"Givenea Alcantara" Agad siyang napatayo ng marinig niya ang pagtawag sa kaniyang pangalan. "Yes! Ma'am, Good morning po." Pagbati niya kay Mrs. Amelia Rodrigo ang kanilang chief personel.

"Please sit down" pinaupo siya nito, sa isang silyang kaharap ng mesa sa loob ng pribado nitong opisina.

Habang ang ilang empleyado ay naghihintay pa rin sa labas ng opisina nito, isa-isa silang tinatawag para sa provision, kung sino ang mapipili para iretain dito sa Vista de Bay Hotel.

Anim na buwan na rin siya dito bilang isang receptionist.

"Ms. Alcantara, maganda sana ang performance mo kaya lang may time na late kang pumasok, bakit?" Napayuko na lang siya sa tanong nito at nag-isip ng sasabihin. Nagpatuloy naman ito ng hindi siya kumibo.

"Sa Parañaque ka lang di ba? Ang lapit lang bakit ka pa nale-late?"

"Pasensya na po hindi na mauulit mam. Hindi na po ako malelate, papasok na ako ng mas maaga sa susunod." Napabuntong-hininga na lang ito.

"Kailangan ko po kasi, ang trabahong ito Ma'am! Malaking tulong po ito sa amin, nagpapagamot pa po kasi ang nanay ko at nag-aaral pa ang kapatid ko sa kolehiyo. At ako lang po kasi ang nagtatrabaho sa amin ma'am!" Paliwanag niya dito.

"How about your father and other siblings?" Tanong nito.

"Dalawa lang po kaming magkapatid mam!" Lumunok muna siya bago nagsalita. "Ang mother ko po kasi may sakit sa puso. Na-depress po kasi siya nitong huli kaya lagi na lang po siya sa bahay. Iniwan na po kasi kami ng father ko"

I raised my chin up to looked at her wider then I said..

"Sumama na po kasi siya sa ibang babae.." Then she heard Mrs. Rodrigo sighed again

"Ganito na lang I'll give you another chance to improved yourself, at least in one month. Then prove me, that the company doesn't waste a time to hired you! Ok, It's a clear with you Ms. Alcantara?"

"Yes ma'am!" Sagot niya.

"Don't be late next time, Ok?" Paalala pa nito sa kanya.

"Yes Ma'am, thank you po!"

"Go! Back to work, go!" Sabay senyas nito sa kanya na umalis na.

"Thank you po ulit ma'am!" Nakahinga ng maluwag si Given at bumalik na sa kanyang pwesto sa front dest ng Hotel.

Iniisip niya, na sana'y wala ng maging problema pa at manatili pa rin siya dito. Kahit man lang hanggang sa makatapos si Cheska. Isang taon na lang naman.

Graduating na si Cheska next year. Pagnakatapos na ito, p'wede na niyang isipin ang sarili. P'wede na rin silang magseryoso ni Mathew!

Pababa na si Given ng sasakyan pauwi ng matanaw niya ang ina na si aling Amparo, na tila may hinihintay sa labas ng inuupahan nilang apartment. Alam niyang siya ang hinihintay nito. Bakas sa mukha nito ang pagkainip at pag-aalala.

Nang makita siya nito na bumababa na ng sasakyan. Agad umaliwalas ang mukha at nakangiti nang sumalubong sa kanya.

"Oh! Nay, Bakit nandito po kayo sa labas?" Tanong niya habang pumapasok sila sa loob ng compound.

"Kanina pa kasi kita hinihintay anak" sabi nito.

"Bakit may problema po ba?" Tanong niya.

"Si Cheska kasi kanina pa sa loob ng kwarto hindi lumalabas. Tinawag ko kanina para kumain pero hindi naman kumikibo, nag-aalala na ako sa kanya anak." Paliwanag nito.

"Hayaan niyo na po nay, ako na po bahalang kumausap sa kanya, tayo na po sa loob."

