Skyler's Point of View
"Lincoln let me go!" i yelled as he grasp my arms tightly, stopping me from leaving his room.
"No! you're not going anywhere at iuuwi kita sa Pilipinas sa ayaw at sa gusto mo!" galit na sigaw nito at hinigit ang braso ko na ikinangiwi ko sa sakit.
H-he's hurting me.
Napansin naman nito ang mukha ko na nakapagpatigil sakanya at napabitaw sa pagkaka-kapit sa braso ko.
Hindi siya yung Lincoln na nakilala ko.
Hinimas ko ang braso na hinawakan niya at naluluhang tinitigan siya.
"Why are you doing this to me?" naluluhang tanong ko.
Bakit ba hindi niya na lang ako pabayaan na mamuhay ng matiwasay? Bakit kailangan pa niyang sirain ang lahat?!
Bakit?!
"Because i made a promise to myself. That i will find this girl, i will marry her and be forever happy with her"
"And i need you to sign the contract"
Napatulala ako sa sinabi niya at nalugmok sa isang tabi.
" Then you are dumb enough to walk away, that's why i'm being smart enough to let you go" i said at iniwan ito sa kwarto.
Napasadahan ng tingin ko ang wall clock sa isle ng living room.
Nagulat ako nang makita ang lima na nakaupo sa sofa at titig na titig sakin.
"Tell your brother to stop bothering me..please" i said at naglakad na papunta sa pintuan nang pigilan ako nang mga bisig mula sa likod ko.
"We miss you sky" they said in unison nang yakapin nila ako.
'I-is this a group hug? stop pranking me guys'
Parang umugong ang mga salitang iyon sa ulo ko nang maalala ko ang lahat.
"A group hug" i whispered as i hugged them back at ako na rin ang kumalas.
They're all crying.
"Don't worry we can still see each other right?" i ask as i wipe William's tears.
Still childish.
"P-pero babalik na kami sa Pilipinas after few weeks, s-sinamahan lang namin si Lincoln na mahanap ka" William said but still wear a smile in his face.
A melancholic one.
"The contract? did you sign it?" Mark ask.
Napayakap naman ako sa sarili ko nang maalala ang kontrata.
"W-what was that all about?" i ask full of confusion.
"Your father, S-sir. Raymond made an agreement with our father. We are the 6 son of the Coleman Clan. " Jake said as he stared at me.
Coleman clan?
"So..it's real.. that your surname is Coleman?" i ask at sabay-sabay naman silang tumango.
I thought it was a fake surname.
"Gumawa sila ng kasunduan na ipakasal kayo para sa kompanya ng magkabilang panig and well si Lincoln na lang naman ang single samin--"
"What do you mean by single? you mean..you're all married?" i surprisingly ask.
"Nope but we're enggage to someone else and some of us is still in a relationship" James said.
Napatango nalang ako dahil dito.
"At hindi makakauwi ng Pilipinas si Lincoln hangga't hindi ka pumipirma sa kontrata at dapat kasama ka niyang uuwi." Jayson said at nginisian ako.
"Edi maiwan siya dito sa NY lakompake" inis na sabi ko at aalis na sana ako ng hotel room nang magsalita pang muli si Jayson.
"Then he'll stay here with you in NY all day"
Kakalabas ko pa lamang ng kwarto nang makita ko sa hindi kalayuan na may binubugbog ang isang lalaki.
My eyes dilated when i saw the person who's beating up.
"Jack?..Jack!" tinakbo ko ito at hinila yung lalaki na kamuntikan na akong masuntok.
"Are you ok? what happened?" sunod-sunod na tanong ko.
"S-Skyler? w-what are you doing here?" tanong nito habang hawak-hawak ang panga nito.
Inis na tumayo ako at binalingan ng masamang tingin yung lalaking bumugbog sakanya.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang makita ko ang mukha nito.
Nagbalik-balik ang tingin ko kay Jack at sa lalaking nasa harapan ko.
