♡ Dean Carson's POV ♡
...FLASHBACK...
"Pagkatapos mong patayin si Leigh, ako, sina Stephen at Caleb, si Oliver...ngayon si Finn at Julez naman? Ano ba talagang gusto mong mangyari at inuubos mo kami?" hindi makapaniwalang tanong ni Syden. Bawat salitang binibitawan niya, unti-unting sumasaksak sa akin. Tingin mo ba talaga kaya kong gawin ang lahat ng 'yon? Kung meron mang iisang bagay na hindi ko kayang gawin, 'yon ay ang saktan ka pero alam kong nagagawa ko na ngayon.
Hindi ko sinagot ang tanong nito bagkus ay pabalik akong nagtanong, "Why are you still alive?" tanong ko kaya natawa si Syden. I wanted to hear her asking me why did I let her leave pero ibang sagot ang nakuha ko mula sa kanya, "And why would I need to answer that? Now tell me..." mas nilapitan niya pa ako kaya ramdam na ramdam ko ang paghinga niya. I miss her. Gustung-gusto ko siyang yakapin ng mahigpit pero alam kong hindi pwede. Gustung-gusto ko siyang hawakan pero alam kong lalayuan na niya ako dahil sa lahat ng nagawa ko. Siya lang ang nagpapalakas ng loob ko dahil sa totoo lang, hindi ko na kaya at sobrang sakit na pero sa tuwing nakikita ko siyang maayos ang kalagayan, I feel relieved at kahit papaano, gumagaan ang pakiramdam ko...kahit na galit na galit na siya sa akin ngayon.
This is what I wanted, right? Alam kong mangyayari 'to dahil kasama 'to sa plano. You didn't die sweetie because I didn't really kill you. You are my life that's why I'm doing this. Tingin mo ba kaya kong patayin ang sarili kong buhay?
"Anong sinabi mo kay Finn?" may pagbabantang tanong niya.
"I told him to stay away from you." saad ko at sapilitang ngumiti ng masama. I lied again, "Or else I'll kill him...just like how I killed...my own members. I could still remember how Stephen and Caleb begged infront of me. It gave me satisfaction." alam kong mas nagalit pa siya but if she only had trust me this time, hindi na kami aabot sa ganitong sitwasyon. I want her to realize that all of this was an act, "I just want to give Phoenix a warning. Don't worry cause I won't kill him now, maybe sooner or later...when Savannah asks for it." you know from the start na kahit anong mangyari, ikaw lang ang nag-iisang mahalaga sa buhay ko. I was lying all the time sweetie.
"I'm warning you, Dean Carson. Stay away from them. Ang lakas ng loob mong tawagin silang members mo, pagkatapos ng lahat ng ginawa mo? Hindi ka man lang ba nakokonsensya? They were loyal to you and this is how you would pay them?" tingin mo ba talaga kaya kong gawin lahat ng 'yon? Pwede bang kahit ngayon lang, 'yon ang isipin mo?
"Loyal?" natawang tanong ko kaya't sandali siyang nagtaka, "I too was loyal to you, right? That's why your members could also do the same to you, Bliss Syden. There's a lion among the pack." sana lang maintindihan niya ang gusto kong sabihin. May traydor sa grupo na kailangan niyang paalisin, "And do you think I would still believe you?" alam kong ito ang sasabihin niya pero ang sakit isipin na hindi na siya naniniwala sa akin. She used to say that she'd always choose to trust me pero ngayon, hindi na niya magawa.
"I believed you many times...pero ngayon kahit ano pang sabihin mo, hinding-hindi na ako maniniwala sa'yo at sa isang katulad mo." saad nito na itinuro ang dibdib ko at bahagyang itinulak papalayo sa kanya kaya pinilit kong ngumiti ng masama kahit na hirap na hirap na ako. Is it really hard for her to realize what situation I am in? Nahihirapan na rin ako pero ito ang pinili ko at kailangan ko 'tong panindigan. And it hurts like d*mn hell!
"I'm warning you, Dean Carson. Stay away from my group. Tigilan mo sila." may pagbabantang saad nito. Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay nilagpasan na niya ako ngunit bago niya pa man magawa 'yon ay hinawakan ko ang braso niya at sapilitan siyang iniharap sa akin. Marahas ko siyang tinulak sa pader at hinalikan.
I just couldn't stop myself kaya hindi na ako nakatiis. Gustung-gusto kong sabihin sa kanya ang lahat pero hindi ko magawa. I thought this is the only way to make her trust me again. I kissed her slowly and I swear sweetie, one kiss back from you...ititigil ko ang lahat ng 'to at tatalikuran ko ang lahat para sa'yo. Just please, make me feel that I still deserve you. You're my only hope.
Pinilit kong tumigil pero hindi ko kaya. I badly miss her and will always miss her. Naramdaman ko na lang ang marahas nitong pagtulak sa akin papalayo at ramdam ko ang nagiinit nitong kamay na dumapo sa pisngi ko, "What do you think you're doing?! Tigilan mo na ako pwede ba?!" galit na sigaw nito habang nakahawak ang isang kamay ko sa pader at nakayuko. Naguguluhan na rin ako. I shouldn't let this happen. What did I do?! All of this was a mistake.