Okupado nila ang isang pinto ng Apartment na tabi-tabi ang bawat tenant na tanging devider lang ang naghahati para maghiwalay ang kwarto, sala at kusina. Ang kagandahan lang dito, may sariling banyo kaya hindi kailangang pumila.

Pagpasok nila agad siyang binulungan ng ina

"Anak, kausapin mong mabuti ang kapatid mo ha! Ilang araw ko na ring napapansin, malungkot siya tuwing darating galing eskwela. Lalo na nitong huli." sabi nito.

"Opo nay, ako na po ang bahala. Baka kayo naman ang magkasakit niyan!" sabi niya.

"Oh! Sige na anak ihahanda ko na ang hapunan natin." tumango na lang siya at nagtuloy na sa kwarto.

Pagpasok n'ya ng kwarto agad niyang tinawag si Cheska.

"Cheska!"

Ngunit hindi ito sumagot..

First, she can't see anyone inside. But she feels, something strange.. Medyo magulo ang kobre kama at may nagkalat na unan sa sahig bigla tuloy siyang kinabahan.

When she looked around again, until she saw a head of someone at the other side of the bed. She thought  maybe it's Cheska?

Then she called Cheska again..

"Cheska! Nar'yan ka lang pala hinahanap kita! Bakit ba d'yan ka nahiga?" Tanong niya dito, ngunit hindi ito sumagot.

"Cheska!" Muli niya itong tinawag. But still nothing but silent!

When I begin to walked on her side, I suddenly stopped and was shocked by what I saw..

Nakita niya itong nakahiga sa lapag at may tila likidong dumadaloy sa bibig nito! Sandali s'yang napatda at hindi alam ang gagawin!

"No Pls.. No! Anong ginawa mo? Cheska..(sob)" She cried out in mixed emotion.

She can't stopped herself to shout, Cheska's name. She thought by that time..

Cheska's almost dead and no signed of breathing..

"Cheska!!" Napasigaw na siya sa sobrang kaba at pagkalito.

Kaya nawala na sa isip niya ang kalagayan ng ina.

Nagulat pa siya ng marinig ang ina, na nagsalita mula sa may pinto..

"Anak! Bakit anong nangyari?"

Sandali siyang nalito kung iiwan ba si Cheska o lalapitan ito? But too late..

When her mother's walked besides her and saw Cheska! Saglit itong natulala, bago muling nakapagsalita.

"Cheska anak ko!" Bigla na lang itong namutla at tila puno ng pagkabalisa "Hindi! Anong nangyari sayo? Anak ko!!" Sigaw nito, then a minute after..

"Argg!!" Nang bigla na lang itong pangapusan ng hininga..

Nagulat pa si Given.. Dahil bigla na lang itong nabuwal sa kanyang tabi. Habang hawak ang dibdib at pilit inaabot si Cheska!

"Nay Nay, No! Magsalita ka nay! Huwag ngayon! Please Nayyy! Diyos ko po anong gagawin ko? Huwag po sana.. Nay!!"

Saglit pa siyang natigilan at hindi alam ang gagawin. Bago pa niya naisip na humingi na, nang tulong sa labas!

"Sandali Nay!

Cheska, Tulong..!

Tulong, tulungan n'yo po ako!

Ang nanay!(sob)

Ang kapatid ko!"(sob)

"Tulooong!"

Ilang saglit ang lumipas, nagkagulo na ang lahat sa apartment. Tumawag na ng ambulansya ang kanilang landlady, ito ang sinakyan nila papuntang ospital.

Sa ospital.. Doon na niya naisip tawagan ang kanyang tita Adela. Ang nag-iisang kapatid ng kanyang ina!

"Tita, pumunta po kayo dito sa ospital.. (Sob) Si Nanay po kasi at si Cheska! Hindi ko po alam ang gagawin ko tita.(sob)" Hindi na niya, napigilan pa ang umiyak! Tuloy-tuloy nang umagos ang luha niya na nauwi sa hagulgol. Dahil sa magkahalong kaba, takot at pag-aalala.

"Hello! Given anong sabi mo?

Ano bang nanyayari? Hello!" Tanong sa kabilang linya.

