ACHI POV
Do you even know how it feels when someone try to electrocute you in a very weird way? Like something explode within you. You can feel that weird butterflies in your stomach and it feels like there's a firework show up in the sky. Then you feel that kind of weird heat gushing in between your thighs.
"Holy mother of fuck!" I cursed then I pushed Cale hard. Agad na dumapat ang kamay ko sa aking leeg kong saan ito hinalikan ni Cale.
My heart is beating wildly. Ramdam ko ang pamumula ng aking mukha. "What the hell did you do that for?!" pasigaw kong tanong. I'm not sure kong galit ba ako sa ginawa nito o nasarapan.
Nasarapan? Really, Achi?! Nakng tokwa naman oh!
Napaatras ako ng biglang humakbang palapit ulit si Cale. "Stop." I whispered, muntikan nang mapaos ang boses ko. Damn it.
Napansin ko ang pag-alis ng mga kasamahan nito, pati na rin si Lydia na mukhang balisa dahil sa nangyari. Hanggang sa kaming dalawa nalang ni Cale ang natira sa plaza. Nakaramdam ako ng sobrang kaba, hindi dahil sa takot kundi dahil sa presensya ni Cale.
"I uhhh.... I have to go home." tumalikod ako dahil parang hindi ko kakayanin ang lakas ng tibok ng puso ko. Parang nagwawala ang sistema ko and I never experienced this before. I can say this is not dangerous at all. I know I can't harm anyone with what I feel right now. Pero mukhang ako ang mapapahamak sa nararamdaman ko.
Mabilis akong naglakad pabalik sa aking sasakyan. I didn't let Cale follow me and started the engine.
It was a quick driver from the plaza to my house. Tahimik ang buong paligid pagdating ko sa bahay. Tanging tibok lang ng puso ko ang aking naririnig. Dumiritso lang ako sa kusina at kumuha ng pitsel ng tubig at dumiritso sa kwarto ko.
I took a quick bath, uminum ng tubig at maintenance na gamot.
Napabuga ako ng hangin ng makahiga na ako sa kama. Pero pagtitig ko sa ceiling, bumalik sa aking isipan ang nangyari kanina. Hindi iyong nangyari sa pagitan namin ng Allester na iyon who is a vampire. And I don't really care about him being a vampire.
Ang tanging nakikita ko lang sa kawalan ay ang nakakalunod na mga mata ni Cale, ang kanyang amoy na napakahalimuyak sa aking ilong, at ang malambot nitong labi na lumapat sa aking labi at leeg.
Fuck!
Napatayo ako mula sa pagkakahiga at tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. There's a kiss mark on my neck, but as usual the mark is slowly fading. Hinubad ko ang suot kong sando at sinuri ang aking tagiliran.
It's fading.
Unti-unti nang nawawala ang malaking peklat sa aking tagiliran, konting konti nalang at tuluyan na itong mawawala.
I never thought this will be the result of what happened two years ago. Akala ko wala lang iyon, kasi naging normal naman ako after ko makatakas sa impyernong sitwasyon na iyon. But when my mom and brother died, I feel something different in me. Especially when I got stab.
*Bzzzzzt*
Napalingon ako sa bag ko kong saan ko nilagay ang aking cellphone nang marinig ko itong magvibrate. Napabuga ako ng hangin saka sinuot ulit ang aking sando at kinuha ang cellphone at binasa ang text.
From unknown:
Hey, this is Lydia. How are you? Are you okay? OMG! Cale just marked you!
Napakunot ang noo ko sa nabasa kong text mula kay Lydia. But what, Cale marked me? Like does she mean the kiss mark he put on my neck?
Bigla akong namula sa aking naisip. Tangina! Bakit ba kasi niya ako kailangan halikan? I never asked him to kissed me.
But why I also like the feeling when he kissed me? Damn it, Achi!
To Lydia:
Yeah, he fucking put a kiss mark on me!
Humiga na ulit ako pagkatapos kong magreply kay Lydia. I tried to avoid thinking about Cale, and luckily, I successfully fall into a deep sleep. Without thinking about him at all.
Kaso joke lang iyon. Hindi ako makatulog dahil sa kakaisip sa nangyari kanina lalo na sa halik.... sht. I should stop thinking about it, and stop mentioning about that.... in my head. Geez!