Magkamukha sila pwera na lang sa lalaking nasa harapan ko ay may nunal sa gilid ng kilay na mas dumagdag sa appeal nito.
Natulala man ay nagawa ko pa rin itong sigawan.
"What is wrong with you?!" i yelled at him as i pointing my finger at him.
"Jack kissed my girl out of nowhere!" he shouted at umaktong susuntukin niya pa ito nang humarang ako at pinasadahan siya ng tingin.
" and who are you?" tanong nito saken.
Kung makapagsalita akala mo kung sino.
"I'm Skyler Wilson" i said full of authority that made him step back.
What? ano takot ka na?
"Red leave her alone" i heard lincoln's voice.
"Sorry bro, but this d-hole kissed my girl!--"
"Leave" awat ni Lincoln.
Iiling-iling na umalis yung lalaking nagngangalang Red.
"Jack why did you do that?" i ask habang nakaluhod sakanya.
"sorry" he apologize.
Lincoln cleared his throat that made me caught his attention.
"What?" i ask.
Well..LAKOMPAKE!
"And who is he?" he ask habang pinasadahan nito ng masamang tingin si Jack.
"Jack. Jack lewis--"
"what? so kapatid mo si Red am i right?" tanong pabalik ni Lincoln na ikinatango niya.
"Twin brother"
Jack have a twin brother?
"Sorry i haven't told you about him yet" jack said as if he read my mind.
I smile while patting and messing his hair.
"I-it's fine" i said at inalaalayan siyang tumayo.
"Actually kahapon ka pa hinahanap ni Noah, he asked me if your at my house but you're not, what happened?" he ask me full of concern as i glared at Lincoln who's already killing Jack by his stare.
Nagkatinginan naman kami ni Lincoln dahil dito at galit na binalik ang tingin dito.
"Ihahatid na kita" malamig na sabi ni Lincoln at hinila ako.
"No" sabi ko at humarap kay Jack. " Do you have your car with ya? i'll drive--"
Mabilis na hinatak ni Lincoln ang braso ko pero hawak-hawak ko pa rin ang braso ni Jack.
"Okay i'll come with you in one condition" sabi ko at nginisian ito.
Matamlay itong lumingon sakin and shrugged his shoulders while giving me a confusing face.
"We'll take Jack with us" i smiled and glared at Jack who's lips is busted.
Napangiwi ito at umiling.
"Please" i said na ikinalingon nito at ikinapungay ng mga mata nito.
"f-f-fine.." nakasibaktong na sabi nito at ngumuso sa kawalan.
"Yes..let's go Jack" masayang sabi ko at hinatak ito papunta sa parking.
Habang papunta sa parking lot ay wala akong inatupas kundi punasan ang nagdudugong labi ni Jack at tanggapin lahat ng masasamang tingin ni Lincoln sakin.
Well siya yung umalis at hindi ko na kawalan iyon.
Nag-move on na nga ba?
Oh shut up, i moved on already.
And that day i realised that i deserved a better 'goodbye'.
"S-sorry Skyler, nadamay ka pa sa away naming mag-kuya" Jack said habang inaalalayan siyang sumakay sa backseat.
"Well you better start talking to me about your twin brother" nagtatampo kong sabi na nakapagpa-nguso sakanya at sabay tango.
Nagulat naman ako nang buksan ni Lincoln ang shotgun seat.
"Sorry but i'm not going to seat there" nagtataray kong sabi at pumameywang sa harapan niya.
Idinantay nito ang siko sa taas ng pintuan at sumimangot sa harapan ko.
Here we go..
"Where are you suppose to seat then?" he coldy ask as if he's my strict father.
"That's why back seats are made" tatalikuran ko na sana ito nang higitin nito ang braso ko.
"Ouch" i groaned that made him grip my arms lighter than before.
"You are seating beside.Me."
"No.I.Am.Not!" palabang balik ko dito at tinaasan ng isang kilay.
