Harris's POV
This is the day that they waiting for, Ang graduation. Pero para sakin isa itong malungkot na pangyayari sa aking buhay dahil tuluyan ko nang iiwan ang taong mahal ko na hindi manlang siya nakausap sa huling pagkakataon.
Ngayon ko napagpasiyahan na tapusin na ang manga naginagawa ko sa makapal na libro, para sa pa? hindi naman niya makikita ito.
"Gerald, Do me a favor" sabi ko.
"anong favor? Tanong naman nito,
Pinaliwanag ko sa kanya ang lahat at ayon pumayag naman siya, Dapat lang dahil madali lang naman ang pinapagawa ko.
***
"Congratulations Graduates!"
Hays buti naman at natapos na din ang graduation ceremony kailangan ko ng magmadali dahil mamaya na ang flight ko papuntang America. Oo aalis na ako ng bansa, may mabuting loob na nag sponsor sakin para sagagawing operasyion ko. I have heart diseases.
Yun ang matagal ko ng itinatago tanging si Leon at si Lea lang ang nakakalam nito.
"Congrats bro, and goodluck sa operation mo" bati sakin ni Leon at saka ako bahagyang tinapik.
"Congrats din bro, salamat"
"Harrish!!~~~"
Do I need to run now? Ayan nanaman kasi si Lea eh, simula noong nakalimutan na ako ni Euwielie ay lagi na siyang naka buntot sakin kahit san ako mag punta, kaya laking pasasalamat ko at graduate na kami.
"bye na bro, tatakbo na ko" nakangiti kong sabi kay Leon.
"Harrishhh! Naman eh, magpapasign lang naman ako" sabi nito bahang naka pout at saka binigay sakin ang year book. Nakangiti naman akong nagsulat doon.
Yun lang ang ginawa namin nagpalitan ng signs and messages para sa isat isat at saka umalis na sila.
Aalis na sana ako ng mahagip ng mata ko. Dapat kaya akong lumapit sa kanya at mag paalam sa huling pag kakataon?
Nakita ko kung pano siya ngumiti habang nag papalitan sila ng signs ni Ace. Kaya napaiwas nalang ako ng tingin.
Ano ka ba Harris, konti nalang at ma-aawardan ka na ng the most Martyr of the year niyan.
Hindi ko alam na ganito pala ka sakit, ang makita ang taong mahal mo na masaya na sa piling ng iba.
"Hanggang kelan mo ba siya titingnan mula sa malayo"
Napalingon ako sa taong nag salita.
"L-Lea?" ang buong akala ko ay umalis na siya, ganito na pala ako kamanhid sa mga taong nasa paligid ko.
Lumapit siya sakin habang naka crossed arm, ngayon ko lang siya nakitang ganon ka seryoso.
"Nakakatawa no, Love is like a dominos, I fall for him and he fall for another" mapait siyang ngumiti sakin.
"What are you talking about Lea?" I said and faced her. He just rolled her eyes as if she's getting annoyed.
"Kahit kelan talaga ang manhid mo" sabi pa nito.
"Ano?" gulo kong tanong. Hindi ko talaga siya ma gets minsan.
"I love you Harris" she said seriously
For the first time I hear from her the right pronunciation of my name, so she seems serious about what she's saying. She truly loves me.... What!? She loves me?!
"What!?"
"Mahal kita, pero noon yon dahil ang hirap palang magmahal ng taong alam mong may mahal na palang iba" sabi ni Lea na kinaluwa ng mata ko.
"Teka? Alam mo na? pero kelan pa?" sabi ko.
"Yeah, I already now ever since nung nakita ko yung binili nating notebook na para pala sa kanya, alam kong special siya para sayo. Kaya nasaktan ako, pero pinili kong itago to dahil alam kong mas kailangan ka niya dahil sa sakit niya" malungkot niyang sabi.
"S-Sorry Lea, hindi ko alam ang nararamdaman mo"
"No, it's not your fault, yung puso ko ang may kasalanan, dahil noong nalaman ko na hindi ka na niya naaalala kala ko may pag asa ng mapansin mo ko... hahaha, I even warned her that I will win you against her. Sino bang niloko ko? eh kahit na lumaban ako alam kong siya ang panalo" sabi pa nito, kita ko ang unti unting pag buhos ng mga luha niya kaya nataranta ako.
"L-Lea, I'm sorry"
"Wag kang mag sorry, alam kong makaka move on din ako, Salamat sa lahat Harris. Thanks you for being a good friend to me" nakangiti niyang sabi at saka tumalikod.
"Thank you Lea"
"If you truly love her that much, why you did not try to approach her for the one last time? Ganbare Harris!" sabi pa nito habang nakatalikod at kumakaway ang kamay habang naglalakad papalayo.
Parang tattoo na tumatak sa utak ko ang huli niyang sinabi.
"If you truly love her that much, why you did not try to approach her for the one last time"
Pinagmasdan ko si Euwielie at nandon pa din siya sa kinatatayuan niya ngayon, ang kaibahan lang ay wala doon si Ace, nakita ko naman na abala pala si Ace sa mga "Fan girls" niya.
Humakot muna ako ng malalim na buntong hinanga at saka naglakad patungo sa kinaroroonan ni Euwielie.
"E-Excuse me, Euwielie" I stammered.
Lumingon naman ito sakin at ngumiti sabay sabing " Yes? "
"M-My name is Harris Lei Villareal, were at the same class"
"Nice to meet you Harris, Congratulation" she smiled. My heart beats like there's no tomorrow.
"Congrats din, A-Ano, can I sign to your yearbook?"
Whew! Finally na sabi ko na din.
"Of course, wait pwede din bang pa sign ng sayo?"
"S-Sure!"
At ayon nag sulat na kami parehas, Sumilip naman ako sa kanya kaya lang nahuli niya ako kaya napabaling muli ako sa sinusulat ko.
"Here" sabay naming sabi.
Nabaling ang mata ko sa ballpen niyang gamit. Napangiti ako dahil yun ang ballpen na binigay ko sa kanya kasama ang Exchange diary. Tinago ko ang kulay asul kong ballpen na kaparehas ng sa kanya ang pagkakaiba lang ay ang kulay, dahil kulay pink ang sa kanya.
"hmm. Euwielie can I ask a question?"
"sure, what is it?"
"When did you start to use that ball pen?"
Napatingin muna siya sa ball pen at saka tumingin sakin "Hindi ko na maalala eh" pabi lang nito.
"Euwie!" tawag ni Ace sa kanya.
"Ah-Harris, mauna na ako hah? Bye!" paalam sakin ni Euwielie at saka nag tungo na sa kinaroroonan ni Ace.
Kita ko kung paano siya ngumiti kay Ace kaya napatalikod ako sa kanila.
Napatingin ako sa relo ko. 2 hours nalang at aalis na ako ng bansa, kahit nag anon ay naging masaya naman ang araw ko dahil nakausap ko muli si Euwielie kahit sa huling pag kakataon.