Napatayo ako mula sa pagkakahiga at lumabas ng kwarto, pumunta ako sa sala at doon ako tumambay. I connected my Netflix account in my SmartTV then binge watching some new TV series I found. Kaso walang epek ang kakapanood ko ng TV series dahil sumasagi parin sa isipan ko iyong nangyari.
So I decided to change my clothes to a work-out clothes. I never work out but I have this kind of clothes dahil minsan gusto ko magjogging. Jogging is my way to keep myself compose. Sana nga lang ay magawa kong i-compose ang sarili ko pagkatapos nito.
"Good morning." nakangising bati ni Lydia nang makaupo ako sa tabi niya.
Tinanggal ko ang sunglasses na aking suot at sumubsob sa desk. I close my eyes , I tried to make me feel sleepy pero sobrang gising ng diwa ko. At hindi ako nakatulog kagabi. I watched TV series for 2 hours straight then I went for a jog until 6am. I should be exhausted and sleepy right now, but I feel so alive.
"Hindi ka ba makatulog?" tanong ni Lydia sa aking tabi na may halong pangutngutya. "Teka, bakit hindi ko ata ramdam ang mark mo?" sunod nitong tanong na kinatingin ko sa kanya.
"Anong mark ang sinasabi mo?" tanong ko.
Imbes na sagutin niya ang tanong ko ay hinila niya ang damit ko at sinuri ang aking leeg. I rolled my eyes. Pero ilang sandali lang ay napatingin ako sa may pintuan at nalaglag agad ang panga ko nang makita kong nakatitig si Cale sa akin.
Nakakunot ang noo nito. Ramdam ko ang bigat ng pagkatitig sa akin. Pero hindi ko iyon pinansin dahil namamangha akong nakatingin sa kanya.
He looks fresh, and I can smell his perfume. Kahit nakasuot ito ng school uniform ay napakagwapo parin niya tingnan. Makapal ang kilay, mahabang pilik-mata. Perpektong panga at manipis na mga labi.
Napalunok ako sa naiisip ko. What the hell am I thinking?
Agad ako umiwas ng tingin at tinanggal ang kamay ni Lydia na nakahawak sa damit ko.
"Your mark are gone." she exclaimed.
Napakagat ako sa aking labi. Sht. Paano ko e-explain sa kanya ang pagtataka niya sa markang sinasabi niya. The kiss mark is gone, I am aware of that. But how can I explain it to him?
Normally, kiss mark will be gone after a couple of days or weeks. Depende sa laki ng kiss mark. I know Cale gave me a big one. At hindi dapat iyon mawala agad agad.
Naramdaman ko ang pagbigat ng temperatura sa paligid. Naramdaman ko rin ang paglakas ng tibok ng puso ko. I bit my lip again. At pasimple kong kinapa ang aking tagiliran. Manipis lang ang suot na damit ko kaya ramdam ko ang aking balat mula sa manipis na telang aking suot.
Nang mahaplos ko ang aking tagiliran, nakompira ko rin ang hinala ko.
Kasabay ng pagkawala ng kiss mark sa leeg ko, nawala rin ang malaking peklat sa aking tagiliran.
I am healing so fast and I can't understand why. Hindi rin pwede na lumapit ako ulit sa kanya, dahil baka magkagulo ulit ang buhay ko.
Magulo na nga tong pinasok ko, lalo na alam ko sa sarili ko na totoo ang mga hinala ko. When Ldyia started to act weird about the book I found, I already have hints of what kind of people I am dealing with. I also concluded my theories and turn it as a fact when I encountered 5 vampires last night and the Rosenbloom twins appeared out of nowhere. Moving swiftly like a wind, and was able to defeat the vampires like they are just a normal human being.
"Let me see." nagulat ako nang marinig ko ang boses sa tabi ko. Napatingala akong napatingin sa kanya. Nanlaki pa ang mga mata ko.
Napaatras ako sa aking kinaupuan nang aabutin na sana niya ang aking leeg, pero nahuli rin niya ako.
He carefully touches my chin and lift it so he can easily access my neck. Nakita ko ang pag-igting ng panga nito bago niya ako binitawan.
"Your mark is gone. How is that possible?" tanong nito.
