SPADE's POV
Matapos naming kumain sa Podium, agad ko naman siyang dinala sa may lighthouse.
She was surprised kasi pinalagyan ko ng fairy lights ang hagdan nitong lighthouse. Alam kong medyo matagal na panahon na rin ang lumipas bago kami nakabalik dito..that's why, may inutusan ako para bigyang buhay ang lighthouse na ito.
Nang makarating na kami sa tuktok, napangiti siya.
Tulad ng dati...
I am happy seeing her smile.
Pinagmasdan ko lang siya while she's enjoying na tingnan ang dagat.
Hindi talaga ako magsasawang tingnan ang napakaganda niyang mukha. I am too blessed dahil nagkaroon ako ng girlfriend na katulad niya.
And now, buo na ulit ang araw ko kasi napasaya ko siya.
Lumapit ako sa tabi niya at sinamahan siyang tingnan ang karagatan.
"I feel relaxed this time, thank you Spade" she happily said.
"you're always welcome Aikka" then I smiled.
Napatingin ako sa reflection ng moon sa dagat. Ang ganda lang.
"alam mo ba Aikka kung bakit memorable ang place na ito for me?" I said.
"why?" ask niya.
"kasi dito ko unang inamin sa sarili ko na gusto kita"
Napatingin siya sa akin. Nagulat lang siya kasi I know na alam niya, na during that time, magkasabwat pa kami ng kapatid ko...since I told her everything about me noong nililigawan ko palang siya.
"Yeah I know, that was the time that I was still trying to hurt you and kahit ilang beses pa akong magsorry, it cannot change the fact that I've hurt somebody... and araw-araw ko iyong pinagsisisihan." confess ko sa kanya.
"Spade?" she said trying to stop me from digging the past.
I just smiled.
"But when I learned how to really love, I'm being selfish na rin na gusto kong kalimutan ang nakaraan."
"Spade, di ba....sinabi ko na sa iyo, hindi na natin kailangang pag-usapan pa ang bagay na iyon, people make mistakes kasi we are human, so no need na balik-balikan pa natin ang past, and besides, matagal na kitang napatawad" she said.
Masaya ako sa aking mga narinig from her. Kahit paano, naibsan ang guilt ko sa aking sarili.
Hay.
But I know, those lives that I have ruined?
Those lives that was lost?
I think I need to do something para mawala na talaga ang guilt dito sa aking puso.
And nalalapit na ang panahong iyon. I know, only time will tell but, it's the perfect timing.
Well....
Ayokong mabuhay dito sa mundo na punung-puno ng GUILT ang aking puso.
Oo, I'm with someone who completes me everyday, but everytime na ipipikit ko ang aking mga mata... I am starting to realize na...
I don't deserve all of these.
Kasi, those people in my past?
They don't deserve to suffer.
They don't deserve to die.
"hey Spade, ayos ka lang? just be honest nga sa akin, do you have a problem?"
Napatingin ako sa kanya ulit. I just smiled at niyakap ko siya ng mahigpit.
Hindi na kasi niya kailangang malaman pa na I'm dying.
Ayokong mag-alala lang siya sa akin.
Ayokong maging pabigat lang sa kanya.
At ang gusto ko lang namang mangyari ay maenjoy naming dalawa ang nalalabing panahon ko dito sa mundo para mabuhay.
Mabuhay na kasama siya.
Mabuhay na masaya lang.
Habang yakap ko siya.
Habang hawak ko ang malalambot niyang mga kamay.
Habang pinagmamasdan ko ang ngiti sa kanyang mga labi....
I know na may isang week na lang ako to decide kung papayag ba akong mag-undergo ng heart surgery para maextend ang life ko, as what my doctor said to me.
But matagal ko na rin talagang pinag-isipan ang about sa bagay na iyon, kasi alam ko rin na I would come to this point of my life.... pero I choose not to have it.
AND kung magiging selfish man ulit ako?
I would rather choose to be with Aikka kahit ilang weeks lang....
days....
hours.....
or even minutes....
Kahit seconds! kasi ang bawat segundo na makapiling ko ang taong nagbigay ng kulay sa aking madilim na kahapon, sa isang taong nagturo sa akin kung paano bigyan ng kahulugan ang buhay.....
Kung paano pahalagahan ang mga bagay-bagay,
Every seconds na iyon? really counts.
Yes I'm dying but it doesn't mean na I'm leaving, I will always watch her from above.
(Saka, hindi na niya ako mamimiss kapag nawala na ako kasi may mga pictures na akong hinanda habang kumakain ako, habang natutulog, habang nagtotoothbrush, habang nakangiti, habang malungkot....)
Para kung sakali man, maalala niya pa rin ako.
At marami pa iyong iba, malalaman niya rin ang lahat ng iyon mula kay dad.
"I don't have a problem Aikka, masaya lang ako kasi unti-unti ko nang nararamdaman ang peace sa aking puso. Thank you Aikka"
"Spade naman eh, bakit ka ba kasi ganyan? kanina ka pa talaga. Sabihin mo na kasi sa akin ang totoo" her being worried.
"Ano ka ba, namiss lang talaga kita and besides, hindi ka pa ba nasanay sa akin?"
then sumagi sa isipan ko ang binili ko sa Europe. Kinuha ko iyon from my pocket.
"by the way Aikka...." then lumuhod ako in front of her.
Her reaction was so shocked kasi akala niya na I will propose to her. Nakakatuwa lang. If only I could do it, kaso...hindi ko kayang ibigay ang panghabang buhay na pinapangarap niya.
Kaya nga di ba? I don't deserve all of this.
"w_wait...seriously Spade kasi I'm not yet....ready" she said.
Napatawa na lang ako kaya I stood up.
"ano ka ba Aikka, buksan mo kasi" I said habang nakangiti pa rin.
"hindi ba iyan ring?"
"open it para malaman mo" I just said.
Then binuksan niya ito. Nakita niya ang bracelet na may design na card spade.
"let me wear it for you" then kinuha ko yung bracelet para isuot sa kamay niya.
"always wear it para maalala mo ako palagi."
"why? aalis ka ba?" she asked.
"kapag may pinuntahan ako.... of course, hindi naman sa lahat ng pagkakataon, masasamahan kita Aikka."
"okay? but honestly maganda siya. I like it!" masaya niyang sabi.
"siyempre, nahirapan kaya akong maghanap ng ganyang design.... pero basta para sa iyo, worth it naman ang lahat."
Because of it, niyakap niya ulit ako.
Parang katulad lang noong first day na naging kami, sobrang saya ko.