Oren
It's around 8:30 am nang magsimula ang klase, as usual nakaupo ako sa pinaka dulo ng room sa tabi ng bintana na kung saan payapa kong nadadama ang sariwang hangin at tahimik na kapaligiran ng Ricaford Academy.
At dahil tinagurian akong loner simula pa noong junior high ay wala akong katabi and it's a good thing to me. I really hate a talkative kind of person. Noise ruined my mood.
Sa kalagitnaan ng klase ay may kumatok, agad na bumukas ang pinto at inuluwa nito ang pamilyar na pigura ng babae.
Nakatingin ang lahat sa kaniya, agaw eksena kasi ang pagpasok nito ng late. Napakunot ang noo ng terror naming subject teacher sa biglang pagsulpot ng babae.
"You are late..." bungad agad nito sabay tingin sa name plate sa bandang didbdib ng uniform ng babae. "...Ms Santiago"
"I'm sorry ma'am" sabi ng babae at yumuko tanda ng pag galang.
"Seat down" sabi ng subject teacher namin na hindi ko alam ang apelido. mabilis na nagpalinga linga ang babae.
May mga lalaking nag ooffer sa kaniya ng upuan, dahil na din siguro sa kagandahan nito.
Napatingin ako sa bintana, ako na siguro ang pinaka walang pakielam na studyante sa room na to.
"Oren?"
Napalingon ako dahil sa pagtawag sakin ng babae. nagtataka kong tinuro ang sarili, malay ko ba kung may kapangalan ako sa room.
Mabilis itong pumunta sa kinaroroonan ko habang nakangiti. "Oren, ikaw nga. i'm Maisie remember?" sabi nito at hinawakan ang mga kamay ko.
Lahat ng mata ay nabaling sa akin. Great, i really hate to be a center of attraction and yet this girl infront on me is still holding my hands.
Mabilis kong tinangal ang pagkakahawak ng kamay nito sa kamay ko bago pa ako patayin sa titig ng mga lalaking kaklase ko.
"May i sit beside you, Oren" tanong nito sakin.
"ok" i just answered.
***
Tulad ng inaasahan instant famous si Maisie di lang sa room kung hindi sa buong Ricaford Academy. Pinagkakaguluhan ito ng mga lalaki na para bang isa siyang dyosa.
Maisie is indeed beautiful, tulad nga ng pagkakakita ko noong nakaraang araw sa kaniya ay may maganda siyang katawan at magandang muka na tiyak na bibihag sa mga puso ng mga lalaki except me, Maisie isn't my type.
Good thing nagkaroon naman agad ito ng mga kaibigang babae at doon na sumama noong lunch. Hindi ko na maaatim na titigan ng mga lalaking patay na patay sa kaniya.
Tahimik kong na enjoy ang lunch ko sa rooftop ng Academy. For me the rooftop of this school is the best. May mga tanim doon na halaman at bulaklak may mga bench din na pwedeng pagtambayan.
Mabilis na natapos ang klase at ilang saglit pa ay uwian na. Kasalukuyan akong nagaayos ng mga gamit nang may lumapit sakin.
"Oren, wanna walk home together?" tanong ni Maisie saakin.
"What?" tumingin ako sa paligid mabuti nalang at wala nang ibang students sa loob ng room.
"Sabi ko sabay tayong umuwi tutal magkapitbahay lang naman tayo right?" aabi nito. wala na nga akong choice kung hindi tumango.
Habang naglalakad ay walang humpay sa kakukwento si Maisie wala na akong ibang nagawa kung hindi tumango.
Maisie is like an open book. She can easily read and observed. She's active and joyful.
Unlike Maisie, I really hate opening up myself to someone. i just, I hate it. One of the reason why i continue drawing and writing... to express my self through creating art and yes, i'm a closed book person with a dark and secret pages.
***
Pagkarating sa condo yunit ko, ay agad akong nagtanggal ng sapatos. Nakakapagtaka dahil bukas ang ilaw pati na din ang aircon.
I can sense that there's something wrong, maybe may taong nang loob sa kwarto ko. but it's impossible nakalock ko itong iniwan and the security of our building is strong.
i tiptoe, walk quietly and carefully avoid dealing with a noise nakarinig ako ng ingay sa kusina. i quickly handed a broom incase that the intruder has a weapon i can defense myself.
Bahagya akong sumilip sa gilid ng kusina and i can see a lady doing some kitchen chores. I sigh secretly, I checked my phone nang ma realize ko na walang text na galing sa parents ko na kukuha sila ng maid na ipapadala sa condo ko.
Before anything else, nakita na ako ng babae at agad na ngumiti. She has a beautiful nose, an almond shape eyes and a porcelain skin. She's perfect.
"W—Who are you?" i stammered.
Instead of answering my question the lady walk towards me and surprisingly hugged me and say.
"Welcome home, Master"