Iyak sya ng iyak. Di ko rin mapigilang mapaluha sa bawat patak ng luha nya sa damit ko. Ramdam ko ang bigat ng bawat isang luha.
"Tama na. Andito lang ako.." kasabay ng hikbi nya ang pagpunas ko ng luha saking pisngi. Damn!.. How to unstop tears from falling?.. Should I cry out loud?. Can I unmute my eyes from creating tears?.. Anu ba Bamby?.. Magtigil ka nga!..
"Gurl, flag ceremony na. Dito nalang kayo. Isarado ko pintuan." dungaw samin ni Winly.
Di nagtagal kumalas rin sya ng yakap. Hawak ang mukha saka nakatungong bumalik sakanyang upuan.
Kanina ko pa gustong magsalita pero bigla akong nahiya. Hindi ko alam kung bakit. Siguro sa matagal ng panahon na hindi ko sya nakausap. Naiilang na ako ng ganito Ampusa!..
Makalipas ang ilang minuto ng katahimikan. Nakahanap rin ako ng magandang hangin para ibuga ang nasa isip ko. "Joyce... I'm so sorry.." bumuha ng kaba ang aking sistema. Dammmnnn!.
Umiling lang sya kahit takip ang kanyang mukha. Kumunot agad ang noo ko sa naging iling nya.
"Hindi ko alam na may problema ka na pala.. patawarin mo ako. Hinusgahan kita.."
Umiling muli sya. What's up with her?.. Ayaw nya ba akong kausapin?.. Tell me Joyce?. Verbalize it.
"Nagalit ako sayo kasi hinusgahan mo ako ng hindi ko alam ang dahilan. Hindi ko yun matanggap kasi mismong bestfriend ko, siniraan ako.."
"I'm sorry.." garalgal ang kanyang boses habang sinasambit ito. Shit!. Yung luha ko, nag-unahan na talaga sila. Di ko na sila napigilan pa.
Ang luha, parang ulan, kapag nabigatan na ang utak mo na parang ulap, kusa na ring babagsak ang mga tubig dito. Aapaw hanggang sa bumaha na.
"Hay, antagal ng announcement. Kating kati na akong umupo. Mga pusa talaga.." Ani Winly na kakabukas ng pintuan ng room. Sunod sunod na ring pumasok ang lahat ng kaklase namin. Pati ang aming adviser.
"Good morning.." bati ng aming guro.
"Good morning Ma'am.." bati rin ng lahat.
Lumipat na ako ng upuan ngunit hindi pa rin maalis kay Joyce ang aking mata. Muli, bumalik sa dati ang pwesto nya. Isang braso sa armrest tapos patong ang kanyang ulo.
"Good morning Joyce.." bati ni Ma'am sa kanya. Dun lang sya umayos ng upo.
"Hala.."
"Anong nangyari sa kanya?.."
"Joyce.." pagtataka ng mga kaklase namin.
Ganyan din ako kanina.
Si Ma'am, "Joyce, anong nangyari sa'yo?.." nilapitan nya ito.
"I'm fine po.." sagot nya lang. Sobrang hina pa.
"You're not hija. Look at you. Mugto yang mata mo. Nangingitim pa. Tsaka yang pisngi mo, namumula.."
Tumulo na naman ang kanyang luha. Damn Denise!!!.. Anong ginawa mo sa kanya?..
"I'm okay po.." Parang nakikita ko Ang dati kong sarili sa kanya. The old Bamby.
"No. Stand up. And go to the clinic.." utos nya rito ngunit hindi rin sya agad kumilos.
"Ma'am, can I accompany her?.." itinaas ko agad ang aking kamay para aalalayan sya.
"You may go.." inayos ko ang gamit bago tumayo. Pero itong si Winly, abnoy.
"Ma'am, can I--?.." Hindi sya pinatapos ni Ma'am.
"No Winly. One is enough. Bawal ang maraming tao sa clinic.."
"Pero Ma'am?.." nasa pintuan palang kami dahil maging ang paglakad nya, paika ika rin pala. Hell shit!... Sarap manabunot ng buhok!!..
"Ma'am please..." dagdag ni Winly. Ang kulit lang.
"Winly.. bakit ba ang kulit mo?. Manahimik ka na dyan.." galit na sya. Lagot kang bakla.
"Ma'am kasi, paano ako tatahimik kung yung tyan ko hindi matahimik?.." may iilan nang tumawa. Bwiset!..
"What?!!!.."
"Can I go outside?.. My fart is coming.." tumakbo na ito palabas ng room nang di hinihintay ang sagot ni ma'am. Tuloy napuno ng tawanan ang loob ng room. Walanghiya!.. Pusa ka talagang bakla!..