yung puro ipon.."
"May pinag-iipon nga kasi ako."
"E di mag-iipon ka ulit after. Alam mo, habang andyan ang taong mahalaga sa'yo. Pahalagahan mo. Para wag mong pagsisihan sa huli kapag wala na ito.."
"Ang lalim mo naman. Gift lang sinasabi ko e.." nguso ko sa kanya.
"Hahaha..Alam mo kasi, ngayon ko lang narealize ang mga bagay na nawala sa akin." parang piniga ang puso ko sa kanyang sinambit. Mababasa sa kanyang mata ang lungkot, sakit at panghihinayang. Hindi na ako magtataka pa. May pinagdadaanan pala sya ngayon. Sana maging okay na rin sya sa lalong madaling panahon.
"Everything wil be okay. Okay?. Just trust Him. Wag kang manghinayang sa mga bagay na wala na sa'yo. Malay mo, may parating na bago na mas malaki pa sa nawala sa'yo.."
Hindi ko alam kung saan ko napulot ang mga sinabi ko. Nagtaka nalang ako na lumabas na ito sa bibig ko. Ganun pala no. Kapag yung taong kausap mo ay may malalim na pinagdadaanan, mararamdaman mo nalang.
Yumuko sya bago nagsalita. "Sana nga.." malungkot nyang ngiti sakin.
"Claim it Joyce. Soon you'll have it.."
"Salamat talaga. Hindi ko na alam ang gagawin kung nasa malayo ka na.."
"Eh. Basta. Hanggat andito pa ako. Mag-enjoy nalang tayo ha.. Saka ka na mamroblema. Akong bahala sa'yo.. Okay?.."
Matagal syang tumitig sakin bago tumango.
Matapos magdasal ni Mama, naupo muli sya. Kaya kinalabit ko ito sa pagitan namin ni Joyce.
"Ma.."
"Hmm?.." habang binubuksan ang kanyang bag.
"Punta kaming mall. Pwede?.."
"With?.." tinaasan nya ako ng kilay. Nasa loob pa rin ng bag ang tingin.
"Joyce po.. Bili akong gift para kay kuya.." tinignan nya si Joyce.
"May pera ka?.."
"Yes po.." nilabas ko ang isang libo at pinakita sa kanya.
"Idagdag mo na to." sabay abot ng maliit na brown envelope.. Yahoo!.. Amen!. Save my money. Yeah baby Jaden!. Oh damn!. Kagat labi kong kinuha ang inabot nya dahil sa gustong isigaw ng aking isip. Pusa ka rin Bamby!.. Hehe..
"Ang dami nito Ma.." sampung libo dude!.
"Pinapabigay ng papa mo yan sa'yo. It's yours. Bahala ka kung saan mo ibibili." Holy cow!. Really.. Mukhang makakabili na rin ako ng cellphone ko. At matetext sya. Damn your assuming heart again Bamby!..
"Thank you Ma.." tumayo ako't niyakap sya..
"You only have 30 minutes Bamby.." mabilis akong kumalas ng yakap sa kanya.
"A what Ma?.. 30 minutes?. Suskupo!. Baka hindi pa kami nakakarating. Uuwi na rin kami kaagad dahil sa oras. Ganun po ba?.." humalakhak sya. Namaywang ako sa harap nya. Magbibigay na nga lang ng oras ko. Kaunti pa. Ang unfair lang.
"One hour..is okay.."
"Pero Ma?.."
"One hour Bamby.." pinandilatan nya ako. Great. Really great.
"Paano kami makakapili kung isang oras lang?."
"Ang dami mong reklamo?. Isang oras o wag ng pumunta?.." taray nya. Yeah right!.. Nagtaray na sya. No choice but to choose to shop in just an hour. Grabe!. Hindi naman ako si Superman para mabilis bumili. Suskupo!.. Umoo ka nalang Bamby para mabilis.
"Okay po. One ho--ur.." sinadya kong pahabain ang huling salita ko. Para dagdagan nya pero tinalikuran nya na ako saka kinausap ang kumpulan ng mga kapatid ko.
Haist!. Whatever Bamby. You go now. Para mabilis kang makabalik.