>Sheloah's POV<
Tinitingnan ko si Veon ngayon. 6:32 na ng umaga at gining na ako pero siya hindi pa. Nakaharap kami sa isa't-isa. Ang isang kamay niya nakapatong sa bewang ko. Ayaw ko siyang gisingin. Parang ang sama ng pakiramdam niya dahil sa panaginip niya kagabi.
Ewan ko kung ano ang nangyari sa panaginip niya. Ayaw niyang sabihin tapos kagabi parang ayaw pa niya akong bitawan. Sabi niya ayaw niya akong pakawalan; na ayaw niyang iwan ko siya. Gusto kong malaman kung ano talaga ang napanaginipan niya pero sa tingin ko, hindi niya sasabihin sa akin kung ano talaga ang nangyari.
Sa totoo lang dahil sa nangyari kagabi, hindi tumigil pagkabilis ng heartbeat ko. Umiiyak siya. Ayaw niya talaga akong mawala. I want to know what he really feels. Hindi ako over-confident pero bakit siya masyado nag aalala? Does he like me? Gusto baa ko ni Veon? Nagtataka lang… more like, nakakapagtaka talaga. Does he just see me as a friend, or does he see me as someone else? I don't know.
I want some answers.
Hinawakan ko ang buhok ni Veon. "I wish I'd know how you feel," pabulong kong sabi at medyo nagulad ako dahil naramdaman ni Veon ang paghawak ko sa buhok niya. Agad kong binaba ang kamay ko. Dahan-dahan niyang minulat ang mga mata niya at nagtitigan kami.
"Ano'ng sabi mo, Sheloah," tanong ni Veon sa akin and I just shook my head.
"Wala, Veon… baka nananginip ka lang," sagot ko na lang sa kanya and I laughed nervously.
Gusto ko talagang tanungin sa kanya kung ano nga ba ang nararamdaman niya sa akin kaso hindi ko kaya dahil nahihiya ako. At isa pa, he rejected me when I confessed to him kaya hindi naman ibig sabihin na gusto niya ako ngayon, 'di ba?
Nagtitigan nanaman kami ni Veon at pagkatapos ng ilang Segundo, napansin niya na nasa taas ng bewang ko ang kamay niya kaya agad niya ito tinanggal. Pinikit niya ang mga mata niya saglit at tsaka niya kinamot ito. Mukhang inaantok parin siya.
"Sorry, Sheloah… hindi ko napansin," sabi niiya at tiningnan niya nanaman ako ng deretsyohan sa mata. "Naiinis ka na ba," dagdag tanong pa niya at medyo nagulat ako.
"Nainis? Bakit naman ako maiinis? Wala ka naman masamang ginawa, Veon," sagot ko sa kanya at medyo tumawa siya.
"Ang weird ko talaga," sabi niya at nag bago siya ng posisyon sa kama and he covered his eyes with his arm. "Dahil lang sa panaginip na 'yan," dagdag sabi pa niya and then again, my curiosity arose.
"Veon, ano ba talaga ang nangyari sa panaginip mo," tanong ko at nakuha ko attention niya. Agad niya binalik ang tinigin niya sa akin at tiningnan niya ako ng seryoso. Parang pinag iisipan niya kung sasabihin niya ang sagot o hindi.
He opened his mouth to speak pero agad niya ito sinara dahil mukhang nag aalangan siyang sabihin sa'kin kung ano nga ba ang panaginip niya.
Bakit ayaw niya sabihin sa akin? Bakit parang takot nanaman siya? Ano ba ang mangyayari pag nalaman ko? Is there something that I've done wrong? Is it because of Kreiss; that kiss, our meeting, ang buong nangyari kagabi?
Napabuntong-hininga si Veon. "Hindi mo na kailangan malaman, Sheloah," sabi na lang niya sa akin at bumangon siya ng kama pero nakaupo parin siya, his hand covering his face as if he didn't want to look at me.
Bumangon din ako at tiningnan ko siya. "Bakit ayaw mong sabihin sa akin? Ano ba ang mangyayari pag nalaman ko," tanong ko at hindi niya parin ako tinitingnan.
"Sheloah, hindi mo kasi ako maiintindihan," sabi niya sa akin and I felt a rush of irritation in my emotions.
"Paanong hindi kita maiintindihan kung hindi mo man lang sabihin sa akin? Alam mo naman na willing ako makinig sa'yo, na kahit ano'ng mangyari, iintindihin kita," sabat ko sa kanya at tiningnan niya ako ng seryoso.
"Kung sinabi mon a kahit ano'ng mangyari, iintindihin mo ako. Pero bakit ngayon na ayaw kong sabihin sa'yo, hindi moa ko iniintindi," tanong naman niya at bigla akong napatahimik.
"I…" Hindi ko alam kung ano'ng sasabihin ko kay Veon. Napatingin na lanng ako sa mga kamay ko; iniiwasang tumingin sa kanya.
We're arguing. Ayaw ko na ganito ang usapan namin. Kasalanan ko kasi ang kulit ko… pinipilit ko ang gusto ko pero hindi ko kasi maiwasan dahil hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Hindi ko alam kung ano talaga ang nangyayari at nag aalala kasi ako para sa kanya. Sa sobrang takot na pinakita niya sa akin kagabi, gusto kong malaman kung ano ang rason.
But he just won't tell me…
"Sorry, Veon," sabi ko sa kanya at tiningnan niya ako. Tiningnan ko rin siya. "Nag aalala kasi ako. Sobrang takot ka kasi kagabi kaya I thought I'd know from you the reason why so that I'd help," dagdag sabi ko pa and I tried my best to smile at him.
Tumayo ako para pumunta sana sa banyo para maligo pero agad niya akong niyakap kaya nagulat ako and my heart started to beat fast again. He's hugging me from behind.
"Hindi mo kailangan mag sorry sa akin, Sheloah… ako dapaat," sabi niya pero hindi parin ako makapagsalita. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kanya.
Mas hinigpitan niya yung yakap niya sa akin at mas bumilis tibok ng puso ko. "Takot kasi ako…" Sabin a lang niya and we stayed like this for a moment.
Ramdam ko na medyo nanginginig ang katawan ni Veon habang niyayakap ako. Parang naaalala niya ang panaginip niya kagabi. Mukhang nakakatakot talaga ang panaginip niya kaya hindi niya masyado masabi kung ano ang nangyari dahil hindi talaga siya mapakali sa panaginip niya.
He stopped hugglilng me pero hindi ako lumingon para tingnan siya. "Maligo ka na. Ako susunod pagkatapos mo," sabi niya sa akin tapos umupo siya sa kama.
Bago ako pumasok ng banyo, kinuha ko ang mga susuotin ko para pagkatapos kong maligo, sa loob na lang ako ng banyo magbibihis.
I wish to know what Veon is really thinking.