"Natatakot po ako Tita kailangan ko po kayo dito!"(sob)

"Sige papunta na ako diyan! Huminahon ka lang iha, maaayos din ang lahat." Sabi nito, habang sa isip niya.

Sana nga maaayos pa, ang lahat na parang walang nangyari. Magiging normal ang lahat, tulad ng dati.

Gagaling ang kanyang ina, makakaligtas pa si Cheska at magkakasama-sama silang muli. Pagpapalakas-loob niya sa sarili.

Nang makita niyang lumabas na ang doctor, agad n'ya itong nilapitan.

"Ikaw ba ang kaanak ng pas'yente?" Tanong nito.

"Opo Doc, nanay ko po at kapatid ang pasyente" aniya

"Wala ka bang kasamang ibang kaanak iha?" Tanong nito.

"Parating na po ang tita ko doc, kumusta na po ang pasyente? Ok na po ba sila?" Aniya.

"Ah! Iha" Sabi nito na tila bantulot magsalita, kahit pa may hinala na siya sa nais nitong sabihin. Ngunit gustong itanggi ng kanyang isip.

Hindi! Hindi pwede, and'yan lang sila sa loob ginagamot ng ibang doctor. Alam ko ok lang sila gagaling din sila agad.

"Doc, p-pwede ko na po ba silang makita? Ok na po ba sila doc?" Tanong niya na may bahagyang nginig sa boses. Para pabulaanan ang sinasabi ng kanyang isip.

"I'm sorry iha pero ginawa na namin ang lahat,"saglit itong huminto. " hanggang du'n na lang talaga!" Patuloy nito habang umiiling.

"No!" Tanggi niya sa sinasabi nito.

"Hindi pwede doc, ka-kanina lang kausap ko pa ang nanay ko! Malakas pa siya doc, a-anong sinasabi n'yo?"(sob)

Halos mapaluhod na siya, sa pakiusap na bawiin nito ang sinabi. Pero tanging iling lang ang ginawa nito! Hindiii!!

Noon dumating ang kanyang tita Adela..

"Anong nangyari iha, bakit ka umiiyak? Doc?" Baling nito sa Doctor.

"Pasensya na po Misis, kayo na ang bahala sa kanya. May pupuntahan pa kasi akong pasyente, pasensya na! " At agad na itong umalis..

"Tita! Sabihin mo, hindi naman totoo di ba?" Pagsusumamo niya dito..

"Gagaling pa si nanay at Cheska! Hindi pa sila patay! And'yan lang sila sa loob tita!" (Sobbing!)

"Diyos ko! Amparo anong nangyari sayo?" Biglang sabi nito ng maunawaan ang pangyayari..

"Magpakatatag ka lang iha, nandito pa kami ng pinsan mo. Hindi ka namin pababayaan anak!" Pag-alo nito sa kanya, habang umiiyak na rin. Pilit nitong pinalalakas ang kanyang loob, kahit pa nahihirapan na rin.. Nag-iisang kapatid nito ang kanyang ina at mahal na mahal nito ang kapatid.

_______

Pagkatapos maisaayos ng kanyang tita Adela àng lahat sa ospital, agad na rin silang umuwi.

Sabi ng doctor dead on arrival, ang kanyang ina.

Habang si Cheska 30 minutes ng patay, bago pa ito nadala sa hospital. Ang nakakagulat buntis ito..

Pero bakit nagawa nitong magpakamatay!

Bakit n'ya 'yun ginawa, hindi n'ya maintindihan?

_______

Mga malalapit nilang kaanak, ang tumulong para maayos ang burol at ang libing.

Hanggang sa mailibing ang kanyang ina at si Cheska. Patuloy lang si Given sa pag-iyak. Gusto niyang maging manhid, pero nararamdaman pa rin niya ang sakit!

"Katrina anak, mauna na kaming umuwi, kausapin mo 'yang pinsan mo anak! Baka siya naman ang magkasakit!" Bulong ng kanyang tita Adela sa anak. Bago ito nagpaalam.