Unti-unti akong tumingala kaya't muling nagtama ang mata naming dalawa at kitang-kita ko ang pagkamuhi niya sa akin. This is my only chance to ask for forgiveness, I want her to trust me again, "If I would ask you this time...would you still trust me?" mahinang tanong ko at hindi ko na kinayang itago pa ang lungkot, sakit at pagtitiis na nararamdaman ko na alam kong dahil sa pagkasuklam niya sa akin, hindi na niya mapapansin. Just please say yes, I'm begging you. Sabihin mong kaya mo pa akong pagkatiwalaan at ilalaban ko ang buhay ko para sa'yo. Gagawin ko ang lahat para mabuhay at makasama ka.
"Trust you? Why would I do that? Sa dami ng ginawa mong kasalanan, sa tingin mo ba magagawa ko pa ring magtiwala sa'yo? Bakit hindi si Savannah ang tanungin mo tungkol dyan? You love her, right?" do you really think that I meant those words? Lahat ng sinabi ko sa'yo, bunga ng galit ko kay Savannah...but maybe you were right. Siguro nga nasaktan kita ng sobra kaya hindi na rin kita masisisi kung bakit ka galit na galit sa akin. I must be really dumb for doing all of this. Kung nagtiwala ka pa rin sa akin mula noon hanggang ngayon, malalaman mong ikaw ang pinakaunang rason kung bakit ko piniling gawin 'to but that's impossible dahil sa lagay nating dalawa ngayon.
I knew I would hear this. I wanted to cry infront of her pero alam kong hindi dapat. Gusto kong lumuhod at magmakaawa sa harap niya. I can't lose her now or forever but I had to sacrifice everything just for her...even my own happiness. I want to ask for forgiveness pero alam kong hindi na niya magagawa. This might be the last time that I would be able to talk to her that's why I'm asking her for another chance, to give me hope in order to fight for my own life too. I had to put my life at risk and that would kill me anytime kaya ganon na lang ang galit ni Julez sa akin.
"You've changed a lot...sweetie." bulong ko habang magkalapit ang mukha naming dalawa. I really want to hug her, "Sweetie? You told me that you were never mine that's why I was never yours, Dean Carson. I'm starting to regret everything about you and me...about us." inilapit niya pa ang mukha niya sa akin habang galit na galit siya, "Ikaw ang dahilan kung bakit nangyari sa akin 'to." muli niyang ipinapaalala sa akin ang mga masasakit na salitang sinabi ko sa kanya. The two of us were suffering at the same time. I'm sorry for putting you in this situation where you can't even let me in anymore, in your life again. I'm sorry because I am a mistake in your life. I'm sorry for proving that promises are meant to be broken.
"What do I need to do para mawala ang galit mo sa akin?" tanong ko sa kanya. I'm willing to do anything para lang mawala na ang sakit na nararamdaman mo at bumalik ka sa akin.
"I want to kill you." diretsong sagot nito kaya tumango ako habang pinipigilan ang mga luha na gustung-gusto nang tumulo, "Then kill me." sagot ko sa kanya, "You may be right that loving you was the biggest mistake that I've ever did...hindi mo alam kung gaano kasakit dahil wala ka sa posisyon ko. I did everything to make you come back to me. Sa akin ka nangako pero siya pa rin ang pinili mo. You even killed me, ganong klasing pagmamahal ba ang kaya mong ibigay? It is not love if it only gives pain." bigla niyang pinagpalit ang posisyon naming dalawa kaya napasandal ako sa pader. Tinutukan niya ako ng kutsilyo kaya napatingala ako and seeing her using my knife made me feel relieved, "But you know what..." just by looking at her, gustung-gusto niya akong patayin hanggang sa may tumulong luha mula sa isa nitong mata na ipinag-alala ko. Ayaw na ayaw kong umiiyak siya pero ako ang rason ng pag-iyak niya, "Kahit gaano kasakit, nandito pa rin!" sabay turo nito sa dibdib niya na doble ang sakit sa akin, I am the reason of her tears and I can't bear to see it, "Nandito pa rin yung nararamdaman ko para sa'yo! Ikaw pa rin kahit sobrang sakit na! Mahal pa rin kita kahit hindi ko na kaya!!" pahayag nito na mas itinutok pa sa leeg ko ang kutsilyo and I didn't dare to move.
"Ikaw na rin ang nagsabi, it is not love if it only gives pain. Then we should just forget one another. I know you can't trust me anymore at hindi ka na maniniwala sa lahat ng sasabihin ko...everything was just a lie and I promise that I'm going to put an end to all of this, to all of your sufferings. Kung nasasaktan na kita ng sobra, I will end your pain. I am your pain and I want you to end it now." kung ito na lang ang tanging paraan para mawala ang galit at sakit na nararamdaman niya, I want her to end it now hanggang sa hindi ko na rin mapigilan na lumuha dahil doble ang sakit na nararamdaman ko. Dahil doon, mas lalo pang nadiin ni Syden ang kutsilyo hanggang sa maramdaman ko na ang dugo na tumulo mula sa leeg ko but I didn't dare to resist.
Bigla na lang itong lumayo at masama akong tinignan, "Don't you ever lay your filthy hands on me." pahayag niya na tuluyan akong tinalikuran and it really hurts. If I could just tell her the truth para lang bumalik siya sa akin but I know that she won't believe me anymore, "As you wish, my queen." mahinang saad ko na napayuko habang unti-unting nasasaktan. I've never felt sadness consumed my mind before, "If you can't end your pain, I'll do it myself. Farewell, sweetie." I was just waiting for you to forgive me again at tatalikuran ko ang lahat ng 'to. Pipiliin kong mabuhay kasama ka kahit pa habang buhay tayong manatili sa lugar na 'to.
I lost everything that's why it's now okay for me to be gone.
...END OF FLASHBACK...
End of part 1...