"Oh kung ayaw mo edi gagamitin ko na lang yung kotse ni Jack and-"
Inis na sinabutuan nito ang buhok niya gamit ang isang kamay at matapos ay naiinis na tinitigan ako nito.
"What?" patuloy na pagsusungit ko dito.
"Fine, you're seating at the back seat" he surrendered at binitawan ako.
Hindi naman pala mahirap kausapin eh.
"Tsk. edi nagmukha akong driver" rinig kong naiinis na bulong nito.
"may binubulong ka?" tanong ko.
"W-whispering? no. Sabi ko you're beautiful as ever" he said at dali-daling pumasok sa driver's seat habang ako ay iniwang nakatulala.
Nakatulala man ako pero alam kong nagwawala na ako sa inis sa loob-loob ko.
"Hey you going?" i heard Lincoln ask na nai-start na pala ang makina ng kotse.
Namumulang pumunta ako sa kabilang side ng kotse at sumakay na sa backseat.
--------
Nang makarating kami sa bahay ni Noah ay inalalayan kong makababa si Jack at sinabit ang braso nito sa balikat ko.
Bumaba naman si Lincoln sa driver's seat at namulsa sa harapan ko.
"Wala bang thank you diyan?" pagpaparinig nito na nakapagpa-irap sakin.
"Thank you" pilit na sabi ko at nginitian ito ng peke.
Inalalayan ko si Jack habang papasok ng gate.
"Baby you can't unlove me!" rinig kong sigaw ni Lincoln kasabay ng nakakalokong halakhak nito.
Arghh.
Inis na pumasok kami ng bahay kung saan naabutan naman namin si Noah na lasing.
Ang aga-aga eh naglalasing ito.
Mapungay ang mata nito, halata rin na walang tulog dahil sa mga itim sa ilalim ng mga mata nito.
Halata rin na hindi pa ito naliligo dahil sa gulo-gulong buhok nito at higit sa lahat ay hindi pa ito nagpapalit ng damit at suot-suot pa rin nito ang suit na sinuot namin nung nagdinner kami.
He looks broke.
Para namang lumiwanag ang mukha nito nang makita ako.
Nahihirapan man itong tumayo ay nagawa niya at pagewang-gewang naparang gulong walang sasakyan na lunakad ito papalapit sakin.
"S-skyler where have you been?" maamo at nagaalalang tanong nito at hinawakan ang pisngi ko.
Napadako ang tingin ko sa mga kamao nito na puro sugat.
It's because of me, i know that.
Walang salitang namutawi sa bibig ko na ikinadismaya niya.
"A-atleast you're home" he said at umupo sa sofa at tsaka nilagok ang huling bote ng alak at binaba ito sa center table.
Napangiwi ako nang mapansin ang mga nagkalat na mangilang-ngilang bote ng alak sa tabi at ang iba naman ay basag na.
May mga platito din na hindi nahugasan at tanging tira-tirang pulutan ang naroroon.
Napabuga ako ng hangin at inalalayang ihiga si Jack sa malapit na sofa pa sa inuupuan ni Noah.
Itinali ko ang buhok ko at sinimulang linisin muna ang sala.
Nang matapos ako ay kumuha ako ng basang bimpo sa planggana at pinunasan ang mukha ni Noah.
Ang isa namang kinuha ko na planggana ay para kay Jack na nakatulog na din sa sofa.
Boys. Mga pabigat sa buhay.
Kung hindi maglalasing ay mapapa-away naman.
Marahan pinupunasan ko ang basag na labi ni Jack habang iniisip ko naman kung bakit nga ba nito hinalikan yung babae ng kapatid niya.
"S-skyler? Sky?" Nagulantang ako nang magsalita ang tulog na si Noah.
Malamang sumumpong nanaman ang trauma nito at napapaginipan nanaman ako.
Matapos kasi nung araw na umalis ako ng bahay na walang paalam ay todo ang pagaalalang nangyari kay Noah.
Dahil doon ay mawaglit lamang ako sa paningin nito ng ilang segundo ay nag-aalala na siya agad.