Napalingon ako sa paligid para tingnan kong may nakatingin ba pero ngayon ko lang napansin tatlo lang kaming nasa classroom. Sa bungad ng pintuan ay naroon si Cole na nakabantay kasama ang isa pa naming kaklase na lalaki.
"Answer me, Achilles!" napalingon ulit ako kay Cale nang sambitin nito ang aking pangalan.
I never like someone to call me by my first complete name. But I guess, there's always an exception to the rule. And Cale is the exception to that freaking rule. The way he angrily called out my name sounds so sexy in my ear.
Damn it.
Tumayo ako at hinarap si Cale. Tinago ko ang kaba, at pilit kong nilakasan ang aking loob na harapin ang isang lalaki na nagpapahina ng kalamnan ko. Okay, fine! I am attracted to him. His chiseled face makes me want to drool, which is so unusual of me.
Fuck! I need to compose myself and act like what he's been acting is just nothing to me. I don't want to mind their business and I should cut my connection with everyone here, maybe even with Lydia.
Pero nakain ko lang ang aking inisip ng maramdaman ko ang kamay ni Cale sa aking pisnge. Nanlaki ang aking mga mata at naghaharumentado ang aking puso. And then a weird thing happened, I heard Cale's beating heart. It's beating the same way my heart beats.
Napatingin ako sa kanyang dibdib at parang nakikita ko ang puso nito na tumitibok. Napalunok ako. What the hell is happening?
I can't move. Para akong napako sa aking kinatatayuan, habang unti-unting lumalapit ang mukha ni Cale sa aking mukha.
Napalunok ako. Nanlamig ang kalamnan at nanginginig ang mga tuhod.
Is he going to kiss me?
Napapikit ako ng tuluyang makalapit ang mukha ni Cale sa aking mukha. Ilang inches nalang at maglalapat na ang labi namin.
I am actually expecting Cale to kiss me, but after a second, it didn't happen.
Instead, I feel his hot breathing on my neck. I flinched a little bit because his breathing is making me feel giddy. Parang kinikiliti ang sistema ko at bigla akong kinilig na ewan. Yuck! Ako kinilig? Jusko!
Then he whispered, "I don't care how my first mark was removed in your neck, but I'll make sure that my last mark will stay with you forever." Mas lalong nagharumentado ang puso ko sa sinasabi nito. Hindi ko siya masyadong maintindihan dahil sa mabigat na emosyon na umuusbong sa aking sistema.
Bigla niya akong hinalikan sa labi na kinagulat ko lalo. His lips moves, trying to make entrance. But I didn't give in, mas lalo kong tinikop ang aking labi. I stay still as solid as rock. Nagawa ko na ring igalaw ang aking katawan at tinulak siya.
Kumunot ang kanyang noo na napatingin sa akin lalo na noong pinahiran ko ang aking labi.
Napabuga ako ng hangin at napatawa ng mapakla. Hindi makapaniwala sa nangyari. Kahit nanginginig parin ako, nagawa kong ipakita sa kanya ang dating ako. Gusto ko man itago ang katauhan na mayroon ako ay hindi ko maiwasan na hindi ito maipakita sa kanya.
"Nakakadalawa ka na, Rosenbloom." saad ko at tumingin ulit sa kanya. His brows creased, then his jaw clenched. Mukhang hindi makapaniwala sa inakto ko ngayon.
I admit that he's making me weak. Which is so unreal. Hindi ako naging ganito sa kahit na sino noon. Lalo na noong may nangyari. Napipigilan ko ang sarili kong emosyon. Naitatago ko ang tunay kong ugali. Kaso kapag malapit siya sa akin, nawawala ako. Parang pumipigtas palage ang tali sa sistema ko na siyang nagpipigil pakawalan ang demonyo na nasa aking katawan.
He's making me weak and it's bewildering.
Magsasalita na sana si Cale nang pumasok bigla si Cole sa classroom. Napatingin kami sa kanya.
"That's enough guys, the class will start in a minute now and they are coming back. We can talk about this later at home." aniya saka tuluyang ng pumasok at pumunta sa designated seats nito.
Napansin ko ang paghinga ng malalim ni Cale saka ako nito tinalikuran.
Umupo na ako ulit saka tumingin sa harap. Hindi ko na pinansin si Lydia na mukhang may gusto sabihin.
Pero bago magsipasukan ang mga kaklase namin ay nagsalita ako.