"Sige po Ma, ako na po ang bahala kay Given!" Sagot ni Kat. Pagkatapos lumapit ito kay Given at nagpaalam na rin..

"Given anak, hihintayin ko na lang kayo sa bahay ha?"

Tumango lang siya na hindi inaalis ang tingin sa dalawang puntod sa kanyang harapan..

Pagkalipas ng ilang sandali..

"Given, halika na uwi na rin tayo. Malapit ng dumilim, baka mahirapan na tayong sumakay!" Sabi ni Kat.

"Sige na mauna ka na.. Ayoko pang umuwi, dito na lang muna ako" aniya.

"Ok! kung ayaw mo pa, dito lang din ako hihintayin kita. Gusto ko lang malaman mo. Nandito lang kami ni Mama sa tabi mo. Alam natin pareho na hindi na babalik si tita at Cheska! Kailangan mo 'yung tanggapin. Magpakatatag ka lang, huwag ka naman mawalan ng pag-asa. Buhay ka pa, kasama mo pa kami ni Mamà." Saglit muna itong lumunok bago nagpatuloy.

"Nandiyan pa si Mathew, pwede ka pang magsimula kasama n'ya!" Pangongonsula nito sa kanya.

Saglit siyang napalingon dito.

Si Mathew uuwi nga pala siya, tatlong araw mula ngaun.. Magkikita na kami ulit, bigla siyang nabuhayan ng loob..

Nay!! Sayang hindi niyo na makikilala si Mathew.. Alam n'yo ba? Madalas ko kayong ikwento sa kanya, kayong dalawa ni Cheska..

Pangako Nay! Magiging masaya ako kasama niya, màhal na mahal ko siya nay!

Kaya sana maging masaya narin kayo ni Cheska.. Nay! Nasaan man kayo ngaun!! Patawarin niyo po sana ako. Kung napabayaan ko man kayo.. Hindi ko sinasadya!

Tama si Kat! Kailangan ko ng tanggapin. Na wala na kayo sa tabi ko. Pero mananatili kayo sa puso at isip ko. Habang ako'y nabubuhay!

_____//

Munite ago, paglingon niya nasa likod pa rin niya si Kat. Hindi nga siya nito iniwan, nasa tabi lang niya ito. Kaya napangiti na lang siya dito.

Ito kaya ang nag-iisa niyang bestfriend!!

Magkaklase na sila mula elementary hanggang kolehiyo! Pareho silang graduated ng HRM course! Kaya pareho din ang trabaho nila, magkaiba lang sila ng oras ng trabaho sa Hotel.

"Ano ok ka na ba? Pwede na ba tayong umuwi?" Tumango lang siya at ngumiti..

Lumapit ito sa kanya at mahigpit siyang niyakap!

Muli naramdaman niya na gusto niyang umiyak! For the last time..

Tama kailangan niyang magpakatatag, lalo na ngayon wala na ang dalawang taong mahalaga sa kanya.

"Ok na ako uwi na tayo" aniya

"Ok! Sinabi mo eh!" Sagot ni Kat at magkahawak kamay na silang umalis sa lugar na iyon..

Habang pauwi sila, isang bagay ang gumugulo sa kanyang isip sa simula pa lang ng mamatay ang ina at kapatid.

Bagay na napansin ni Kat.

"Okay ka lang?" Tanong nito.

"Sabihin mo, bakit natiis n'ya kami? Hindi man lang siya nagpakita, kahit sandali.. Kinalimutan na ba niya talaga kami, kaya kahit namatay na at lahat si Nanay at Cheska? Hindi na siya nagpakita pa.. Bakit?" Tanong niya.

"Baka naman hindi pa niya alam coz?" Sagot nito.

"Hindi alam, bakit wala na ba siyang interes na alamin ang lahat ng tungkol sa amin? Kung wala s'yang pakialam, wala na rin akong pakialam sa kanya hindi ko na siya kailangan! Ito 'yun oras na higit ko siyang kailangan Kat, pero wala s'ya..

Wala?!

* * *

By: MG GEMINI

@LadyGem25

09-14-19