Lumapit ako sa isang planggana at kinuha ang bimpo doon at pinisil ito para mapunasan ang mukha at leeg ni Noah.
Nang mapunasan ko ito ay naramdaman ko namang kumalma ang ito at nanatiling tulog.
"Skyler hija" tila gulat na tawag sakin ng isang matandang tinig.
Napalingon ako dahil dito.
Nakayukong lumakad ako papalapit dito at napayakap.
"Sorry lola..nawala nanaman ako..s-sorry po at ako ang naging dahilan k-kung bakit naging ganito si N-noah..sorry po" naluluhang sabi ko habang ito naman ay marahang tinatapik ang likod ko.
"Ang importante hija ay nakauwi ka ng ligtas." Sabi nito at hinawakan ng kulubot at malambot nitong mga kamay ang magkabilang pisngi ko.
"Tahan na ha, ikaw ang pinakamagandang model kahit umiiyak" mahina itong tumawa at nginitian ako.
Iniwan ako nito para pumunta sa kusina.
Hay nako, umagang-umaga tulog yung mga tao dito.
Napailing na lang ako at pumasok sa kwarto namin ni Noah.
Mag-gy-gym na lang ako, tutal wala namang sched sakin ngayon na kailangan kong puntahan ang store ko.
May tiwala naman ako kay Edith.
--------
Third Person's Point of View
*Meanwhile sa store kung nasaan si Edith at Liam*
Halos hindi magkagandaugaga ang dalawa dahil sa dami ng namimili.
Marami naman silang katulong sa pagbebenta sa store ang problema lamang ay maraming customers ang gusto makita ang boss nila.
"Arghh! Pagod na ako edith!" Inis na sigaw ni Liam habang punong-puno ang braso nito ng mga pinag gamitang hangers ng damit.
"Sinabi mo pa" usal naman ni Edith sa counter na walang ginawa kundi magpunch ng mga damit at mag-bag.
--------
Unknown's Point of View
"What?!" Inis na sigaw ko sabay hampas sa kahoy na table na nasa harapan ko.
Napatayo ako sa swivel chair ko at lumapit sa tao ko na nagbigay ng balita tungkol sa mga nangyari sa anak ko.
"Mga gunggong!" Inis na kinwelyuhan ko ang tauhan ko at matamang tinitigan ito sa mata.
"Palayain niyo ang anak ko!" Sigaw ko sa tauhan ko na nasasakal ko na ngayon kaya naman niluwagan ko ang pagka-kapit ko sa kwelyo nito.
"P-pero boss-"
"Anong pero pero! Walang pero-pero! Kausapin mo ang anak ko at alisin mo siya sa hospital na iyon!" Sigaw ko at tsaka hinagis ito papalapit sa pintuan.
"Boss kinausap na po namin siya pero ayaw niya boss--"
"Edi pilitin niyo! Give her a threat! Basta palabasin niyo yung lintek na babaeng iyon doon!" Hingal na sigaw ko na ikinatango nito at natatakot na tumayo at unalis na sa harapan ko.
Lintek na babae ka! Ang tigas din ng bungo mo para kang kapatid mo.
Hintayin mo lang ako Raymond ay makakamit ko rin ang paghihiganti ko.
Matapos mamatay ng bunso ko ay napunta naman sa mental ang anak ko?!
Mga inutil! Walang kwenta!
Isang misyon lang ang binigay ko sakanila at hindi pa nila nagawa!
Kung hindi nila magawa ay ako na lang ang tatapos.
Pagod na umupo ako sa upuan ko at humithit sa e-cigarette ko.
Matamang tinitigan ko ang litrato naming pamilya at mariing hinaplos ng hinlalaki ko ang mukha ng aking asawa.
"Mahal, maipaghihiganti na rin kita" sabi ko at sabay halakhak.
Lahat ng pagkakamaling ginawa mo Raymond ay ibabalik ko sayo!
END OF CHAPTER 30