"Leave me alone. I don't care what you are. Just leave me alone and let me live my life peacefully."
True enough, my life in Esperanza became peaceful after the kissing incident. Even Lydia is avoiding me for weeks now. The Rosenbloom twins are nowhere to be found. Hindi na sila pumapasok sa klase, pero ayun sa narinig ko ay okay lang na hindi sila pumasok dahil matatalino daw sila.
I continue going to school, attending the class as if I'm interested.
Alam mo iyong feeling na nagsisisi ka na noong pinagtulakan mo sila palayo sa buhay mo after 2 days of knowing them? Iyon ang nararamdaman ko.
Isang araw ko lang nakasama si Lydia, pero namiss ko ang kadaldalan nito. Namiss ko rin ang pagiging masayahin nito. But I have to stick to my decision. Kailangan ko tiisin ang desisyon ko.
Kaso hindi ko maiwasang hindi maisip si Cale.
I don't know. After that he kissed me, he's always on my mind. He's been running inside my head and it's pretty annoying.
I even miss his lips which is so crazy. Oo na! Namiss ko na ang Cale na iyon kahit na ang tanging interaction lang namin ay ang letseng paghalik niya lang sa akin.
Saturday. Hapon. Kailangan ko pumunta ng downtown para bumili ng pagkain. Ubos na ang stocks ko. Ilang linggo na ring hindi umuuwi si Papa at wala akong natatanggap na text o tawag sa kanya. Nagsimula na akong mag-aalala pero kailangan ko muna unahin ang sarili ko dahil nagugutom na ako. Hindi pa ako kumakain buong umaga at nalaman ko nalang na wala na palang pagkain sa ref.
Pagdating ko sa downtown, pansin ko ang pagiging tahimik ng paligid. Maraming tindahan na nagsara ng maaga. I checked my phone and it's still 5pm, quarter to 6pm palang. Pero parang ghost town na ang paligid.
Mabuti nalang ay bukas pa ang supermarket. I ignored the weird surroundings and started to gathered the things I needed.
Pagkatapos kong bayaran lahat ng pinamili ko, mabilis akong umalis sa supermarket dala ang cart na puno ng aking mga pinamili. Pagdating ko sa parking lot, wala na ni ibang sasakyan na nakapark. Tanging ang Jeep ko nalang ang nakapark.
Madilim na at napakatahimik na ng buong paligid. Napalinga-linga ako para tingnan kong may tao pa ba pero ako nalang talaga ang nasa parking lot.
Nakaramdam ako ng kaba. Mabilis kong pinasok ang mga pinamili ko sa sasakyan at sumakay. Pinaandar ko ang makina saka ako bumyahe paalis sa supermarket.
Habang nasa daan ako ay hindi ko maiwasang hindi mapansin ang buong paligid. Ezperanza City become a ghost town. No one's around. There's no sign of any person around. Nakapatay lahat ng ilaw sa buong paligid pati na rin ang streetlights. Tanging ilaw mula sa aking sasakyan ang tanging nagbigay liwanag sa dinadaanan ko.
But I immediately step on the brakes when someone appeared in front of me out of nowhere. Naalarma ang katawan ko sa nangyari at sa gulat. Bigla kong naramdaman ang pamilyar na init sa aking katawan habang nakipagtitigan sa lalaking nakatayo sa harap ng aking sasakyan.
The guy is half naked. He is shirtless and he's only wearing denim jeans. Wala itong suot na tsinelas o sapatos. Nakatayo ito at titig na titig sa akin. My eyesight started to get more clearer kaya kitang kita ko kong paano napalitan ang kulay ng mga mata nito.
His black eyes turn to red. Unti-unti ring nagbago ang mukha nito. Nagbago ang tenga nito na parang isang aso o lobo. Umawang ang kanyang bibig at nakita ko kong paano tumubo ang ngipin nito. His fangs looks so sharp and I think he could eat me and kill me with just his teeth.
Then I heard his angry growl.
Nakaramdam ako ng takot dahil sa nakakamatay nitong tingin.
Agad ko pinaandar ulit ang aking sasakyan paatras ng bigla itong umulolong kasabay ng pag-atake ng hindi ko kilalang werewolf na may pulang mata.
I didn't know why, but at that moment I shouted Cale's name in my mind. Hoping he would hear me and save me from getting eaten by an angry werewolf.